Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιάννης Μαρκόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιάννης Μαρκόπουλος
Ο Μαρκόπουλος το 2008
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση18 Μαρτίου 1939 (1939-03-18)
Ηράκλειο[1]
Θάνατος10 Ιουνίου 2023 (84 ετών)
Αθήνα[2]
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Παπάγου
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΩδείο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμουσικοσυνθέτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΒασιλική Λαβίνα (ν. 1980)
ΤέκναΕλένη Μαρκοπούλου
ΓονείςΓεώργιος Μαρκόπουλος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις2024: Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής (μετά θάνατον)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος (Ηράκλειο, 18 Μαρτίου 1939 - Αθήνα, 10 Ιουνίου 2023) ήταν ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες.[3][4]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1939 στο Ηράκλειο. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μαρκόπουλος, πρώην νομάρχης Λασιθίου και μητέρα του η Ειρήνη Αεράκη από τα Σφακιά. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ιεράπετρα, τόπο καταγωγής του πατέρα του, στο ωδείο της οποίας παίρνει τα πρώτα του μουσικά μαθήματα στη θεωρία και στο βιολί. Οι πρώτες του επιδράσεις προέρχονται από την τοπική μουσική με τους γρήγορους χορούς και τα επαναλαμβανόμενα μικρά μοτίβα τους, από τη κλασική μουσική, καθώς και από τη μουσική της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου – και ιδιαίτερα της κοντινής Αιγύπτου.[5]

Το 1956 συνεχίζει τις μουσικές σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, με τον συνθέτη Γεώργιο Σκλάβο και τον καθηγητή του βιολιού Joseph Bustidui. Την ίδια εποχή εισάγεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για κοινωνικές και φιλοσοφικές σπουδές ενώ παράλληλα συνθέτει για το θέατρο, τον κινηματογράφο και το χορό. Το 1959 συνθέτει τα Τρία σκίτσα για χορό που ηχογραφούνται και μεταδίδονται από την τότε συμφωνική ορχήστρα της ΕΙΡ. Το 1963 βραβεύεται για την μουσική του στις Μικρές Αφροδίτες του Νίκου Κούνδουρου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και τον ίδιο χρόνο ανεβαίνουν από νέα χορευτικά σύνολα τα μουσικά του έργα Θησέας (χορόδραμα), Χιροσίμα (σουίτα μπαλέτου) και τα Τρία σκίτσα για χορό.

Φυγή στο Λονδίνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1967 επιβάλλεται στην Ελλάδα η δικτατορία και ο Γιάννης Μαρκόπουλος αναχωρεί στο Λονδίνο. Εκεί εμπλουτίζει τις μουσικές του γνώσεις με την Αγγλίδα συνθέτρια Elisabeth Lutyens. Επίσης συνθέτει την κοσμική καντάτα Ήλιος ο πρώτος, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη (ο οποίος τιμάται με το βραβείο Νόμπελ το 1979), και τη μουσική για τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη (για το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν), ολοκληρώνει το Χρονικό και τη μουσική τελετή Ιδού ο Νυμφίος, έργο ανέκδοτο με εξαίρεση ενός τμήματος, με τίτλο Ζάβαρα-κάτρα-νέμια (ιδιαίτερη σύνθεση διονυσιακού χαρακτήρα) που αποτελεί ένα από τα διάσημα κομμάτια του. Την ίδια περίοδο γνωρίζεται με τους συνθέτες Ιάννη Ξενάκη και Γιάννη Χρήστου και έρχεται σε επαφή με τα πλέον πρωτοποριακά μουσικά έργα. Στο Λονδίνο συνθέτει ακόμα τους Χρησμούς, για συμφωνική ορχήστρα, και τους πρώτους Πυρρίχιους χορούς Α, Β, Γ, (από τους 24 που ολοκλήρωσε το 2001), οι οποίοι παίζονται, το 1968, από την ορχήστρα Concertante του Λονδίνου στο Queen Elizabeth Hall. Τότε γράφει και τη μουσική για την Τρικυμία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, που ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Τζόουνς με τον σερ Τζον Κλέμενς.

