Μετάβαση στο περιεχόμενο

Supermarine Scimitar

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Supermarine Scimitar
Τρία Scimitar του Νο. 736 Naval Air Squadron (Farnborough, 1962)
Τύποςμαχητικό αεροσκάφος
ΚατασκευαστήςSupermarine
Χώρα προέλευσηςΗνωμένο Βασίλειο
Παρθενική πτήση19 Ιανουαρίου 1956
Κύριος χειριστήςΒασιλικό Ναυτικό (Fleet Air Arm)
Μονάδες που παρήχθησαν76

Το Supermarine Scimitar ήταν βρετανικό μονοθέσιο δικινητήριο αεριωθούμενο ναυτικό μαχητικό, το οποίο χρησιμοποιούσε η αεροπορία του Βασιλικού Ναυτικού (Fleet Air Arm) από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 μέχρι και το 1969.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Scimitar ήταν προϊόν διάφορων σχεδίων που ανέπτυξε η Supermarine και αφορούσαν την δημιουργία αεριωθούμενων μαχητικών για χρήση με τα αεροπλανοφόρα του στόλου. Σε αυτά περιλαμβάνονταν το Type 505, το οποίο είχε λεπτές ευθείες πτέρυγες, ουραίο σχήματος "V" και προωθούνταν από δύο turbojet κινητήρες Rolls-Royce Avon. Προορίζονταν αρχικά να επιχειρεί χωρίς συμβατικό σύστημα προσγείωσης: το αεροσκάφος δεν θα διέθετε καθόλου τροχούς, αλλά θα προσγειώνονταν σε κατάστρωμα από ελαστικό.[1] Στόχος της όλης ιδέας ήταν η σημαντική απλοποίηση της δομής του αεροσκάφους.[2] Στα 1948 το Ναυαρχείο αναθεώρησε την στάση του σχετικά με το σύστημα προσνήωσης και η Supermarine απεφάσισε την εγκατάσταση ανασυρόμενου τρίκυκλου συστήματος προσγείωσης στο Type 505, που μετονομάστηκε σε Type 508.[3] Τον Νοέμβριο του 1947 το Υπουργείο ζήτησε την κατασκευή τριών πρωτοτύπων, σύμφωνα με την απαίτηση N.9/47.[4]

Το πρώτο εξ αυτών πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στο Boscombe Down στις 31 Αυγούστου 1951, ενώ οι δοκιμές επί του αεροπλανοφόρου HMS Eagle ξεκίνησαν τον Μάιο του 1952.[5] Στο δεύτερο αεροσκάφος ενσωματώθηκαν διάφορες βελτιώσεις, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης πυροβόλου και άλλων μικροαλλαγών. Αυτό ονομάστηκε Type 529 και βρέθηκε για πρώτη φορά στον αέρα στις 29 Αυγούστου 1952.[4] Χαρακτηριστική ήταν η πρόταση εγκατάστασης ραντάρ στο πίσω μέρος του.[6] Σε αντίθεση με τα δύο πρώτα, το τρίτο πρωτότυπο (Type 525) διέθετε οπισθοκλινείς πτέρυγες και συμβατικό κάθετο ουραίο προκειμένου να βελτιωθούν οι επιδόσεις του.[7] Το συγκεκριμένο αεροσκάφος πέταξε για πρώτη φορά στις 27 Απριλίου 1954.[4]

Το τρίτο πρωτότυπο συνετρίβη, όμως το σχέδιο κρίθηκε επαρκές με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η δημιουργία του παρόμοιου Type 544, σύμφωνα με την απαίτηση Ν.113.[8] Παραγγέλθηκαν εκατό αεροσκάφη, με το Ναυτικό να ζητάει αυτά να έχουν και δυνατότητες κρούσης, με συμβατικά ή πυρηνικά όπλα. Το πρώτο από τα Type 544, που αποτέλεσαν τα πρωτότυπα για τα αεροσκάφη παραγωγής, πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 19 Ιανουαρίου 1956. Το πρώτο Scimitar παραγωγής, που είχε μεγάλες ομοιότητες με το τρίτο Type 544,.[8] βρέθηκε στον αέρα στις 11 Ιανουαρίου 1957.[9]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν τα εντάχθηκαν σε υπηρεσία τα Scimitar, το Βασιλικό Ναυτικό διέθετε ελάχιστα αεροπλανοφόρα μεγάλου μεγέθους, κατάλληλα δηλαδή για την αποπροσνήωση του νέου μεγάλου αεριωθούμενου. Συνέβησαν αρκετά ατυχήματα στις προσνηώσεις, σε ένα εκ των οποίων έχασε την ζωή του ο John Russell, διοικητής της πρώτης επιχειρησιακής μονάδας εξοπλισμένης με Scimitar (803 Naval Air Squadron).[10] Το ατύχημα έγινε ενώπιον του τύπου και αναμεταδόθηκε από το ειδησιογραφικό δίκτυο British Pathé News.[11] Η αναλογία απωλειών ήταν ιδιαίτερα υψηλή: από τα 72 αεροσκάφη που κατασκευάστηκαν τα 39 χάθηκαν σε ατυχήματα.[1]

