Η Βιβλιοθήκη του Αρσενάλ (γαλλικά: Bibliothèque de l'Arsenal) είναι ιστορική βιβλιοθήκη που βρίσκεται στο Παρίσι και η οποία αποτελεί κλάδο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας[2].
Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται ήταν παλιό οπλοστάσιο που είχε ξανακτιστεί το 1594 για κατοικία του αρχηγού του πυροβολικού. Αναστηλώθηκε επί βασιλέωςΛουδοβίκου ΙΔ΄ και στη συνέχεια επεκτάθηκε από τον Μποφράν. Η σημερινή μορφή της κτίσθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα από τον Μαρκήσιο του Πωλμύ, τον Αντουάν Ρενέ ντε Βουαζέ της Αρζανσόν και στη συνέχεια αγοράσθηκε το 1785 από τον Κόμη του Αρτουά. Ως βιβλιοθήκη άρχισε να λειτουργεί επίσημα από το 1797.
Το 1824 ο συγγραφέας Charles Nodier έγινε βιβλιοθηκάριος, καθιστώντας την Arsenal ένα από τα πιο φημισμένα λογοτεχνικά σαλόνια της εποχής. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα οι συλλογές επικεντρώθηκαν στη λογοτεχνία και μεταξύ 1880 και 1914 η βιβλιοθήκη έγινε ο θεματοφύλακας κάθε περιοδικού που εκδόθηκε στο Παρίσι. Το 1934 η Άρσεναλ έγινε τμήμα της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας.
Η Βιβλιοθήκη Αρσενάλ κατέχει πάνω από ένα εκατομμύριο τεκμήρια (συμπεριλαμβανομένων 150.000 τόμων που χρονολογούνται πριν του 1880), λίγο περισσότερα από 15.000 χειρόγραφα, 100.000 έντυπα και 3.000 χάρτες και σχέδια. Στη συλλογή της συμπεριλαμβάνονται 150.000 περιοδικά και περίπου 250 έντυπα. Η πολιτική απόκτησής που ακλουθεί επικεντρώνεται στη γαλλική λογοτεχνία από τον 16ο αι. έως τον 19ο αι., εκδόσεις που σχετίζονται με τα αρχεία και τις συλλογές που υπάρχουν ήδη, βιβλιόφιλους, την ιστορία των βιβλίων και της βιβλιοδεσίας, καθώς και την ιστορία του "ίδιου του Οπλοστασίου".[3].
Η βιβλιοθήκη χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό μνημείο το 2003.[2]
Το εσωτερικό της βιβλιοθήκης ΑρσενάλΒιβλιοθήκη Αρσενάλ, αίθουσα βιβλιογραφικής έρευναςΟ Κουμπλάι Χαν συναντά τον Μάρκο Πόλο - Βιβλιοθήκη ΑρσενάλΑρχεία της Βαστίλης: Χρονολογούνται από το 1660, περιλαμβάνουν τα μητρώα των φυλακών των κρατουμένων (συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Μαρκήσιου ντε Σαντ και άλλων διάσημων κρατουμένων), τα αρχεία της Υπολοχαγίας της Αστυνομίας του Παρισιού, το Επιμελητήριο του Οπλοστασίου και το Chambre du Châtelet, τα ιδιωτικά έγγραφα των ηγεμόνων της Βαστίλης, και μέρος των εγγράφων της βασιλικής οικογένειας.
Αρχεία του Prosper Enfantin: Μαθητής του Saint-Simonian Prosper Enfantin, ο Paul-Mathieu Laurent, γνωστός ως «Laurent de l'Ardèche», ο οποίος ήταν διαχειριστής της βιβλιοθήκης από το 1853 έως το 1871, προχώρησε το 1865 στην απόκτηση εντύπων από τον δάσκαλό του, που αποτελούν μια πλούσια πηγή για την ιστορία του Saint-Simonisme.
Αρχεία του Lambert: Το 1969, ο Pierre Lambert, ένας βιβλιοπώλης που είχε αφιερώσει τη ζωή του στη συλλογή αντικειμένων που σχετίζονται με τον συγγραφέα Joris-Karl Huysmans, κληροδότησε τη συλλογή του στη βιβλιοθήκη. Περιλαμβάνει χειρόγραφα, επιστολές, έργα που ανήκαν στον Huysmans και πρωτότυπες εκδόσεις των έργων του.
