The Last Drive
The Last Drive | |
---|---|
Πληροφορίες | |
Προέλευση | Αθήνα |
Μουσικά είδη | Ροκ-Γκάραζ |
Παρουσία | 1983-1992, 2007-σήμερα |
Μέλη | Αλέξης Καλοφωλιάς Γιώργος Καρανικόλας Χρήστος Μιχαλάτος Στέφανος Φλώτσιος |
Πρώην μέλη | Πάνος Κασιάρης Νίκος Καπετανόπουλος Θάνος Αμοργινός |
Ιστότοπος | |
www.last-drive.net | |
wikidata (π) |
Οι Last Drive είναι ελληνικό μουσικό συγκρότημα απ' την Αθήνα. Σχηματίστηκαν στην Αθήνα το 1983 σαν γκαράζ πανκ μπάντα και στη δεκαετία του '90 στράφηκαν σε έναν πιο σκληρό ήχο. Θεωρούνται[εκκρεμεί παραπομπή] το σημαντικότερο ελληνικό ροκ συγκρότημα της δεκαετίας του '80 κι ένα απ' τα σημαντικότερα της ελληνικής ροκ ιστορίας.
Η ιστορία τους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1983-1986
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ξεκίνησαν να παίζουν σαν Last Drive στα τέλη του 1983 κι εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο κλαμπ Ροντέο στις 27 Δεκέμβρη 1983. Τις πρώτες τους εμφανίσεις τις πραγματοποίησαν ως τρίο - Αλέξης «Alex K» Καλοφωλιάς (τραγούδι, μπάσο) Νίκος «Nick» Καπετανόπουλος» (κιθάρα) και Χρήστος «Chris B.I.» Μιχαλάτος (ντραμς).[1], με εξαίρεση την πρώτη συναυλία όπου το σχήμα περιλάμβανε και τον P.PEP.[2] Ένα χρόνο μετά το σχήμα συμπληρώθηκε με τον Γιώργο «B. George Bop» Καρανικόλα (ο οποίος έπαιζε μέχρι τότε στους Be Bop Jungle) στην κιθάρα.
Το γκρουπ έπαιζε κατά βάση γκαράζ με ροκαμπίλι και σερφ επιρροές. Στον πρώτο του μάλιστα δίσκο με τίτλο «Underworld Shakedown» ακούγεται το σερφ κομμάτι «Me ’n’ my wings». [3] Τη μουσική τους την ονόμαζαν οι ίδιοι Trash Rockabilly. Οι πρώτες τους διασκευές ήταν από την δεκατία του '50, ενώ αργότερα από τις δεκαετίες του '60 και '70. Σύμφωνα με τους ίδιους[1], αυτό έγινε επειδή οι επιρροές τους δεν ήταν τόσο από συγκεκριμένα συγκροτήματα, όσο από ένα συγκεκριμένο πνεύμα μουσικής, που διέκρινε και το rockabilly και το garage punk και το seventies punk.
Το όνομά της μπάντας προέρχεται από το όνομα ενός κοκτέιλ του μπαρ Snowball στην οδό Χάριτος.[4]
Άρχισαν εμφανίσεις στα undergound στέκια της εποχής, ενώ κάποια από τα μέλη έπαιξαν με τους Blue Light στην πρώτη τους συναυλία στον Πήγασο. Το 1985 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους επτάιντσο σιγνκλ, Midnite Hop, ενώ είχαν ένα κομμάτι και στην κασέτα της Δικαίωμα διάβασης Live στο Κύτταρο. Το ΕΡ περιείχε δύο συνθέσεις του Καλοφωλιά - «Poison», «Right by my Side» και μια του Καρανικόλα -«Midnight Hop».
1986-1990
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1986 κυκλοφόρησε το πρώτο τους LP Underworld Shakedown, κάνοντας αρκετή αίσθηση τόσο για το περιεχόμενό του όσο και για την παραγωγή (των ίδιων των Drive) που ήταν σε ασυνήθιστα ψηλό επίπεδο για τα δεδομένα της ανεξάρτητης σκηνής της εποχής. Συνέχισαν με πολλά live στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Άνοιξαν την συναυλία των Watermelon Men (Αθήνα, φθινόπωρο 1987) με τη συμμετοχή του Μάκ Μπλαντ, τραγουδιστή των αυστραλών Lime Spiders[5][1] Την Άνοιξη του 1987 κάνουν την πρώτη περιοδεία στο εξωτερικό, σε Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία και Γαλλία.[2] Παίζουν μαζί με τους Fuzztones, τους Creeps, τους Stomachmouths, τους Dizzy Satellites και άλλους. Μετά τη τουρνέ ο Καπετανόπουλος αποχώρησε και επανήλθε ο Πάνος Κασιάρης. Το 1988, κυκλοφόρησε το Heatwave, δίσκος που τους καθιέρωσε και στη γκαράζ σκηνή της Ευρώπης, επανακυκλοφορώντας (με διαφορετικό εξώφυλλο) από τη γερμανική εταιρία Music Maniac. Η επιτυχία τους αυτή τους έφερε στη Γερμανία όπου συμμετείχαν στο φεστιβάλ "Berlin Independence Days", ηχογραφώντας παράλληλα και το EP Time[6]. Παράλληλα ο ήχος του γκρουπ αρχίζει και γίνεται πιο σκληρός. Ο Πολ Κάτλερ των Dream Syndicate έγινε ο παραγωγός για τα δυο επόμενα άλμπουμ.