Το 1969 επιστρέφει στην Αθήνα για να συμβάλει με τα έργα του στην πορεία για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ξεκινά μουσικές παραστάσεις, συνεργαζόμενος με ποιητές και σκηνοθέτες, παρουσιάζοντας τα έργα του στο στούντιο Λήδρα με νέους τραγουδιστές και μουσικούς στους οποίους δίδαξε τον τρόπο της ερμηνείας της μουσικής και των τραγουδιών του στην αισθητική κατεύθυνση που επιζητούσε. Μαζί με τα θεατρικά στιγμιότυπα και τον εικαστικό διάκοσμο δημιούργησε μια πολύτροπη μουσική παράσταση. Διανοούμενοι και φοιτητές γεμίζουν καθημερινά τον χώρο της δραστηριότητας του, παρά τα εμπόδια και τις επεμβάσεις της στρατιωτικής εξουσίας. Τα τραγούδια του μπαίνουν στο στόμα του ελληνικού λαού και συμβάλουν αποφασιστικά στο αίτημα για αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Συνθετικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την είσοδο της δεκαετίας του ’70 υλοποιεί το μουσικό του όραμα: καταθέτει μουσικά έργα που χαρακτηρίζονται στο σύνολό τους ως νέα πρόταση και τομή για τη μέχρι τότε ελληνική μουσική πραγματικότητα· έργα με ενότητα της αισθητικής και της φιλοσοφικής άποψης του συνθέτη ως προς τις θεμελιακές αρχές τους, με το καθένα όμως από αυτά να είναι διαφορετικό. Ιδρύει ένα νέο και ιδιόμορφο ορχηστικό σχήμα, καθιερώνοντας, με τις συνθέσεις του, την ουσία της μουσικής συμβίωσης και τους συσχετισμούς έκφρασης μεταξύ συμφωνικών και τοπικών οργάνων, μέσω του μελωδικού και ρυθμικού του ορίζοντα, των αρμονικών του δομών και των ηχοχρωμάτων της διάφανης ενορχήστρωσής του. Παράλληλα, προτείνει εμφατικά την «Επιστροφή στις Ρίζες», εννοώντας τον «σχεδιασμό του μέλλοντος, με ενδοσκόπηση, μελέτη και πλησίασμα των άφθαρτων πηγών της ζωντανής τέχνης του κόσμου και επιλεγμένες σύγχρονες πληροφορίες τέχνης». Η πρότασή του αυτή παίρνει τις διαστάσεις ενός κινήματος τέχνης.

Λίγο αργότερα ιδρύει την ορχήστρα Παλίντονος αρμονία, που αποτελείται από όργανα συμφωνικά και ελληνικά. Παρουσιάζει τα έργα του στο στούντιο Λήδρα και αργότερα στη μπουάτ "Κύτταρο", με νέους τραγουδιστές και μουσικούς. Διδάσκει τον τρόπο της ερμηνείας της μουσικής και των τραγουδιών του, στην αισθητική κατεύθυνση που πάντοτε επιζητούσε. Μαζί με τα θεατρικά στιγμιότυπα και τον εικαστικό διάκοσμο στήνει μια πολύτροπη μουσική παράσταση. Διανοούμενοι και φοιτητές γεμίζουν καθημερινά τους χώρους της δραστηριότητάς του, παρά τα εμπόδια της τότε εξουσίας. Τα τραγούδια του, όπως οι Οχτροί, τα Λόγια και τα χρόνια, τα Χίλια μύρια κύματα, η Λένγκω (Ελλάδα), ο Γίγαντας, το Κάτω στης Μαργαρίτας το αλωνάκι, το Καφενείον η Ελλάς, το Ο τόπος μας είναι κλειστός, τα Παραπονεμένα λόγια, το Μιλώ για τα παιδιά μου και πολλά άλλα, γίνονται σύμβολα και μύθοι. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει με τα μουσικά του έργα Ελεύθεροι πολιορκημένοι, Ο Στράτης ο θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους, Ήλιος ο Πρώτος, Χρονικό, Ιθαγένεια, Οροπέδιο, Θητεία και Μετανάστες – σε ποίηση και στίχους Διονυσίου Σολωμού, Γιώργου Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Κ.Χ. Μύρη, Μιχάλη Κατσαρού, Μάνου Ελευθερίου, Γιώργου Σκούρτη, Θεοδωρίδη αλλά και δικούς του.[5]

Το 1976 συνθέτει τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά του BBC Who Pays the Ferryman? και το μουσικό θέμα φτάνει στη κορυφή των αγγλικών charts. Ο συνθέτης γίνεται διεθνώς γνωστός.

