Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άρης Θεσσαλονίκης (υδατοσφαίριση ανδρών)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Α.Σ. Άρης
Τμήμα Υδατοσφαίρισης

Πληροφορίες
Έτος ίδρυσης 1925
Έδρα Ποσειδώνειο Κολυμβητήριο
Χωρητικότητα
Πρόεδρος Α.Σ. Αρβανίτης Λευτέρης
Έφορος Χατζίδης Παναγιώτης
Προπονητής Παυλίδης Κωνσταντίνος
Κατηγορία Α2' εθνική κατηγορία ανδρών
Τίτλοι 4 Πρωταθλήματα Ελλάδος
Ενεργά τμήματα του Άρη Θεσ/νίκης
Ποδόσφαιρο (Ανδρών) Ποδόσφαιρο (Γυναικών) Μπάσκετ (Ανδρών)
Μπάσκετ (Γυναικών) Μπάσκετ με αμαξίδιο Βόλεϊ (Ανδρών)
Βόλεϊ (Γυναικών) Πόλο (Ανδρών) Πόλο (Γυναικών)
Xάντμπολ (Ανδρών) Xάντμπολ (Γυναικών) Χόκεϊ
Στίβος Κολύμβηση Ξιφασκία
Άρση Βαρών Πάλη Πυγμαχία
Κικ Μπόξινγκ Τζούντο Σκάκι
Κροσφιτ Esports
Το λήμμα αναφέρεται στο τμήμα υδατοσφαίρισης του Άρη. Για τα υπόλοιπα τμήματα δείτε το λήμμα ΑΣ Άρης

Το τμήμα της ανδρικής υδατοσφαίρισης (water-polo) του Α.Σ. Άρη Θεσσαλονίκης αποτελεί ένα από τα πλέον επιτυχημένα στην ιστορία τόσο του συλλόγου, όσο και του αθλήματος. Είναι η ομάδα της Βόρειας Ελλάδας με τις περισσότερες συμμετοχές στο πρωτάθλημα (έβδομη στην σχετική λίστα) ενώ με τα τέσσερα πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει και τις τρεις παρουσίες σε τελικό ή τελική φάση κυπέλλου, αποτελεί την πιο επιτυχημένη ομάδα της Βόρειας Ελλάδας στο χώρο της υδατοσφαίρισης.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1925–1932

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα τμήμα του Άρη με μεγάλες διακρίσεις, αυτό της υδατοσφαίρισης, δημιουργήθηκε το 1925. Είχε μάλιστα δικές του εγκαταστάσεις μέσα στη θάλασσα για προπονήσεις και στην κολύμβηση, κατασκευασμένες πίσω από τη Λέσχη Άρη, που στεγαζόταν στο νεοκλασικό της οδού Βασιλίσσης Όλγας 30.[1]

Το 1926 κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης νικώντας τον Ηρακλή και την ΑΕΚ Θεσσαλονίκης με 2–0 και 4–1, αντίστοιχα.

Το Σεπτέμβριο του 1927 διοργανώνεται πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης με τη συμμετοχή των ίδιων σωματείων και του Μακεδονικού Αστέρος, το οποίο για δεύτερη φορά καταλήγει στον Άρη που θέτει παρακαταθήκη για μεγαλύτερες επιτυχίες στο μέλλον.

Την επόμενη χρονιά διοργανώνεται το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα υπό την αιγίδα της ΕΚΟΦ (σήμερα Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος ΚΟΕ), με την ομάδα στις 13 Οκτωβρίου 1928 να ξεπερνά εύκολα 6–1 τον ΝΟ Καστέλλας για τα προημιτελικά. Μία ημέρα έπειτα νικά τον Εθνικό Πειραιώς 3–2 και στον τελικό τον Ολυμπιακό Πειραιώς 1–0, κατακτώντας το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης Ελλάδας.

