Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καρέκλα (Γιώργος Μπουζιάνης)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Καρέκλα είναι ένα έργο ζωγραφικής του Γιώργου Μπουζιάνη που χρονολογείται γύρω στο 1945. Πρόκειται για ελαιογραφία σε ύφασμα διαστάσεων 103,9 x 77,8 εκ. και εκτίθεται στο Παράρτημα Κέρκυρας της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου.[1]

Ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε από τον Μπουζιάνη γύρω στο 1945, περισσότερο από μια δεκαετία μετά την επιστροφή του καλλιτέχνη στην Αθήνα από τη Γερμανία όπου πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του. Ο Μπουζιάνης βρίσκεται απομονωμένος στο ατελιέ του. αφοσιωμένος στην τέχνη του, η οποία αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία ή ακόμα και με εχθρότητα από την εγχώριο καλλιτεχνικό περίγυρο.

Στο συγκεκριμένο έργο εικονίζεται μια καρέκλα του σπιτιού του καλλιτέχνη σαν μια οντότητα που υπάρχει, με τη ρευστή και φευγαλέα όψη της μέσα στο χρόνο. Τα απαλά χρώματα που χρησιμοποιούνται εμπεριέχουν ένα έντονο συναισθηματικό φορτίο που φανερώνει την αίσθηση της παρουσίας και της απουσίας, την παροδικότητα αλλά και την επίγνωση του ανθρώπου ότι είναι εκτεθειμένος στην πάροδο του χρόνου. Το έργο διακρίνεται από έντονη παραμόρφωση, ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει την ένταξη του καλλιτέχνη στο ρεύμα του εξπρεσιονισμού.[1][2]

Ο Μπουζιάνης θεωρείται ως ο σημαντικότερος Έλληνας εκπρόσωπος του εξπρεσιονισμού.[3] Κατά τα χρόνια της παραμονής του στην κοιτίδα του εξπρεσιονισμού, Γερμανία, διαμόρφωσε το χαρακτήρα της τέχνης του την περίοδο που στο καλλιτεχνικό προσκήνιο βρίσκονταν πρωτοποριακές ομάδες, όπως η «Γέφυρα» (Die Brucke) και ο «Γαλάζιος Καβαλάρης» (Der Blaue Reiter), όντας ο ίδιος μέλος της Neue Secession και της Neue Gruppe. Η νεκρή φύση, το τοπίο, αλλά κυρίως η προσωπογραφία και, εν γένει, η ανθρώπινη μορφή, αποτελούν τους κύριους θεματικούς άξονες της ζωγραφικής του, όπου το χρώμα αναδεικνύεται σε βασικό δομικό στοιχείο και αυτόνομη αξία. Το έργο του, ακολουθώντας μια αντιρεαλιστική αντίληψη, αντίκειται σε οποιαδήποτε έννοια ωραιοποίησης, γίνεται φορέας συναισθηματικών καταστάσεων και προοιωνίζει την αφαίρεση.

Ιδιαίτερη, μοναχική αλλά και μοναδική περίπτωση στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης, ο Γιώργος Μπουζιάνης είναι απόλυτα προσηλωμένος σε ένα προσωπικό ιδεώδες για τη ζωγραφική. Εισάγει στην ελληνική τέχνη έναν προσωπικό εξπρεσιονισμό με μεσογειακό χαρακτήρα και ελληνική διάσταση. Διαφοροποιείται από το γερμανικό εξπρεσιονισμό καθώς με τους βόρειους ομότεχνούς του δε μοιράζονταν το ίδιο πολιτισμικό υπόβαθρο, ούτε τις ίδιες προτιμήσεις σχετικά με το περιεχόμενο. Στην πράξη, ο γερμανικός εξπρεσιονισμός χρησιμοποιεί τα διαχρονικά χαρακτηριστικά της βορειοευρωπαϊκής εκδοχής της γοτθικής τέχνης, ως προς τη μορφολογία και το περιεχόμενο, αλλά επίσης οι καλλιτέχνες του φορτίζουν το έργο τους με στοιχεία κοινωνικής κριτικής. Αυτά τα στοιχεία ο Μπουζιάνης επιλέγει να μην τα ακολουθήσει. Αυτό όμως που καταφέρνει με τη ζωγραφική του είναι τα έργα του να φέρουν συνολικά τα σημάδια κρίσης της εποχής του, επιτυγχάνοντας πολύ καλύτερα αυτό που προσπαθούσε να πετύχει ο γερμανικός εξπρεσιονισμός.

  1. 1,0 1,1 «Καρέκλα». corfu.nationalgallery.gr. Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Παράρτημα Κέρκυρας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2016. 
  2. Ρουμπέκα, Κατερίνα (6 Ιουλίου 2012). «Μπουζιάνης Γιώργος Μέρος Β'». artmag.gr. Art Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2016. 
  3. Εθνική Πινακοθήκη Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου. 100 χρόνια, Τέσσερις αιώνες Ελληνικής Τέχνης, Από τις Συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη. Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, γ' έκδοση, Αθήνα 2013, σελ. 188.
  • Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου,Εθνική Πινακοθήκη 100 χρόνια β΄έκδοση, Αθήνα 2001, ISBN 960 7791 02 9
  • Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, Έργα Τέχνης από τη συλλογή της Βουλής των Ελλήνων β΄ αναθεωρημένη έκδοση, 2010, ISBN 978 960 6757 29 7

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]