Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η γυναίκα πειρασμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η γυναίκα πειρασμός
ΣκηνοθεσίαΠρέστον Στάρτζες
ΠαραγωγήΠολ Τζόουνς
Μπάντι Τζι ΝταΣίλβα
ΣενάριοΠρέστον Στάρτζες
Μόκτον Χόφι (Διήγημα)
ΠρωταγωνιστέςΜπάρμπαρα Στάνγουικ
Χένρι Φόντα
Τσαρλς Κόμπερν
ΜουσικήΦιλ Μπουτελιέ
ΦωτογραφίαΒίκτορ Μίλνερ
ΜοντάζΣτούαρτ Γκίλμορ
ΕνδυματολόγοςΊντιθ Χεντ
Εταιρεία παραγωγήςParamount Pictures
ΔιανομήParamount Pictures και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 25/2/1941
Κυκλοφορία1941
Διάρκεια94 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η γυναίκα πειρασμός (αγγλ. The Lady Eve) είναι Αμερικανική σοφιστικέ κωμωδία παραγωγής του 1941 σε σκηνοθεσία Πρέστον Στέρτζες[1]. Η ταινία είναι βασισμένη σε μυθιστόρημα του Μόκτον Χόφι[2][3], ενώ το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο τον Στάρτζες. Πρωταγωνιστούν οι Χένρι Φόντα και Μπάρμπαρα Στάνγουικ.

Το 1994 η ταινία επελέγη να φυλαχτεί για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των ΗΠΑ από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, με αιτιολόγηση πως είναι πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική[4].

Υπόθεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσαρλς "Χόπσι" Πάικ (Χένρι Φόντα), ένας μελετητής φιδιών και πλούσιος κληρονόμος μιας εταιρίας παραγωγής μπίρας, επιστρέφει στις Η.Π.Α. με το πλοίο μετά από ενός χρόνου διαμονή στον Αμαζόνιο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, ενώ έχει απορρίψει όλες τις γυναίκες που τον πλησιάζουν προκειμένου να τον γοητεύσουν, ερωτεύεται την Τζιν "Γιουτζίνια" Χάρινγκτον (Μπάρμπαρα Στάνγουικ), κόρη ενός απατεώνα χαρτοπαίκτη (Τσαρλς Κόμπερν), που ταξιδεύει μαζί της. Η Τζιν χρησιμοποιείται από τον πατέρα της ως δόλωμα, προκειμένου να προσεγγίσει πλούσιους ταξιδιώτες και να τους κλέψουν στα χαρτιά. Η Τζιν όμως ερωτεύεται τον Τσαρλς κι όταν εκείνος της κάνει πρόταση γάμου, αποφασίζει να μην τον αφήσει να παίξει πια χαρτιά με τον πατέρα της. Ο Τσαρλς μαθαίνει όμως την αλήθεια και το ζευγάρι χωρίζει λίγο πριν φτάσει στην Αμερική. Η Τζιν είναι όμως αποφασισμένη να κατακτήσει ξανά τον Τσαρλς και σκαρφίζεται ένα κόλπο, με τη βοήθεια ενός απατεώνα του Σερ Άλφρεντ ΜακΓκλίναν Κιθ (Έρικ Μπλορ), που θα τη βοηθήσει να εισχωρήσει στην έπαυλη του Τσαρλς, όπου θα παρουσιαστεί στους γονείς του ως Αγγλίδα λαίδη Ιβ Σίντουιτς. Ο Τσαρλς παρά την αρχική του καχυποψία πάνω στην Αγγλίδα λαίδη, μετά από λίγο αρχίζει να πιστεύει πραγματικά ότι πρόκειται για διαφορετική γυναίκα από εκείνη που γνώρισε στο πλοίο και ξεκινά μια σειρά κωμικοτραγικών καταστάσεων.

Πληροφορίες παραγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γυναίκα πειρασμός είναι βασισμένη σε διήγημα του Μόκτον Χόφι με τίτλο Two Bad Hats, ο οποίος ήταν και ο τίτλος του σεναρίου στα πρώιμα στάδια της παραγωγής. Το 1938 ο Πρέστον Στέρτζες προσελήφθη από την Paramount για να γράψει ένα σενάριο βασισμένο στο διήγημα του Χόφι. Στην ταινία επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει η Κλοντέτ Κολμπέρ. Ο Στάρτζες διαπληκτίστηκε με τον παραγωγό της Paramount, Άλμπερτ Λιούιν, καθώς διαφώνησαν για την ανάπτυξη του σεναρίου. Ο Λιούιν έγραψε στον Στάρτζες ότι τα πρώτα δυο τρίτα του σεναρίου, παρά το γεγονός ότι περιείχαν έξυπνες ατάκες, έπρεπε να ξαναγραφτούν. Ο Στάρτζες αρνήθηκε και ο Λιούιν του απάντησε: Κάνε του κεφαλιού σου, αγόρι μου κι αυτό θα οδηγήσει εμένα, εσένα και την Paramount στα τάρταρα της ψυχαγωγίας[5].

