Φρούριο της Σρέμπρνα Γκούρα
Συντεταγμένες: 50°34′29.8″N 16°38′34.3″E / 50.574944°N 16.642861°E
| Φρούριο της Σρέμπρνα Γκούρα | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | φρούριο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 50°34′30″N 16°38′34″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Σρέμπρνα Γκούρα |
| Χώρα | Πολωνία |
| Προστασία | Κατάλογος ιστορικών μνημείων της Πολωνίας και αμετακίνητο μνημείο[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Φρούριο της Σρέμπρνα Γκούρα (πολωνικά: Twierdza Srebrnogórska, γερμανικά: Festung Silberberg, κυριολεκτικά: «Φρούριο του Αργυρού Όρους») είναι πρώην στρατιωτικό οχυρό, τώρα μνημείο και μουσείο, το οποίο βρίσκεται στη Σρέμπρνα Γκούρα (κυριολεκτικά «Αργυρό Όρος»), στο Βοεβοδάτο Κάτω Σιλεσίας της Πολωνίας. Κατασκευάστηκε το 1765-1777, όταν το έδαφος ήταν μέρος του Βασιλείου της Πρωσίας.
Το φρούριο είναι ένα από τα επίσημα εθνικά ιστορικά μνημεία της Πολωνίας (Pomnik historii), όπως ορίστηκε την 1η Μαΐου 2004. Ο κατάλογος του διατηρείται από το Συμβούλιο Εθνικής Κληρονομιάς της Πολωνίας.[2] Έχει κηρυχθεί σπάνιο παράδειγμα ενός σωζόμενου ευρωπαϊκού ορεινού οχυρού του 18ου αιώνα.[2]
Το φρούριο έχει ονομαστεί «Γιβραλτάρ της Πρωσίας» ή «Γιβραλτάρ της Σιλεσίας», μια αναφορά στη θεμελίωση του σε συμπαγή βραχώδες υπόστρωμα.[2][3]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Φρούριο της Σρέμπρνα Γκούρα χτίστηκε το 1764-1777 με εντολή του Φρειδερίκου Β΄, του βασιλιά της Πρωσίας. Σχεδιάστηκε από τον Πρώσο αρχιτέκτονα Λούντβιχ Βίλχελμ Ρέγκελερ, με τη βοήθεια αρκετών Πρώσων στρατιωτικών μηχανικών.[2] Μικρές πρόσθετες εργασίες έγιναν τα επόμενα χρόνια, αλλά δεν έγιναν σημαντικές αλλαγές. Η κατασκευή ενός γειτονικού οχυρού άρχισε αλλά εγκαταλείφθηκε γρήγορα.[2] Το συγκρότημα αποτελείται από 6 οχυρά, αρκετούς προμαχώνες και συναφή στοιχεία.[4] Το κύριο φρούριο του συγκροτήματος είναι το κεντρικό οχυρό Ντόνζον, στο λόφο Βαρόβνα Γκούρα.[4]
Το συγκρότημα βρίσκεται στα ύψη των Σουδητικά Ορέων, ενός σώματος που αποτελεί φυσικό σύνορο μεταξύ της Κοιλάδας Κουότσκο και των πεδιάδων της Σιλεσίας.[2] Ελέγχει το πέρασμα μέσα από την Αργυρή Κοιλάδα (πολωνικά: Przełęcz Srebrna, γερμανικά: Silberbergpass). Το φρούριο εκτείνεται σε τρεις λόφους: Όστρουγκ (627 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας), Βαρόβνα Γκούρα (686 μ.) και Βιέλκι Χόχουου (740 μ.). Το φρούριο μπορούσε να στεγάσει μια φρουρά 4.000 στρατιωτών, που είχαν προμήθειες για να επιβιώσουν από μια πολιορκία ενός έτους.[2] Την υπερασπίζονταν 264 πυροβόλα. Το φρούριο προοριζόταν να φυλάξει μια διαδρομή που ένωνε τα πρωσικά εδάφη με τα εδάφη της Βοημίας στο νότο, και έτσι να βοηθήσει στην απόκρουση οποιασδήποτε πιθανής εισβολής από την Αυστρία.[2][3] Το κόστος της κατασκευής αναφέρθηκε ως 4,5 εκατομμύρια τάληρα Πρωσίας.[3]
Το φρούριο δεν καταλήφθηκε ποτέ από εχθρό ενώ ήταν πολιορκημένο. Στις 28 Ιουνίου 1807, αντιστάθηκε επιτυχώς σε μια πολιορκία από τις δυνάμεις του Ναπολέοντα κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Τέταρτου Συνασπισμού. Αυτή ήταν η μόνη φορά που το φρούριο ήταν ο τόπος ενεργής μάχης.[2][5] Μέχρι το 1860 κηρύχτηκε απαρχαιωμένο και η φρουρά μειώθηκε σε μέγεθος. Εγκαταλείφθηκε ως ενεργό στρατιωτικό προπύργιο το 1867.[2][5] Το φρούριο έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας με σχετικά μικρό εκσυγχρονισμό ή ζημιές, συμβάλλοντας στην πολύτιμη θέση του ως ιστορικό μνημείο της εποχής του.[2] Χρησίμευε ως στρατιωτικός χώρος εκπαίδευσης, και στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν ήδη τουριστικό αξιοθέατο, με ένα εστιατόριο που άνοιξε στο φρούριο το 1885. Ένας ξενώνας άνοιξε εκεί το 1913, ένα μουσείο το 1931,[5] και μέχρι τη δεκαετία του 1930 τον επισκέπτονταν 50.000 τουρίστες κάθε χρόνο.[2]