Το 1977 έρχεται η κοσμική λειτουργία Oι ελεύθεροι πολιορκημένοι με βάση το ποίημα του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού που παρουσιάζεται την ίδια χρονιά ενώπιον 22.000 νέων σε στάδιο της Αθήνας υπό την διεύθυνση του συνθέτη. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος με το έργο του και τη στάση του σηματοδοτεί το εξαίσιο μουσικό τοπίο της δεκαετίας του ’70.

Η δημοτικότητα την οποία απολαμβάνει η μουσική του και στο εξωτερικό εκφράζεται με πολλές μετακλήσεις για συναυλίες. Ο συνθέτης πραγματοποιεί αλλεπάλληλα ταξίδια ανά τον κόσμο. Επισκέπτεται διαδοχικά, δίνοντας συναυλίες με τα έργα του, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Σουηδία, την Ολλανδία, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αγγλία καθώς και διάφορες πόλεις της Ρωσίας και της Αυστραλίας.

Στην καλλιτεχνική του παραγωγή συμπεριλαμβάνεται μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, σε έργα του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Σαίξπηρ, του Τσέχωφ, του Μπέκετ και σύγχρονων Ελλήνων, με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και με τους σκηνοθέτες Αλέξη Σολωμό, Πέλο Κατσέλη, Μίνωα Βολανάκη, κ.ά. Ανάμεσα στις ταινίες: Vortex και Byron του Νίκου Κούνδουρου, Κραυγή γυναικών και Δοκιμή του Ζυλ Ντασέν, Beloved του Τζορτζ Κοσμάτος, Φόβος του Κώστα Μανουσάκη, Επιχείρησις Απόλλων του Γιώργου Σκαλενάκη, Η μοίρα ενός αθώου του Γρηγόρη Γρηγορίου (βραβείο μουσικής Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης).

Το 1980 ξεκινά την προετοιμασία για το άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου στη μουσική του. Στον κορμό των νέων συνθέσεών του εμφανίζονται μελωδικά ξεσπάσματα στηριγμένα στην εκτεταμένη πολυτονικότητα της αρμονικής του δομής, που ενισχύονται από το πάθος μιας ανεξάντλητης ζωτικότητας. Από τα έργα ενόργανης μουσικής σημειώνουμε: Κονσέρτο-Ραψωδία για λύρα και ορχήστρα, τα Μητρώα (για ορχήστρα εγχόρδων), τις Τετράδες (5 κουαρτέτα), δύο σονάτες, Πέντε κομμάτια για βιολί και πιάνο, τις Σειρήνες (ορατόριο), τον κύκλο τραγουδιών Φίλοι που φεύγουν σε ποίηση Νίκου Καρούζου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Ανδρέα Εμπειρίκου, τα 5 Στάσιμα - Επί Σκηνής, σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη.[5]

Τον Ιανουάριο του 1981 ενώνεται και στη ζωή με την τραγουδίστρια και συνεργάτιδά του Βασιλική Λαβίνα. Γεννιέται η κόρη τους Ελένη. Για μια περίοδο ο συνθέτης αποζητεί μια πιο ιδιωτική ζωή με την οικογένειά του, ενώ ξεκινά η προετοιμασία του για το άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου στη μουσική του: στον κορμό των νέων συνθέσεών του εμφανίζονται μελωδικά ξεσπάσματα στηριγμένα στην εκτεταμένη πολυτονικότητα της αρμονικής του δομής –καρποί της φαντασίας του–, που ενισχύονται από το πάθος μιας ανεξάντλητης ζωτικότητας.

Από τις συνθέσεις αυτής της περιόδου σημειώνουμε έργα μουσικής δωματίου, τέσσερα κουαρτέτα, δύο σονάτες, πέντε κομμάτια για βιολί και πιάνο. Από τα έργα ενόργανης μουσικής, το Κονσέρτο-Ραψωδία για λύρα και συμφωνική ορχήστρα,τα Μητρώα για ορχήστρα εγχόρδων, τη Συμφωνία της Ίασης, επίσης δύο ορατόρια και δύο κύκλους τραγουδιών.

Το 1994 εκδίδεται ένα από τα πιο σημαντικά του έργα, η Λειτουργία του Ορφέα[6][7]. Παρουσιάζεται στο Palais des Beaux-Arts των Βρυξελλών αφιερωμένη στον επαναπροσδιορισμό του ανθρώπου με την φύση, εγκαινιάζοντας μια νέα σχέση κοινού και συναυλιακής παράστασης, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζεται έκθεση κεραμικής, ζωγραφικής και χειροτεχνίας, υπό την αιγίδα του βελγικού υπουργείου πολιτισμού με τίτλο «Από το σκοτάδι στο φως» - υπότιτλο που χρησιμοποιούσε ο συνθέτης στις ζωντανές παρουσιάσεις του Ορφέα. Η έκδοση του έργου το 2009 από την Εταιρία Naxos, αποτέλεσε σπουδαίο μουσικό γεγονός σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος ξεκίνησε να συνθέτει τη Λειτουργία του Ορφέα, σε μορφή σύγχρονου ορατορίου από το 1991 και το έργο δομήθηκε στη βάση των διασωθέντων αρχαίων ορφικών ποιημάτων. Για το λιμπρέτο επέλεξε φράσεις, ακόμα και μεμονωμένες λέξεις από τα θραύσματα των ποιημάτων. Το πνευματικό της περιεχόμενο, εμπλουτισμένο με πολλά στοιχεία αναζωογονεί το μύθο του προφήτη μουσικού Ορφέα. Στη συμφωνική ορχήστρα πρόσθεσε στην παρτιτούρα του σε ορισμένα μέρη κιθάρα, λαούτο, κανονάκι και λύρα. Τα αφηγηματικά μέρη συνοδεύονται κυρίως από άρπα, καθώς η πρόθεση του συνθέτη εδώ είναι η δημιουργία μίας ραψωδικής διάθεσης, ενώ σε κάποια σημεία δύο φλάουτα παίζουν μαζί ως μια νύξη στον αρχαίο δίαυλο όπως έχει αναφέρει.

Ανάμεσα στα έργα που ακολουθούν εξέχουσα θέση κατέχουν:

Το έργο σκηνής, Ανα-γέννηση-Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη, (μουσικό ταξίδι σε 4 ενότητες) παραγγελία του Μέγαρου Μουσικής Αθηνών που ανέβηκε στην αίθουσα Φίλων της Μουσικής σε τρεις παραστάσεις το 1995 και στη συνέχεια το 1997 από το θέατρο Palais des Beaux-Arts με τα συμφωνικά σύνολα της Ραδιοφωνίας των Βρυξελλών και σολίστ, υπό την διεύθυνση του συνθέτη και απευθείας μετάδοση από το πρώτο τηλεοπτικό κανάλι της Βελγικής Τηλεόρασης.