Η κολυμβητική αποστολή του Άρη το 1930 κατά την επιστροφή της στην πόλη, μετά την ανάδειξη ως πρωταθλήτριας water-polo και 4ης στη γενική κατάταξη των Πανελλήνιων Αγώνων.
Η 7άδα στο 4-1 επί του Ολυμπιακού στον τελικό: Δημητρίου (αρχηγός), Γ. Βαρσαμής, Αγ. Ζωγράφος, Ζώμπος, Λ. Βαρσαμής, Ισιγώνης, Φ. Ζωγράφος.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1929 διατηρεί τον τίτλο του πρωταθλητή με τη νίκη του 3–1 επί του Εθνικού σε επαναληπτικό τελικό (0–0 ο πρώτος).[2]

Το ίδιο επαναλαμβάνει και το 1930, επικρατώντας κατά σειρά των ΝΟ Πατρών 6–0, Πανελλήνιου ΓΣ χωρίς αγώνα και Ολυμπιακού 4–1 στον τελικό.[3]

Ηττάται, για πρώτη φορά στα πλαίσια των πανελλήνιων αγώνων, κατά τον τελικό του 1931 από τον Εθνικό 0–1 στις 2 Αυγούστου, αφού έχει αποκλείσει τον Ολυμπιακό με 4–2 και τον Πανελλήνιο ΓΣ χωρίς αγώνα. Στον τελικό ο Άρης ήταν ανώτερος σπαταλώντας αρκετές ευκαιρίες για να πετύχει τέρμα ενώ η διαιτησία τον αδίκησε σε ορισμένες καίριες στιγμές[4].

Το αντιστάθμισμα της πρώτης ήττας και απώλειας τίτλου έρχεται την αμέσως επόμενη περίοδο. Κατακτά το πρωτάθλημα για τελευταία φορά στην ιστορία του με το 5–1 επί του ΝΟ Μυτιλήνης στον έναν ημιτελικό, καθώς η ΕΚΟΦ απέκλεισε τους μετέχοντες στον άλλο, Εθνικό και Ολυμπιακό, εξαιτίας των σοβαρότατων επεισοδίων μεταξύ των παικτών τους στη λήξη της αναμέτρησης.

Κάπου εκεί τελειώνει η κυριαρχία της χρυσής ομάδας πόλο του Άρη, η οποία κατέκτησε τους τέσσερις από τους πέντε πρώτους πανελλήνιους τίτλους στην υδατοσφαίριση επί διοργάνωσης ΕΚΟΦ.

Την αποτέλεσαν οι: Στέλιος Δημητρίου (τερματοφύλακας και αρχηγός, όπως και στην Εθνική), Φώτης και Αγησίλαος Ζωγράφος, Παύλος Ζώμπος (όλοι Έλληνες διεθνείς), Κίμων Γιαννακού, Γιάννης Ισιγώνης, Ιωάννης και Λ. Βαρσαμής, Ευθύμιος Ευθυμίου, Θεμιστοκλής Σαρόγλου, Ευθύμιος Νίκου, Δ. Σαρρής και άλλοι.

1932–1975

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη συνέχεια οι επιτυχίες μειώνονται και περιορίζονται σε τιμητικές παρουσίες στην τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος. Ο σύλλογος πάντως, κατορθώνει έπειτα από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο να "κατεβάσει" αμέσως πλήρη κολυμβητική αποστολή στους πρώτους μεταπολεμικούς αγώνες του 1945. Μετέχει στο πρωτάθλημα πρώτης κατηγορίας έως και το 1960 (με εξαίρεση τα έτη 1955 και 1956), με καλύτερη θέση την 4η το 1948 και το 1950.

Παράλληλα, μεταξύ 1953 και 1958 πραγματοποιούνται οι πρώτες 6 διοργανώσεις του κυπέλλου Ελλάδας (νικητής σε όλες ο Εθνικός Πειραιώς), όπου ο Άρης αγωνίζεται ανελλιπώς. Το 1954 (1 Αυγούστου) επικρατεί σε προκριματικό γύρο του ΠΑΟΚ με το ευρύ 7–1.[5] Μεγαλύτερη επιτυχία στη συγκεκριμένη διοργάνωση αποτελεί η παρουσία στον επεισοδιακό τελικό της 1ης Σεπτεμβρίου 1955, παρά την ήττα 0–1 από τον Εθνικό, έχοντας στην πορεία αποκλείσει κατά σειρά τους ΠΑΟΚ, Εθνικό ΓΣ Αθηνών και ΝΟ Πατρών (άνευ αγώνα). Στον τελικό ο Άρης αποχώρησε μετά από 2 λεπτά[6]. Ο τερματοφύλακας Μεϊμαρίδης δέχθηκε χτύπημα από τον πολίστα του Εθνικού, Καλφαμανώλη προτού ξεσπάσουν γενικευμένα επεισόδια. Την επόμενη χρονιά προκρίνεται στην τελική φάση όπου μετείχαν ο Άρης, ο Εθνικός Πειραιώς, η Πάτρα και το Παλαιό Φάληρο, το 1957 φτάνει στα ημιτελικά αποκλείοντας στους «8» την πολύ ισχυρή ομάδα της Πάτρας με 5–3 στη Θεσσαλονίκη προτού αποκλειστεί από τον Ολυμπιακό.[7] Το 1958 φτάνει μέχρι την προημιτελική φάση.

