Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/06/2011.
Παραιτήθηκε από τον θρόνο, όταν ασπάστηκε τον καθολικισμό και πέρασε τα τελευταία χρόνια της στη Γαλλία και τη Ρώμη, όπου και πέθανε σε ηλικία 62 ετών. Ήταν η τελευταία του Οίκου της.
Η Χριστίνα Αυγούστα ή Χριστίνα Αλεξάνδρα ήταν το τέταρτο και μοναδικό επιζήσαν παιδί του Γουσταύου Β΄ Αδόλφου της Σουηδίας και της Μαρίας Ελεονώρας των Χοεντσόλλερν, κόρης του Ιωάννη Σιγισμούνδου του Βρανδεμβούργου. Γεννήθηκε στη Στοκχόλμη και η γέννησή της συνέπεσε με ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο, που προκάλεσε πολλές φήμες ως προς την επιρροή, που το παιδί θα είχε στο μέλλον. Ο Βασιλιάς είχε ήδη δύο κόρες που πέθαναν, και όλοι ήλπιζαν πως το βρέφος θα ήταν αγόρι. Η πρώτη κόρη του Βασιλιά γεννήθηκε και πέθανε το 1620, η δεύτερη, που είχε επίσης το όνομα Χριστίνα, γεννήθηκε το 1623 και πέθανε την επόμενη χρονιά, ενώ το 1625 γεννήθηκε ένα θνησιγενές αγόρι. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της βασίλισσας Μαρίας Ελεονώρας, οι προσδοκίες ήταν τεράστιες και όταν το παιδί γεννήθηκε, το παλάτι γέμισε από χαρά. Στις 18 Δεκεμβρίου η Βασίλισσα γέννησε ένα παιδί, που στην αρχή θεωρήθηκε πως ήταν αγόρι - ήταν μαλλιαρό και έκλαιγε με μια δυνατή, βραχνή φωνή. Όταν γεννήθηκε, οι νοσοκόμες απρόσεκτα άφησαν το βρέφος να τους πέσει στο πάτωμα. Ο ένας ώμος της έσπασε, με αποτέλεσμα ο ένας ώμος να είναι χαμηλότερος από τον άλλο για όλη της τη ζωή.
Ο Βασιλιάς συνδέθηκε άμεσα με τη μικρή του κόρη, η οποία τον θαύμαζε. Η Βασίλισσα όμως παρέμεινε απόμακρη, λόγω της απογοήτευσής της που το παιδί ήταν κορίτσι. Ο πατέρας της έδωσε διαταγές, όπως η Χριστίνα μεγαλώσει σαν ένας πρίγκιπας. Η ίδια ορκίστηκε στον θρόνο ως βασιλιάς και όχι βασίλισσα, κάτι που της έδωσε το παρωνύμιο Το Κορίτσι Βασιλιάς. Η μητέρα της Χριστίνας καταγόταν από την οικογένεια Χοεντσόλλερν και, καθώς ήταν ευέξαπτη, προσπάθησε να «ενοχοποιήσει» τη Χριστίνα για τις δύσκολες ώρες της γέννας που πέρασε. Αυτός ήταν ίσως ο λόγος, που η ίδια η Χριστίνα δεν απέκτησε ποτέ της δικά της παιδιά.
Πριν αναχωρήσει για τον Τριακονταετή Πόλεμο, ο Γουσταύος Β΄ εξασφάλισε το δικαίωμα της μικρής του κόρης στον θρόνο, σε περίπτωση που δεν θα γυρνούσε. Σκοτώθηκε στο μέτωπο τον Νοέμβριο του 1632. Η Χριστίνα έκλαψε για τρεις ημέρες μετά την αναχώρηση του πατέρα της. Τα γράμματα που έγραφε στον πατέρα της στα γερμανικά ακόμα διασώζονται. Η μητέρα της ζήτησε να φέρουν τον βασιλιά από τη Γερμανία μέσα σε ένα φέρετρο. Ζήτησε να μην ταφεί μέχρι να πεθάνει η ίδια και να ενταφιαστεί μαζί του. Ζήτησε ακόμη το φέρετρο να παραμείνει ανοικτό, και το έβλεπε κάθε δύο μέρες, αγγίζοντάς το, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την αποσύνθεση του πτώματος. Τελικά, τάφηκε στις 22 Ιουνίου 1634, 18 μήνες μετά το θάνατό του. Ακόμη και μετά την ταφή του, η Βασίλισσα άρχισε να επισκέπτεται τον τάφο, προσπαθώντας να δει το πτώμα. Στο τέλος, ο καγκελάριοςΆξελ Ούξενχανα ζήτησε να μπει στην είσοδο ένας φρουρός, για να μην προκληθούν περαιτέρω επεισόδια.
