Νεκτάριος Ιεροσολύμων
| Νεκτάριος Ιεροσολύμων | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1602[1] ή 1605[2] Κρήτη |
| Θάνατος | 1676[1] ή 1685[2] Γιάφα |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας χριστιανός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πατριάρχης Ιεροσολύμων |
Ο Νεκτάριος (κατά κόσμον Νικόλαος Πελοπίδης, 1602 - 14 Ιουλίου 1676)[3] ήταν Πατριάρχης Ιεροσολύμων από το 1661 ως το 1669.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Βενεράτο της επαρχίας Τεμένους στην Κρήτη το 1602 (ή 1605[4]) και ο πατέρας του είχε καταγωγή από την Πελοπόννησο[5]. Μαθήτευσε στα Χανιά δίπλα στον Μελέτιο Μακρή, δάσκαλο του σχολείου του Σιναϊτικού μετοχίου. Σπούδασε στη Μονή Σινά, όπου και εκάρη μοναχός παίρνοντας το όνομα Νεκτάριος. Σε ηλικία 35 ετών μαθήτευσε στη Αθήνα κοντά στον νεο-αριστοτελικό Θεόφιλο Κορυδαλλέα και έγινε έτσι ένας από τους πιο μορφωμένους κληρικούς του 17ου αιώνα[6].
Το 1660, επιστρέφοντας από την Κωνσταντινούπολη στη Μονή Σινά, εξελέγη ηγούμενος της Μονής. Και, καθ'οδόν προς τα Ιεροσόλυμα για να χειροτονηθεί[7], πληροφορήθηκε ότι εξελέγη Πατριάρχης από Σύνοδο που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιανουαρίου 1661[8] και η οποία ασχολήθηκε και με το θέμα των προσόντων που πρέπει να διαθέτει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων[9].
Ενθρονίστηκε τον Απρίλιο του 1661. Περιγράφεται ως άνθρωπος περισσότερο θεωρητικός, γι’αυτό δεξί του χέρι στην διακυβέρνηση της εκκλησίας των Ιεροσολύμων ήταν ο αρχιδιάκονος, και μετέπειτά διάδοχός του, Δοσίθεος[10]. Έναν χρόνο μετά την εκλογή του, κατά την συνήθεια της εποχής, ξεκίνησε περιοδείες για την συγκέντρωση χρημάτων. Μετέβη στη Μολδοβλαχία και την Ουγγροβλαχία, επιστρέφοντας στην έδρα του το 1665 με αξιόλογα ποσά και πολύτιμα κειμήλια για τον Ναό της Αναστάσεως: Πολύτιμο σταυρό σε ανάστημα ανθρώπου, θήκη για τίμιο ξύλο, θήκες για άγια λείψανα και Ιερά σκεύη[10]. Κατόπιν ασχολήθηκε με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Πατριαρχείου έναντι των αλλοδόξων (κυρίως Λατίνων)[6].
Το 1668 ζήτησε να απαλλαγεί των καθηκόντων του λόγω γήρατος[6] και στις 23 Ιανουαρίου 1669 εξελέγη διάδοχός του ο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Δοσίθεος από Σύνοδο που συνήλθε στο Αγιοταφιτικό μετόχιο της Κωνσταντινούπολης υπό την προεδρία του[11]. Ο ίδιος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα, συμμετείχε μάλιστα και στη Σύνοδο των Ιεροσολύμων το 1672.
Πέθανε στις 14 Ιουλίου του 1676.
Έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νεκτάριος συνέγραψε έργο εναντίον του Πρωτείου του Πάπα, στο οποίο συνέλεξε όσα είχαν κατά καιρούς γραφτεί από συγγραφείς της Ανατολικής Εκκλησίας για να το αντικρούσουν. Δημοσιεύθηκε το 1682 στο Ιάσιο από τον διάδοχό του, Δοσίθεο.
Χάρη στις προσπάθειες του Νεκταρίου δημοσιεύθηκε στην ελληνική γλώσσα στην Ολλανδία το 1662 το Expositio fidei, γνωστό ως «Ορθόδοξη Ομολογία» του Πέτρου Μογίλα, μια περιγραφή της Ορθοδοξίας με τη μορφή ερωταποκρίσεων που εγκρίθηκε από τους Ανατολικούς Πατριάρχες το 1643.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/127500.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Ισπανικά) datos.bne.es. XX1700541. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2018.
- ↑ Νεκτάριος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 09, σελ. 396-397, Εκδ. Μαρτίνος Αθαν., Αθήνα 1966
- ↑ Αθηνών Χρυσόστομος 1900, σελ. 86.
- ↑ Αθηνών Χρυσόστομος 1900, σελ. 82.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Αθηνών Χρυσόστομος 1900, σελ. 87.
- ↑ Αθηνών Χρυσόστομος 1900, σελ. 84.
- ↑ Αποστολόπουλος, Δημήτρης Γ. (1987). Η Νομική Συναγωγή Του Δοσιθέου. Μία Πηγή Και Ένα Τεκμήριο. Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών. σελ. 280-281.
- ↑ Αθηνών Χρυσόστομος 1900, σελ. 82-83.
- ↑ 10,0 10,1 «Πατριάρχης Ιεροσολύμων Παΐσιος (1645 – 1660)». Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021.
- ↑ Αθηνών Χρυσόστομος 1900, σελ. 89.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αθηνών Χρυσόστομος (1900). Η εκκλησία Ιεροσολύμων κατά τους τέσσαρας τελευταίους αιώνας: [1517-1900]. Αθήνησιν: Εκ του Τυπογραφείου Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2011.
- Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.319-322
- «Πατριάρχης Ιεροσολύμων Παΐσιος (1645 – 1660)». Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μανούσακας Μ. Ι., Η Επιτομή της Ιεροκοσμικής Ιστορίας του Νεκταρίου Ιεροσολύμων και αι πηγαί αυτής, Κρητικά Χρονικά, τομ.1 (1947),σελ. 291-332
- Άννα Καραμανίδου , Νεκταρίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ομιλιάριον, εκδ. Μέθεξις 2015 [Μονογραφία]