Αγία Γραφή

Αγία Γραφή
Τίτλος	The Holy Bible; Santa Biblia; Biblia; Bíblia Sagrada; Света Библија; Bibbia; La Bible; la Biblio; Biblija; Αγία Γραφή; Βίβλος; الكتاب المقدس
Γλώσσα	Βιβλική Εβραϊκή; Αραμαϊκή γλώσσα; Ελληνιστική Κοινή
Μορφή	ανθολογία
Τόπος	Μέση Ανατολή
Dewey Decimal	220
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Αγία Γραφή ή Άγιες Γραφές (ή Θεία Γραφή, Γραφή, Γραφές) ή Ιερά Γράμματα ή Βίβλος, χαρακτηρίζεται το σύνολο ή «βιβλιοθήκη» κειμένων θρησκευτικού χαρακτήρα. Με τον όρο αυτό περιγράφεται η Εβραϊκή Βίβλος του ιουδαϊσμού αλλά και ο συνδυασμός αυτής, δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται στη προ Χριστού εποχή και της Καινής Διαθήκης, που αναφέρεται στην παρουσία του Χριστού, τη διδασκαλία του και στις Επιστολές και Πράξεις των Αποστόλων, του χριστιανισμού.

Το όνομα «Βίβλος» ως δήλωση της Αγίας Γραφής οφείλεται περισσότερο στην επίδραση των αντίστοιχων λέξεων των νεότερων ευρωπαϊκών γλωσσών Bible, Bibel κ.λπ. Αυτές προήλθαν εκ του biblia -orum και ειδικότερα από το μεσαιωνικό Biblia -ae που και αυτά έχουν προέλευση στην Παλαιά Διαθήκη όπου αναφέρονται «οι βίβλοι» (Δανιήλ, θ΄ 2), «τα βιβλία τα άγια» (Α΄ Μακκαβαίων, ιβ΄:9), «η ιερά βίβλος» (Β΄ Μακκαβαίων, η΄:23).

Το σύνολο των βιβλίων που συγκροτεί τον «χριστιανικό κανόνα» της Παλαιάς Διαθήκης (1ο μέρος της Αγίας Γραφής) και Καινής Διαθήκης (2ο μέρος της Αγίας Γραφής), προέκυψε από την ανάγκη να καθορισθούν τα βιβλία εκείνα που εκφράζουν αυθεντικά την πίστη της Εκκλησίας, ώστε να αποκλειστούν μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα έργα, που περιείχαν μη αποδεκτές ή και αιρετικές διδασκαλίες. Παρόλα αυτά όμως, οι διάφορες τοπικές Εκκλησίες, ενώ δέχθηκαν όλες την Καινή Διαθήκη, περίπου στο σύνολό της, ακολούθησαν διαφορετικές πρακτικές στην αναγνώριση των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ένας ενιαίος κανόνας ολόκληρης της χριστιανικής Εκκλησίας.

Ετυμολογία

Η λέξη «Βίβλος» είναι αρχαία και σήμαινε το φυτό του παπύρου, επίσης τον φλοιό του ίδιου φυτού, εκ του οποίου παραγόταν η ομώνυμη γραφική ύλη, και συνεκδοχικά τον ίδιο τον περιτυλιγμένο με επεξεργασμένα φύλλα παπύρου ρόλο. Αρχικά η λέξη γραφόταν με -υ- και θεωρείται ότι προέρχεται από την πόλη Βύβλο της Φοινίκης, η οποία ήταν φημισμένη για τις εξαγωγές παπύρου. Το ότι ταυτίστηκε η βασική λέξη της τότε αναγνωστικής και γραφικής ύλης με την Αγία Γραφή υπογραμμίζει ότι η τελευταία είναι «Το Βιβλίο των βιβλίων». Από την άλλη μεριά, η αγγλική λέξη Bible προέρχεται από τη λατινική biblia, απόδοση της λέξης βιβλία ή, προγενέστερα, βυβλία, η οποία είναι υποκοριστικό της «βίβλου» ή «βύβλου». —Για περισσότερες ετυμολογικές πληροφορίες βλέπε το λεξικό της Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα.