1990-1995
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Blood Nirvana, που κυκλοφόρησε το 1990, σηματοδότησε την αλλαγή στον ήχο τους, απογοητεύοντας όμως και τους σκληροπυρηνικούς γκαραζάδες και τελειώνοντας τη συνεργασία τους με τη Music Maniac. Αρχίζουν να γνωρίζουν πλατύτερη επιτυχία και τον ίδιο χρόνο ανακηρύσσονται μπάντα της χρονιάς από τους αναγνώστες του περιοδικού Ποπ & Ροκ. Παίζουν με τους Wipers, τους Jesus & Mary Chain, τους Gun Club και περιοδεύουν τη Γερμανία μαζί με τους Dead Moon. Μετά την περιοδεία, ο Κασιάρης αποχωρεί οριστικά (συνεργάστηκε αργότερα στο artwork του Subliminal) και στη θέση του ήρθε ο Θάνος Αμοργινός.
Το 1992 κυκλοφορεί το F*head Entropy. Είναι η πιο ώριμη δουλειά τους και με το νέο τους ήχο πήραν μέρος στην τότε έκρηξη της ελληνικής σκηνής. Ακολούθησε περιοδεία στην Ισπανία. Στις 23 Δεκεμβρίου 1993 οι Last Drive γιόρτασαν τα δέκα χρόνια τους με ένα Live στο West Club. Το 1994 τελείωσε η συνεργασία τους με τη Hitch Hyke, και υπέγραψαν με την BMG και κυκλοφόρησα το Subliminal. Τον επόμενο χρόνο διαλύθηκαν μετά από δώδεκα χρόνια στο δρόμο, έχοντας κάνει φανατικούς φίλους στην Ελλάδα και το εξωτερικό και αφήνοντας τις αναμνήσεις των πολυάριθμων ζωντανών τους εμφανίσεων.
1995-σήμερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γιώργος Καρανικόλας συνέχισε με τους Blackmail, που έπαιζαν νεοψυχεδέλεια με έμφαση στις κιθάρες και σε γενικές γραμμές συνέχισαν από εκεί που σταμάτησαν οι Drive. Είχε κυκλοφορήσει ήδη το 1986 το EP Το Φως Και Η Σκιά Του (12" EP, 1986, Wipe Out, WOR 4) με τη συνεργασία (εκτελεστικά) των Καλοφωλιά και Μιχαλάτου.
Ο Αλέξης Καλοφωλιάς μαζί με το Θάνο Αμοργινό δημιούργησαν τους Earthbound το 1998. Έγραψαν μαζί και την μουσική για την ταινία Σώσε με του Στράτου Τζίτζη. Ο Αμοργινός έγραψε και μουσική για το θέατρο, ενώ συμμετείχε και στο συγκρότημα Space Cakes (Αθήνα). Ο Χρήστος Μιχαλάτος έπαιξε για ένα διάστημα στην ροκαμπίλλυ μπάντα The Speedballs.
