Μετάβαση στο περιεχόμενο

4ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 48°51′20″N 2°21′20″E / 48.85556°N 2.35556°E / 48.85556; 2.35556

4ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού

Έμβλημα
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήParis Centre
Ίδρυση1860
Διοίκηση
 • ΕπικεφαλήςChristophe Girard (2014–2020)
Έκταση1,6 km²
Πληθυσμός28.324 (1  Ιανουαρίου 2021)[1]
Ταχυδρομικός κώδικας75004
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°51′20″N 2°21′20″E
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το 4ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού (γαλλικά: Le 4e arrondissement de Paris) είναι ένα από τα 20 διαμερίσματα της πρωτεύουσας της Γαλλίας, στη δεξιά όχθη του ποταμού Σηκουάνα. Ονομάζεται επίσης και «διαμέρισμα του Δημαρχείου»[2] αν και αυτή η ονομασία σπάνια χρησιμοποιείται στην καθημερινή ζωή, η περιοχή συνήθως αναφέρεται ως Τέταρτο.

Το 4ο διαμέρισμα περιλαμβάνει το Δημαρχείο του Παρισιού, την πλατεία των Βοσγίων, το υπερσύγχρονο κέντρο Ζωρζ Πομπιντού και το ζωντανό νότιο τμήμα της μεσαιωνικής συνοικίας Λε Μαραί, (το πιο ήσυχο βόρειο τμήμα του Μαραί βρίσκεται στο 3ο διαμέρισμα). Τα ανατολικά τμήματα του Ιλ ντε λα Σιτέ, όπου βρίσκεται η Παναγία των Παρισίων, καθώς και το Ιλ Σαιν-Λουί περιλαμβάνονται επίσης στο 4ο διαμέρισμα.

Τοποθεσία και πρόσβαση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χάρτης του 4ου διαμερίσματος
Συγκοινωνία: Μετρό και Προαστιακός

Το 4ο διαμέρισμα του Παρισιού βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα. Συνορεύει δυτικά με το 1ο διαμέρισμα, βόρεια με το 3ο διαμέρισμα, ανατολικά με το 11ο και 12ο διαμέρισμα και νότια με το Σηκουάνα και το 5ο διαμέρισμα. Το ανατολικό τμήμα της νησίδας Ιλ ντε λα Σιτέ και η νησίδα Ιλ Σαιν-Λουί αποτελούν επίσης τμήμα του 4ου διαμερίσματος.

Με έκταση 1.601 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το 4ο διαμέρισμα είναι το τρίτο μικρότερο διαμέρισμα στην πόλη (μετά το 2ο και το 3ο).

Οι γραμμές 1 και 7 του μετρό διασχίζουν το 4ο διαμέρισμα από τα ανατολικά προς τα δυτικά, ενώ η γραμμή 4 εξυπηρετεί το Ιλ ντε-λα-Σιτέ στα νοτιοδυτικά του διαμερίσματος. Οι σταθμοί του μετρό Σατλέ και Μπαστίγ βρίσκονται επίσης στην άκρη του διαμερίσματος.

Ο RER δεν διαθέτει σιδηροδρομικό σταθμό στο 4ο διαμέρισμα, ωστόσο ο σιδηροδρομικός σταθμός Σατλέ-Λε Αλ, ο οποίος εξυπηρετείται από τις γραμμές Α, Β και Δ, βρίσκεται αμέσως δυτικά και έχει επίσης έξοδο στο 4ο διαμέρισμα.

Ιστορικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ιλ ντε λα Σιτέ κατοικήθηκε από τον 1ο αιώνα π.Χ., όταν καταλήφθηκε από τη γαλατική φυλή των Παρισίων που ίδρυσαν τη Λουτέτια. Η δεξιά όχθη του Σηκουάνα κατοικήθηκε για πρώτη φορά τον 5ο αιώνα.

Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η συνοικία Λε Μαραί κατοικείται από σημαντική εβραϊκή κοινότητα και η οδός Ροζιέ βρίσκεται στο κέντρο της. Στην περιοχή υπάρχουν αρκετά εστιατόρια κοσέρ και εβραϊκά ιδρύματα. Από τη δεκαετία του 1990, η γκέι κουλτούρα έχει επηρεάσει το διαμέρισμα, με νέους κατοίκους να ανοίγουν μια σειρά από μπαρ και καφέ στην περιοχή κοντά στο δημαρχείο.