Η Πριγκίπισσα, που κληρονόμησε τη φυσιογνωμία του πατέρα της, έγινε πλέον το κέντρο της προσοχής της μητέρας της. Από πλήρη αδιαφορία, η συμπεριφορά της βασίλισσας μεταβλήθηκε σε υπερπροστατευτική. Ο Γουσταύος Β΄ Αδόλφος είχε αποφασίσει, ότι σε περίπτωση θανάτου του, το κορίτσι θα μεγάλωνε με την αδελφή του, Αικατερίνη, που ήταν παντρεμένη με τον Ιωάννη Καζίμηρο του Παλατινάτου-Κλέεμπουργκ, έχοντας τον θείο της Καρλ Γκύλλενχιελμ αντιβασιλέα. Η Χριστίνα γνώριζε αυτό το ζεύγος πολύ καλά. Τα παιδιά τους ήταν η Μαρία Ευφροσύνη, που αργότερα παντρεύτηκε έναν από τους καλύτερους φίλους της Χριστίνας, και ο Κάρολος Γουσταύος που τελικά τη διαδέχθηκε στο θρόνο. Αυτή η διευθέτηση δεν άρεσε καθόλου στη Βασίλισσα, που απαγόρευσε την είσοδο της Αικατερίνης στα ανάκτορα. Ήθελε η ίδια να επιβληθεί της ανατροφής της πριγκίπισσας, η οποία υπέφερε από τις κρίσεις θλίψης της μητέρας της, κλεισμένη στα ιδιαίτερα διαμερίσματα όπου η Βασίλισσα απαγόρευσε το φως του ηλίου. Ο καγκελλάριος Ούξενχανα αποφάσισε να στείλει τη Βασίλισσα εξορία στο Κάστρο Γκρίπσχολμ, ενώ η συνέλευση θα αποφάσιζε πότε θα έβλεπε την εννιάχρονη κόρη της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τρία όμορφα χρόνια, κατά τα οποία η Χριστίνα έζησε χαρούμενα στο πλευρό της θείας της Αικατερίνης και της οικογένειάς της. Όμως όταν η Αικατερίνη πέθανε το 1639, ο Ούξενχανα ζήτησε από την οικογένειά της να φύγει από τα ανάκτορα.
Η Χριστίνα ήταν πολύ καλή στην ιππασία και έπαιρνε μαθήματα ξιφασκίας και σκοποβολής. Ήταν ιδιαίτερα ώριμη για την ηλικία της. Στις 15 Μαρτίου 1633 έγινε βασίλισσα στα έξι της, και το πρώτο της επίσημο καθήκον ήταν να υποδεχθεί την αποστολή της ρωσικής πρεσβείας. Ο Βασιλιάς εξασφάλισε πως ο θεολόγος Γιοχάννες Ματίε Γκότους θα ήταν ο καθηγητής της. Τη δίδαξε θρησκευτικά, φιλοσοφία, αρχαία ελληνικά και λατινικά. Παράλληλα μελέτησε τη σουηδική ιστορία καθώς και ξένες γλώσσες, για τις οποίες διέθετε ένα μοναδικό ταλέντο. Όταν ο Γάλλος πρέσβης έφθασε στη Στοκχόλμη το 1645 δήλωσε ότι η Χριστίνα "μιλά Γαλλικά σαν να έχει γεννηθεί στο Λούβρο!" Ο Όττο Σπέρλινγκ, γιατρός της κόρης του Χριστιανού Δ΄ συνάντησε τη Χριστίνα στη Στοκχόλμη το 1653 και της μίλησε στα ιταλικά, τα οποία αυτός γνώριζε έχοντας ζήσει στην Ιταλία για τέσσερα χρόνια. Έμεινε έκπληκτος που εκείνη, μη έχοντας επισκεφθεί την Ιταλία, μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα αυτή σαν μητρική. Η Χριστίνα μελέτησε και το Ισλάμ, αλλά και το σύγγραμμα Οι τρεις σφετεριστές, ένα έργο που παρέθετε αμφιβολίες για όλες τις μορφές οργανωμένης θρησκείας.
Åkerman, S. (1991). Queen Christina of Sweden and her circle: the transformation of a seventeenth century philosophical libertine. New York: E.J. Brill. ISBN 978-90-04-09310-2.
Buckley, Veronica (2004). Christina; Queen of Sweden. London: Harper Perennial. ISBN 978-1-84115-736-8.
Clarke, Martin Lowther (1978) "The Making of a Queen: The Education of Christina of Sweden." In: History Today, Volume 28 Issue 4, April 1978
Η αρίθμηση των Έρικ αρχίζει από τον Έρικ ΣΤ΄, που είναι στην πραγματικότητα ο Α΄, καθώς οι πρώτοι πέντε είναι μυθικοί. Το ίδιο και οι πρώτοι έξι Κάρολοι είναι μυθικοί: ο Κάρολος Ζ΄ θα έπρεπε να είναι ο Α΄.
Σχετικά πολυμέσα