Τον Φεβρουάριο του 2007 οι Last Drive ανακοίνωσαν την επανασύνδεσή τους για τρεις συναυλίες στην Αθήνα και μια στη Θεσσαλονίκη, το Μάιο του ίδιου χρόνου. Τον Απρίλη του 2007 επανακυκλοφόρησε το πρώτο τους EP (Midnite Hop) από τη Blind Bastard Records, ενώ εμφανίστηκαν και στο Open Air Fest και στην Πεσκάρα της Ιταλίας τον Ιούλιο. Τον Μάιο του 2008 έπαιξαν και πάλι στην Αθήνα, τη Λάρισα, τα Γιάννενα και τη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζοντας και πέντε καινούρια κομμάτια. Τον ίδιο μήνα κυκλοφόρησε ένα διπλό dvd/cd από την Blind Bastard Records με υλικό από τις συναυλίες της προηγούμενης χρονιάς στο Gagarin και τίτλο Time is not important. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς μπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν καινούριο δίσκο.[7] Οι ηχογραφήσεις τέλειωσαν τον Φλεβάρη του 2009 και ο δίσκος κυκλοφόρησε το Μάιο, με τίτλο Heavy Liquid, αρχικά σε CD από τη δική τους εταιρία Happy Crasher και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς σε μια περιορισμένη έκδοση βινυλίων (500 μαύρα και 500 κόκκινα) από την Inner Ear. Από τα κομμάτια του Heavy Liquid εμπνεύστηκαν 31 Έλληνες καλλιτέχνες και το Μάιο του 2010 κυκλοφόρησε μια συλλογή με έργα τέχνης και κόμικς από τις εκδόσεις Tilt. Η συλλογή είχε τίτλο At the Drive Ink και περιελάμβανε εκτός των άλλων και έργα των δύο παλαιότερων μελών του γκρουπ Νίκου Καπετανόπουλου και Πάνου Κασιάρη, οι οποίοι ασχολούνται πλέον με τις εικόνες. Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους ένα μεγάλου μήκους ντοκυμαντέρ του σκηνοθέτη Δημήτρη Κοτσέλη με τίτλο 20000 Miles Ahead: A Last Drive Story που καλύπτει την ιστορία του συγκροτήματος από το 1983 μέχρι και τις συναυλίες της επανένωσης. Τον Οκτώβριο του 2010 το συγκρότημα συμμετείχε με το κομμάτι «Love & Terror» στο CD/βιβλιαράκι Horror & Romance, που αποτέλεσε τον κατάλογο της ομώνυμης προσωπικής έκθεσης του ζωγράφου Στέφανου Ρόκου.
Μέλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αλέξης Καλοφωλιάς (Alex K.) - Μπάσο, φωνή
- Γιώργος Καρανικόλας (B.George Bop) - Κιθάρα, φωνή
- Χρήστος Μιχαλάτος (Chris B.I.) - Τύμπανα
- Θάνος Αμοργινός (T.H. Lime) - Κιθάρα (1991-2013)
- Πάνος Κασιάρης (P.PEP) - Κιθάρα (1981-1983 και 1987-1991)
- Νίκος Καπετανόπουλος (Nick "Pop Mind") - Κιθάρα (1981-1987)
- Στέφανος Φλώτσιος - Κιθάρα (2013)
Δισκογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ελλάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Singles/EP's
- Midnite Hop (7" EP, 1985. Art Nouveau Metronome 883140-7, reissue Blind Bastard R 2007)
- Time (12" EP, 1989. Hitch Hyke LIFT 12001)
- Overloaded (7" single sided promo, 1991. Hitch Hyke χωρίς κωδικό)
- News From Nowhere (12" EP, 2012. Happy Crasher Records / Inner Ear INN063L)
Albums
- Underworld Shakedown (LP, 1986. Hitch Hyke LIFT 002)
- Heatwave (LP, 1988. Hitch Hyke LIFT 007)
- Blood Nirvana (LP, 1990. Hitch Hyke LIFT 021)
- F*Head Entropy (LP, 1992. Hitch Hyke LIFT 026)
- Subliminal (LP, 1994. BMG 74321 - 244961)
- Heavy Liquid (CD, 2009. Happy Crasher - HC001. LP, 2009. Inner Ear - INN015)
Συλλογές
- The Bad Roads - The Best Of The Last Drive(CD, 2007. Columbia 88697188452)
- Time Is Not Important (CD/DVD, 2008. Blind Bastard Records BBRCD 004)
Συμμετοχές
- Call Town Surf στο Η Ανεξάρτητη Rock Σκηνή Live (Κασσέτα, 1985. Di Di Music - χωρίς κωδικό)
- Blue Girl στο Η Ανεξάρτητη Rock Σκηνή Live (Κασσέτα, 1985. Di Di Music - χωρίς κωδικό)
- Bird Dance Beat / Surfin' Bird στο Straight to HELLas (ημιπειρατική live κασέτα 1989. LazyDog - Lazy05)
- Chain Train στο Rock FM - Ρόδον Live (LP, 1993. Music Box International – MBI40489)
- Gone Gone Gone στο Rock FM - Ρόδον Live (LP, 1993. Music Box International – MBI40489)
- May This Bullet στο The Thing From Another World Vol.1: A Brains-Out Compilation Of 18 Greek Bands (CD, 1995. The Thing (Περιοδικό) – THR002)
- The Drop στο Audio CD (CD, 1995. Audio (Περιοδικό) – Audio CD-6)
- Jailbird στο Local Heroes '95 (CD, 1995. Ποπ & Ροκ – χωρίς κωδικό)
- Outlaw στο Local Heroes '95 (CD, 1995. Ποπ & Ροκ – χωρίς κωδικό
- Chain Train στο 40 Χρόνια Rock (4xCD, 2002. Music Box International – 7025)
- Gone Gone Gone στο 40 Χρόνια Rock (4xCD, 2002. Music Box International – 7025)
- Midnight Hop στο Enjoy The Greeks II (CD, 2006. On Stage Records – OSRPR 002)
- Train Kept-A-Rollin' στο Velvet D.I.Y. - A Velvet Compilation (Κασέτα, 2010. Velvet (Περιοδικό) – 02)
- Misirlou στο Local Heroes II - Διάφοροι Καλλιτέχνες, (CD. 2003. Ποπ + Ροκ – CD POP 2003)
- Love & Terror στοHorror & Romance (CD/βιβλιαράκι, 2010.)
