Αδελφός Γεράρδος
| Αδελφός Γεράρδος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1047 Αμάλφι ή Scala |
| Θάνατος | 3 Σεπτεμβρίου 1120 Ιερουσαλήμ |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 13 Οκτωβρίου |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου και Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | oblate |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | rector superior general |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αδελφός Γεράρδος ή Πιέρ-Ζεράρ ντε Μαρτίγκ (1040 εντός οικογένειας της περιοχής του Αμάλφι[1] – 3 Σεπτεμβρίου 1120) ήταν ο ιδρυτής του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Αποκαλείται συχνά, εσφαλμένα, Γεράρδος Τένκιος ή Τουμ, Τουν, ή ακόμη Τομ. Αυτό το μπέρδεμα προέρχεται από ένα μεταφραστικό λάθος του Πιέρ-Ζοζέφ ντε Αιτζ ο οποίος μετέφρασε τα λατινικά κείμενα, μεταξύ άλλων, για την συγγραφή του έργου του Histoire de la vie et du culte du bienheureux Gérard Tenque, fondateur de l'ordre de Saint-Jean de Jérusalem. Σε αυτό είχε αποκαλέσει τον Αδελφό Γεράρδο, Γεράρδο Τένκιο : « Fr. Gerardus tunc Hospitalis praefectus cum a Christianis duce Godefredo Hyerusalem capta est anno domini MLXXXIX » όπου tunc έπρεπε να μεταφραστεί ως « τότε » : « Ο Αδελφός Γεράρδος, τότε διοικητής των Οσπιταλιέρων ... » και όχι ως « Ο Αδελφός Γεράρδος, διοικητής των Οσπιταλιέρων ... ». Ήταν ο Φερδινάνδος του Χέλβαλντ που κατέδειξε το λάθος στην μετάφραση του 1885[2].
Ήταν ως oblatus των μοναχών της Αγίας-Μαρίας-της-Λατίνας που ξεκίνησε να φροντίζει τους ασθενείς στο xenodochium (νοσοκομείο) της Ιερουσαλήμ το οποίο έμποροι από το Αμάλφι είχαν κατασκευάσει μεταξύ 1068 και 1071 και το οποίο ήταν αφιερωμένο στον μακάριο Ιωάννη τον Ελεήμων. Στη διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους του Γοδεφρείδο του Μπουιγιόν, κατηγορούμενος για δοσοληψίες με τον εχθρό, θα υποβληθεί σε βασανιστήρια, ενώ με την κατάληψη της πόλης θα θέσει τις υπηρεσίες του στη διάθεση των Σταυροφόρων τραυματιών[1]. Διαχωρίστηκε από τους μοναχούς της Αγίας-Μαρίας-της-Λατίνας, και ίδρυσε, υπό την προστασία του Αγίου-Ιωάννη του Βαπτιστή, ένα νέο xenodochium υπό την ονομασία του Νοσοκομείου του Αγίου-Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Οι πρώτοι σύντροφοί του εντός του Τάγματος που ίδρυσε διετέλεσαν ως θεράποντες ιατροί, όντες εντυπωσιασμένοι από την αφοσίωσή του και την πίστη του[3]. Ήταν ο Πάπας Πασχάλης Β΄ που κατέστησε στη συνέχεια τον Γεράρδο ως τον ιδρυτή και αρχηγό του Τάγματος των Οσπιταλιέρων σε μια βούλα με τίτλο Pie postulatio voluntatis η οποία χρονολογείται στις 15 Φεβρουαρίου 1113[3].
Ο Αδελφός Γεράρδος θεωρείται ως μακάριος από την Καθολική Εκκλησία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Alain Beltjens, « Gérard », dans Nicole Bériou (dir. et rédacteur), Philippe Josserand (dir.) et al. (préf. Anthony Luttrel & Alain Demurger), Prier et combattre : Dictionnaire européen des ordres militaires au Moyen Âge, Fayard, 2009, 1029 p. (ISBN 978-2-2136-2720-5)
- ↑ B. Galimard Flavigny (2006) p. 20
- ↑ 3,0 3,1 Eugène Harot, Essai d'armorial des Grands-Maîtres de l'Ordre de Saint Jean de Jérusalem, Rome, Collegio Araldico, 1911 (disponible sur Wikisource).
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bernard Galimard Flavigny (2006) Histoire de l'ordre de Malte, Perrin, Paris
- Alain Beltjens, « Trois questions à propos de l'hospitalier Gérard : les reliques, qui ont reposé pendant plusieurs siècles dans la chapelle du château de Manosque, appartenaient-elles au premier chef de l'ordre de Saint-Jean de Jérusalem ? Dans la négative, de qui étaient-elles et sommes nous encore en droit de décerner à l'hospitalier Gérard le titre de bienheureux ? », Revue de la société de l'histoire et du patrimoine de l'ordre de Malte, no 19 et 20, 2008 et 2009 ISSN 1252-9893
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Frère Gérard (GM 1) στο Wikimedia Commons
