Νινόν ντε λ'Ανκλό
| Νινόν ντε λ'Ανκλό | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ninon de Lenclos (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 10 Νοεμβρίου 1620 (πιθανώς)[1] Παρίσι |
| Θάνατος | 17 Οκτωβρίου 1705[2][3][4] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[5] Ιταλικά Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | οικοδέσποινα λογοτεχνικού σαλονιού συγγραφέας μαικήνας |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | François-Jacques d'Amboise |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αν «Νινόν» ντε λ' Ανκλό (Γαλλικά: Anne «Ninon» de l'Enclos) γνωστή επίσης ως Νινόν ντε Λανκλό, (1620 - 1705) ήταν Γαλλίδα επιστολογράφος. Στο σαλόνι της συγκέντρωνε τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Γαλλίας εκείνη την εποχή. Είναι γνωστή για την πολυτάραχη και ελευθεριάζουσα ζωή της. [6]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Νινόν ντε Λανκλό γεννήθηκε στο Παρίσι στις 10 Νοεμβρίου 1620. Ο πατέρα της, Ανρί ντε Λανκλό ήταν μουσικός και συνθέτης που της έμαθε να τραγουδά και να παίζει λαούτο. Το 1632, ο πατέρας της εξορίστηκε από τη Γαλλία μετά από μονομαχία. Η Νινόν μιλούσε ιταλικά και ισπανικά και ενδιαφερόταν για τις επιστήμες. Το 1642, μετά το θάνατο της μητέρας της Μαρί-Μπαρμπ ντε λα Μαρς, η Νινόν μπήκε σε μοναστήρι, αλλά έφυγε τον επόμενο χρόνο. Για το υπόλοιπο της ζωής της, ήταν αποφασισμένη να παραμείνει άγαμη και ανεξάρτητη, επιβεβαιώνοντας τις επικούρειες ιδέες της με την ακολασία και τον αθεϊσμό της.[7]
Η όμορφη και έξυπνη Νινόν έγινε δημοφιλής στα σαλόνια και είχε μια σειρά από διάσημους και πλούσιους εραστές, ο πρώτος σε ηλικία 16 ετών, μεταξύ των οποίων τον εξάδελφο του βασιλιά Μεγάλο Κοντέ, τον Φρανσουά ντε Λα Ροσφουκώ, τον στρατάρχη ντ'Εστρέ, τον αστρονόμο Κρίστιαν Χόυχενς και πολλούς άλλους, τόσο που αργότερα την αποκάλεσαν «Η Παναγία της Αγάπης». Αυτοί οι άντρες δεν την υποστήριζαν οικονομικά, είχε πάντα το ανεξάρτητο εισόδημά της. «Η Νινόν είχε πάντα πλήθος θαυμαστών, αλλά ποτέ περισσότερους από έναν εραστές κάθε φορά, και όταν κουράζονταν από τον εραστή της, περνούσε στον επόμενο. Ωστόσο, με κανέναν δεν χαλούσε τις σχέσεις της, όλοι ήταν ευτυχείς που μπορούσαν να την επισκέπτονται ως οικείοι φίλοι», έγραψε ο Σαιν-Σιμόν.
Το 1652, η Νινόν γνώρισε τον μαρκήσιο Λουί ντε Μορναί, από τον οποίο είχε έναν γιο, που ονομάστηκε επίσης Λουί. Έζησε με τον μαρκήσιο μέχρι το 1655, αλλά τον εγκατέλειψε απαρηγόρητο και επέστρεψε στο Παρίσι. [8]
Εγκλεισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτή η αντισυμβατική ζωή όμως, μη αποδεκτή από την καθεστηκυία τάξη, και οι απόψεις της για τη θρησκεία της προκάλεσαν σκάνδαλο και το 1656 φυλακίστηκε με εντολή της Άννας της Αυστριακής στο μοναστήρι των Μαντελονέτ, μοναστήρι που ήταν στην πραγματικότητα αναμορφωτήριο και τόπος αυθαίρετου περιορισμού για παραστρατημένες γυναίκες μέχρι το 1790. Ωστόσο, λίγο καιρό αργότερα την επισκέφτηκε η βασίλισσα Χριστίνα της Σουηδίας. Εντυπωσιασμένη, η Χριστίνα έγραψε στον Καρδινάλιο Μαζαρέν για την υπόθεση της Νινόν και κανονίστηκε η απελευθέρωσή της.[9]
Το σαλόνι της
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σαλόνι της από το 1667, έγινε κέντρο συνάντησης λογοτεχνών και αριστοκρατών, το άνθος της τότε παρισινής κοινωνίας. Στη διάσημη καθημερινή συγκέντρωση των «πέντε έως εννέα», μεταξύ των καλεσμένων της, κυρίως ανδρών, παρευρίσκονταν οι: Φοντενέλ, Φρανσουά ντε Λα Ροσφουκώ, Σαρλ ντε Σαιντ-Εβρεμόν, Πωλ Σκαρρόν, Ζαν-Μπατίστ Λυλί, Ζαν ντε Λα Φονταίν, Φίλιππος της Ορλεάνης μελλοντικός αντιβασιλέας της Γαλλίας, Αντουάν Γκομπό, Λουί ντε Ρουβρουά, δούκας του Σαιν-Σιμόν, Ροζέ ντε Μπυσί-Ραμπυτέν, Κρίστιαν Χόυχενς, Φρανσουά Λε Μετέλ ντε Μπουαρομπέρ, Σαρλ Περώ, Λουί ντε Μορναί, ο στρατάρχης Σεζάρ ντ'Αλμπέρ, Ρακίνας, Νικολά Μπουαλώ, Μεγάλος Κοντέ, Ανρί ντε Σεβινιέ σύζυγος της μαντάμ ντε Σεβινιέ, ο γιος τους Σαρλ ντε Σεβινιέ και πολλοί άλλοι. [10]
Ο Μολιέρος ζήτησε τη γνώμη της για το έργο του Ταρτούφος όπως και πολλοί άλλοι συγγραφείς που εκτιμούσαν την κρίση της.
Η Νινόν ντε Λανκλό έγινε το σύμβολο της καλλιεργημένης και λαμπερής αριστοκράτισσας, βασίλισσα των παρισινών σαλονιών, γυναίκα με ανεξάρτητο πνεύμα και αισθήματα, που αντιπροσωπεύει την ελευθερία των ηθών του 17ου και του 18ου αιώνα στη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν φίλη του μεγάλου Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Ρακίνα. Αργότερα έγινε στενή φίλη με την ευσεβή μαντάμ ντε Μαιντενόν, που αργότερα έγινε η δεύτερη σύζυγος του Λουδοβίκου ΙΔ'. Ο ίδιος ο βασιλιάς, μέσω ανθρώπων του, ενδιαφερόταν για τη γνώμη της Νινόν. Ο Σαιν-Σιμόν έγραψε ότι «στην κυρία δεν άρεσε να αναφέρεται (η Νινόν) παρουσία της, αλλά δεν τολμούσε να την αποκηρύξει και της έστελνε εγκάρδια γράμματα από καιρό σε καιρό, μέχρι την ημέρα του θανάτου της». Η Νινόν πέθανε σε ηλικία 84 ετών, ως πολύ πλούσια γυναίκα. Στο τέλος, «ήταν πεπεισμένη ότι δεν είχε ψυχή και ποτέ δεν εγκατέλειψε αυτή την πεποίθηση, ούτε καν σε προχωρημένο γήρας, ούτε καν την ώρα του θανάτου της».[11]
Λίγους μήνες πριν από το θάνατό της, σε ηλικία σχεδόν 85 ετών, παρουσιάστηκε στο σαλόνι της ο γιος του συμβολαιογράφου της, ο ενδεκάχρονος Φρανσουά Μαρί Αρουέ, που αργότερα έγινε γνωστός ως Βολταίρος. Στη διαθήκη της, του κληροδότησε χρήματα ώστε να μπορεί να αγοράζει βιβλία.
Κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο βίος της Νινόν ντε Λανκλό ενέπνευσε διάφορα έργα, μεταξύ των οποίων:
- Με τη Μαριόν Ντελόρμ είναι μια από τις ηρωίδες της ταινίας του Αμπέλ Γκανς Συρανό και Ντ'Αρτανιάν.
- Η Ντόροθι Πάρκερ έγραψε το ποίημα Ninon De L'Enclos On The Last Birthday και άλλα ποιήματα αφιερωμένα σ' αυτήν.[12]
- Είναι η επώνυμη ηρωίδα της όπερας κομίκ του Σαρλ Λεκόκ, Ninette (1896).
- Η Ολέμπ ντε Γκουζ έγραψε το θεατρικό δράμα Molière chez Ninon ou le Siècle des grands hommes (1787).
- Η Φρανς Ρος έγραψε το Νινόν ντε Λανκλό, κυκλοφορεί στα ελληνικά στις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, σε μετάφραση Ακακίας Κορδόση.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 17347.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ninon-de-Lenclos. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6906bg9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 17347. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12395670v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ . «iep.utm.edu/lenclos/».
- ↑ . «encyclopedia.com/women/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/lenclos-ninon-de-1623-1705».
- ↑ . «sexualfables.com/the_judgment_of_paris».
- ↑ . «projectcontinua.org/ninon-de-lenclos/».
- ↑ . «wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Lenclos,_Ninon_de».
- ↑ . «goodreads.com/author/show/Ninon_de_l_Enclos».
- ↑ . «poemhunter.com/poem/ninon-de-lenclos-on-her-last-birthday/».