Το 1961 λαμβάνει μέρος στο πρωτάθλημα Ελλάδος 2ης κατηγορίας, κατατάσσεται 4ος και 2ος το 1963. Προβιβάζεται το 1967 και αποκτά δικαίωμα να μετέχει στη μόλις δεύτερη αγωνιστική περίοδο της νεοσυσταθείσας τότε Εθνικής κατηγορίας, όπου όμως δε δηλώνει συμμετοχή.

Έκτοτε, το τμήμα υδατοσφαίρισης παραμένει μεν εγγεγραμμένο στη δύναμη της ΕΚΟΦ (σήμερα Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος ΚΟΕ), αλλά χωρίς αγωνιστική συμμετοχή έως το 1975, όταν και ο σύλλογος του Άρη αποφασίζει την ενδυνάμωση του.

1976–2010

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την επαναδραστηριοποίηση, αγωνίζεται το 1976 στο πρωτάθλημα της Γ' κατηγορίας και καταλαμβάνει την 3η θέση στην τελική του φάση που διεξάγεται στην Ξάνθη. Το ίδιο συμβαίνει και τις επόμενες δύο περιόδους, όμως το 1979 (18 με 20 Αυγούστου) και αντιμετωπίζοντας τους Μεδεόνα Χαλκίδας, Ν.Ο. Αλεξανδρούπολης και Ν.Ο. Αλιβερίου, ο Άρης κατακτά αήττητος την κορυφή της βαθμολογίας και πετυχαίνει την άνοδο.

Στην τρίτη του χρονιά στη Β' κατηγορία το 1982, προκρίνεται στην τελική φάση του πρωταθλήματος και νικώντας κατά σειρά τους Ε.Ν.Ο. Αιγυπτιωτών, Γ.Ν.Ο. Άρη Νίκαιας, Ν.Ο. Μυτιλήνης, Ν.Ο. Χανίων και Ηρακλή, επανέρχεται μετά από δεκαπενταετία στην Εθνική κατηγορία. Κατατάσσεται 9ος σε σύνολο 10 ομάδων και υποβιβάζεται, αλλά μέσω της εμπειρίας εκείνης αναδεικνύονται μεγάλα ταλέντα που αργότερα πλαισιώνουν την εθνική Ελλάδας, όπως ο -άτυχος στη ζωή του- Σαμαρτζίδης, ο Τσικάρης, ο Τσολακούδης (και οι τρεις διεθνείς με την εθνική Ελλάδος), ο Σιμωνόπουλος και άλλοι.