Από τον Απρίλιο του 2020, το 4ο διαμέρισμα θα συνδεθεί με τα 1ο, 2ο και 3ο διαμερίσματα στον 1ο τομέα, που θα ονομάζεται Παρίσι-Κέντρο, που θα αναλάβει όλες τις λειτουργίες διαμερίσματος. Μόνο ο ταχυδρομικός κώδικας θα παραμείνει σε ισχύ.[3]

Δημογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πλατεία των Βοσγίων

Η περιοχή που καταλαμβάνεται τώρα από το 4ο διαμέρισμα έφτασε στον ανώτατο πληθυσμό της κατά την περίοδο που προηγήθηκε της αναδιοργάνωσης του Παρισιού το 1860. Το 1999, 30.680 κάτοικοι ήταν εγγεγραμμένοι στο διαμέρισμα των 160 εκταρίων και το διαμέρισμα πρόσφερε 41.424 θέσεις εργασίας. Αυτό αντιστοιχεί σε πληθυσμιακή πυκνότητα 19.172 κατοίκων / χλμ² και 2% του πληθυσμού του Παρισιού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2017 ο πληθυσμός ανέρχεται σε 28.370 κατοίκους.[4]

Ο πληθυσμός παρέμεινε σταθερός από το 1982, μετά από μια μεγάλη πτώση του από το 1962, σε σύγκριση με τα άλλα διαμερίσματα του κέντρου της πόλης. Το βόρειο τμήμα του 4ου διαμερίσματος είναι το παραδοσιακό κέντρο της εβραϊκής κοινότητας των Παρισίων. Σήμερα ζει εδώ μια μεγάλη κοινότητα Ορθοδόξων Εβραίων, των οποίων τα καταστήματα και τα εστιατόρια κατά μήκος της οδού Ροζιέ είναι κέντρο έλξης για τους τουρίστες. Τα παλιά μέγαρα των ευγενών στο Μαραί στις αρχές του 20ού αιώνα στέγαζαν μικρές βιοτεχνικές επιχειρήσεις και καταστήματα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 άρχισε η ανακαίνισή τους, η οποία έχει πλέον ολοκληρωθεί. Το 4ο διαμέρισμα κατοικείται σήμερα από πολλούς καλλιτέχνες και διανοούμενους. Όπως και σε άλλες συνοικίες του Παρισιού, ξένοι εκατομμυριούχοι και πλούσιοι επενδυτές διατηρούν όλο και περισσότερο κατοικίες, κάτι που συνέβη εδώ και καιρό στις νησίδες Ιλ ντε λα Σιτέ και Ιλ Σαιν-Λουί.

Έτος Πληθυσμός Πυκνότητα

(κάτ./ χμ2)

1861 108.520 67.783
1872 95.003 59.377
1954 70.944 41.638
1962 61.670 38.520
1968 54.029 33.747
1975 40.466 25.275
1982 33.990 21.230
1990 32.226 20.129
1999 30.675 19.160
2009 28.192 17.620

Συνοικίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι 4 συνοικίες του 4ου διαμερίσματος

Κάθε ένα από τα 20 διαμερίσματα του Παρισιού χωρίζεται σε 4 συνοικίες. Οι 4 συνοικίες του 4ου διαμερίσματος:

  • Συνοικία Σαιν-Μερί
  • Συνοικία Σαιν-Ζερβαί
  • Συνοικία Αρσενάλ
  • Συνοικία Νοτρ-Νταμ

Σύμφωνα με την επίσημη αρίθμηση των συνοικιών του Παρισιού, έχουν τους αριθμούς από 13 έως 16.

