Ο Σβέρκερ Β΄ της Σουηδίας ή Σβέρκερ ο Νεώτερος (σουηδ.: Sverker den yngre, 1164 - 17 Ιουλίου1210), βασιλιάς της Σουηδίας (1196 - 1208) [5] ήταν γιος του Καρόλου Ζ΄ της Σουηδίας και της Χριστίνας Χβίντε[6] κόρης ενός Δανού μεγιστάνα και ξαδέλφη των βασιλέων της Δανίας Κνούτου ΣΤ΄ και Βάλντεμαρ του Νικητή, ο γάμος των γονέων του έγινε πιθανώς την περίοδο (1263 - 1264).[7] Όταν ο πατέρας του δολοφονήθηκε στο Βιζίνγκζο (1167) πιθανώς από οπαδούς του επόμενου βασιλιά Κνούτου Α΄ της Σουηδίας ο μικρός Σβέρκερ φυγαδεύτηκε στη Δανία όπου ανατράφηκε από τους συγγενείς της μητέρας του της οικογένειας του Χβίντε κυβερνητών της Σγιέλαν, έγινε πολύ στενός οπαδός τους με τον γάμο του με τη Βενεδίκτη Έββεσνταττερ του Χβίντε. Οι Δανοί βασιλείς υποστήριξαν τα δικαιώματα του Σβέρκερ στον θρόνο της Σουηδίας γι'αυτό ήρθαν σε σύγκρουση με τον Κνούτο Α της Σουηδίας και τον Μπίργιερ Μπρόσα οι οποίοι υποστήριξαν και έδωσαν άσυλο στους Δανούς επαναστάτες απέναντι στον Βάλντεμαρ τον Μέγα και τον Κνούτο ΣΤ΄.[8]
Όταν ο Κνούτος Α΄ της Σουηδίας πέθανε (1196) τα παιδιά του ήταν ακόμα μικρά αλλά αρκετά ώριμα για να αναλάβουν τον θρόνο,[9] ένας από αυτούς είχε στεφθεί συμβασιλέας αλλά ο Σβέρκερ με μεγάλη έκπληξη πήρε εύκολα τον θρόνο χωρίς αντιδράσεις, είχε και την υποστήριξη του Γιαρλ Μπίργιερ Μπρόσα του οποίου την κόρη Ίντζετζερντ Μπίγιερσνταττερ του Βγιέλμπο παντρεύτηκε αμέσως μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του,[10] σε μια επιστολή αναφέρει τον εαυτό του σαν "γιο του Καρόλου, και νόμιμο κάτοχο του βασιλείου της Σουηδίας με τη χάρη του θεού".[11] Ο βασιλιάς Σβέρκερ επικύρωσε και διεύρυνε τα προνόμια της Σουηδικής εκκλησίας και του αρχιεπισκόπου της Ουψάλας Βαλέριου με δυο καταστατικά (1202) που είναι τα παλιότερα καταγεγραμένα προνόμια της Σουηδικής εκκλησίας, ο Γιαρλ Μπίργιερ πέθανε (1202) και ο ενός έτους μόλις εγγονός του χρίστηκε νέος Γιαρλ από τον πατέρα του με σκοπό να αυξήσει περισσότερο τη δύναμη του στέμματος αλλά οδήγησε σε μεγαλύτερη γελοιοποίηση.
Ο πόλεμος με τους λαούς της Βαλτικής συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σβέρκερ, ο Μπίργιερ Μπρόσα ανέλαβε μια εκστρατεία στο Βιέρλαντ στην ανατολική Εσθονία λίγο πριν ή μετά την άνοδο στον θρόνο της Σουηδίας του Σβέρκερ, μια πηγή αναφέρει ότι στρατεύματα της Δημοκρατίας του Νόβγκοροντ επιτέθηκαν στη Φινλανδία (1198) καταστρέφοντας το Τούρκου το οποίο βρισκόταν υπό Σουηδική κατοχή αφού είχε προηγηθεί άλλη μια Ρωσική επίθεση (1191), από τότε το Τούρκου δεν υπήρχε ως εγκατάσταση.[12] Ένας Δανός δούκας ο Γιοχάνες τον 13ο αιώνα σύμφωνα με επιγραφή που βρέθηκε στον τάφο του ήταν ο "τρόμος των παγανιστών", ταυτοποιείται με τον Ιωάννη Γιαρλ ο οποίος πολέμησε τους Ρώσους και τους Ινγκριάνους για 9 χρόνια αλλά σκοτώθηκε από Καρελιανούς πειρατές στη λίμνη Μαλαρέν κατά τη διάρκεια της επιστροφής του, η χήρα του κατόρθωσε να μαζέψει χρήματα με τα οποία σκότωσε τους δολοφόνους στο Εστασκάρ, γενικά Εσθονοί και Κουρανιανοί πειρατές δημιουργούσαν μεγάλο πρόβλημα στις ακτές τους Σουηδίας και της Δανίας εκείνη την εποχή.[13]
Οι 4 γιοι του Κνούτου οι οποίοι ζούσαν στη βασιλική αυλή άρχισαν να διεκδικούν τα δικαιώματα τους στον θρόνο της Δανίας λόγω του πατέρα τους (1203), ο Σβέρκερ τους εξόρισε στη Νορβηγία αλλά η θέση του στον θρόνο από τότε ήταν αβέβαιη, οι γιοι του επέστρεψαν με Νορβηγικό στρατό από την ομάδα των Μπίρκεμπέινερ αλλά συνετρίβησαν στη μάχη του Αλμπάρας στο Τίβεντεν όπου σκοτώθηκαν οι 3 από τους 4 γιους, επέζησε μονάχα ο Έρικ. Ο Έρικ επέστρεψε (1208) αυτή τη φορά με υποστήριξη Δανών ευγενών υπό την ηγεσία του Έμπε Σάνεσεν πατέρα της μετέπειτα πρώτης της συζύγου και αδελφού του Ανδρέα Σάνεσεν, αρχιεπισκόπου του Λουντ, κάποιες πηγές που ανεβάζουν τον αριθμό του στρατού στις 12.000 θεωρούνται υπερβολικές,[14] είχαν και επιπλέον ενισχύσεις με στρατιώτες από τη Βοημία.[15] Στη μάχη του Λένα που ακολούθησε στο Βάστεργκοτλαντ ο βασιλικός στρατός του Σβέρκερ γνώρισε μεγάλη συντριβή, στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν επίσης ο Έμπε Σάνεσεν, ο αδελφός του Λάρς, όπως και ο Γιαρλ του Σβέρκερ Κνούτος,[16] ο Έρικ στέφθηκε βασιλιάς ως Ερρίκος Ι΄ της Σουηδίας οδηγώντας τον Σβέρκερ σε εξορία στη Δανία.
