Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1880
.svg) | |
| 10η κυβέρνηση Κουμουνδούρου | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 13 Οκτωβρίου 1880 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 3 Μαρτίου 1882 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Αλέξανδρος Κουμουνδούρος |
| Συνολικός αριθμός Μελών | 8 |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1879 |
| Απερχόμενες εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1881 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 20 Οκτωβρίου 1879 - 12 Μαρτίου 1881 (Η' κοινοβουλευτική περίοδος) |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη 1880 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1882 |
Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1880 - (Οκτώβριος 1880 - Μάρτιος 1882) ήταν η τελευταία (10η) κυβέρνηση που σχημάτισε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος.
Η κυβέρνηση, με την πρώτη της εμφάνιση στη Βουλή, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης (111 βουλευτές ψήφισαν υπέρ - 56 κατά), που εκφράστηκε με την αποδοχή της κυβερνητικής πρότασης για πενθήμερη διακοπή των εργασιών του σώματος.
Το πρώτο «δικομματικό σύστημα» της ελληνικής πολιτικής σκηνής εμφανίζεται αυτή την περίοδο, αφού οι δυο αρχηγοί αρχίζουν να συγκεντρώνουν γύρω τους μεγάλες πλειοψηφίες. Συγκεκριμένα, ο θάνατος των Βούλγαρη και Δεληγιώργη, οδήγησε τους βουλευτές που τους υποστήριζαν στην παράταξη του Χ. Τρικούπη. Τον Οκτώβριο του 1880 θα πεθάνει και ο Θρασύβουλος Ζαΐμης και οι υποστηρικτές του (εκτός δύο που θα παραταχθούν με τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη) θα ακολουθήσουν και αυτοί τον Τρικούπη. Ο Κουμουνδούρος προσπάθησε ανεπιτυχώς να ενσωματώσει την ομάδα του Δηλιγιάννη, ο οποίος όμως, προτίμησε την αυτόνομη πορεία του.
Όταν θα ενσωματωθούν και διοικητικά, οι νέες περιοχές της Θεσσαλίας και της Άρτας που παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα κατά την συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, ο Κουμουνδούρος (πιστεύοντας επίσης ότι η εισροή νέων βουλευτών θα λειτουργήσει υπέρ του, αυξάνοντας την κοινοβουλευτική του δύναμη) θα προκηρύξει ξανά εκλογές προκειμένου να ψηφίσουν και οι κάτοικοι των νέων περιοχών.[1]
Οι εκλογές έγιναν στις 20 Δεκεμβρίου του 1881, χωρίς καμία παράταξη να αποκτήσει απόλυτη πλειοψηφία. Συγκεκριμένα, με τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο συμπαρατάχτηκαν 83 βουλευτές, με τον Χαρίλαο Τρικούπη 90, με τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη 9, 5 ονομάστηκαν δημοκρατικοί και 12 παρέμειναν ανεξάρτητοι. [2]Ο προσεταιρισμός των βουλευτών των νέων περιοχών, από το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη όμως, (οι 22 από τους 26 βουλευτές των νέων περιοχών συμπαρατάχτηκαν με τον Τρικούπη) θα αλλάξει τις ισορροπίες, δίνοντας την πλειοψηφία στο «τρικουπικό κόμμα».
Στις εκλογές για ανάδειξη Προέδρου της Βουλής, ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης, Σπυρίδων Βαλαωρίτης, λαμβάνει 127 ψήφους και αναδεικνύεται νέος πρόεδρος, ενώ η κυβέρνηση Κουμουνδούρου παραιτείται.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Αλέξανδρος Κουμουνδούρος
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Αλέξανδρος Κουμουνδούρος
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Σωτήριος Σωτηρόπουλος
- - στις 4 - 5 - 1881 αντικαταστάθηκε από τον Απόστολο Αθανασιάδη
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Αντώνης Α. Μαυρομιχάλης
- - αντικαταστάθηκε στις 11 -4 - 1881 από τον Βλάσιο Βαλτινό
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: προσωρινά, Σωτήριος Σωτηρόπουλος
- - στις 4 - 5 - 1881 ανατέθηκε η οριστική διεύθυνση του υπουργείου στον Αντώνιο Ρικάκη
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: προσωρινά, Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος
- - στις 30 - 5 - 1881 ανέλαβε και πάλι προσωρινά, ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Γεώργιος Μπούμπουλης
Πηγές - Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].svg){kind=small}
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |