182 Έλσα

182 Έλσα

Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Γιόχαν Παλίζα
Ημ/νία ανακάλυψης	7 Φεβρουαρίου 1878
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 18 Ιουνίου 2009 (Ι.Η. (JD) 2455000,5)
Αφήλιο	2,865 AU (428,6 εκατομ. km)
Περιήλιο	1,969 AU (294,5 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς	2,417 AU (361,5 εκατομ. km)
Εκκεντρότητα	0,185
Περίοδος περιφοράς	1372,3
Μέση ανωμαλία	57,96°
Κλίση	2,004°
Ω	107,25°
Όρισμα περιηλίου	= 310,42°
Απόλυτο μέγεθος (H)	9,15

Η Έλσα (Elsa) είναι αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,12. Ανακαλύφθηκε το 1878 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από την Πόλα, τη σημερινή Πούλα της Κροατίας, και έλαβε πιθανώς το όνομά της από το ομώνυμο πρόσωπο του γερμανικού μύθου των Λόενγκριν.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η μέση διάμετρος της Έλσας εκτιμάται σε 43,68 χλμ, αλλά το σχήμα της είναι πολύ ακανόνιστο και/ή επίμηκες. Ο φασματικός της τύπος είναι S (λιθώδης). Το άλβεδό της είναι 0,208. Η Έλσα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 80,0 ώρες, μια πολύ μεγάλη περίοδος περιστροφής για αστεροειδή (3 γήινες ημέρες και 8 ώρες). Για τον λόγο αυτό, επιλέχθηκε μαζί με άλλους 4 αστεροειδείς για να παρατηρηθεί με τον Φασματογράφο Αμυδρών Αντικειμένων (FOS) από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ προκειμένου να ανιχνευθεί στο υπεριώδες φάσμα του η ρίζα υδροξύλιο σε αυτόν. Κάτι τέτοιο θα στήριζε την άποψη ότι αυτοί οι αργά περιστρεφόμενοι αστεροειδείς είναι πυρήνες παλαιών κομητών. Ωστόσο, κανένα ίχνος εκπομπής υδροξυλίου δεν ανιχνεύθηκε από τις παρατηρήσεις αυτές, που έγιναν το 1993 στο πλαίσιο ενός προγράμματος χρήσεως του «Χαμπλ» από ερασιτέχνες αστρονόμους. Εναλλακτικά, η ύπαρξη ενός δορυφόρου έχει προταθεί για να ερμηνεύσει την αργή περιστροφή.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα