Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντρέι Σεβτσένκο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Αντρέι Σεφτσένκο)
Αντρέι Σεβτσένκο
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης29 Σεπτεμβρίου 1976 (1976-09-29) (48 ετών)
Τόπος γέννησηςΝτβιρκίβσινα, ΕΣΣΔ
Ύψος1,83 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Ομάδες νέων
1986–1993Ντιναμό Κιέβου
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1994–1999Ντιναμό Κιέβου117(60)
1999–2006Μίλαν208(127)
2006–2009Τσέλσι48(9)
2008–2009Μίλαν18(0)
2009–2012Ντιναμό Κιέβου55(23)
Σύνολο446(219)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1994–1995Ουκρανία Κ-188(5)
1994–1995Ουκρανία Κ-217(6)
1995–2012Ουκρανία111(48)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Αντρέι Σεβτσένκο (ουκρανικά: Андрій Миколайович Шевченко, προφέρεται: [ɑndˈrij mɪkoˈlɑjovɪt͡ʃ ʃɛwˈt͡ʃɛnko], γεννήθηκε 29 Σεπτεμβρίου 1976) είναι Ουκρανός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και νυν πολιτικός.

Έχει αγωνιστεί με επιτυχία στην ουκρανική Ντιναμό Κιέβου και την ιταλική Μίλαν, ενώ έχει περάσει και από την αγγλική Τσέλσι. Είναι ο κάτοχος της Χρυσής Μπάλας του 2004, ενώ έχει κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ το 2003 με τη Μίλαν και έχει αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης τρεις φορές.

Στην ιστορία της Μίλαν είναι δεύτερος της σκόρερ με 175 γκολ, πίσω από τον Γκούναρ Νόρνταλ, ενώ έχει το ρεκόρ γκολ στα ντέρμπι μεταξύ Μίλαν και Ίντερ, έχοντας πετύχει 14.[1] Επίσης, είναι ο κορυφαίος σκόρερ της Εθνικής Ουκρανίας με 48 γκολ, ενώ είναι ο πρώτος Ουκρανός ποδοσφαιριστής που ξεπερνά τις 100 συμμετοχές με την εθνική ομάδα.[2]

Είναι μια από τις πιο διάσημες προσωπικότητες της Ουκρανίας.
Με το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Ουκρανίας.
Οι τρεις μεγάλες προσωπικότητες του ουκρανικού ποδοσφαίρου. Από αριστερά προς τα δεξιά, Αντρέι Σεβτσένκο, Όλεγκ Μπλαχίν και Ίγκορ Μπελάνοφ.
Πανηγυρίζοντας το τελευταίο γκολ της καριέρας του, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2012 κόντρα στη Σουηδία, αγωνιζόμενος για την εθνική Ουκρανίας [3].
Με τον Ανατόλι Τίμοτσουκ. Οι δύο ρέκορντμεν τις εθνικής Ουκρανίας.

Ο Σεβτσένκο ήταν 9 χρονών όταν συνέβη το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Το χωριό του ήταν κοντά στο Τσερνόμπιλ και η οικογένειά του ήταν μία από τις χιλιάδες που αναγκάστηκαν να μετακομίσουν για να αποφύγουν τις συνέπειες της ραδιενέργειας. Με προτροπή του πατέρα του, που ήταν στρατηγός του ουκρανικού στρατού και άνθρωπος της πειθαρχίας, σε νεαρή ηλικία, ασχολήθηκε με το μποξ και έλαβε μέρος σε αρκετούς διαγωνισμούς της χώρας του, αλλά αργότερα τον κέρδισε το ποδόσφαιρο.[4]

Είναι παντρεμένος με την αμερικανίδα μοντέλο Κρίστεν Πάζικ. Το ζευγάρι γνωρίστηκε από τον σχεδιαστή μόδας Τζιόρτζιο Αρμάνι, σε εκδήλωση που διοργάνωσε. Ο Αρμάνι με τον Σεβτσένκο είναι στενοί φίλοι και έχουν μαζί επιχείρηση ρούχων στην Ουκρανία. Ο Σεβτσένκο με την Πάζικ έχουν αποκτήσει δύο γιους, τον Τζόρνταν και τον Κρίστιαν. Νονός του Τζόρνταν είναι ο Ιταλός πολιτικός-πρώην πρωθυπουργός και φίλος του Σεβτσένκο, Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Από τον Ιούνιο του 2005, έγινε πρεσβευτής της ανεξάρτητης μη κυβερνητικής οργάνωσης, των χωριών SOS.

Ακαδημίες Ντιναμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ποδόσφαιρο μπήκε στη ζωή του Σεβτσένκο από νεαρή ηλικία 9-10 ετών. Έως τότε ασχολιόταν με το μποξ, όμως η αγάπη του για το ποδόσφαιρο εκδηλώθηκε και αφού φοιτούσε σε αθλητικό σχολείο, ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το σπορ. Το 1986, απέτυχε να περάσει από διαγωνισμό ντρίμπλας που διοργάνωνε για τα παιδιά νεαρής ηλικίας, η ακαδημία της Ντιναμό Κιέβου, με έπαθλο την εισαγωγή τους εκεί. Παρόλα αυτά, ο 10χρονος τότε Αντρέι, λίγους μήνες αργότερα υπέπεσε στην αντίληψη ενός σκάουτερ της ομάδας και αμέσως εισήλθε στις ακαδημίες της. Με την ομάδα κάτω των 14 ετών, το 1990, κέρδισε ένα σπουδαίο τουρνουά που διεξαγόταν από τον Ουαλό ποδοσφαιριστή Ίαν Ρας. Ο Σεβτσένκο αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά και κέρδισε ένα ζευγάρι παπούτσια του ποδοσφαιριστή, ως έπαθλο. Τη σεζόν 1992–93, ήταν ο πρώτος σκόρερ της Β' ομάδας της Ντιναμό Κιέβου με 12 γκολ, ενώ και την επόμενη σεζόν εντυπωσίασε με τις εμφανίσεις του, κερδίζοντας μια θέση στο ρόστερ της περιόδου 1994–95.

Στην πρώτη ομάδα της Ντιναμό Κιέβου, έκανε το ντεμπούτο του, στις 28 Οκτωβρίου 1994, εναντίον της μεγαλύτερης αντιπάλου, ΦΚ Σαχτάρ Ντονέτσκ. Αγωνίστηκε με την Ντιναμό για πέντε σεζόν και κατέκτησε κάθε χρονιά το Πρωτάθλημα και τρεις φορές το Κύπελλο Ουκρανίας (1996, '98, '99).[5] Επίσης, το 1997 και το 1999, αναδείχτηκε καλύτερος Ουκρανός ποδοσφαιριστής. Τη σεζόν 1997–98, έκανε αισθητή την παρουσία του και εκτός συνόρων Ουκρανίας, στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όπου εναντίον της Μπαρτσελόνα, πέτυχε χατ τρικ (τρία γκολ) στην ευρεία νίκη με 4–0. Το 1999 με προπονητή τον Βαλέρι Λομπανόφσκι -ο οποίος ήταν εκείνος που ανέδειξε τον Σεβτσένκο, όντας ο μέντοράς του - η Ντιναμό έφτασε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και ο Σεβτσένκο αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 10 γκολ και καλύτερος Ευρωπαίος επιθετικός από την UEFA.[6] Θα αποχωρήσει από τον σύλλογο το καλοκαίρι του 1999, μετά από διαπραγματεύσεις ενός έτους με την ΑΚ Μίλαν για την παραχώρησή του.

Το καλοκαίρι του 1999 ο Σεβτσένκο πήρε μεταγραφή στη ΑΚ Μίλαν για 25 εκατομμύρια δολάρια, που εκείνη την εποχή ήταν το μεγαλύτερο ποσό που είχε δαπανήσει η Μίλαν για κάποιον ποδοσφαιριστή. Στις επτά σεζόν που έπαιξε με τη Μίλαν κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ιταλίας το 2004 το Κύπελλο Ιταλίας το 2003, το Σούπερ Καπ Ιταλίας το 2004, το Τσάμπιονς Λιγκ το 2003 και το Σούπερ Καπ Ευρώπης το 2003. Όσον αφορά τις ατομικές του επιδόσεις, ήταν δύο φορές πρώτος σκόρερ στην Ιταλία, τις σεζόν 1999–00 και 2003–04. Το 2000 αναδείχτηκε καλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής του ιταλικού πρωταθλήματος και καλύτερος Ουκρανός ποδοσφαιριστής από την ομοσπονδία της χώρας. Την τελευταία διάκριση, όσο ήταν στη Μίλαν την κατέκτησε άλλες τρεις φορές το 2001, το 2004 και το 2005. Έχοντας οδηγήσει τη Μίλαν στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2003, την επόμενη χρονιά, έγινε ο κάτοχος της Χρυσής Μπάλας και τρίτος Ουκρανός που κατακτά τη διάκριση αυτή, μετά τους Όλεγκ Μπλαχίν και Ιγκόρ Μπελάνοφ. Είναι ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών του συλλόγου με 175 γκολ. Το 2005, ήταν ο μοιραίος παίκτης στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στη Λίβερπουλ, καθώς ήταν εκείνος που έχασε το τελευταίο πέναλτι της ομώνυμης διαδικασίας και η Μίλαν ηττήθηκε, χάνοντας το τρόπαιο. Στο τέλος της σεζόν η Τσέλσι έκανε μια πρόταση - ρεκόρ, ύψους 75,2 εκατομμυρίων δολαρίων Αγγλίας, συν τον Έρναν Κρέσπο σε αντάλλαγμα, όμως η πρόταση -αν και η υψηλότερη όλων των εποχών παγκοσμίως!- απορρίφθηκε. Αποχώρησε από τον ιταλικό σύλλογο, μια σεζόν μετά, το 2006.

Μεταγράφηκε τελικά στην Τσέλσι το καλοκαίρι του 2006, με πολύ μικρότερη πρόταση, ωστόσο και αυτό το ποσό των 30,8 εκατομμυρίων λιρών Αγγλίας, ήταν ρεκόρ. Η πιο δαπανηρή μεταγραφή όλων των εποχών, της αγγλικής ομάδας ως το 2011, αλλά και όλων των αγγλικών ομάδων μαζί, ως το 2008. Έκανε το ντεμπούτο του στις 13 Αυγούστου, του 2006, πετυχαίνοντας γκολ. Η συνέχεια στην πρώτη του σεζόν δεν ήταν ανάλογη με σποραδικά αλλά κρίσιμα γκολ, σε όλες τις διοργανώσεις. Τη δεύτερη χρονιά στον σύλλογο, έχασε τη θέση του βασικού, λόγο και τραυματισμών, αλλά έδειξε μεγαλύτερη εκτελεστική δεινότητα με περισσότερα γκολ αναλογικά με τις εμφανίσεις του. Παρόλα αυτά, η τιμή του σε σχέση με την απόδοσή του αποδείχτηκε υψηλή, αφού τα στάνταρ που αγωνιζόταν την περίοδο που έπαιζε στη Μίλαν δεν τα έφτασε ποτέ, λόγω και των τραυματισμών που είχε συχνά. Στην Τσέλσι, κατέκτησε το 2007, το Λιγκ Καπ Αγγλίας και το Κύπελλο Αγγλίας.

Δανεικός στη Μίλαν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 2008, έγινε ξεκάθαρο πως θα ήταν αναπληρωματικός στην Τσέλσι και έτσι η Μίλαν έκανε πρόταση για να τον αποκτήσει πάλι. Οι δύο ομάδες, συμφώνησαν στον δανεισμό του για μια σεζόν, με ρήτρα αγοράς. Η σεζόν 2008–09, μπορεί στατιστικά να χαρακτηριστεί ως η χειρότερη της καριέρας του Ουκρανού, καθώς σε 18 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα δεν σημείωσε γκολ, ενώ είχε επτά συμμετοχές και ένα γκολ στην Ευρώπη και μια συμμετοχή και ένα γκολ στο Κύπελλο Ιταλίας. Συνολικά σε 26, από τις οποίες ξεκίνησε ως βασικός μόλις τις 9, πέτυχε μόνο 2 γκολ. Μετά το τέλος του δανεισμού του, επέστρεψε στην Τσέλσι. Ο προπονητής της Μίλαν Κάρλο Αντσελότι, τον ακολούθησε στην Τσέλσι και τον χρησιμοποίησε στον πρώτο αγώνα πρωταθλήματος. Όμως πριν το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου των μεταγραφών, έγινε γνωστό από τον τελευταίο, πως ο Σεβτσένκο θα αποτελέσει παρελθόν για να βρει ομάδα που θα αγωνίζεται βασικός.

Επιστροφή στην Ντιναμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το καλοκαίρι του 2009, έχοντας την ελευθέρας του να συνεχίσει αλλού την καριέρα του από την Τσέλσι, επέστρεψε στο Κίεβο και στην Ντιναμό για να ολοκληρώσει την καριέρα του, τρεις σεζόν μετά, και συγκεκριμένα στις 28 Ιουλίου 2012, όπως ο ίδιος το ανακοίνωσε.[7] Στο διάστημα αυτό κατέκτησε ένα Σούπερ Καπ Ουκρανίας το 2011.

Στατιστικά σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σεζόν Ομάδα Κατηγορία Πρωτάθλημα Κύπελλο Ευρώπη Άλλο Σύνολο
Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ Συμ. Γκολ
1994–95 Ντιναμό
Κιέβου
Πρωτάθλημα
Ουκρανίας
17 1 4 1 2 1 - - 23 3
1995–96 31 16 5 1 2 2 - - 38 19
1996–97 20 6 0 0 0 0 - - 20 6
1997–98 23 19 8 8 10 6 - - 41 33
1998–99 26 18 4 5 14 10 - - 44 33
1999–00 ΑΚ Μίλαν Σέριε Α 32 24 4 4 6 1 1 0 43 29
2000–01 34 24 3 1 14 9 - - 51 34
2001–02 29 14 3 0 6 3 - - 38 17
2002–03 24 5 4 1 11 4 - - 39 10
2003–04 32 24 1 0 10 5 2 0 45 29
2004–05 29 17 0 0 10 6 1 3 40 26
2005–06 28 19 0 0 12 9 - - 40 28
2006–07 Τσέλσι Πρέμιερ Λιγκ 30 4 6 3 10 3 5 4 51 14
2007–08 17 5 1 0 5 1 2 2 25 8
2008–09 ΑΚ Μίλαν Σέριε Α 18 0 1 1 7 1 - - 26 2
2009–10 Τσέλσι Πρέμιερ Λιγκ 1 0 - - - - - - 1 0
2009–10 Ντιναμό
Κιέβου
Πρωτάθλημα
Ουκρανίας
21 7 2 0 6 1 - - 26 8
2010–11 18 10 2 1 12 5 - - 32 16
2011–12 16 6 1 0 5 0 - - 22 6
Ντιναμό Κιέβου 172 83 26 16 51 25 - - 249 124
Μίλαν 226 127 16 7 76 38 4 3 322 175
Τσέλσι 48 9 7 3 15 4 7 6 77 22
Σύνολο Καριέρας 446 219 49 26 142 67 11 9 648 321

Ο Σεβτσένκο σημείωσε 111 εμφανίσεις και 48 γκολ με την Εθνική Ουκρανίας. Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της. Επίσης, είναι ο πρώτος Ουκρανός που σκοράρει σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και είναι ο πρώτος επίσης, που σκοράρει και στον εν λόγω θεσμό, αλλά και σε Παγκόσμιο Κύπελλο για την Εθνική Ουκρανίας. Είναι ο πρώτος που ξεπερνά τις 100 συμμετοχές για την εθνική της χώρας.

Τις χρονιές 1994 και 1995, ο Σεβτσένκο αγωνίστηκε για τις εθνικές ομάδες κάτω των 18 ετών (νέων) και κάτω των 21 ετών (ελπίδων). Στη Νέων είχε 5 γκολ σε 8 ματς και στην Ελπίδων 6 γκολ σε 7 ματς. Στις 25 Μαρτίου του 1995, έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Αντρών κόντρα στην Κροατία. Το πρώτο του γκολ το πέτυχε τον Μάιο του 1996, κόντρα στην Τουρκία.

Βοήθησε με τα γκολ του στα προκριματικά, για πρώτη φορά τη χώρα του να φτάσει σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006, πετυχαίνοντας δύο γκολ και την οδήγησε στα προημιτελικά όπου αποκλείστηκε, ενώ ήταν βασικό μέλος στην πρώτη παρουσία της χώρας σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2012.

Με δύο προσωπικά του γκολ στην πρεμιέρα των ομίλων, έδωσε τη νίκη με 2–1 επί των Σουηδών. Όμως στα άλλα δύο παιχνίδια η Ουκρανία ηττήθηκε από Γαλλία και Αγγλίας, μένοντας εκτός συνέχειας. Ο αγώνας με τους Άγγλους ήταν ο τελευταίος επίσημος της καριέρας του σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο.[8]

Συμμετοχές ανά χρονιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1995: 2 συμ. - 0 γκολ
  • 1996: 2 συμ. - 1 γκολ
  • 1997: 8 συμ. - 4 γκολ
  • 1998: 6 συμ. - 1 γκολ
  • 1999: 9 συμ. - 2 γκολ
  • 2000: 5 συμ. - 5 γκολ
  • 2001: 7 συμ. - 6 γκολ
  • 2002: 3 συμ. - 0 γκολ
  • 2003: 8 συμ. - 3 γκολ
  • 2004: 6 συμ. - 4 γκολ
  • 2005: 6 συμ. - 2 γκολ
  • 2006: 9 συμ. - 5 γκολ
  • 2007: 8 συμ. - 3 γκολ
  • 2008: 7 συμ. - 3 γκολ
  • 2009: 8 συμ. - 4 γκολ
  • 2010: 6 συμ. - 2 γκολ
  • 2011: 5 συμ. - 1 γκολ
  • 2012: 6 συμ. - 2 γκολ
# Ημερομηνία Μέρος Αντίπαλος Σκορ Αποτέλεσμα Διοργάνωση
1 1 Μαΐου 1996 Σαμψούντα, Τουρκία  Τουρκία 2–3 Ήττα Φιλικό
2 2 Απριλίου 1997 Κίεβο, Ουκρανία Βόρεια Ιρλανδία 2–1 Νίκη Προκριματικά
Μουντιάλ 1998
3 7 Μαΐου 1997 Αρμενία Αρμενία 1–1 Ισοπαλία
4 11 Οκτωβρίου 1997 Γερεβάν, Αρμενία 2–0 Νίκη
5 15 Νοεμβρίου 1997 Κίεβο, Ουκρανία Κροατία Κροατία 1–1 Ισοπαλία
6 15 Ιουλίου 1998 Πολωνία 1–2 Ήττα Φιλικό
7 9 Οκτωβρίου 1999 Μόσχα, Ρωσία Ρωσία 1–1 Ισοπαλία Προκριματικά
Euro 2000
8 13 Νοεμβρίου 1999 Λιουμπλιάνα, Σλοβενία Σλοβενία 1–2 Ήττα
9 26 Απριλίου 2000 Σόφια, Βουλγαρία Βουλγαρία Βουλγαρία 2–0 Νίκη Φιλικό
10 2 Σεπτεμβρίου 2000 Κίεβο, Ουκρανία Πολωνία 1–3 Ήττα Προκριματικά
Μουντιάλ 2002
11 7 Οκτωβρίου 2000 Γερεβάν, Αρμενία Αρμενία Αρμενία 3–2 Νίκη
12
13 11 Οκτωβρίου 2000 Όσλο, Νορβηγία Νορβηγία Νορβηγία 1–0 Νίκη
14 28 Μαρτίου 2001 Κάρντιφ, Ουαλία Ουαλία 1–1 Ισοπαλία
15 1 Σεπτεμβρίου 2001 Μινσκ, Λευκορωσία Βέλγιο Βέλγιο 2–0 Νίκη
16
17 5 Σεπτεμβρίου 2001 Λβιβ, Ουκρανία Αρμενία Αρμενία 3–0 Νίκη
18 6 Οκτωβρίου 2001 Χόρζοφ, Πολωνία Πολωνία 1–1 Ισοπαλία
19 14 Νοεμβρίου 2001 Ντόρτμουντ, Γερμανία  Γερμανία 1–4 Ήττα
20 7 Ιουνίου 2003 Λβιβ, Ουκρανία Αρμενία Αρμενία 4–3 Νίκη Προκριματικά
Euro 2004
21
22 10 Σεπτεμβρίου 2003 Έλτσε, Ισπανία  Ισπανία 1–2 Ήττα
23 9 Οκτωβρίου 2004 Κίεβο, Ουκρανία Ελλάδα Ελλάδα 1–1 Ισοπαλία Προκριματικά
Μουντιάλ 2006
24 13 Οκτωβρίου 2004 Λβιβ, Ουκρανία  Γεωργία 2–0 Νίκη
25 7 Ιουνίου 2003 Πόλη, Τουρκία  Τουρκία 3–0 Νίκη
26
27 4 Ιουνίου 2005 Κίεβο, Ουκρανία Καζακστάν 3–0 Νίκη
28 8 Οκτωβρίου 2005 Ντνιπροπετρόφσκ, Ουκ. Αλβανία Αλβανία 2–2 Ισοπαλία
29 8 Ιουνίου 2006 Λουξεμβούργο  Λουξεμβούργο 3–0 Νίκη Φιλικό
30 19 Ιουνίου 2006 Αμβούργο, Γερμανία Σαουδική Αραβία Σαουδική Αραβία 4–0 Νίκη Μουντιάλ 2006
31 23 Ιουνίου 2006 Βερολίνο, Γερμανία Τυνησία Τυνησία 1–0 Νίκη
32 6 Σεπτεμβρίου 2006 Κίεβο, Ουκρανία  Γεωργία 3–2 Νίκη Προκριματικά
Euro 2008
33 11 Οκτωβρίου 2006 Σκωτία 2–0 Νίκη
34 12 Σεπτεμβρίου 2007 Ιταλία 1–2 Ήττα
35 13 Οκτωβρίου 2007 Γλασκώβη, Σκωτία Σκωτία 1–3 Ήττα
36 21 Νοεμβρίου 2007 Κίεβο, Ουκρανία Γαλλία 2–2 Ισοπαλία
37 26 Μαρτίου 2008 Σερβία 2–0 Νίκη Φιλικό
38 6 Σεπτεμβρίου 2008 Λβιβ, Ουκρανία Βέλγιο Βέλγιο 1–0 Νίκη Προκριματικά
Μουντιάλ 2010
39 10 Σεπτεμβρίου 2008 Αλμάτι, Καζακστάν Καζακστάν 3–1 Νίκη
40 1 Απριλίου 2009 Λονδίνο, Αγγλία Αγγλία Αγγλία 1–2 Ήττα
41 6 Ιουνίου 2009 Ζάγκρεμπ, Κροατία Κροατία Κροατία 2–2 Ισοπαλία
42 5 Σεπτεμβρίου 2009 Κίεβο, Ουκρανία Ανδόρρα Ανδόρρα 5–0 Νίκη
43 14 Οκτωβρίου 2009 Λα Βέγια, Ανδόρρα 6–0 Νίκη
44 25 Μαΐου 2010 Χάρκοβο, Ουκρανία  Λιθουανία 4–0 Νίκη Φιλικό
45
46 7 Οκτωβρίου 2011 Κίεβο, Ουκρανία Βουλγαρία Βουλγαρία 3–0 Νίκη
47 11 Ιουνίου 2012 Σουηδία 2–1 Νίκη Euro 2012
48