Κανόνας της Βίβλου

Το μεγάλο σχίσμα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας και αργότερα η Μεταρρύθμιση συνέβαλαν στο να παγιωθούν οι διαφορετικές παραδόσεις στο θέμα του κανόνα, με αποτέλεσμα οι τρεις μεγάλες Ομολογίες να δέχονται σήμερα διαφορετικό αριθμό βιβλίων, διαφορετικό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης.

Ορθόδοξη Εκκλησία

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται συνολικά 76 «κανονικά» ή «πρωτοκανονικά» βιβλία. Αυτά είναι: τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης (τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη· οι Πράξεις των Αποστόλων· οι 21 Αποστολικές Επιστολές και η Αποκάλυψη) και τα 49 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης ή ιουδαϊκής Βίβλου, τα οποία τιτλοφορούνται σύμφωνα με τη μετάφραση των Εβδομήκοντα. Επίσης, δέχεται τα εξής 10 «αναγινωσκόμενα» ή «δευτεροκανονικά» βιβλία:

και αποδέχεται τις εξής 4 προσθήκες, που ονομάζονται «δευτεροκανονικά τεμάχια»:

– 1 προσθήκη στην Εσθήρ, στα ελληνικά

– 3 προσθήκες στον Δανιήλ, στα ελληνικά

Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δέχεται συνολικά 73 βιβλία. Πέρα από την Καινή Διαθήκη, δέχεται 46 βιβλία από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία χωρίζει σε «πρωτοκανονικά» και «δευτεροκανονικά». Στα πρωτοκανονικά έργα περιλαμβάνονται τα 39 βιβλία της ιουδαϊκής Βίβλου, ενώ στα δευτεροκανονικά τα εξής 7 συγγράμματα:

και αποδέχεται τις εξής 4 προσθήκες, που ονομάζονται «δευτεροκανονικά τεμάχια»:

– 1 προσθήκη στην Εσθήρ, στα ελληνικά

– 3 προσθήκες στον Δανιήλ, στα ελληνικά

Τα βιβλία που δεν συμπεριλαμβάνονται στον κανόνα αυτό λέγονται «Απόκρυφα» και είναι τα εξής:

1. Α΄ Έσδρας

2. Γ΄ Μακκαβαίων

3. Δ΄ Μακκαβαίων

Προτεστάντες

Οι Προτεστάντες γενικά δέχονται συνολικά 66 βιβλία. Μαζί με τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως «Ελληνική Καινή Διαθήκη») αποδέχονται και τον ιουδαϊκό κανόνα με τα 39 βιβλία μόνο. Τα επιπλέον βιβλία που περιλαμβάνονται στον κανόνα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας τα ονομάζουν γενικά «απόκρυφα», αν και μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη λατρεία. Υπάρχει μία σύγχρονη έκδοση της Βίβλου από τον καθολικό θεολόγο Hubertus Halbfas στα γερμανικά^[2], η οποία ενώ προφανώς απευθύνεται σε προτεσταντικό κοινό, δεν περιέχει τα βιβλία των Νόμων, δηλ. το Λευιτικό, τους Αριθμούς και το Δευτερονόμιο.^[3]

Μάρτυρες του Ιεχωβά

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δέχονται συνολικά 66 βιβλία. Μαζί με τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως «Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές»), αποδέχονται αποκλειστικά τον ιουδαϊκό (αλεξανδρινό) κανόνα με τα 39 βιβλία μόνο (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως «Εβραϊκές Γραφές»)^[4]. Οποιαδήποτε άλλα βιβλία δεν τα θεωρούν θεόπνευστα και τα κατατάσσουν στα «απόκρυφα».

Ιουδαίοι

Οι Ιουδαίοι δέχονται αποκλειστικά τα 24 (αντιστοιχούν στα 39 των χριστιανικών δογμάτων, καθώς κάποια ενοποιούνται) βιβλία του ιουδαϊκού κανόνα και αναφέρονται σε αυτά ως «Τανάκ» ή απλά «Άγιες Γραφές».

