Λουίς Φελίπε Σκολάρι

Λουίς Φελίπε Σκολάρι
	; Ως προπονητής της εθνικής Βραζιλίας
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης	9 Νοεμβρίου 1948 (76 ετών)
Τόπος γέννησης	Πάσο Φούντο, Βραζιλία
Ύψος	1,82 μ.
Θέση	Αμυντικός
Πληροφορίες συλλόγου
Ομάδα	Γκρέμιο Εσπορτίβο Μπραζίλ (προπονητής)
Ομάδες νέων
1966-1973	Αϊμορέ (D/R)
Επαγγελματική καριέρα*
Προπονητική καριέρα
1982-1983	Σέντρο Σπορτίβο
1982-1983	Ζουβεντούδε
1983	Γκρέμιο Εσπορτίβο Μπραζίλ
1984-1985	Αλ Σαμπάμπ (Ριάντ)
1986	Γκρέμιο Εσπορτίβο Μπραζίλ
1986-1987	Ζουβεντούδε
1987	Πόρτο Αλεγκρένσε
1988	Γκοϊάς
1988-1990	Καντσία ΣΚ
1990	Κουβέιτ
1991	Κρισιούμα
1991	Αλ Αχλί
1992	Καντσία ΣΚ
1993-1996	Πόρτο Αλεγκρένσε
1997	Τζούμπιλο Ιβάτα
1998-2000	Παλμέιρας
2000-2001	Κρουζέιρο
2001-2002	Βραζιλία
2002-2008	Πορτογαλία
2008-2009	Τσέλσι ΦΚ
2009-2010	Μπουνιοντκόρ ΠΦΚ
2010-2012	Παλμέιρας
2012-2014	Βραζιλία
2014-2015	Γκρέμιο Εσπορτίβο Μπραζίλ
2015-2017	Κουανγκτσόου Έβεργκραντ
2018-2019	Παλμείρας
2020-2021	Κρουζέιρο
2021	Γκρέμιο Εσπορτίβο Μπραζίλ
2022-	Ατλέτικο Παραναένσε
	* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.; † Συμμετοχές (Γκολ).;

Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι (Luiz Felipe Scolari, γεννήθηκε 9 Νοεμβρίου 1948), είναι Βραζιλιάνος πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Ήταν προπονητής της εθνικής ομάδας της χώρας του που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 2002. Ως προπονητής της εθνικής ομάδας της Πορτογαλίας, την οδήγησε στον τελικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 2004, όπου έχασε από την Ελλάδα και στην τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006 στη Γερμανία. Το 2022 αναδείχθηκε ως τρίτος καλύτερος προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας μετά από ψηφοφορία μεταξύ 103 τεχνικών και πρώην προπονητών, που διεξήχθη από τα μέσα ενημέρωσης του ομίλου Globo, με τους Τέλε Σαντάνα και Μάριο Ζαγκάλο να παίρνουν τις δύο πρώτες θέσεις.^[1]^[2]

Ποδοσφαιρική καριέρα

Ο Σκολάρι ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του, Μπέντζαμιν που επίσης ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ξεκίνησε την καριέρα από την Κασίας όπου αγωνίστηκε από το 1973 έως το 1979. Αγωνίστηκε επίσης για λίγο στη Γιουβαντούτο το 1980 ενώ την ίδια χρονιά πήγε στη Νόβο Αμπούργο. Το 1981 έκλεισε την ποδοσφαιρική καριέρα στη Σέντρο Σπορτίβο Αλαγκοάνο όπου και κατέκτησε τον μοναδικό του τίτλο ως ποδοσφαιριστής, το πρωτάθλημα της πολιτείας Αλαγοάνο.