Σημεία ενδιαφέροντος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Παναγία των Παρισίων
Το Δημαρχείο του Παρισιού
Το μέγαρο Συλύ
  • Το Διεθνές κέντρο φιλοξενίας καλλιτεχνών στο Παρίσι (Cité Internationale des Arts Paris)
  • Η συνοικία Λε Μαραί (που μοιράζεται με το 3ο διαμέρισμα)
  • Η οικία του Βίκτωρα Ουγκώ στην πλατεία των Βοσγίων
  • Το μέγαρο ντε Μπωβαί, όπου στεγάζεται το Διοικητικό Εφετείο του Παρισιού
  • Το μέγαρο των αρχιεπισκόπων του Σανς, όπου στεγάζεται η βιβλιοθήκη Φορνέ
  • Το μέγαρο ντε Συλί, όπου στεγάζεται το Κέντρο Εθνικών Μνημείων, αρχοντικό του 17ου αιώνα
  • Το νοσοκομείο Οτέλ-Ντιέ, το πιο παλιό νοσοκομείο της πόλης, βρίσκεται στο Ιλ ντε λα Σιτέ απέναντι από την Παναγία των Παρισίων.
  • Το μέγαρο Λαμπέρ στο Ιλ Σαιν-Λουί, 1640
  • Το μέγαρο Λαμουανιόν, κατασκευάστηκε 1584 και στεγάζει την ιστορική βιβλιοθήκη του Παρισιού.
  • Η Παναγία των Παρισίων
  • Η Αρχαιολογική Κρύπτη της Ιλ ντε λα Σιτέ στο προαύλιο της Παναγίας των Παρισίων.
  • Το μέγαρο Κουλάνζ, κατασκευάστηκε από το 1627 έως το 1634, εκεί έζησε για ένα διάστημα η Μαντάμ ντε Σεβινιέ.
  • Το μνημείο των Μαρτύρων Εκτοπισμού
  • Το μουσείο του Ολοκαυτώματος
  • Το Ευρωπαϊκό Σπίτι Φωτογραφίας (Μουσείο)
  • Το μουσείο Μικιεβίτς
  • Το Παβιγιόν ντε Λ'Αρσενάλ, ένα μουσείο και εκθεσιακό κέντρο πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής του Παρισιού.
  • Η Αστυνομία του Παρισιού
  • Η εκκλησία του Σαιν-Ζερβαί-Σαιν-Προταί
  • Η εκκλησία Σαιν-Λουί-αν-λ'Ιλ (στη νησίδα Ιλ Σαιν-Λουί)
  • Η εκκλησία του Σαιν-Πωλ-Σαιν-Λουί
  • Η εκκλησία του Σαιν-Μερί
  • Η Συναγωγή της οδού Παβέ
  • Το Δημοτικό Θέατρο
  • Ο πύργος του Σαιν-Ζακ, καμπαναριό του πρώτου τετάρτου του 16ου αιώνα, μοναδικό υπόλοιπο παρακείμενης εκκλησίας.
  • Το μοναστήρι των Σελεστίνων του Παρισιού

Δρόμοι και πλατείες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φωτοθήκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Αξιοθέατα του 4ου διαμερίσματος του Παρισιού
  • Ο πύργος Σαιν-Ζακ
    Ο πύργος Σαιν-Ζακ
  • Το μέγαρο Λαμπέρ
    Το μέγαρο Λαμπέρ
  • Το μουσείο Ολοκαυτώματος
    Το μουσείο Ολοκαυτώματος
  • Το μέγαρο των αρχιεπισκόπων του Σανς
    Το μέγαρο των αρχιεπισκόπων του Σανς
  • Εσωτερική αυλή του μεγάρου Μπωβαί
    Εσωτερική αυλή του μεγάρου Μπωβαί
  • Η εκκλησία Σαιν-Ζερβαί Σαιν-Προταί
    Η εκκλησία Σαιν-Ζερβαί Σαιν-Προταί
  • Το Οτέλ Ντιέ
    Το Οτέλ Ντιέ

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  2. ↑ Source : article R2512-1 du Code général des collectivités territoriales (partie réglementaire), sur Légifrance.
  3. ↑ . «paris.fr/pages/regroupement-des-4-premiers-arrondissements-le-secteur-paris-centre-sera-cree-le-6-avril». 
  4. ↑ . «populations légales». 
  5. ↑ . «parisdigest.com/monument/hotel-de-ville». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=4ο_Δημοτικό_Διαμέρισμα_Παρισιού&oldid=10350637"