Ιωάννης ντε Λα Ρος
| Ιωάννης ντε λα Ρος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας |
| Θάνατος | 1280 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δουκάτο των Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος και Αγνή |
| Αδέλφια | Γουλιέλμος ντε λα Ρος Μαργαρίτα ντε λα Ρος[1] |
| Οικογένεια | Οίκος ντε Λα Ρος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | duke of Athens (1263–1280) |
| Θυρεός | |
.svg) | |
Ο Ιωάννης ντε Λα Ρος (γαλλικά : Jean de La Roche, πέθανε το 1280) ήταν Δούκας των Αθηνών, Βαρώνος του ημίσεος της Θήβας και Αφέντης του Άργους και της Ναυπλίας (1263 - 1280). Ο Ιωάννης ντε Λα Ρος ήταν μεγαλύτερος γιος και κληρονόμος του Γκυ Α΄ ντε λα Ρος και της Αγνής, μεγαλύτερος αδελφός του Γουλιέλμου ντε Λα Ρος και της Ισαβέλλας ντε Λα Ρος.
Συμμαχία με τους Θεσσαλούς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγος επιτέθηκε στη Θεσσαλία και πολιόρκησε το κάστρο των Νέων Πατρών (σημ. Υπάτη) που κυβερνούσε ο Ιωάννης Α΄ Δούκας την εποχή που βρισκόταν σε σύγκρουση με τη Δυναστεία των Παλαιολόγων (1273).[2] Ο Ιωάννης Α΄ αντιστάθηκε επιτυχώς αλλά ο τεράστιος στρατός των αντιπάλων του και η έλλειψη τροφίμων για τους υπερασπιστές του τον ανάγκασαν να δραπετεύσει στον ομώνυμό του Δούκα των Αθηνών Ιωάννη που είχε έδρα τη Θήβα για να ζητήσει τη βοήθεια του.[3] Ο Ιωάννης Α΄ Δούκας πρότεινε τον γάμο του ίδιου του Ιωάννη ντε λα Ρος με την πανέμορφη κόρη του Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή και συμμαχία για να αντιμετωπίσουν τον Βυζαντινό αυτοκράτορα. Ο Ιωάννης ντε Λα Ρος αρνήθηκε τη σύζυγο για τον εαυτό του λόγω της άσχημης υγείας του και την πρότεινε στον μικρότερο αδελφό του Γουλιέλμο, συμφώνησε να βοηθήσει τον Θεσσαλό ηγεμόνα με ανταλλάγματα.
Εκστρατεία στην Υπάτη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Δούκας των Αθηνών συνόδευσε τον Θεσσαλό ηγεμόνα με 300 - 500 ιππείς στα υψώματα των Νέων Πατρών, εκεί αντίκρυσε τον αυτοκρατορικό στρατό που απαριθμούσε 30.000 ιππείς με αρχηγό τον Σεβαστοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο αδελφό του Βυζαντινού αυτοκράτορα (1275). Η τεράστια αριθμητική διαφορά δεν τρόμαξε τον δούκα των Αθηνών, έδωσε αντίθετα θάρρος στους Έλληνες χρησιμοποιώντας την αρχαία φράση του Ηροδότου "Πολύς λαός, ολίγοι άνθρωποι".[4][5] Ο Ιωάννης ντε Λα Ρος μίλησε στη συνέχεια στους Έλληνες στρατιώτες και τους είπε ότι αν φοβούνται την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου ήταν ελεύθεροι να φύγουν αλλά μονάχα δυο το έκαναν.
Συντριβή των Βυζαντινών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο συμπαγής σκληραγωγημένος στρατός των Φράγκων αιφνιδίασε τον πολυάριθμο αλλά ετερογενή Βυζαντινό στρατό με Κουμανούς και Τούρκους μισθοφόρους που διαλύθηκαν και τράπηκαν σε φυγή.[4] Ο Ιωάννης Α΄ Δούκας μπήκε θριαμβευτής στην Υπάτη, τα υπολείμματα του στρατού του Ιωάννη Παλαιολόγου τράπηκαν σε φυγή, κατά την υποχώρησή τους όμως βοήθησαν στη νίκη των Βυζαντινών κατά των ενωμένων Λατινικών στόλων στη Ναυμαχία της Δημητριάδος που ήταν σε εξέλιξη στην περιοχή του σημερινού Βόλου. Την ίδια εποχή κυκλοφόρησαν φήμες ότι η ήττα των Βυζαντινών ήταν θεία τιμωρία επειδή οι Κουμάνοι μισθοφόροι λεηλάτησαν εκκλησίες στη Θεσσαλία και κακομεταχειρίστηκαν τις ιερές εικόνες[4][6] Ο Ιωάννης Α΄ Δούκας κράτησε τις υποσχέσεις του, έδωσε την κόρη του Ελένη σύζυγο στον μικρότερο αδελφό και διάδοχο του δούκα Γουλιέλμο με προίκα τη Λαμία, το Γαρδίκι Ομιλαίων, τη Γραβιά Φωκίδος και το Σιδηρόκαστρο. Τα σύνορα του Δουκάτου των Αθηνών έφτασαν ύστερα από αυτή τη μεγάλη νίκη μέχρι τη Θεσσαλία.[7]
Τελευταία χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος επιτέθηκε την επόμενη χρονιά στην Εύβοια και τη Θεσσαλία (1276). Ο Λικάριος πολιορκούσε τη Χαλκίδα για λογαριασμό του Μιχαήλ και ο Γιλβέρτος της Βερόνας μαζί με τον Ιωάννη ντε Λα Ρος έκαναν εκστρατεία για να την υπερασπιστούν. Ακολούθησε η μάχη της Βατώνα περίπου έξι μίλια βόρεια της Χαλκίδας, ο Ιωάννης ντε Λα Ρος σύμφωνα με την παράδοση έπεσε από το άλογο του, τραυματίστηκε και στη συνέχεια πιάστηκε αιχμάλωτος. Πέθανε το 1280 και αφού είχε απελευθερωθεί. Έπασχε για πολλά χρόνια από ανίατη ασθένεια σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές από αρθρίτιδα, τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Γουλιέλμος ντε Λα Ρος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / William Miller, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, σ.192
- ↑ Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / William Miller, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, σ.193
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / William Miller, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, σ.194
- ↑ Νικόλαος Πολίτης, Παροιμίαι (1899) - Τόμος Α΄, σ.297
- ↑ Νικηφόρος Γρηγοράς, Ρωμαϊκή Ιστορία Τόμος Α΄, σ.112
- ↑ Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / William Miller, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, σ.195
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Καταλανοί εν τη Ανατολή : οις προσετέθη και ανέκδοτος της χρονολογίας των Αθηνών, υπό Επαμ. Ι. Σταματιάδου, δαπάνη Κωνστ. Αντωνιάδου. -- [Αθήναι] : εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου, 1869. -- 327 σ.
- Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910
- Νικόλαος Πολίτης, Παροιμίαι (1899) - Τόμος Α΄
- Νικηφόρος Γρηγοράς, Ρωμαϊκή Ιστορία Τόμος Α΄
.svg)
| Δυναστεία ντε Λα Ρος (1205–1308) | |
|---|---|
 Δυναστεία Μπριέν (1308–1360)§ | |
 Δυναστεία ντ΄ Ενγκιέν (1360–1311/94)§ | |
 Καταλανική Κυριαρχία (1311–1388) | |
 Δυναστεία Ατσαγιόλι (1388–1395 και 1402–1458)† | |
§ κατ' όνομα από το θάνατο του Γκωτιέ Α΄, αλλά αναγνωρισμένοι στην Αργοναυπλία ‡ Επίσης Δούκες των Νέων Πατρών † Βενετοκρατία το 1395–1402 | |