Το γραφείο της λογοκρισίας που εφάρμοζε τον κώδικα Χέιζ, αρχικά απέρριψε το σενάριο, εφόσον άφηνε να εννοηθεί ότι οι δυο πρωταγωνιστές είχαν σεξουαλικές σχέσεις. Ο Στάρτζες έκανε μερικές διορθώσεις και το σενάριο έλαβε την έγκριση του γραφείου.

Η διανομή των πρωταγωνιστικών ρόλων, υπέστη επίσης πολλές αλλαγές. Αρχικά οι υπεύθυνοι της εταιρίας σκόπευαν να αναθέσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Μπράιαν Αχέρν[5], ενώ είχαν υπόψιν επίσης τους Τζόελ ΜακΚρέι, Μάντλιν Κάρολ και Πολέτ Γκοντάρ. Τον Αύγουστο του 1940 ανακοινώθηκαν τα ονόματα των Φρεντ ΜακΜάρεϊ και Μάντλιν Κάρολ για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ ένα μήνα αργότερα ο Ντάριλ Ζάνουκ της 20th Century Fox δάνεισε τον Χένρι Φόντα στην εταιρία για να συμπρωταγωνιστήσει με την Πολέτ Γκοντάρ. Στη συνέχεια η Γκοντάρ αντικαταστάθηκε από την Μπάρμπαρα Στάνγουικ.

Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 1940 και ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς[6]. Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ περιέγραψε το κινηματογραφικό πλατό σαν καρναβάλι. Οι ηθοποιοί δεν χρησιμοποιούσαν τροχόσπιτα για την ξεκούρασή τους αλλά κάθονταν σε καρέκλες ακούγοντας τις ιστορίες του σκηνοθέτη και αναπαράγοντας τις ατάκες της ταινίας. Στα γυρίσματα της σκηνής που διαδραματίζεται στην κρεβατοκάμαρα της Στάνγουικ, ο Στάρτζες φόρεσε μπουρνούζι για να μπει στο κλίμα[5].

Η ταινία έκανε πρεμιέρα τον Φεβρουάριο του 1941[6] και ήταν μια από τις δέκα εμπορικότερες της χρονιάς[7].

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν η ταινία έκανε πρεμιέρα, ο Μπόσλεϊ Κράουδερ των New York Times τη χαρακτήρισε ως μια λαμπρή κωμωδία[8]. Ενώ πενήντα χρόνια αργότερα ο Ρότζερ Ίμπερτ επαίνεσε την ταινία λέγοντας: Αν έπρεπε να θυμηθώ την πιο αστεία και συνάμα σέξι σκηνή σε ρομαντική κωμωδία, αυτή θα ήταν η σκηνή μετά το εικοστό λεπτό της ταινίας του Πρέστον Στέρτζες Η γυναίκα πειρασμός[9].

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μόκτον Χόφι που έγραψε το διήγημα στο οποίο βασίστηκε το σενάριο της ταινίας προτάθηκε Όσκαρ καλύτερης αυθεντικής αφήγησης.

Διαχρονικότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κοσμεί σταθερά τις λίστες που περιλαμβάνουν τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Το βρετανικό περιοδικό κινηματογράφου την περιέλαβε στις 500 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών[10] και οι New York Times στις καλύτερες 1000 ταινίες όλων των εποχών[11]. Το 2012 επελέγη και από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στην 110η θέση στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών[12] και το περιοδικό Time την περιέλαβε στις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών[13].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ "The Lady Eve." IMDB. Retrieved: November 17, 2011.
  2. ↑ Variety Film Reviews, February 26, 1941, p. 16.
  3. ↑ Harrison's Reports and Film Reviews, March 1, 1941, p. 34.
  4. ↑ "National Film Registry." Library of Congress. Retrieved: November 17, 2011.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Miller, Frank and Jeff Stafford. "Articles: The Lady Eve." Turner Classic Movies. Retrieved: June 10, 2013.
  6. ↑ 6,0 6,1 "The Lady Eve Overview." TCM. Retrieved: November 17, 2011.
  7. ↑ "Notes: The Lady Eve." Turner Classic Movies. Retrieved: June 10, 2013.
  8. ↑ Crowther, Bosley. "Creative Man; Preston Sturges claims his niche as a comedy master with 'Lady Eve'." The New York Times, March 2, 1941.
  9. ↑ Ebert, Roger. "The Lady Eve (1941)". Αρχειοθετήθηκε 2012-09-20 στο Wayback Machine. The Chicago Sun Times, November 23, 1997. Retrieved: November 17, 2011.
  10. ↑ «Empire's The 500 Greatest Movies of All Time». Empire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2013. 
  11. ↑ «The Best 1,000 Movies Ever Made». The New York Times. April 29, 2003. http://www.nytimes.com/ref/movies/1000best.html. Ανακτήθηκε στις December 5, 2013. 
  12. ↑ The Greatest Films Poll. Αρχειοθετήθηκε 2013-10-26 στο Wayback Machine. Sight & Sound. Retrieved December 13, 2013.
  13. ↑ «Time Magazine's All-Time 100 Movies». Time (Internet Archive). February 12, 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-28. https://web.archive.org/web/20110628234513/http://www.time.com/time/specials/packages/completelist/0,29569,1953094,00.html. Ανακτήθηκε στις December 5, 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_γυναίκα_πειρασμός&oldid=10612888"