Ford Transcontinental
| Ford Transcontinental | |
|---|---|
 Ford Transcontinental τράκτορας | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Ford Motor Company |
| Παραγωγή | 1975 — 1984 |
| Σεζόν | 1975 — 1984 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Μεγάλο φορτηγό |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford FK |
| Επόμενο μοντέλο | Ford Cargo (έμμεσα) Ford F-Max |
Το Ford Transcontinental είναι ένας τράκτορας φορτηγό (νταλίκα) και άκαμπτη μονάδα βαρέων οχημάτων που κατασκευάστηκε μεταξύ 1975 και 1984 από τη Ford Europe στην Ολλανδία και τη Βρετανία. Συνολικά παρήχθησαν 8,735 φορτηγά, 8,231 στο Άμστερνταμ και άλλα 504 στο Foden VAP στο Σάντμπαχ, Τσέσαϊρ στη Βρετανία.
Συναρμολογήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από εξαρτήματα που αγοράστηκαν σε OEM (π.χ. την καμπίνα από την Berliet, το κινητήρα από την Cummins, το κιβώτιο ταχυτήτων από την Eaton) και εισήχθη για να καλύψει ένα κενό στην αγορά εν όψει της χαλάρωσης των περιορισμών βάρους στα HGV και ως εκ τούτου, είχε πολύ δυνατό πλαίσιο και ανάρτηση βαρέως τύπου. Η καμπίνα Berliet KB 2400 χρησιμοποιήθηκε επίσης από τη Renault για τη σειρά R.[1] Το σασί ήταν βασισμένο στην Αμερικάνικη "μουρωτή" Ford σειρά L.[2]
Αναγνωριζόμενο από την ψηλή καμπίνα του, ήταν ένα εξαιρετικά προηγμένο όχημα για την εποχή του που προσέφερε υψηλό επίπεδο άνεσης οδηγού και υψηλή απόδοση ισχύος, χάρη στον καλά δοκιμασμένο κινητήρα Cummins 14 λίτρων με τυπικές αποδόσεις 290-350 ίππων. Οι κινητήρες ήταν αρχικά της γενιάς Cummins NTC, αλλά σταδιακά ενημερώθηκαν στη νέα γενιά "big-cam" (NTE) - μια διαδικασία που ολοκληρώθηκε μέχρι το 1979.[3] Επίσης, το Ford Transcontinental διακρίνεται για το ότι διαθέτει μετρητές λαδιού και νερού στο ταμπλό, ένα άλλο παράδειγμα ότι η μονάδα είναι μπροστά από την εποχή της.[4]
Οι πωλήσεις δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες, κυρίως επειδή η μονάδα τράκτορα με την κατασκευή της ήταν πολύ βαριά για το όριο βάρους των 32 τόνων στο Ηνωμένο Βασίλειο εκείνη την εποχή, αν και ήταν ένα δημοφιλές όχημα με οδηγούς, ιδιαίτερα όσους ασχολούνταν με μακροχρόνια ηπειρωτική εργασία εξ αποστάσεως. Το μοντέλο ανανεωνόταν συνεχώς, με πολλή δουλειά για να ελαφρύνει για να ελαφρύνει το βαρύ σασί.[3] Η παραγωγή σταμάτησε το 1984 και αντικαταστάθηκε έμμεσα από τις μεγαλύτερες εκδόσεις του Ford Cargo, αλλά ο πιο άμεσος διάδοχος δεν θα ερχόταν μέχρι το 2019, όταν άρχιζε να παράγεται το Ford F-Max.
Σήμερα το Transcontinental είναι ένα ιδιαίτερα σπάνιο όχημα, το οποίο ευνοεί πολύ τους συλλέκτες παλιών φορτηγών, αν και λίγα παραμένουν σε υπηρεσία κερδοφορίας σε όλη την Ευρώπη.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Barden, Paul, επιμ. (December 1986). «Test Special: Renault R340 Turboliner». TRUCK (London, UK: FF Publishing Ltd): 75.
- ↑ https://www.curbsideclassic.com/blog/trucks-and-heavy-equipment/curbside-classic-a-louisvillian-goes-to-amsterdam-the-story-of-the-mighty-ford-transcontinental/
- ↑ 3,0 3,1 Kennett, Pat, ed. (August 1979). "Eurotest '79". TRUCK. London, UK: FF Publishing Ltd: 43.
- ↑ https://www.curbsideclassic.com/blog/truck-stop-classic-1980-ford-transcontinental-4435-6x2-tractor-full-size-ford-for-the-european-market/
- Dyer, Patrick W. (2012). Ford Transcontinental at work. Old Pond Publishing Ltd. ISBN 978-1-908397-10-2.
