Ζοσλέν Γ΄ της Έδεσσας
| Ζοσλέν Γ΄ της Έδεσσας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Josselin III de Courtenay (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1135 (περίπου)[1] ή 1134[2] ή 1159[3] |
| Θάνατος | 1200[2] ή 1190 (περίπου) ή 1187[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας[2] φεουδάρχης[5] κυβερνητικός αξιωματούχος[6] μονάρχης[6] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Agnes of Milly |
| Τέκνα | Βεατρίκη του Κουρτεναί Agnès of Courtenay |
| Γονείς | Ζοσλέν Β΄ της Έδεσσας[1][6] και Βεατρίκη του Σαόν |
| Αδέλφια | Ιζαμπέλ ντε Κουρτεναί Ανιές ντε Κουρτεναί |
| Οικογένεια | 1st house of Courtenay |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μάχη του Χαρίμ, Μάχη του Χαττίν και Πολιορκία της Άκρας (1189-1191) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Σενεσάλος του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ (1174–1190) Στρατάρχης του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ (1156–1159) |
O Ζοσλέν Γ΄ της Έδεσσας, (Γαλλική γλώσσα : Zoscelin III, 1139 - μετά το 1190) από τον Οίκο του Κουρτεναί ήταν τιτουλάριος κόμης της Έδεσσας (1159 - μετά το 1190).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο μόνος γιος του Ζοσλέν Β΄ της Έδεσσας και της Βεατρίκης, χήρας του Γουλιέλμου του Σαόν.[7] Το 1144 η Έδεσσα κατελήφθη και ο πατέρας του το 1150 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τον Νουρεντίν αταμπέγκ του Χαλεπίου. Η μητέρα του πώλησε το υπόλοιπο της κομητείας, το Τυρμπεσέλ, στον Μανουήλ Α΄ Κομνηνό Αυτοκράτορα των Ρωμαίων· το 1159 απεβίωσε ο πατέρας του εγκάθειρκτος και τον διαδέχθηκε στον τίτλο του κόμη της Έδεσσας. Ζούσε στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ, κατάφερε να μαζέψει αρκετή γη γύρω από την Άκρα και έφτιαξε την κυριότητα του Ζοσλέν. Η αδελφή του Αγνή του Κουρτεναί ήταν η πρώτη σύζυγος του Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ πριν αυτός γίνει βασιλιάς της Ιερουσαλήμ και είχαν τέκνα τον Βαλδουίνο Δ΄ και τη Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ. Το 1164 ο Ζοσλέν Γ΄ στη μάχη του Χαρίμ αιχμαλωτίστηκε από τον Νουρεντίν Ζενγκί και ελευθερώθηκε το 1176, όταν η μητέρα του πλήρωσε 50.000 Δηνάρια, μάλλον με τη συμβολή του βασιλικού θησαυροφυλακίου.[8][9] Τότε ο γιος της Βαλδουίνος Δ΄ τον διόρισε σενεσάλη της Ιερουσαλήμ, αντιμετώπισε μία αντίδραση των συγγενών του Αμωρί Α΄, που την κατηύθυνε ο εξάδελφος αυτού Ραϋμόνδος Γ΄ της Τρίπολης. Το 1180 ο Ζοσλέν Β΄ μετέβη ως πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη. Το ίδιο έτος η Ισαβέλλα Α΄ των Ανζού, ετεροθαλής αδελφή του Βαλδουίνου Δ΄, μνηστεύθηκε τον Χάμφρεϋ Δ΄ του Τορόν κύριο του Τορόν και η κυριότητα πέρασε στο στέμμα αντί οικονομικής προσόδου. Μέρος αυτής της περιοχής ο Βαλδουίνος Δ΄ έδωσε στον Ζοσλέν Γ΄ και την επικαρπία του Τορόν στη μητέρα του Αγνή. Το 1184 απεβίωσε η Αγνή και το επόμενο έτος ο Βαλδουίνος Δ΄.
