Μανφρέδος των Αθηνών
| Μανφρέδος της Αραγωνίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1306 Κατάνια |
| Θάνατος | 9 Νοεμβρίου 1317 ή 1317[1] Τράπανι |
| Αιτία θανάτου | πτώση από άλογο |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Τόπος ταφής | Σικελία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας[2] και Ελεονώρα του Ανζού[2] |
| Αδέλφια | Γουλιέλμος Β΄ της Αραγωνίας Αλφόνσο Φαδρίκ Πέτρος Β΄ της Σικελίας Ορλάνδος της Αραγωνίας Σαντσιόλο της Αραγωνίας Ιωάννης του Ραντάτσο Μαργαρίτα της Σικελίας Ελισάβετ της Σικελίας, δούκισσα της Βαυαρίας Κωνσταντία της Σικελίας, βασίλισσα της Κύπρου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | duke of Athens (1312–1317) |
| Θυρεός | |
.svg) | |
Ο Μανφρέδος των Αθηνών (Ισπανικά : Manfredo de Atenas, 1306 - 9 Νοεμβρίου 1317) ήταν ο δεύτερος Δούκας των Αθηνών (1312 - 1317) μετά την κατάληψη των Αθηνών από την Καταλανική Εταιρεία, συνεπεία της σαρωτικής νίκης της στην Μάχη του Αλμυρού (1311). Ο Μανφρέδος ήταν δεύτερος γιος του Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας και της Ελεονώρας του Ανζού, τρίτης κόρης του Βασιλιά της Νεαπόλεως Καρόλου του Χωλού και της Μαρίας της Ουγγαρίας.
Δούκας των Αθηνών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πατέρας του τον διόρισε δούκα των Αθηνών σε ηλικία έξι ετών (1312) όταν του ζήτησαν οι Καταλανοί να αναλάβει την διοίκηση της πόλης μετά την παραίτηση του πρώτου Αλμογάβαρου δούκα Ροζέ Ντελόρ. Ο Βερεγγάριος Εστανιόλ ένας ιππότης από την Εμπούριες διορίστηκε πρώτος γενικός Ισπανός βικάριος (1312 - 1316) [3]. Ο τίτλος "Σερ Δούκας Αθηναίος" βρισκόταν στον κατάλογο των βαρόνων "από την Ρωμανία" με τους οποίους η Βενετία είχε εμπορικές σχέσεις (1313).[4]
Η φράση "Αθηναία δούκισσα, κόμισσα του Μπριέν και του Λέτσε" αναφερόταν στην Ιωάννα του Σατιγιόν χήρα του Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν, τελευταίου δούκα των Αθηνών από τον Οίκο ντε Μπριέν που έπεσε στην Μάχη του Αλμυρού (1311). Η φράση δείχνει ότι η Δημοκρατία της Βενετίας προσπαθούσε να ανατρέψει τα προγνωστικά σχετικά με τους κυβερνήτες των Αθηνών. Ο Μανφρέδος δεν επισκέφτηκε ποτέ το δουκάτο του και σκοτώθηκε σε ηλικία 11 ετών όταν έπεσε από το άλογο του (9 Νοεμβρίου 1317).[5] Διάδοχός του στο Δουκάτο των Αθηνών ορίστηκε ο μικρότερος αδελφός του Γουλιέλμος B' των Αθηνών.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p11336.htm#i113359.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Miller (1908), σσ. 235-6.
- ↑ Hopf, C. (1873) Chroniques gréco-romanes inédites ou peu connues (Berlin), Introduction, p. xxiv, and Dynastæ Græciæ, σ. 177.
- ↑ Sturdza (1999), σ. 502.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910
- βασιλείς της Σικελίας
- Γενεαλογία του οίκου της Αραγώνας
- Γενεαλογία του οίκου του Μανφρέδου Αρχειοθετήθηκε 2016-03-09 στο Wayback Machine.
- Sturdza, M. D. (1999) Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople (2e edition Paris)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].svg){kind=small} Δυναστεία ντε Λα Ρος (1205–1308) | |
|---|---|
 Δυναστεία Μπριέν (1308–1360)§ | |
 Δυναστεία ντ΄ Ενγκιέν (1360–1311/94)§ | |
 Καταλανική Κυριαρχία (1311–1388) | |
 Δυναστεία Ατσαγιόλι (1388–1395 και 1402–1458)† | |
§ κατ' όνομα από το θάνατο του Γκωτιέ Α΄, αλλά αναγνωρισμένοι στην Αργοναυπλία ‡ Επίσης Δούκες των Νέων Πατρών † Βενετοκρατία το 1395–1402 | |