Προπονητική καριέρα

Τα πρώτα χρόνια

Η προπονητική του καριέρα ξεκινάει αμέσως μετά τον τερματισμό της ποδοσφαιρικής του καριέρας η πρώτη ομάδα που του εμπιστεύτηκε την τύχη της ήταν η τελευταία που φόρεσε τη φανέλα της, η Σέντρο Σπορτίβο Αλαγκοάνο. Τελικά, δικαιώθηκε για την επιλογή της μια και κατέκτησε με τον Σκολάρι προπονητή, ξανά το πρωτάθλημα της πολιτείας Αλαγοάνο το 1982. Ακολούθησαν η Γιουβαντούτο και η Μπραζίλ ντε Πελότας. Ακολουθεί η πρώτη του ομάδα εκτός Βραζιλίας η ομάδα από το Κουβέιτ Αλ Σαμπαμπ επιστρέφει στην Μπραζίλ ντε Πελότας και ακολούθως στη Γιουβαντούτο μέχρι που το 1987 αναλαμβάνει μια από τις μεγαλύτερες ομάδες τις Βραζιλίας την Γκρέμιο με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα της πολιτείας του Gaúcho ακολούθως αναλαμβάνει την Γκόιας χωρίς επιτυχίες.

Κουβέιτ

Ακολουθεί ένα πέρασμα από το 1988-1990 από το Κουβέιτ πρώτα από την ομάδα Αλ Κουαντισιγα με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Κουβέιτ του Εμιράτου και μετά με την Εθνική ομάδα Κουβέιτ το 1990.

Επιστροφή στη Βραζιλία

Επιστρέφει στη Βραζιλία ως προπονητής της Κρικιούμα το 1991, όταν ή ομάδα έγινε πρωταθλήτρια του "Copa do Brasil" και ανταγωνιζόταν την Γκρέμιο. Σε αυτόν τον εθνικό τίτλο δεν έχασε ούτε ένα παιχνίδι. Κέρδισε 6 παιχνίδια και έφερε ισοπαλία σε 4 παιχνίδια. Αναλαμβάνει την επόμενη χρονιά την Γκρέμιο και στα τρία χρόνια που έμεινε στην ομάδα κατακτάει 6 τίτλους ανάμεσα σε αυτούς το Κόπα Λιμπερταδόρες το 1995 και το Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Βραζιλίας την επόμενη σεζόν 1996.

Ιαπωνία

Μετά την Γκρέμιο αποφασίζει να αποδεχτεί την πρόταση της Ιαπωνικής Γιούμπιλο Ιβάτα κάθεται στο πάγκο της ομάδας για 11 αγώνες πριν επιστρέψει ξανά στη Βραζιλία για την Παλμέιρας.

Επιστροφή ξανά στη Βραζιλία

Ο Σκολάρι στην Παλμέιρας έμεινε από το ως 1997 το 2000 είχε μια πετυχημένη θητεία. Οδήγησε την ομάδα στα τρία χρόνια που βρισκόταν εκεί στην κατάκτηση του Copa do Brasil, του Mercosur Cup, αλλά και στην κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες το 1999 στα πέναλτι εναντίον της Νταπορτίβο Κάλι της Κολομβίας. Ανακηρύχθηκε Προπονητής της Χρονιάς για το 1999 για τη Νότια Αμερική. Το 2000 ο Σκολάρι πέρασε για ένα χρόνο από τον πάγκο της Κρουζέιρο.