Παρόλο που ήταν δυνατή η χρήση τους σαν αναχαιτιστικά, την αποστολή αυτή κάλυπταν επαρκώς τα de Havilland Sea Vixen. Τα Scimitar είχαν επίσης δυνατότητες κρούσης/εγγύς υποστηρίξεως, όμως και σε αυτόν τον ρόλο το φορτίο επωμίζονταν κυρίως τα Blackburn Buccaneer. Στις επιχειρησιακές μονάδες η ουσιαστικότερη αποστολή των αεροσκαφών αυτών ήταν ο εναέριος ανεφοδιασμός των Buccaneer. Από το 1965 μέχρι και το 1970 αξιοποίησε σημαντικό αριθμό Scimitar η FRU (Fleet Requirements Unit), μια εξειδικευμένη μονάδα που ανελάμβανε την εκπαίδευση άλλων σχηματισμών σε ρεαλιστικές προσομοιώσεις μάχης.

Εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ερευνητικά πρωτότυπα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Type 508
Πειραματικό αεροσκάφος με ευθείες πτέρυγες.
Type 529
Πειραματικό αεροσκάφος με ευθείες πτέρυγες.
Type 525
Πειραματικό αεροσκάφος με οπισθοκλινείς πτέρυγες.

Πρωτότυπα παραγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Type 544
Πρωτότυπο του Scimitar F.1. Κατασκευάστηκαν τρία αεροσκάφη.

Έκδοση παραγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Scimitar F.1
Μονοθέσιο αεριωθούμενο μαχητικό αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων. Κατασκευάστηκαν 76 μονάδες από την Vickers-Armstrong.

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ηνωμένο Βασίλειο

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 "Scimitar History." thunder-and-lightnings.co, 5 April 2009. Retrieved: 23 March 2010.
  2. ↑ Andrews and Morgan 1987, pp. 297–298.
  3. ↑ Mason 1992, p. 375.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Buttler 2001, pp. 158–159.
  5. ↑ Mason 1992, p. 376.
  6. ↑ Buttler 2008, p. 56.
  7. ↑ Buttler 2001, pp. 159–160.
  8. ↑ 8,0 8,1 "Supermarine Scimitar." Flight, 1957. Retrieved: 5 August 2013.
  9. ↑ Buttler 2008, pp. 62–63.
  10. ↑ "Flight & Aircraft Engineer." Flight International, 2593, October 1958.
  11. ↑ https://www.youtube.com/watch?v=Qg0Jj-2x5rM&list=PLADB9C9B996134C1C

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Andrews, C.F. and E.B. Morgan. Supermarine Aircraft since 1914. London: Putnam, 1987. ISBN 0-85177-800-3.
  • Birtles, Philip. Supermarine Attacker, Swift and Scimitar (Postwar Military Aircraft 7). London: Ian Allan, 1992. ISBN 0-7110-2034-5.
  • Buttler, Tony. "Database: Supermarine Scimitar". Aeroplane. Volume 36, No. 12, Issue No. 428, December 2008.
  • Buttler, Tony. "Type Analysis: Supermarine Scimitar". International Air Power Review. Norwalk, Connecticut, USA:AIRtime Publishing. Volume Two, Autumn/Fall 2001, pp. 158–173. ISBN 1-880588-34-X, ISSN 1473-9917.
  • Gibbings, David and J.A. Gorman. Scimitar. RNAS Yeovilton, Somerset, UK: Society of Friends of the Fleet Air Arm Museum, 1988. ISBN 0-948251-39-5.
  • Mason, Francis K. The British Fighter since 1912. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1992. ISBN 1-55750-082-7.
  • Morgan, Eric and John Stevens. The Scimitar File. Tunbridge Wells, Kent, UK: Air Britain (Historians) Ltd., 2000. ISBN 978-0-85130-323-9.
  • Thetford, Owen. British Naval Aircraft since 1912. London: Putnam, 1978. ISBN 0-370-30021-1.
  • Sturtivant, Ray and Theo Ballance. The Squadrons of The Fleet Air Arm. Tonbridge, Kent, UK: Air-Britain (Historians) Ltd., 1994. ISBN 0-85130-223-8.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Supermarine_Scimitar&oldid=10466853"