Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Λάμπρου 1916
Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 27 Σεπτεμβρίου 1916 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 21 Απριλίου 1917 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Σπυρίδων Λάμπρος |
Συνολικός αριθμός Μελών | 12 |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Υπηρεσιακή κυβέρνηση |
Ιστορία | |
Απερχόμενες εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Δεκεμβρίου 1915 |
Θητεία νομοθετικού σώματος | Η Βουλή δεν συνεδρίαζε |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Νικολάου Καλογερόπουλου 1916 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1917 & Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης |
Η Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Λάμπρου 1916 (Σεπτέμβριος 1916 - Απρίλιος 1917) αντικατέστησε την Κυβέρνηση Νικολάου Καλογερόπουλου 1916.
Στις 8 Ιουνίου 1916 η Αντάντ με τελεσίγραφό της προς την Ελληνική κυβέρνηση ζητά τον σχηματισμό κυβέρνησης η οποία δεν θα έχει οποιαδήποτε πολιτική χροιά και θα τηρεί πολιτική ευμενούς ουδετερότητας προς τους Συμμάχους. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Νικόλαου Καλογερόπουλου που η Αντάντ δεν αναγνώριζε επειδή αυτοπροσδιοριζόταν ως πολιτική, διορίζει «Υπηρεσιακή κυβέρνηση» υπό τον καθηγητή Σπυρίδωνα Λάμπρο, η οποία συμμορφούμενη σε άνωθεν αντολές, δεν αποτελείται παρά εξ ολοκλήρου από εξωκοινοβουλευτικούς.[1].
Η κυβέρνηση Λάμπρου «είναι ίσως η μοναδική Κυβέρνηση στην πολιτική μας ιστορία,πού τόσο ο χαρακτηρισμός της όσο και η αποστολή της[...] προσδιορίστηκαν από μια διακοίνωση των μεγάλων δυνάμεων».[2]
Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Σπυρίδωνα Λάμπρου ο Εθνικός Διχασμός οξύνθηκε ακόμα περισσότερο με αποκορύφωμα τη μάχη των Αθηνών και τα Νοεμβριανά.[3] Στην περίοδο αυτή η κυβέρνηση διοικούσε μόνο το νότιο μέρος της χώρας, ενώ η βόρειος Ελλάδα ήταν κάτω από τη διοίκηση της κυβέρνησης Εθνικής Αμύνης.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Σπυρίδων Λάμπρος
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Ευγένιος Ζαλοκώστας
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Τιμολέων Ηλιόπουλος
- - αντικαταστάθηκε την 1/12/1916 από τον Μενέλαο Σουλτάνη
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Αναστάσιος Τσέλλος
- - αντικαταστάθηκε στις 19/4/1917 προσωρινά, από τον Σπυρίδωνα Λάμπρου
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Σπυρίδων Λάμπρος
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Σωκράτης Τζανετουλέας
- - αντικαταστάθηκε στις 20/4/1916 από τον Μενέλαο Σουλτάνη
- «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : Νικόλαος Αποστολίδης
- «Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»: Ιωάννης Αργυρόπουλος
- - αντικαταστάθηκε στις 22/3/1917 προσωρινά, από τον Νικόλαο Αποστολίδη
- - αντικαταστάθηκε στις 16/4/1917 από τον Αναστάσιο Τσέλλο
- - αντικαταστάθηκε στις 19/4/1917 προσωρινά, από τον Σπυρίδωνα Λάμπρου
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: υποστράτηγος, Νικόλαος Δράκος
- αντικαταστάθηκε στις 17/11/1916 από τον υποστράτηγο Ιωάννη Χατζόπουλο
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: υποναύαρχος Ιωάννης Δαμιανός
- «Επί του Επισιτισμού και της Αυταρκείας υπουργός» : Επαμεινώνδας Χαρίλαος [5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.167
- ↑ Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.168
- ↑ Νικόλαος Οικονόμου, «Από την μάχη των Αθηνών ως την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,Εκδοτική Αθηνών, τομ.ΙΕ.(1978),σελ.46
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης»: http://www.ggk.gov.gr/?p=892
- ↑ (το υπουργείο δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 1917, για να καλύψει τις έκτακτες ανάγκες της περιόδου, ΦΕΚ ίδρυσης, Α24/1917)
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.167-168
- Νικόλαος Οικονόμου, «Από την μάχη των Αθηνών ως την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,Εκδοτική Αθηνών, τομ.ΙΕ.(1978),σελ.46