Αρχεία του Louis-Sébastien Mercier: το 1967, η Άρσεναλ απέκτησε τα χαρτιά του Louis-Sébastien Mercier, γνωστός για τις περιγραφές του σχετικά με το Παρίσι, ο οποίος είχε μεγάλη επιρροή στην εξέλιξη του θεάτρου και ειδικότερα στο ρεαλιστικό δράμα. Τα αρχεία περιλαμβάνουν βιογραφικά έντυπα και αλληλογραφία, άρθρα, σημειώσεις, χειρόγραφα από το Nouveau Paris (Νέο Παρίσι), τα θεατρικά του έργα και τα ποιητικά και φιλοσοφικά του έργα.
Αρχεία του Lacroix: Ο Paul Lacroix, γνωστός ως "ο βιβλιόφιλος Jacob", εργάστηκε για αρκετά χρόνια στην Άρσεναλ. Μετά τον θάνατό του το 1884, η βιβλιοθήκη απέκτησε τα περισσότερα από τα προσωπικά του αρχεία, συμπεριλαμβανομένης της συλλογής του με αυτόγραφα, που περιέχονταν σε επιστολές συγγραφέων, μουσικών και φιλοσόφων που ήταν της εποχής του Lacroix ή και παλιότεροι.
Αρχείο Peladan: το 1936, η Αρσενάλ απέκτησε όλα τα αρχεία του Joséphin Peladan, έναν πνευματισμό συγγραφέα γοητευμένο από τις απόκρυφες επιστήμες που ίδρυσε τη δική του εκκλησία το 1891. Η βιβλιοθήκη είναι ιδιαίτερα πλούσια σε απόκρυφα αρχεία, κυρίως με τα αυθεντικά χειρόγραφα του βιβλίου του Μάγου Άμπρα Μελίν και το Βιβλίο της Μετάνοιας του Αδάμ.
Αρχείο José-Maria de Heredia: οι κόρες του ποιητή José María de Heredia, ο οποίος ήταν βιβλιοθηκάριος της Αρσενάλ από το 1901 έως το θάνατό του το 1905, δώρησαν στη βιβλιοθήκη μια συλλογή από πορτρέτα, χειρόγραφα, έργα και επιστολές σχετικά με τον πατέρα τους και τον εαυτό τους. Μία από αυτές, η Marie de Régnier, κληροδότησε τη βιβλιοθήκη της Αρσενάλ, η οποία είναι επίσης πολύ πλούσια σε υλικό που σχετίζεται με τον συγγραφέα Pierre Louÿs, ο οποίος ήταν ο γαμπρός της Heredia.
Αρχείο Georges Douay: ο άνθρωπος του κόσμου, λάτρης του θεάτρου και συνθέτης τραγουδιών και οπερετών, ο Georges Douay, κληροδότησε στην Αρσενάλ το 1919 το αρχείο (κυρίως έντυπα) που αφορούν το γαλλικό θέατρο από τις αρχές του 16ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, το οποίο είχε μαζέψει.
Κοινοβουλευτικά Αρχεία: επίσημες εκδόσεις της Εθνοσυνέλευσης από το 1789.
Αφίσες: η συλλογή των αφισών περιέχει πορτρέτα, πολυάριθμες καρικατούρες της Επανάστασης και της Παλινόρθωσης, μία σειρά από τοπογραφικά σχέδια και απόψεις πόλεων και μεγάλες σειρές ιταλικών, γερμανικών και αγγλικών σχολείων του 18ου αιώνα που απέκτησε ο Paulmy κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του σε όλη την Ευρώπη.
Χάρτες και σχέδια: Ο Paulmy κατείχε μια σειρά από στρατιωτικά σχέδια αναγνώρισης που σχεδιαστήκαν για τον θείο του, τον κόμη του Argenson, ο οποίος ήταν υπουργός Πολέμου.
Μουσική: Η συλλογή χειρογράφων και θεωρίας της μουσικής της Αρσενάλ προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από τον 18ο αιώνα, με εξαίρεση μερικά μεσαιωνικά χειρόγραφα. Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής συλλογής συλλέχθηκε από τον Paulmy.
Πολυμέσα