Ο Σεβτσένκο είχε ανακοινώσει έναν χρόνο πριν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2012, ότι θα είναι η τελευταία διοργάνωση της καριέρας του. Έτσι μετά το τέλος της συμμετοχής της Ουκρανίας, προσχώρησε στο πολιτικό κόμμα "Ουκρανία - Προώθηση" (Ukraine – Forward!). Παρόλο ότι είχε δηλώσει πως σκεφτόταν να συνεχίσει ως προπονητής μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ανακοίνωσε πως θα συνεχίσει στην πολιτική σκηνή της πατρίδας του. [9]

Από πολύ μικρός, ο Σεβτσένκο είχε την τάση να αναμειγνύεται με τα πολιτικά δρώμενα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, μαζί με άλλους συμπαίκτες του στην ΦΚ Ντιναμό Κιέβου, υποστήριξαν το σοσιαλοδημοκρατικό κόμμα της χώρας. Το 2004 επίσης, στις εκλογές τις χώρας, ο Σεβτσένκο υποστήριξε ανοιχτά τον Βίκτορ Γιανουκόβιτς (πρωθυπουργός της χώρας τις περιόδους 2002–2005, 2006–2007).

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα Ουκρανίας: 1998–99
  • Πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα Ιταλίας: 1999–2000, 2003–04
  • Χρυσή Μπάλα : Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς: 2004
  • Πρώτος σκόρερ στο Τσάμπιονς Λιγκ: 1998–99, 2000–01, 2005–06
  • Βραβεία Συλλόγων UEFA, καλύτερος επιθετικός: 1998–99
  • Τρίτος σκόρερ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις - 67 γκολ
  • Δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών για την ΑΚ Μίλαν - 175 γκολ
  • Πρώτος σκόρερ στην Εθνική Ουκρανίας - 48 γκολ
  1. «Όλα για το ντέρμπι Μίλαν-Ίντερ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2012. 
  2. Αφιέρωμα με αφορμή το τέλος της καριέρας του Σεβτσένκο, ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2012
  3. Ο Σεβτσένκο έδωσε τη νίκη στην Ουκρανία
  4. Αφιέρωμα στον Σεβτσένκο.[νεκρός σύνδεσμος]
  5. «Η ιστορία της Ντιναμό Κιέβου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2012. 
  6. Η ευρωπαϊκή ιστορία της Ντιναμό
  7. Τα... κρέμασε ο Σέβα![νεκρός σύνδεσμος]
  8. Όλες οι συμμετοχές του στην εθνική Ουκρανίας
  9. Τέλος καριέρας για Σεβτσένκο

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]