Κοινό στοιχείο στους κανόνες όλων των χριστιανικών ομολογιών αποτελεί το σύστημα κατάταξης των βιβλικών έργων, που διαφέρει από εκείνο της ιουδαϊκής Βίβλου. Έτσι, τα βιβλία κατατάσσονται με βάση το φιλολογικό χαρακτήρα και το περιεχόμενο τους σε 3 ομάδες:

Ιστορικά
Ποιητικά - Διδακτικά
Προφητικά

Η Εβραϊκή Βίβλος ομαδοποιεί τα βιβλία ως εξής:

Τορά (Νόμος)
Νεβιείμ (Προφήτες)
Κετουβείμ (Αγιόγραφα ή Γραπτά)

Παραπομπές

↑ Στις Καθολικές Βίβλους, στο βιβλίο του Βαρούχ περιλαμβάνεται ένα επιπρόσθετο έκτο κεφάλαιο που ονομάζεται Επιστολή Ιερεμία.
↑ Hubertus Halbfas, Die Bibel. ISBN 978-3-8436-0439-0.
↑ Bernard M. LEVINSON, The development of the Jewish Bible: Critical Reflections upon the Concept of a “Jewish Bible” and on the Idea of Its “Development”, στο Karin FINSTERBUSCH and Armin LANGE (eds.) What is Bible? Peeters, 2012, σελ. 378, 379.
↑ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν ότι η έκφραση «Παλαιά Διαθήκη», που χρησιμοποιείται από τον Απ. Παύλο στο εδάφιο 2 Κορινθίους 3:14, αναφέρεται συγκεκριμένα στα συγγράμματα του Μωυσή και όχι σε όλες τις Εβραϊκές Γραφές, και γι' αυτό δεν χωρίζουν τη Γραφή σε «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη». Επίσης έχουν υιοθετήσει την ευρέως αποδεκτή άποψη που έχουν πλέον οι λόγιοι, ότι η λέξη διαθήκη στο εν λόγω εδάφιο δεν χρησιμοποιείται με την κλασική ελληνική της σημασία αλλά με αυτήν της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα και της υπόλοιπης Καινής Διαθήκης, και σημαίνει «συμφωνία, συνθήκη, συμβόλαιο». Ως εκ τούτου, υποστηρίζουν ότι είναι παντελώς εσφαλμένη η παράδοση που καθιερώθηκε με τη λατινική Βουλγάτα, να αποδίδεται η λέξη διαθήκη ως testamentum ή testament ή αντίστοιχους όρους, αλλά αντιθέτως πρέπει να αποδίδεται covenant. (Βλέπε Alexander Souter, The Text and Canon of the New Testament Second ed., 1953, σελ. 144)

Δείτε επίσης

Επιπλέον ανάγνωση

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Αγία Γραφή

Wikisource logo

Στη Βικιθήκη υπάρχει υλικό που έχει σχέση με το θέμα:
Αγία Γραφή

Οίκος της Ελληνικής Βίβλου (Μυριόβιβλος)
Αγία Γραφή (Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος:)
Η Καινή Διαθήκη online
Η Παλαιά Διαθήκη online Αρχειοθετήθηκε 2006-08-31 στο Wayback Machine.
Εβραϊκές και Χριστιανικές Γραφές: Συγκριτικός πίνακας (στην αγγλική)
Ο Βιβλικός κανόνας των Γραφών – Καθολική άποψη (στην αγγλική)
Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopedia Britannica), λήμμα «Βίβλος», έκδοση 1911, στην αγγλική.
Η Αγία Γραφή online
eBible.gr Μετάφραση της Αγίας Γραφής στη Δημοτική, μετάφραση του Νεόφυτου Βάμβα, το κριτικό κείμενο Nestle Alland, η μετάφραση των Εβδομήκοντα, το Πατριαρχικό κείμενο
OnlineGreekBible.gr Αρχειοθετήθηκε 2022-02-02 στο Wayback Machine. Αγία Γραφή: κείμενα και μετάφραση - Online Greek texts: Byz, Patriarchal/Greek Orhodox Church, NA27/ UBS4, LXX, TR, Tischendorf, WH, Texts with variants