Το 1185 ο Ζοσλέν Γ΄ έγινε κηδεμόνας του ανήλικου μικρανιψιού του Βαλδουίνου Ε΄ (γιου της Σίβυλλας) και ο Ραϋμόνδος Γ΄ αντιβασιλιάς του κράτους. Η διευθέτηση αυτή έγινε έτσι, διότι ο Ραϋμόνδος Γ΄, που είχε κάποιο δικαίωμα διαδοχής, φοβήθηκε ότι, αν αναλάμβανε εκείνος κηδεμόνας και ο Βαλδουίνος Ε΄ απεβίωνε, θα τον κατηγορούσαν. Από την άλλη ο Ζοσλέν Γ΄ δεν είχε δικαίωμα διαδοχής και ήταν προς συμφέρον τού Οίκου του να μείνει ο Βαλδουίνος Ε΄ ζωντανός. Τότε έφθασε για υποστήριξη και ο Γουλιέλμος Ε΄ του Μομφερράτου, πάππος του Βαλδουίνου Ε΄ (πεθερός της Σίβυλλας από τον 1ο της σύζυγο) από την Ιταλία. Ωστόσο ο νεαρός βασιλιάς ασθένησε και απεβίωσε το 1186 στην Άκρα. Ο Ζοσλέν Γ΄ και ο Ραϋμόνδος Γ΄ μετέφεραν τη σορό του στην Ιερουσαλήμ. Έπειτα ο Ραϋμόνδος Γ΄ προσπάθησε πραξικοπηματικά, με τη βοήθεια του Μπαλιάν του Ιμπελέν να καταστήσουν την Ισαβέλλα Α΄ βασίλισσα, αλλά απέτυχαν: στέφθηκε ως μεγαλύτερη η Σίβυλλα με τον 2ο σύζυγό της Γκυ των Λουζινιάν. Το 1186 η Σίβυλλα και ο Γκυ παραχώρησαν το Καστέλ Νεφ, το Τορόν και άλλη γη στον Ζοσλέν Γ΄, ο οποίος τα παραχώρησε στην πρώτη κόρη του Βεατρίκη, μνηστή του Γουλιέλμου του Βαλένς, μικρότερου αδελφού του Γκυ. Η δεύτερη κόρη του Αγνή μνηστεύθηκε έναν ανιψιό του Γκυ υπό την προυπόθεση αν η Βεατρίκη πέθαινε ανήλικη ο Γουλιέλμος θα παντρευόταν την Αγνή. Στη μάχη του Χαττίν το 1187 ο Ζοσλέν Γ΄ διοικούσε, μαζί με τον Μπαλιάν του Ιμπελέν, την οπισθοφυλακή και μετά την καταστροφική ήττα μπόρεσαν οι δύο τους να διαφύγουν στην Τύρο. Όλες οι ιδιοκτησίες του κατελήφθησαν από τον Σαλαντίν. Ακολούθησε την Γ΄ Σταυροφορία στην πολιορκία της Ακρας (1189-91). Όταν απεβίωσε η Σίβυλλα, εμφανίζεται μάρτυρας σε ένα καταστατικό του 1190. Μάλλον απεβίωσε κατά την πολιορκία. Τώρα η Ισαβέλλα Α΄ διεκδικούσε το βασίλειο, αποδέχθηκε την ακύρωση του γάμου της με τον Χάμφρεϋ Δ΄ και επικύρωσε το δικαίωμά του στο Καστέλ Νεφ και το Τορόν (αν αυτά καταλαμβανόταν). Αν ο Ζοσλέν Γ΄ ζούσε, θα αντιδρούσε, αλλά δεν έχει καταγραφεί κάτι τέτοιο. Οι γάμοι των κορών του δεν έγιναν. Το 1200 είχε σίγουρα αποβιώσει και την κυριότητα του Ζοσλέν Γ΄ απέκτησαν οι Τεύτονες ιππότες το 1220.[10][11]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν ελευθερώθηκε το 1176 νυμφεύτηκε την Αγνή του Μιλλύ, κόρη του Ερρίκου "του μπούφαλο", κυρίου της Πέτρας, με τον οποίο είχε τέκνα:[12]
- Μπεατρίξ ντε Κουρτεναί απεβ. μετά το 1245, παντρεύτηκε τον Όθων του Μπότενλάουμπεν κόμη του Χέννεμπερκ.[13]
- Αγνή, παντρεύτηκε έναν Νορμανδό από την Καλαβρία, τον Γουλιέλμο του Αμανντολέα, κύριο του Σκανντελέον/Σκανντάλιον της Τύρου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 137175949. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ p24821.htm#i248209.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ Nicholson 1973, σ. 1
- ↑ Nicholson 1969, σ. 551
- ↑ Barber 2012, σ. 267
- ↑ Houben 2008, σ. 153
- ↑ Strehlke, 1869, σ. 43
- ↑ Hamilton 2000, σ. 106
- ↑ Pringle 1998, σ. 30
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Barber, M. (2012). The Crusader States. Yale University Press.
- Hamilton, Bernard (2000). The Leper King and his Heirs:Baldwin IV and the Crusader Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press.
- Frankel, Rafael (1988). "Topographical notes on the territory of Acre in the Crusader period". Israel Exploration Journal. 38 (4): 249–272.
- Houben, H. (2008). "Intercultural Communication:The Teutonic Knights in Palestine, Armenia, and Cyprus". In Beihammer, Alexander Daniel; Parani, Maria G.; Schabel, Christopher David (eds.). Diplomatics in the Eastern Mediterranean 1000-1500: Aspects of Cross-Cultural Communication. Brill.
- Nicholson, Robert L. (1969). "The Growth of the Latin States, 1118-1144". In Setton, Kenneth M. (ed.). A History of the Crusades. Vol. I. University of Wisconsin Press.
- Nicholson, Robert L. (1973). Joscelyn III and the Fall of the Crusader States, 1134–1199. Brill.
- Nielen, Marie-Adelaïde (ed.), Lignages d'Outremer. Paris, 2003.
- Pringle, Denys (1998). The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem: A Corpus: L-Z (excluding Tyre). II. Cambridge University Press.
- Röhricht, R. (1893). (RRH) Regesta regni Hierosolymitani (MXCVII-MCCXCI) (in Latin). Berlin: Libraria Academica Wageriana.
- Strehlke, Ernst, ed. (1869). Tabulae Ordinis Theutonici ex tabularii regii Berolinensis codice potissimum. Berlin: Weidmanns.
- Ferdinandi, Sergio (2017). La Contea Franca di Edessa. Fondazione e Profilo Storico del Primo Principato Crociato nel Levante (1098-1150). Pontificia Università Antonianum - Rome.
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Joscelin III, Count of Edessa της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
.svg)