Την επόμενη περίοδο κατακτά το πρωτάθλημα της Β' κατηγορίας και αμέσως το 1985 καταλαμβάνει την 3η θέση με προπονητή τον Ανδρέα Γαρύφαλλο (15 νίκες, 2 ισοπαλίες, 5 ήττες γνωρίζοντας μόνο δύο ήττες στη Θεσσαλονίκη, 7–8 από Εθνικό Πειραιά και 9–11 από Γλυφάδα) στην Εθνική κατηγορία (τερματίζοντας πάνω από Βουλιαγμένη, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Πάτρα), ανώτερη της ιστορίας του σε αυτήν και σπουδαιότερη επιτυχία του για περισσότερο από μισό αιώνα και τον πανελλήνιο τίτλο του 1932. Μάλιστα ο Άρης πέτυχε και σημαντικές νίκες εκείνη την περίοδο (νίκη 8–11 στη Βουλιαγμένη, νίκη 5–7 στην Αθήνα κόντρα στην ισχυρή Γλυφάδα και δεύτερη καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα τότε, νίκη στη Θεσσαλονίκη 17–10 επί της Βουλιαγμένης, νίκη 18–5 επί του Ολυμπιακού (δεύτερη μεγαλύτερη ήττα του Ολυμπιακού όλων των εποχών), νίκη 5–13 στη Χίο, 9–13 στην Πάτρα). Την ίδια χρονιά επιπρόσθετα, μετέχει στον τελικό του κυπέλλου, αποκλείοντας στα ημιτελικά τον Παναθηναϊκό μέσα στην Αθήνα (9–10) και ηττάται με 7–8 στο κολυμβητήριο Ιλισίων μόνο από τον Εθνικό Πειραιώς, πρωταθλητή τότε επί 14 συνεχείς φορές και αήττητο από το Σεπτέμβριο του 1980, προβάλλοντας όμως ισχυρή αντίσταση. Με την πειραϊκή ομάδα κάτοχο του νταμπλ, ο Άρης εξασφαλίζει ως φιναλίστ την έξοδό του στο Κύπελλο Κυπελλούχων ομάδων Ευρώπης, όπου αντιμετωπίζει στο Βελιγράδι τις Παρτιζάν Βελιγραδίου, Δυναμό Βουκουρεστίου και ΑΤΣΕ Γκρατζ, αποκλειόμενος με μία νίκη (10–7 της Γκρατς) και δύο ήττες. Το 1986 σε ένα πρωτάθλημα που για πρώτη και τελευταία μέχρι σήμερα φορά στην κορυφαία κατηγορία, μετείχαν οι τρεις μεγάλοι πολυαθλητικοί σύλλογοι της Θεσσαλονίκης με τον Άρη να αποσπά τρεις νίκες (13–9 και 7–5 επί του Π.Α.Ο.Κ., 9–4 επί του Ηρακλή) και 1 ισοπαλία (8–8 με Ηρακλή) τερματίζοντας 5ος πάνω από τον Ολυμπιακό και όντας η μοναδική από τις τρεις ομάδες της Θεσσαλονίκης που θα αποφύγει τον υποβιβασμό. Αξιοσημείωτα αποτελέσματα εκείνη τη σεζόν υπήρξαν το 16–8 επί της Πάτρας, το 15–9 επί της Χίου και το 17–13 επί του Ολυμπιακού, όλα τα αποτελέσματα εντός.

Μετέχει τρεις περιόδους στην ανώτερη κατηγορία έως το 1987, για να επανέλθει στη μετονομαζόμενη πλέον Α1 το 1991, το 1994 και συνεχόμενα τα 2000, 2001 και 2002. Το 2006 κατατάσσεται 7ος στην Α2 και υποβιβάζεται στη Β' κατηγορία, ενώ το 2010 για πρώτη φορά στη Γ', την τέταρτη πλέον βαθμίδα της ελληνικής υδατοσφαίρισης.

2010–2015

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την προκριματική φάση του πρωταθλήματος Γ' κατηγορίας τον Ιούλιο του 2011, ο Άρης προκρίθηκε με 5 νίκες σε ισάριθμους αγώνες και στην τελική φάση που διεξάγεται στο Βόλο ένα μήνα αργότερα, κατακτά την πρώτη θέση νικώντας 8–5 τον τοπικό όμιλο των ΕΑΝΑ. Η επάνοδος όμως στη Β' κατηγορία, είχε επιτευχθεί λίγες ώρες νωρίτερα με τη νίκη 13-6 στον ημιτελικό επί του Ιωνικού Νικαίας, δεδομένου ότι και οι δύο ομάδες του τελικού προβιβάζονταν ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Οι αντίπαλοι και οι νίκες του Άρη στην τελική φάση ήταν εναντίον του Νηρέα Κατερίνης με 11–7, του Άρη Κάμπου με 13–6, του ΟΕΑΝΑ Βόλου με 13–5, του Ιωνικού Νικαίας στον ημιτελικό με 13–6 και του ΟΕΑΝΑ Βόλου στον τελικό με 8–5.

Το 2012, ο Άρης προκρίθηκε στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος Β' Εθνικής κατηγορίας ως τρίτος και στην τελική φάση κατέλαβε την έκτη θέση με πέντε ήττες στους αγώνες εναντίον του Νηρέα Γέρακα, του Ο.Ε.Α.Ν.Α.Βόλου, του Γ.Σ.Περιστερίου, του Νηρέα Χαλανδρίου και του Νηρέα Λαμίας.