ως "The Pleasure Hustlers":
- I Was A Teenage Zombie (σε συνεργασία με τους Fleshtones) στο Time Bomb: The Fleshtones present the Big Bang Theory (LP, 1988. Hitch Hyke - LIFT 009)
Ανέκδοτες Ηχογραφήσεις
- Train of Pain
Κυκλοφορίες στο εξωτερικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Singles/EP's
- Blue Moon / Every Night / Sidewalk Stroll (7", Voxx, 1987, 3305)
LP's
- Heatwave (LP, Music Maniac 1988, MMLP 017)
- Their Story So Far (Underworld Shakedown + Heatwave) (CD, Music Maniac 1989, MMCD 019)
- Blood Nirvana (Romilar D 1991)
- Blood Nirvana (LP/CD, Music Maniac 1991, MMLP/CD 039)
- Blood Nirvana (CD, Restless 1992, bonus "Time Has Come Today" alternative mix - Cassette, Restless 72536)
Συλλογές
- Their Story...So Far (CD, 1989. Music Maniac Records – MMCD 019)
Συμμετοχές
- I Love Cindy στο The Secret Team (LP, 1988. BOMP! - BLP 4031)
- Every Night στο Battle Of The Garages, Vol. 4: Tomorrow The World! (LP, 1986. Voxx Records – VXS 200.045)
- Valley of Death στο The sounds of now (LP, 1987. Dionysus - ID 123305)
- Hell To Pay στο The Music Maniac 'Gimmick' Compilation (2xLP 1989. Music Maniac Records – MMLP 023)
- Black/Limbo στο The Munster Dance Hall Favorites Vol. III (2xLP, 1990. Munster Records – MR 003)
- Overloaded (It's a Restless World, Restless 1991)
- The End Inc. στο Larsen 4 (CD, 1993. Larsen Recordz – FZ 04)
- Everynight στο Battle Of The Garages Part 2 (CD, 1993. Voxx Records – VCD 2068)
- Outlaw στο Your Invitation To Suicide - A Tribute To The Songs Of Martin Rev, Alan Vega (2xLP 1994. Munster Records – MR 040)
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- [8]Επίσημος ιστότοπος
- Σελίδα στο myspace
- Δυο audio συνεντεύξεις των Last Drive για ραδιοφωνικό σταθμό της Άρτας
- Συνέντευξη στο mic.gr 01/05/07
- Συνέντευξη επανασύνδεσης στο Mixtape.gr
- live review από Θανάση Μήνα Last Drive @ Κηποθέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα
- Συνεντεύξεις και κριτικές 1988-1992
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Merlin's Music Box greek music magazine, various issues (No. 5, No. 15, No. 25)
- Άρθρο στο Roadhouse.gr (με περισσότερες φωτό και συνέντευξη του 1986)
- The Thing fanzine vol. 8, 1994 (δισκογραφία)
- Ποπ & Ροκ, τ. 195 (1995), τ. 190
- Μουσική εφημερίδα ΟΖ, τεύχη 1993-1994
Υποσημειώσεις - Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 "Psychagogos", #6, Απρίλιος 1988
- ↑ 2,0 2,1 "MIZMAZE" #13, Ιανουάριος 1988
- ↑ Τρούσας, Φώντας (13 Αυγούστου 2022). «Συγκροτήματα που έφεραν το κύμα της surf μουσικής στην Ελλάδα». LiFO. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2023.
- ↑ Λίνα Ρόκου (13 Νοεμβρίου 2015). «18 ελληνικές μπάντες μας εξηγούν πώς διάλεξαν το όνομά τους». POPAGANDA. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ Στο τέλος του show, ανέβηκε στη σκηνή ο Blood και τους συνόδεψε σε τρεις διασκευές - "You 're gonna miss me", "Have love will travel" και "Five years ahead of my time".
- ↑ Σύμφωνα με δημοσιεύσεις σε φανζινς της εποχής, οι ώρες της ηχογράφησης αποτελούσαν την αμοιβή τους για την εμφάνιση στο BID
- ↑ Last Drive: Rock ‘n’ Roll Suicide... Again!, συνέντευξη στο avopolis, 8/5/2008
- ↑ «Συνέντευξη των Last Drive στο Νίκο Κασκαρά και το noizy.gr».[νεκρός σύνδεσμος]