Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος

Γκυ Β΄ ντε λα Ρος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1279
Θάνατος	5  Οκτωβρίου 1308
Αιτία θανάτου	καρκίνος
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Ματθίλδη του Αινώ
Γονείς	Γουλιέλμος ντε λα Ρος και Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή
Οικογένεια	Οίκος ντε Λα Ρος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	duke of Athens (1287–1308)
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος ή Γουίδων Β΄ ντε Λα Ρος (1280 – 5 Οκτωβρίου 1308) ήταν ο τελευταίος Δούκας των Αθηνών από τον Οίκο ντε Λα Ρος (1287 - 1308) και Ανδεγαυός Βάϊλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας (1307 - 1308). Ο Γκυ Β΄ ήταν γιος και διάδοχος του Γουλιέλμου Α' ντε Λα Ρος και της Ελένης Αγγελίνας Κομνηνής κόρης του ηγεμόνα της Θεσσαλίας Ιωάννη Α΄ Δούκα. Διαδέχθηκε τον πατέρα του την εποχή που το Δουκάτο των Αθηνών είχε ξεπεράσει το πριγκιπάτο της Αχαΐας σε πλούτο, δύναμη και ισχύ.

Δούκας των Αθηνών

Όταν πέθανε ο πατέρας του τον διαδέχτηκε αλλά επειδή ήταν ανήλικος ανέλαβε την αντιβασιλεία η μητέρα του έως το 1294, η Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή πιέστηκε τον Δεκέμβριο του 1289 να δηλώσει υποταγή στην Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας. Η μητέρα του παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Ούγο του Μπριέν που έγινε Βάϊλος του δουκάτου των Αθηνών. Κατά την ημερομηνία της ενηλικίωσής του Γκυ Β΄ έγινε τελετή στην Θήβα όπου χρίστηκε και ιππότης. Όταν ενηλικιώθηκε (1296) δήλωσε υποταγή στην Ισαβέλλα και τον σύζυγο της Φλωρέντιο της Αχαΐας, αρραβωνιάστηκε κατόπιν την κόρη τους Ματθίλδη του Αινώ (1299). Ο Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως διαμαρτυρήθηκε επειδή έκλεισε ο γάμος χωρίς την άδεια του αλλά ο Πάπας Βονιφάτιος Η΄ με παρέμβαση του έδωσε την άδεια να προχωρήσει ο γάμος, πήρε προίκα την καστελανία της Καλαμάτας. Ο Γκυ Β΄ έδωσε νέο όρκο υποτέλειας στην Ισαβέλλα Α΄ και τον δεύτερο σύζυγο της Φίλιππο Α΄ του Πεδεμοντίου (1301).

Πόλεμος με τον Θωμά Κομνηνό Δούκα

Ασημένιο νόμισμα του Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος κομμένο στην Θήβα

Την ίδια εποχή ορίσθηκε κηδεμόνας του νέου ηγεμόνα της Θεσσαλίας Ιωάννη Β΄ Δούκα, πρώτου εξαδέλφου του από την πλευρά της μητέρας του που ήταν ανήλικος. Αμέσως μετά επιτέθηκε στην Θεσσαλία για να υποστηρίξει τον ξάδελφο του που δέχτηκε επίθεση από τον δεσπότη της Ηπείρου Θωμά Κομνηνό Δούκα και την μητέρα του Άννα Παλαιολογίνα Καντακουζηνή που εισέβαλε και κατέλαβε το κάστρο του Φαναριού. Ο άρχοντας των Θηβών Νικόλαος Γ΄ του Σαιντ-Ομέρ συμμάχησε με τον Γκυ, συγκέντρωσαν 400 ιππείς και πεζούς και επιτέθηκαν στο κάστρο, πέτυχαν μεγάλη νίκη αναγκάζοντας την Άννα να του παραδώσει πίσω το κάστρο αλλά και να του καταβάλει πολεμική αποζημίωση. Οι σύμμαχοι συνέχισαν την λεηλασία των υπόλοιπων Ελληνικών περιοχών, έφτασαν μέχρι την Θεσσαλονίκη που ζούσε η αυτοκράτειρα Γιολάντα του Μομφερράτου και τους ανάγκασε να οπισθοχωρήσουν.

Διοίκηση

Η επιτύμβια πλάκα του Γκυ Β' στη μονή Δαφνίου

Ο Γκυ έμενε και κυβερνούσε κυρίως τα πρώτα χρόνια στην Θήβα και σπανίως στην Αθήνα αλλά όταν πήρε την καστελανία της Καλαμάτας πέρναγε αρκετό καιρό και εκεί. Στους Κιστερκιανούς μοναχούς της μονής του Μπελβώ της Βουργουνδίας στους οποίους έδειχνε μεγάλη ευλάβεια έδωσε τη Μονή Δαφνίου. Εκεί ετάφη όταν απεβίωσε άκληρος το 1308. Ο Φίλιππος Α΄ του Τάραντα τον διόρισε "Βάϊλο του Πριγκιπάτου της Αχαΐας" στην θέση του συμμάχου του Νικολάου Γ΄ του Σαιντ-Ομέρ (1307), κυβέρνησε καλά αλλά μόνο έναν χρόνο μέχρι τον θάνατο του (5 Οκτωβρίου 1308).

Θάνατος

Ο Γκυ Β΄ πέθανε πρόωρα σε ηλικία 28 ετών , έμεινε γνωστός για την ιπποτική του συμπεριφορά και διοίκηση χαρακτηριστικό γνώρισμα σε όλες τις Φραγκοκρατούμενες αυλές στην Ελλάδα. Απεβίωσε άκληρος και τάφηκε στον οικογενειακό τάφο στη Μονή Δαφνίου χαρακτηριστικό του το ότι ήταν βαθιά θρησκευόμενος. Με τον θάνατο του ο Οίκος ντε Λα Ρος ξεκληρίστηκε, πολλοί υποψήφιοι μνηστήρες εμφανίστηκαν τελικά για το δουκάτο αλλά το Κοινοβούλιο των Αθηνών όρισε διάδοχο του τον Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν. Η άνοδος του Γκωτιέ στο θρόνο του δουκάτου, έφερε αντιδράσεις. Η μεγαλύτερη αδελφή του Γκυ Σταματίνα ντε λα Ρος συγκέντρωσε στρατό με σκοπό την ανατροπή του Γκωτιέ από το θρόνο, αλλά μάταια. Η ισχυρή αυτή γυναίκα δεν έπαψε να δημιουργεί προβλήματα στον Οίκο ντε Μπριέν μέχρι το θάνατό της.

Πηγές

• Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910
• Ανέκδοτα νομίσματα και μολυβδόβουλλα των κατά τους μέσους αιώνας Δυναστών της Ελλάδος / υπό Παύλου Λάμπρου, Εν Αθήναις : Εκ του Τυπογραφείου αδελφών Πέρρη, 1880
• Longnon, Jean (1969). "The Frankish States in Greece, 1204–1311"
• Robert Lee; Hazard, Harry W. A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189–1311. University of Wisconsin Press.
• The Latins in Greece and the Aegean from the Fourth Crusade to the End of the Middle Ages, K. M. Setton, The Cambridge Medieval History:Vol IV, The Byzantine Empire, ed. J.M Hussey, D.M. Nicol and G. Cowan, (Cambridge University Press, 1966)