Χατζηκυριάκειο (συνοικία)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το Χατζηκυριάκειο αποτελεί συνοικία του Πειραιά, βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της πόλης καλύπτοντας όλο το βορειοδυτικό άκρο της Πειραϊκής χερσονήσου, πήρε το όνομα του εκ Σμύρνης ευεργέτη Ιωάννη Χατζηκυριακού ο οποίος μαζί με την σύζυγο του Μαριγώ ίδρυσαν το 1889 το ομώνυμο μεγάλο ορφανοτροφείο.
Θέση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Βορειοδυτικά: Σαρωνικός κόλπος | Βόρεια: Ακτή Ξαβερίου | Βορειοανατολικά: Ακτή Ξαβερίου |
| Δυτικά: Σαρωνικός κόλπος | Χατζηκυριάκειο | Ανατολικά: Υδραίικα |
| Νοτιοδυτικά: Πειραϊκή | Νότια: Καλλίπολη | Νοτιοανατολικά: Καλλίπολη |
Συνορεύει στα βόρεια με την Ακτή Ξαβερίου στον Σαρωνικό κόλπο, στα δυτικά επίσης βρέχεται με τον Σαρωνικό κόλπο, στα ανατολικά με τα Υδραίικα με όριο την Οδό Θουκυδίδου και στα νότια με την Καλλίπολη με όριο την Οδό Γ.Θεοτόκη, περικλείεται από τις οδούς Θουκυδίδου και Γ.Θεοτόκη.
Χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Χατζηκυριάκειο επίσης υπάρχει η πανεπιστημιακή Σχολή Ναυτικών Δοκίμων από το 1885 καθώς και η Ανωτάτη Σχολή Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος, η Σχολή Λιμενοφυλάκων, η Ναυτική Διοίκηση Αιγαίου, η Υπηρεσία Φάρων, το άλλοτε «Βασιλικό Περίπτερο», καθώς και τα πυροβολεία απόδοσης τιμών του Πολεμικού Ναυτικού. Η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική σχολή στην Ελλάδα που περιλαμβάνει ολόκληρο το δυτικό άκρο της Πειραικής χερσονήσου, είναι κλειστός περιφραγμένος χώρος εκεί βρίσκεται και ο τάφος του Θεμιστοκλέους αρχαίου ιδρυτή της πόλης του Πειραιά.
Στο Χατζηκυριάκειο συγκεκριμένα στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων καταλήγει η Λεωφόρος Χατζηκυριακού η μεγαλύτερη λεωφόρος του Πειραιά που διασχίζει ολόκληρη την χερσόνησο σαν συνέχεια της λεωφόρου Ηρώων Πολυτεχνείου, εκεί στο ορφανοτροφείο διασταυρώνεται με την οδό Μαριγώς Χατζηκυριακού.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατοικήθηκε από τον 19ο αιώνα οι κάτοικοι υπάγονταν στην ενορία του Αγίου Νικολάου, μετά την Μικρασιατική καταστροφή από το 1924 πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ειδικά από την Ανατολική Θράκη παράλληλα με την γειτονική συνοικία της Καλλίπολης. Οι νέοι κάτοικοι του Χατζηκυριακείου αποφάσισαν την ανέγερση νέας εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής στα πρότυπα της ομώνυμης εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη. Οι αντιδράσεις της αστυνομίας ήταν έντονες μετά την οικοδόμηση της πρώτης παράγκας αλλά στην συνέχεια εξασφάλισαν την άδεια ανέγερσης τα έξοδα καλύφθηκαν με πανπειραικό έρανο, η οικοδόμηση της εκκλησίας έγινε ανάμεσα στο Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων και το λιμάνι.
Στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο το (1941) η εκκλησία υπέστη σοβαρές ζημιές λόγω έκρηξης πυρομαχικών σε πλοία των συμμάχων στο λιμάνι, από το 1954 ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης του ναού. Στον ναό φυλάσσονται τα λείψανα του Αγίου Ελευθερίου και της Αγίας Μαρίνας, η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής είναι κτισμένη σήμερα στην Μαριγώς Χατζηκυριακού στα νότια του Χατζηκυριάκειου και βρίσκεται πολύ κοντά στην Ακτή Ξαβέρη. Έχει άμεση θέα με το αντίγραφο του λιονταριού του Πειραιά που κατασκευάστηκε επί δημαρχίας Πειραιά Στέλιου Λογοθέτη αφού το αυθεντικό όπως είναι γνωστό έχει κλαπεί στην Βενετία.
Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η συνοικία οφείλει το όνομα της στον εκ Σμύρνης κτηματία και έμπορο Ιωάννη Χατζηκυριακό ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του Μαρία (Μαριγώ) Χατζηκυριακού ίδρυσαν το 1889 το Χατζηκυριάκειον Ορφανοτροφείο Θηλέων, το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα υπό την επωνυμία «Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας» επί του βορειότερου λόφου της περιοχής. Είναι το δεύτερο Ορφανοτροφείο που ιδρύθηκε στον Πειραιά μετά το Ζάννειο Ορφανοτροφείο Αρρένων. Τα θεμέλια εγκαινιάστηκαν το 1883 από την βασίλισσα Όλγα, οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1904, στην προσπάθεια αυτή βοήθησε σημαντικά ο τότε δήμαρχος Πειραιά Τρύφων Μουτζόπουλος. Στην διαθήκη του ο Χατζηκυριακός όρισε σαν μοναδικό διαχειριστή του Ορφανοτροφείου μετά τον θάνατο του τον δήμαρχο Μουτζόπουλο, είναι ένα επιβλητικό κτίριο που βρίσκεται σε ένα μεγάλης έκτασης περιφραγμένο οικοδομικό τετράγωνο πολύ κοντά στην ακτή Ξαβερίου.
Το Χατζηκυριάκειο υπέστη σοβαρές φθορές από τον μεγάλο σεισμό το 1999 στην Πάρνηθα και κρίθηκε ακατάλληλο για να στεγάσει παιδιά, απο τότε βρίσκεται σε φάση ανακατασκευής όλες οι υπηρεσίες του μεταφέρθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο. Στο κλειστό οικοδομικό τετράγωνο του Χατζηκυριακείου στεγάζονται και σχολεία όπως το 56ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιώς. Στην γωνία της Χατζηκυριακού με την Κλεισόβης απέναντι από το ίδρυμα υπάρχει η Περιφερειακή βιβλιοθήκη Χατζηκυριακείου παράρτημα της κεντρικής βιβλιοθήκης στο κέντρο του Πειραιά.
Αθλητισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην συνοικία του Χατζηκυριακείου εδρεύουν:
- Ο Δωδεκανησιακός Αθλητικός Όμιλος «Αργοναύτης» που ιδρύθηκε το 1924 και αποτελεί ένα από τα πιο ιστορικά και παλαιότερα αθλητικά σωματεία του Πειραιά. Έχει πολυετή παρουσία στα εθνικά πρωταθλήματα, με κορυφαία την παρουσία του στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής κατηγορίας. Τελευταία παρουσία του Αργοναύτη στα εθνικά πρωταθλήματα ήταν τη σεζόν 1994-95, όποτε και αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής. Έκτοτε αγωνίζεται στα ερασιτεχνικά τοπικά πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Πειραιά. Την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Πειραιά.
- Η Αθλητική Ένωση Χατζηκυριακείου που ιδρύθηκε το 1953 από συγχώνευση ανεξάρτητων τοπικών σωματείων του Χατζηκυριακείου και αγωνίζεται στα τοπικά πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Πειραιά. Την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο η Α.Ε. Χατζηκυριακείου αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Πειραιά.
- Το Αθλητικό Σωματείο Χατζηκυριακείου «ο Ποσειδών» ο οποίος ιδρύθηκε και αναγνωρίστηκε επίσημα το 2015.[1] Το 2016 πήρε την έγκριση από την Ε.Π.Σ. Πειραιά για τη συμμετοχή του στο πρωτάθλημα και ξεκίνησε από τη Γ΄ Κατηγορία Ε.Π.Σ. Πειραιά τη σεζόν 2016-17.Την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Πειραιά..[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πειραιάς 1834 - 1912, Σταματίνα Μαλικούτη, Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς.
- Οδωνυμικά του Πειραιά, Μάρω Βουγιούκα / Βασίλης Μεγαρίδης, Εκδόσεις Φιλιππότη, 1996
- Ο Πειραιάς του άλλοτε, Πάνου Λώζου, 1987
- Χρήστου Πατράγια: Μεγάλο Πειραικό Λεύκωμα, Εκδόσεις «Μυτηλιναίος», Πειραιάς 2004
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]