Βιβλιογραφία

Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα, έκδοση Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας, 1997.
'Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστη και Ωφέλιμη' , 1990, Β. & Φ. Ε. Σκοπιά.
Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην, Αθ. Π. Χαστούπη, Πανεπ. Αθηνών, 1986
Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη, Στ. Καλαντζάκη, Πουρνάρας, 1999
Η Παλαιά Διαθήκη-Διάγραμμα Περιεχομένου Τόμος Α', Ι. Μούρτζιου, Πουρναράς, 1998
Η Παλαιά Διαθήκη-Διάγραμμα Περιεχομένου Τόμος Β', Ι. Μούρτζιου, Πουρναράς, 2000
Η Παλαιά Διαθήκη Τόμος Α', Αθανάσιου Χαστούπη κ.α., Εκδ. Χ. Γιοβάνης, 1955, 1993
Nelson's complete book of Bible maps & charts, Nashville, Tenn.: Thomas Nelson, 1993
The Outline Bible, Tyndale House Publishers, 1999
A survey of Old Testament introduction, Moody Press, 3rd. ed. 1998
The books of history, Smith, J. E., College Press, 1995
The Major Prophets, Smith, J. E., College Press, 1992
The Minor Prophets, Smith, J. E., College Press, 1992
The Pentateuch (2nd ed.), Smith, J. E., College Press, 1993
The wisdom literature and Psalms, Smith, J. E., College Press, 1996
Ιωάννης Πέτρου, Η Βίβλος ως ιερό και πολιτισμικό κείμενο. Κοινωνιολογική θεώρηση, Δια-κείμενα, τεύχ. 6, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 13-22. Το ίδιο επεξεργασμένο: Επιστημονική Επετηρίδα Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη, τόμ. 15 (2005), σ. 269-278

Αυτό το λήμμα σχετικά με τον Χριστιανισμό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] Στις Καθολικές Βίβλους, στο βιβλίο του Βαρούχ περιλαμβάνεται ένα επιπρόσθετο έκτο κεφάλαιο που ονομάζεται Επιστολή Ιερεμία.

[2] Hubertus Halbfas, Die Bibel. ISBN 978-3-8436-0439-0.

[3] Bernard M. LEVINSON, The development of the Jewish Bible: Critical Reflections upon the Concept of a “Jewish Bible” and on the Idea of Its “Development”, στο Karin FINSTERBUSCH and Armin LANGE (eds.) What is Bible? Peeters, 2012, σελ. 378, 379.

[4] Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν ότι η έκφραση «Παλαιά Διαθήκη», που χρησιμοποιείται από τον Απ. Παύλο στο εδάφιο 2 Κορινθίους 3:14, αναφέρεται συγκεκριμένα στα συγγράμματα του Μωυσή και όχι σε όλες τις Εβραϊκές Γραφές, και γι' αυτό δεν χωρίζουν τη Γραφή σε «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη». Επίσης έχουν υιοθετήσει την ευρέως αποδεκτή άποψη που έχουν πλέον οι λόγιοι, ότι η λέξη διαθήκη στο εν λόγω εδάφιο δεν χρησιμοποιείται με την κλασική ελληνική της σημασία αλλά με αυτήν της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα και της υπόλοιπης Καινής Διαθήκης, και σημαίνει «συμφωνία, συνθήκη, συμβόλαιο». Ως εκ τούτου, υποστηρίζουν ότι είναι παντελώς εσφαλμένη η παράδοση που καθιερώθηκε με τη λατινική Βουλγάτα, να αποδίδεται η λέξη διαθήκη ως testamentum ή testament ή αντίστοιχους όρους, αλλά αντιθέτως πρέπει να αποδίδεται covenant. (Βλέπε Alexander Souter, The Text and Canon of the New Testament Second ed., 1953, σελ. 144)

[1]

[2]

[3]

[4]