Εθνικές ομάδες

Το επόμενο βήμα στην καριέρα του Λουίς Φελίπε Σκολάρι ήταν ο πάγκος της Εθνικής ομάδας της Βραζιλίας. Τον Ιούνιο του 2001 η Εθνική Βραζιλίας είχε να δώσει 5 αγώνες για να ολοκληρωθεί η προκριματική φάση και διέτρεχε κίνδυνο να μείνει εκτός από το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002 παρά το αρχικό σοκ της ήττας από την Ουραγουάη ο Σκολάρι κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στα τελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Λίγο καιρό πριν από την έναρξη της τελικής φάσης ο Σκολάρι αρνήθηκε να συμπεριλάβει στην αποστολή τον βετεράνο επιθετικό Ρομάριο στην ομάδα του, παρά την πίεση της κοινής γνώμης και την έκκληση που έκανε δακρυσμένος ο ίδιος ο παίκτης. Η Βραζιλία μπήκε δυνατά στο τουρνουά κέρδισε διαδοχικά την Τουρκία, την Κίνα, την Κόστα Ρίκα, το Βέλγιο, την Αγγλία και ξανά την Τουρκία στον ημιτελικό. Στον τελικό νίκησε τη Γερμανία 2-0 με δύο γκολ από τον Ρονάλντο και κέρδισε τον πέμπτο τίτλο Παγκόσμιου Κυπέλλου. Στο τέλος του 2002 Ο Σκολάρι παραιτήθηκε από προπονητής της Βραζιλίας. Λίγο αργότερα το 2003 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Πορτογαλίας έμεινε για 5 χρόνια στον πάγκο της Εθνικής Πορτογαλίας με μεγαλύτερη επιτυχία του την παρουσία στον τελικό του Euro 2004.

Τσέλσι ΦΚ

Το 2008 αποφάσισε να αφήσει την Εθνική Πορτογαλίας που ήταν και η μακροβιότερη θητεία του σε πάγκο και να αναλάβει την Αγγλική Τσέλσι ΦΚ η θητεία του όμως αποδείχτηκε μικρή καθώς λίγους μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2009 απολύθηκε από την αγγλική ομάδα

Μπουνιοντκόρ

Επόμενος προορισμός στην καριέρα του κοσμογυρισμένου προπονητή ήταν η ομάδα από το Ουζμπεκιστάν Μπουνιοντκόρ όπου αγωνιζόταν και ο γνώριμος του συμπατριώτης Ριβάλντο. Ο Σκολάρι έγινε για τους 18 μήνες ο πλέον ακριβοπληρωμένος προπονητής στον κόσμο λαμβάνοντας 13 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο ως αμοιβή. Έλυσε το συμβόλαιό του κοινή συναινέσει στις 29 Μαΐου 2010 μετά την αποτυχία να οδηγήσει τη Μπουνιοντκόρ στους 16 στο Τσάμπιονς Λιγκ της Ασίας, αν και ο ίδιος έθεσε ως λόγο την ανησυχία σχετικά με την εκπαίδευση του γιου του.

Παλμέιρας

Τον Ιούλιο του 2010 επέστρεψε ξανά στην Παλμέιρας. Η επιστροφή του στη Βραζιλία συνδυάστηκε με την κατάκτηση του Κυπέλλου Βραζιλίας. Την επόμενη σεζόν μετά από 24 αγωνιστικές του πρωταθλήματος Βραζιλίας ο Σκολάρι αποτελεί παρελθόν και από την Παλμέιρας. Οι 5 νίκες και άλλες τόσες ισοπαλίες, με την ομάδα να παλεύει για να αποφύγει τον υποβιβασμό, δεν ικανοποίησαν τη διοίκηση της Παλμέιρας, η οποία εξέδωσε την ανακοίνωση της λύσης της συνεργασίας της με τον προπονητή.

Εθνική Βραζιλίας

Τον Νοέμβριο του 2012 επέστρεψε στον πάγκο της Εθνικής ομάδας της Βραζιλίας

Παραπομπές

↑ «Telê é eleito o maior técnico da história do futebol brasileiro». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022.
↑ «Βραζιλία: Κορυφαίος προπονητής στην ιστορία ο Τέλε Σαντάνα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2024.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Λουίς Φελίπε Σκολάρι

[1] «Telê é eleito o maior técnico da história do futebol brasileiro». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022.

[2] «Βραζιλία: Κορυφαίος προπονητής στην ιστορία ο Τέλε Σαντάνα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2024.

[1]

[2]