Η όπερα Ερωτόκριτος και Αρετή, λιμπρέτο του συνθέτη βασισμένο σε επιλογή στίχων από το ερωτικό έπος του Βιτσέντζου Κορνάρου Ερωτόκριτος της Κρητικής Αναγέννησης, που ηχογραφήθηκε από τα συμφωνικά σύνολα της Ραδιοφωνίας των Βρυξελλών υπό την διεύθυνση του μαέστρου Michel Tilkin (έκδοση από την Εταιρία Universal), το κοντσέρτο για πιάνο Σχήματα σε κίνηση (Shapes in Motion) εμπνεόμενο ιδιαίτερα από την θεωρία σχετικά με την αρμονία των σφαιρών που αποδίδεται στον Πυθαγόρα, καθώς και από την σημερινή συνεχώς αυξανόμενη αντίληψη περί των ήχων του σύμπαντος που ηχογραφήθηκε από την Συμφωνική Ορχήστρα της όπερας της Γάνδης υπό την διεύθυνση του Edwig Abrath (έκδοση από την Εταιρία Naxos), το Τρίπτυχο για φλάουτο έγχορδα και άρπα και τα Ευήλια τοπία (φαντασία για σόλο φλάουτο) που ηχογραφήθηκε από τους σολίστες των Βρυξελλών και τον βιρτουόζο φλαουτίστα Marc Grauwels (έκδοση από την Naxos), οι 16 Πυρρίχιοι συμφωνικοί χοροί 1980-2001, η Συμφωνία της Ίασης (2000) για φωνές μεικτή χορωδία, αφηγήτρια και συμφωνική ορχήστρα (παραγγελία του Ιδρύματος Ερρίκος Ντυνάν για την Παγκόσμια Ημέρα του Ερυθρού Σταυρού), Ο Ταχύτατος Λούης (2004) για φωνές μεικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα, για τον πρώτο Ολυμπιονίκη Μαραθωνοδρόμο Σπύρο Λούη, παραγγελία του Δήμου Αμαρουσίου, Ο Νόμος της Θαλπωρής ορατόριο-μουσικό θέαμα για φωνές, μεικτή χορωδία, ορχήστρα ξύλινων και χάλκινων πνευστών, χορό και προβολή διαφανειών, με θέμα τον άνθρωπο που από την εποχή της συνειδητής ύπαρξής του στη γη, φυσώντας με την εκπνοή του, παράγει ήχους, τραγούδι, μουσική, που παρουσιάστηκε στη Μπριζ του Βελγίου, υπό την διεύθυνση του συνθέτη (παραγγελία της Περιφέρειας της Φλάνδρας, υπό την αιγίδα της βελγικής κυβέρνησης), Ερωτική συμφωνία(2010) για συμφωνική ορχήστρα, υψίφωνο και μεικτή χορωδία που παρουσιάστηκε από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τα συμφωνικά σύνολα του Δήμου Αθηναίων, Κονσέρτο για Νέι και συμφωνική ορχήστρα (2014) που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο με την ορχήστρα Παλίντονος αρμονία  υπό την διεύθυνση του μαέστρου Τάσου Συμεωνίδη, Τρίπτυχο για βιολί και συμφωνική ορχήστρα (2019- 2020).

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απεβίωσε από καρκίνο στις 10 Ιουνίου του 2023 στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα.[8] Η σορός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα για λίγες ώρες πριν τη κηδεία του στις 15 Ιουνίου στο παρεκκλήσι του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών. Ενταφιάστηκε στο Νεκροταφείο Παπάγου.

Επιλεγμένη εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσικές παρτιτούρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1958 Λαμέντο, Για φλάουτο, έγχορδα και άρπα
  • 1966 24 πυρρίχιοι χοροί, Για συμφωνική ορχήστρα, και σόλο όργανα
  • 1976 Who pays the ferryman?, Μουσική για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του BBC
  • 1986 Μουσική για το Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (Ελ Γκρέκο), Σουίτα , από την μουσική της τηλεοπτικής σειράς El Greco
  • 1987 Κονσέρτο - Ραψωδία για λύρα και ορχήστρα
  • 1991 Τετράδες, Τέσσερα κουαρτέτα εγχόρδων
  • 1993 Μέριμνες ΙΙ, 11 κομμάτια για πιάνο
  • 1993 Πέντε κομμάτια για βιολί και πιάνο
  • 1997 Ευήλια τοπία, Φαντασία για σόλο φλάουτο
  • 1998 Σχήματα σε κίνηση, Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα
  • 2001 Τρίπτυχο, Για φλάουτο, έγχορδα και άρπα
  • 2005 Μικρή φαντασία, Για φλάουτο και πιάνο

Έργα για Φωνές, Χορωδία, Αφηγητή και Ορχήστρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1968 Ήλιος ο πρώτος
  • 1976 Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
  • 1994 Η λειτουργία του Ορφέα

Έργα Σκηνής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1958 Πέντε σκίτσα για χορό, Για συμφωνική ορχήστρα
  • 1962 Θησέας, Χορόδραμα εμπλουτισμένο με τραγουδιστικά ιντερμέδια
  • 1995 Άνα-γέννηση - Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη, Μουσική παράσταση σε 2 πράξεις με 4 ενότητες
  • 2000 Ερωτόκριτος και Αρετή, Όπερα σε δύο πράξεις
  • 2004 Ο Νόμος της θαλπωρής, σε φόρμα ορατορίου, μουσικό θέαμα

Κύκλοι Τραγουδιών με ενότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1970 Χρονικό, Μουσικό ιστόρημα
  • 1972 Ιθαγένεια, Μουσικό έργο σε εννέα μέρη
  • 1972 Τα τραγούδια του νέου πατέρα
  • 1973 Ο Στρατής ο Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους - και άλλα τραγούδια, Σύγχρονη κοσμική καντάτα
  • 1974 Θητεία, Μουσικό έργο, σε 9 μέρη, είδος μονόπρακτης όπερας
  • 1974 Μετανάστες
  • 1974 Θεσσαλικός κύκλος, Λαϊκό μουσικό έργο με θεατρικού ύφους στιγμιότυπα
  • 1976 Οροπέδιο, Μουσική συνομιλία

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2017 ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ Κύκλος τραγουδιών
  • 2015 ΕΝΤΕΥΘΕΝ Κύκλος τραγουδιών
  • 2009 Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ Για φωνές, μεικτή χορωδία, αφηγητή και συμφωνική ορχήστρα
  • 2009 SHAPES IN MOTION (ΣΧΗΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ) (Κονσέρτο για πιάνο) Για σόλο πιάνο και συμφωνική ορχήστρα
  • 2004 Ο ΤΑΧΥΤΑΤΟΣ ΛΟΥΗΣ Για φωνές, μεικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα
  • 2001 ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ Για φωνές, μεικτή χορωδία, αφηγητή και συμφωνική ορχήστρα
  • 2003 ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΕΤΗ Όπερα, σε δύο πράξεις
  • 1997 ΑΘΕΑΤΟΣ ΣΦΥΓΜΟΣ Κύκλος τραγουδιών
  • 1996 ΑΝΑ-ΓΕΝΝΗΣΗ Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη Μουσική παράσταση σε 2 πράξεις με 4 ενότητες
  • 1998 ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ Κύκλος τραγουδιών
  • 1996 ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ Ορχηστρικές μνήμες κινήσεων και εικόνων
  • 1994 Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ Για φωνές, μεικτή χορωδία, αφηγητή και συμφωνική ορχήστρα
  • 1988 ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΜΗΝΙΚΟ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ (ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ) Σουίτα με αναγεννησιακά όργανα
  • 1983 ΣΕΙΡΗΝΕΣ Μουσικό ταξίδι σε τέσσερις εποχές, σε μορφή ορατορίου
  • 1980 ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ Κύκλος τραγουδιών
  • 1980 ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ Μουσική παράσταση για παιδιά
  • 1979 ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Κύκλος τραγουδιών σε 4 ενότητες
  • 1978 WHO PAYS THE FERRYMAN? (Ο Βαρκάρης ) Μουσική για την ομότιτλη τηλεοπτική σειρά του BBC
  • 1978 ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΠΡΩΤΗ 13 συνθέσεις για ορχήστρα
  • 1977 ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ Λαϊκή Λειτουργία. Για φωνές, αφηγήτρια και ορχήστρα
  • 1975 ΟΡΟΠΕΔΙΟ Μουσική συνομιλία
  • 1974 ΘΗΤΕΙΑ Μουσικό έργο, σε εννέα μέρη σε μορφή άτυπης όπερας
  • 1974 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ Κύκλος τραγουδιών
  • 1974 ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ Λαϊκό μουσικό έργο με θεατρικού ύφους στιγμιότυπα
  • 1973 Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ Για φωνές, χορωδία και ορχήστρα
  • 1973 ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ Σειρά τραγουδιών
  • 1972 ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ Για φωνές και ορχήστρα
  • 1972 ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΤΕΡΑ Κύκλος τραγουδιών
  • 1970 ΧΡΟΝΙΚΟ Για φωνές και ορχήστρα
  • 1969 ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ Για φωνές, αφηγητή, γυναικεία χορωδία και ορχήστρα
  • 1961 ΘΗΣΕΑΣ Χορόδραμα

Τραγούδια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1975 Η ΕΛΛΑΔΑ (ΛΕΝΓΚΩ)
  • 1973 ΟΙ ΟΧΘΡΟΙ
  • 1972 ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ
  • 1968 ΖΑΒΑΡΑ- ΚΑΤΡΑ - ΝΕΜΙΑ
  • 1965 ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
  • 1964 ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ
  • 1964 ΚΑΡΑΒΙΑ
  • 1964 Η ΚΟΡΗ ( ΜΑΥΡΟΜΑΝΤΗΛΟΥΣΑ )
  • 1964 ΜΟΥΡΑΓΙΟ
  • 1964 ΞΑΣΤΕΡΙΑ
  • 1964 Ο ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗΣ
  • 1964 ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
  • 1960 ΑΝΙΣΤΟΡΩ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
  • 1960 ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1992 ΜΠΑΫΡΟΝ, Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΕΝΟΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ
  • 1989 ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΕΣ του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
  • 1993 ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
  • 1965 ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΔΕΛΑΚΙ του ΝΟΤΗ ΠΕΡΙΑΛΗ
  • 1965 ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
  • 1966 ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ
  • 1967 ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΣΤΕΡΙ
  • 1993 ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΥΡΟΝ
  • 1984 ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ
  • 1977 ΚΡΑΥΓΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
  • 1971 ΒΟΡΤΕΞ (ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ)
  • 1968 ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝ
  • 1967 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
  • 1966 ΔΙΧΑΣΜΟΣ
  • 1966 ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ
  • 1966 ΝΤΑΜΑ ΣΠΑΘΙ
  • 1963 ΜΙΚΡΕΣ ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ[9]
  • 1963 ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ

Τραγούδια για παιδιά[10]

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Το αηδονάκι το μικρό
  • Το καβουράκι
  • Το γατάκι
  • Ο λαγός
  • Το γατάκι της Μανίνας
  • Χορός στ' αλώνι
  • Το τραγούδι της Μαυρίκως
  • Ο Μάης
  • Γιαννάκη τι ξέρεις να παίζεις
  • Το Καλοκαίρι
  • Καληνύχτα
  • Δύο δύο προχωρούμε
  • Η Αυγούλα
  • Πρωινό ξύπνημα
  • Τα τρία γουρουνάκια(Παραμύθι)
  • Το κριθάρι
  • Ο γεωργός πάει στον αγρό
  • Φωνές των ζώων
  • Η κυρία από καραμέλα και το ζαχαρωτό σπίτι της
  • Οι πάπιες
  • Ένα μοβ μενεξεδάκι
  • Το ελεφαντάκι
  • Οι Στρατιώτες
  • Βήμα βήμα ζωηρό
  • Το σκυλάκι
  • Τα χεράκια δεξιά
  • Η Άνοιξη
  • Τα κουνελάκια
  • Το πουλάκι
  • Στρατιώτες γυμνασμένοι
  • Η Πασχαλιά
  • Το γαϊτανάκι
  • Η μύτη του Φασουλή(Κωμωδία)
  • Το αίνιγμα(Κωμωδία)