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το φρούριο χρησίμευσε ως στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου (Oflag VII "b" 1939-1941, Stalag 367 1941 – 1945). Χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή για Πολωνούς αξιωματικούς που είχαν φυλακιστεί από τους Γερμανούς.[2] Αξιοσημείωτοι κρατούμενοι ήταν ο Αντιναύαρχος Στέφαν Φρανκόφσκι, ο Στρατηγός Ταντέους Πίσκορ και ο Υποναύαρχος Γιούζεφ Ούνρουγκ. Μετά τον πόλεμο, το φρούριο ήταν τμήματα των εδαφών που μεταφέρθηκαν από τη Γερμανία στην Πολωνία. Το 1961, προστέθηκε στο πολωνικό μητρώο αντικειμένων πολιτιστικής κληρονομιάς. Το 1973, άνοιξε ένα στρατιωτικό μουσείο στο φρούριο.[5] Το 2002, ανακηρύχθηκε πολιτιστικό πάρκο και το 2004 αναγνωρίστηκε ως Ιστορικό Μνημείο (Pomnik historii).[2]
Τρέχουσα κατάσταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το φρούριο είναι ανοιχτό στους τουρίστες.[6]
Μια ιστορική ομάδα αναπαράστασης στην περιοχή συνεχίζει την παράδοση του σταθμού μονάδας της πρωσικής μονάδας πεζικού στο φρούριο.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ register of objects of cultural heritage in Poland. www
.nid .pl /pl /Informacje _ogolne /Zabytki _w _Polsce /rejestr-zabytkow /zestawienia-zabytkow-nieruchomych /. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2022. - ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 «Pomink historii: Srebrna Góra – Twierdza Srebrnogórska, nowożytna warownia górska z XVIII wieku» (στα Πολωνικά). Nid.pl. 18 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 A Handbook for Travellers on the Continent: Being a Guide to Holland, Belgium, Prussia, Northern Germany, and the Rhine from Holland to Switzerland, with Maps and Plans. J. Murray. 1858. σελ. 426.
- ↑ 4,0 4,1 «E-zabytek: Twierdza Srebrnogórska - nowożytna warownia górska z XVIII wieku» (στα Πολωνικά). Nid.pl. 18 Απριλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Twierdza Srebrna Góra - Historia» (στα Πολωνικά). Forty.pl. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2014.
- ↑ «Twierdza Srebrna Góra - Twierdza Srebrna Góra» (στα Πολωνικά). Forty.pl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2014.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Tomasz Przerwa· Grzegorz Podruczny (2006). Twierdza srebrnogórska. Srebrnogórska Oficyna Wydawnicza Jacek Grużlewski. ISBN 978-83-914176-2-1.
- Tomasz Przerwa· Grzegorz Podruczny (2008). Twierdza Srebrnogórska II: wojna 1806-1807 - miasteczko. Oficyna Wydawnicza "Atut" - Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe. ISBN 978-83-7432-351-2.
- Tomasz Przerwa· Grzegorz Podruczny (2010). Twierdza Srebrnogórska III: Miasteczko i fortyfikacje. Oficyna Wydawnicza "Atut" - Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe. ISBN 978-83-74326-56-8.
- Wolfgang Bleyl. Silberberg, die Paßfestung Schlesiens. Kunst- und Denkmalpflege in Schlesien: Niederschlesien (στα Γερμανικά).