Την επόμενη σεζόν, ο Άρης προκρίθηκε ως δεύτερος από τον όμιλο της Θεσσαλονίκης, αλλά με δύο ισοπαλίες και μία ήττα στον δεύτερο γύρο αποκλείστηκε από την συνέχεια.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε το 2014, όπου ο Άρης κατέλαβε την πρώτη θέση στον όμιλο της Θεσσαλονίκης με επτά νίκες σε οκτώ αγώνες, αλλά αποκλείστηκε από το final-8 αφού κατετάγη τρίτος στον όμιλο των πέντε ομάδων, μετά την ήττα του από το Ν.Ο.Χαλκίδας με 9–8.[8]

Στις αρχές Οκτωβρίου του ίδιου έτους, κυκλοφόρησε η φήμη της διάλυσης του τμήματος στα ΜΜΕ,[9] κάτι που διαψεύστηκε από τον πρόεδρο του συλλόγου, Τάσο Οικονόμου. Η ομάδα του Άρη, με πρωτοβουλία πολλών παλαιμάχων, πραγματοποίησε περισσότερες από είκοσι μεταγραφές, φέρνοντας στην ομάδα τον Γιάννη Περπερίδη από τον Ολυμπιακό, μέλος της Εθνικής Νέων Ανδρών, όπως και τον Βαγγέλη Χαραχλέ από την ομάδα του Πανεπιστημίου της Πεσκάρα.[10][11] Η οικονομική ενίσχυση του τμήματος ήλθε μετά την πώληση 700 εισιτηρίων διαρκείας των 5 ευρώ. Παρ' όλα αυτά, ο Άρης υποβιβάστηκε στην τρίτη εθνική. Το 2016, έφορος του τμήματος ανέλαβε Πασχάλης Καραγιάννης, με σκοπό ο Άρης να επανέλθει στην Β΄ Εθνική.

2016–

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2016, ο Άρης αγωνίζεται στην Γ' Εθνική κατηγορία. Στο πρώτο παιχνίδι που έδωσε στις 8 Ιουλίου, πήρε τη νίκη με 5–0 άνευ αγώνα, επειδή ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης δεν κατέβηκε στον αγώνα.[12] Στον δεύτερο αγώνα που έδωσε στις 9 Ιουλίου, επικράτησε πολύ εύκολα του Μακεδονικού με 16–1,[13] ενώ επικράτησε εξίσου εύκολα στο τρίτο ματς επί του ΠΑΣ Φοίβου με 18–4, το οποίο έγινε επίσης, στις 9 Ιουλίου.[14] Στις 10 Ιουλίου, ο Άρης έκανε επίδειξη δύναμης απέναντι στον ΣΑΠΚ Νεάπολης, νικώντας με 16–3 και κερδίζοντας παράλληλα το εισιτήριο για την τελική φάση![15] Στο τελευταίο ματς της προκριματικής φάσης, που πραγματοποιήθηκε επίσης στις 10 Ιουλίου, ο Άρης έφερε ισοπαλία 8–8 με τον Κ.Ο. Ξάνθης,αλλά βγήκε πρώτος στον όμιλο της Θεσσαλονίκης και έλαβε μέρος στην τελική φάση,το τριήμερο 29–31 Ιουλίου.[16]

Στον δεύτερο γύρο, οι "κίτρινοι" αντιμετώπισαν τον Κ.Ο. Ξάνθης, τον Έπειο Ήλιδας, τον Άργη Καλαμάτας και τη Ν.Ε. Λάρισας, καταλαμβάνοντας τελικά την δεύτερη θέση και την άνοδο στην Β' Εθνική, αφού το φάιναλ-φορ, όπου ο Άρης κατέλαβε την τρίτη θέση, πραγματοποιήθηκε για τα τυπικούς λόγους μιας και οι τέσσερις ομάδες κέρδισαν την άνοδο.[17][18]

Συμμετοχή στις εθνικές κατηγορίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την σύσταση του πρωταθλήματος Εθνικής κατηγορίας στην υδατοσφαίριση ανδρών το 1966:

  • 10 αγωνιστικές περίοδοι στο ανώτατο επίπεδο: 1983, 1985–1986 στην Εθνική κατηγορία και 1987, 1991, 1994, 2000–2002, 2022 σε Α1
  • 22 περίοδοι στο αντίστοιχο δεύτερο επίπεδο: 5 στη Β' κατηγορία και 19 στην Α2
  • 13 περίοδοι στο τρίτο επίπεδο: 4 στη Γ' κατηγορία και 9 στη Β'
  • 2 περίοδοι στο τέταρτο επίπεδο: 2011 και 2016 στην Γ' κατηγορία

Όμως από την σύσταση του πανελλήνιου πρωταθλήματος στην υδατοσφαίριση ανδρών το 1928, ο Άρης μετρά συνολικά 33 συμμετοχές με τελευταία την σεζόν 2021-22.

Συμμετοχές (1986—τώρα)
*1986–87: Α1 Εθνική (υποβιβασμός)

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενική αποτίμηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τμήμα ανδρικής υδατοσφαίρισης του Άρη Θεσσαλονίκης αποτέλεσε χρονικά την πρώτη μεγάλη δύναμη του αθλήματος στην Ελλάδα.

Με κατάκτηση τεσσάρων πανελλήνιων πρωταθλημάτων έως και την περίοδο 2021-22, πρόκειται για το 6ο πλέον επιτυχημένο σωματείο σε επίπεδο τίτλων στην ιστορία του αθλήματος, ενώ μαζί με ΝΟΒ και ΑΝΟΓ, βρίσκεται στην τέταρτη θέση πρωταθλημάτων έπειτα από τους: Εθνικό Πειραιώς (38 πρωταθλήματα και 12 κύπελλα), Ολυμπιακό Πειραιώς (35 και 22), ΝΟ Πατρών (8 και 1), ΝΟ Βουλιαγμένης (4 και 4) και ΑΝΟΓ Γλυφάδας (4 και 3). Ο Άρης έχει υπάρξει πολυνίκης στο πρωτάθλημα 12 έτη (από 1928 έως και το 1939) και μαζί με τον Ολυμπιακό κατέχουν την τρίτη θέση. Πρώτος είναι ο Εθνικός με 70 έτη και δεύτερος ο Ν.Ο. Πατρών με 19.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εφημερίδα Το Βήμα, 28/12/2013
  2. ↑ «Digital Library - PDF Document». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2022. 
  3. ↑ Εφημερίδα Εμπρός, 19/8/1930, Σελίδα: 3
  4. ↑ Εφημερίδα Μακεδονία 4/8/1931
  5. ↑ «Εφημερίδα Έθνος, 2/8/1954, Σελίδα: 4». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2024. 
  6. ↑ Εφημερίδα Ελευθερία 2/9/1955
  7. ↑ Εφημερίδα Ελευθερία, 6/8/1957, σελίδα 4
  8. ↑ «ΝΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ – About Sport.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2016. 
  9. ↑ ««Βάρεσε» διάλυση το πόλο του Αρη!» Αρχειοθετήθηκε 2014-10-05 στο Wayback Machine., άρθρο στον ιστότοπο SentraGoal.gr, 4 Οκτωβρίου 2014.
  10. ↑ «Μεταγραφική επιτυχία στο ΠΟΛΟ του ΑΡΗ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2015. 
  11. ↑ «Μεταγραφικό «μπαμ» στο πόλο του ΑΡΗ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2015. 
  12. ↑ Νίκη άνευ αγώνα (5-0) και πρεμιέρα με το… δεξί για τον Άρη
  13. ↑ Ο Άρης… βούλιαξε τον Μακεδονικό με 16-1!
  14. ↑ Νέα ευρεία νίκη του Άρη (18-4) επί του Φοίβου
  15. ↑ «Νέα επιβλητική νίκη και πρόκριση στα τελικά!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. 
  16. ↑ Πρώτη θέση για το πόλο του ΑΡΗ[νεκρός σύνδεσμος]
  17. ↑ «Πρόκριση στον ημιτελικό για το τμήμα Water Polo του ΑΡΗ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2016. 
  18. ↑ «Ήττα για την ομάδα πόλο, αύριο με ΟΦΘ στον ημιτελικό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2016. 
  19. ↑ «Εφ. Μακεδονία, 21/8/1979, Σελίδα: 4». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2024. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άρης_Θεσσαλονίκης_(υδατοσφαίριση_ανδρών)&oldid=10812861"