Μουσική για ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Τίτλος Σκηνοθέτης
1960 Ναύπλιον Ερρίκος Θαλασσινός
Γιάννενα
1961 Τραγωδία του Αιγαίου Βασίλης Μάρος
Ποια είναι η Μαργαρίτα; Ντίμης Δαδήρας
Ο άρχοντας του κάμπου Μανώλης Βλαχάκης
1962 Λαφίνα Ορέστης Λάσκος
Το πιθάρι Δημήτρης Σκλάβος
Ο λουστράκος Μαρία Πλυτά
1963 Μικρές Αφροδίτες Νίκος Κούνδουρος
Ένας ντελικανής Μανώλης Σκουλούδης
Διεστραμμένοι Κώστας Στράντζαλης
Μάνα, γιατί με γέννησες
The Boy and the Pelican Τζέφρι Γκάριν
1964 Διωγμός Γρηγόρης Γρηγορίου
Οι ελιές Δημήτρης Κολλάτος
Η Κύπρος στις φλόγες Ερρίκος Θαλασσινός
Χωρίς γονείς κι αδέλφια Κώστας Στράντζαλης
Κυκλάδες Σταύρος Τορνές & Ρούσος Κούνδουρος
1965 Οι αδίστακτοι Ντίνος Κατσουρίδης
Ο μετανάστης Νέστορας Μάτσας
Ο επαναστάτης
Η μοίρα του αθώου Γρηγόρης Γρηγορίου
Όχι,.. κύριε Τζόνσον
Το άλογο Κωστής Ζώης
Οι εχθροί Ντίνος Δημόπουλος
Τα δίχτυα της ντροπής Ερρίκος Θαλασσινός
Το φυλαχτό της μάνας
Η στοργή
Διχασμός Ερρίκος Ανδρέου
1966 Κατηγορώ τους ανθρώπους Ντίνος Δημόπουλος
Κοινωνία ώρα μηδέν
Ο φόβος Κώστας Μανουσάκης
Ο Ψαρόγιαννος Βασίλης Μαριόλης
Ο θάνατος του Αλέξανδρου Δημήτρης Κολλάτος
Ντάμα σπαθί Γιώργος Σκαλενάκης
Η 7η ημέρα της δημιουργίας Βασίλης Γεωργιάδης
Ο παρθένος Ντίμης Δαδήρας
1967 Ο 13ος
Εκείνος κι εκείνη Ερρίκος Ανδρέου
Vortex ή Το πρόσωπο της Μέδουσας Νίκος Κούνδουρος
Χωρίς απόκριση Ερμής Βελόπουλος
Το πιο λαμπρό αστέρι Κώστας Καραγιάννης
1968 Επιχείρησις Απόλλων Γιώργος Σκαλενάκης
1971 Η ακόλαστη (The Beloved) Τζορτζ Κοσμάτος
1974 Βαρθολομαίος Μανούσος Μανουσάκης
1975 Κυκλάδες Φράνσις Κάραμποτ
1976 Το πνεύμα της Κρήτης Βασίλης Μάρος
Αντίπαρος Φράνσις Κάραμποτ
Πάρος
1978 Κραυγή γυναικών Ζυλ Ντασέν
1979 Δήλος Φράνσις Κάραμποτ
Ίος
1982 L'anniversaire Πιερ Ζουρντάν
1984 Τα χρόνια της θύελλας Νίκος Τζίμας
1992 Μπάυρον, Η μπαλάντα ενός δαιμονισμένου Νίκος Κούνδουρος
Άιμαν Γιάννης Λάμπρου
1993 Κόκκινο τριαντάφυλλο σου έκοψα Δημήτρης Κολλάτος

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Discogs. 945821. Ανακτήθηκε στις 28  Νοεμβρίου 2021.
  2. ↑ en.protothema.gr/the-great-composer-yannis-markopoulos-has-died-videos/.
  3. ↑ «Πέθανε ο Γιάννης Μαρκόπουλος». Σαν Σήμερα .gr. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2023. 
  4. ↑ «Recordings by Yannis Markopoulos | Now available to stream and purchase at Naxos». www.naxos.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2023. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «ThatsGreece.gr - Markopoulos Yannis». web.archive.org. 4 Ιανουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  6. ↑ Σήμερα .gr, Σαν. «Πέθανε ο Γιάννης Μαρκόπουλος». Σαν Σήμερα .gr. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2023. 
  7. ↑ «Markopoulos (composer) (page 1 of 1)». Presto Music (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2023. 
  8. ↑ «Πέθανε ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος». ProtoThema. 10 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2023. 
  9. ↑ «Yannis Markopoulos | Biography, Movie Highlights and Photos». AllMovie (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2023. 
  10. ↑ Τα περισσότερα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και κάτι λίγα σε στίχους του Γεωργίου Βιζυηνού

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιάννης_Μαρκόπουλος&oldid=10834380"