Άξελ φον Φέρσεν ο Πρεσβύτερος
| Φρειδερίκος Άξελ φον Φέρσεν | |
|---|---|
| Σουηδός πολιτικός και Ταξίαρχος | |
 | |
| Πλήρες όνομα
Φρειδερίκος Άξελ φον Φέρσεν | |
| Γέννηση | 5 Απριλίου 1719 Στοκχόλμη, Σουηδία |
| Θάνατος | 24 Απριλίου 1794 (75 ετών) Στοκχόλμη, Σουηδία |
| Τόπος ταφής | Στοκχόλμη, Σουηδία |
| Spouse(s) | Χεδβίγη Κατερίνα φον Φέρσεν |
| Απόγονοι | |
| Πατέρας | Χανς Ρέϊχονλντ φον Φέρσεν |
O Κόμης Φρειδερίκος Άξελ φον Φέρσεν (Σουηδικά: Fredrik Axel von Fersen) (5 Απριλίου 1719 - 24 Απριλίου 1794) [1] ήταν Σουηδός πολιτικός και Αξιωματικός. Υπηρέτησε ως Λόρδος του Μάρσελ στο Κοινοβούλιο της Σουηδίας, και παρόλο που συνεργάστηκε στενά με τον Γουσταύο Γ’ πριν και μέσω της Επανάστασης του 1772, αργότερα αντιτάχθηκε στον βασιλιά.
Τα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φρειδερίκος Άξελ ήταν ο γιος του Αντιστράτηγου Χανς Ρέϊχονλντ φον Φέρσεν. Εισήλθε στο «Τάγμα των Σουηδών Σωματοφυλάκων» το 1740, και από το 1743 έως το 1748 έκανε την γαλλική του στρατιωτική θητεία στο «Τάγμα των Βασιλικών Σουηδών», όπου ανέβηκε στην τάξη του Ταξίαρχου. Παντρεύτηκε την Χεδβίγη Κατερίνα Ντε λα Γκάρντι το 1752, και κληρονόμησε μέσω της γυναίκας του το Κάστρο Λόφσταντ , κάτι που φυσικά ενίσχυσε την κοινωνική όσο και την οικονομική του θέση. Έγινε πατέρας της Χεδβίγης Ελεονώρας φον Φέρσεν(1753–1792), του Χανς Άξελ φον Φέρσεν (1755–1810), της Εύας Σοφίας φον Φέρσεν (1757–1816) και του Φαβιανού Ρέϊνχολντ φον Φέρσεν (1762–1818). [2]
Στρατιωτική Θητεία και πολιτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον Επταετή πόλεμο ο Φέρσεν διακρίθηκε κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων γύρω από τα νησιά Ούζεντομ και Βόλιν το 1759, αλλά υπέστη σοβαρές απώλειες στην Πρωσία. Ωστόσο στην ιστορία της Σουηδίας, είναι γνωστότερος ως πολιτικός. Ως μέλος του κόμματος «Hat», στο Κοινοβούλιο του 1755–1756, εξελέγη Λόρδος του Μάρσελ και υπηρέτησε σε τρεις μη διαδοχικές περιόδους σε αυτό το αξίωμα, πριν από την Επανάσταση του 1772. Το 1756 νίκησε τα σχέδια του Παλατιού για την αύξηση της βασιλικής εξουσίας. Εντούτοις, μετά τις καταστροφές του Επταετούς Πολέμου, επέστρεψε στην υπηρεσία του Βασιλείου. [2]
Με την ένταξη του κόμματος «Cap» στην εξουσία το 1766, ο Φέρσεν αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει την φρουρά για να διατηρήσει την τάξη στην πρωτεύουσα, όταν ο Βασιλιάς Αδόλφος Φρειδερίκος της Σουηδίας (ο οποίος οδηγήθηκε στην απελπισία από τα αιτήματα των πολιτικών της παράταξης των «Caps») παραιτήθηκε από τον θρόνο, και ακολούθησε ένα επταήμερο χωρίς Βασιλιά. Στο επακόλουθο Κοινοβούλιο του 1769, όταν η πολιτική παράταξη των «Hats» επέστρεψε στην εξουσία, ο Φέρσεν εξελέγη και πάλι αρχηγός του κόμματος. Εντούτοις, δεν έκανε καμία προσπάθεια να εξαργυρώσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις στον πρίγκιπα Γουσταύο (αργότερα Βασιλιά Γουσταύο Γ’) που αφορούσαν την αναγκαία μεταρρύθμιση του συντάγματος, και έτσι συνέβαλε ακούσια στην επακόλουθη καθιέρωση του Απολυταρχισμού. Όταν ο Γουσταύος ανέβηκε στο θρόνο το 1772, προσπάθησε να συμφιλιώσει τις δύο φατρίες με μια σύνθεση που αποσκοπούσε στη διαίρεση όλων των πολιτικών δυνάμεων μεταξύ τους. Ο Φέρσεν το είδε αυτό σαν μια κίνηση απελπισίας από την μεριά του Βασιλιά, εφόσον πίστευε ότι ο Γουσταύος ήθελε να επιστρέψει γρήγορα το έθνος στο δρόμο της αρετής και του πατριωτισμού, μετά από περισσότερο από μισό αιώνα ελευθερίας και διαφθοράς. Παρ 'όλα αυτά, συμφώνησε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους «Caps», και ήταν ο κύριος εκπρόσωπος των «Hats» στην επιτροπή σύνθεσης. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Αυγούστου του 1772, ο Φέρσεν παρέμεινε παθητικός θεατής της ανατροπής του συντάγματος, και ήταν ένας από τους πρώτους που ο Γουσταύος κάλεσε στο πλευρό του μετά τον θρίαμβο του. [2]
Ο Φέρσεν προσπάθησε να σαμποτάρει τα μέτρα του Γουσταύου Γ’ (και όπως είχε δηλώσει, είχε ανεχτεί την κολοσσιαία αυθάδεια του Βασιλιά για αρκετά χρόνια). Υπήρξε μια μικρή σύγκρουση μεταξύ τους ήδη από την Εθνοσυνέλευση του 1778, αλλά και αργότερα στο Κοινοβούλιο του 1786, όπου ο Φέρσεν οδήγησε την αντιπολίτευση ενάντια στα οικονομικά μέτρα του βασιλιά, με αποτέλεσμα αυτά να απορριφθούν. Ο Φρειδερίκος Άξελ φον Φέρσεν και είκοσι από τους φίλους του συνελήφθησαν το 1789, με αποτέλεσμα την κατάρρευση της αντιπολίτευσης. Ωστόσο, απελευθερώθηκε γρήγορα και στη συνέχεια παρέμεινε μακριά από την πολιτική. [3]
Το βιβλίο του «Historiska Skrifter» (Ιστορικά γραφικά) είναι κυρίως αυτοβιογραφικό, αλλά οι ιστορικές του αιτιολογίες είναι συχνά προκατειλημμένες. [3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Jägerskiöld, Olof (1956). «Fredrik Axel Fersen, von» (στα sv). Svenskt biografiskt lexikon. 15. Stockholm: National Archives of Sweden, σσ. 686. https://sok.riksarkivet.se/Sbl/Presentation.aspx?id=15288.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Bain 1911, σελ. 290.
- ↑ 3,0 3,1 Bain 1911, σελ. 291.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]