Ο Σβέρκερ επιχείρησε με τη βοήθεια του πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ ο οποίος τον υποστήριζε να ξαναπάρει το στέμμα αλλά χωρίς επιτυχία, επιστρέφοντας στη Σουηδία με Δανικά στρατεύματα ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη του Γκέστιλρεν στις 17 Ιουλίου 1210,[10] οι αρχαίες πηγές αναφέρουν ότι η ομάδα του Φόλκουνγκ του πήρε τη ζωή, ο αρχηγός της ομάδας και κουνιάδος του Φόλκε Γιαρλ έπεσε και εκείνος στη μάχη.[17] η θέση στην οποία έγινε η μάχη αμφισβητείται, η πιθανότερη θέση είναι το προάστιο Βάρβ στο Βάστεργκοτλαντ.
Παρά τις εχθρότητες του ο Σβέρκερ δέχτηκε τα καλύτερα λόγια για το διάστημα στο οποίο ήταν βασιλιάς, στον Νόμο του Βάστεργκοτλαντ γράφεται : "Ο 16ος κυβερνήτης ήταν ο βασιλιάς Σβέρκερ, ένας σοφός και καλός άντρας που έφερε μεγάλη ευτυχία στο βασίλειο αλλά σκοτώθηκε από αδελφικά χέρια, διέμενε στην Αλβάστρα και όλοι έλεγαν τα καλύτερα λόγια γι'αυτόν" [18]
Με την πρώτη σύζυγο του τη Δανίδα ευγενή Βενεδίκτη Έμπεσνταττερ (πέθανε το 1200) την οποία παντρεύτηκε την εποχή που ζούσε στη Δανία (1190) ο Σβέρκερ είχε τουλάχιστον μια κόρη την Ελένη Σβέρκερσνταττερ, πιθανώς είχε και άλλα παιδιά όπως σύμφωνα με κάποιες πηγές τον Κάρλ Σβέρκερσον που παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά Σβερ της Νορβηγίας αλλά πέθανε πρόωρα (1198),[19] είχε ίσως άλλες δυο κόρες τη Μαργαρίτα που παντρεύτηκε τον Βίτζλαβ του Ρούγκεν και τη Χριστίνα που παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β΄, λόρδο του Μεκλεμβούργου αλλά πιθανώς να ήταν και συνοδοί της πρώτης συζύγου του.[20]
Με τον δεύτερο γάμο του με την Ίνγκεγκερδη Μπίργιερσνταττερ του Μπγιέλμπο απέκτησε τον διάδοχο του Ιωάννη (1201 - 1222) που έγινε βασιλιάς ως Ιωάννης Α΄ της Σουηδίας (1216).[21]
Η κόρη του Ελένη Σβέρκερσνταττερ παντρεύτηκε τον Σακ Φόλκασον από την οικογένεια των Μπγιέλμπο, δικαστή στο Βάστεργκοτλαντ, οι θυγατέρες τους Κατερίνα του Ίμσεμπουργκ και Βενεδίκτη του Μπγιέλμπο έγιναν με τους γάμους τους πιόνια προκειμένου να κερδίσουν τη διαδοχή στον θρόνο της Σουηδίας αφού μετά τη δεκαετία του 1220 η αρσενική γραμμή της δυναστείας των Σβέρκερ είχε ξεκληριστεί.[22] Η Κατερίνα παντρεύτηκε τον Ερρίκος ΙΑ΄ της Σουηδίας αλλά δεν έκανε παιδιά, η Βενεδίκτη παντρεύτηκε τον Σβάλντεπολκ του Βιμπί αποκτώντας πολλές κόρες οι οποίες παντρεύτηκαν σημαντικούς Σουηδούς ευγενείς.
↑Gillingstam, "Knut Eriksson", referring to a papal letter from 1208 which indicates that the four sons were not considered under-age at the time of their father's demise.
↑ 10,010,1Harrison, Sveriges historia; medeltiden, p. 106.
Η αρίθμηση των Έρικ αρχίζει από τον Έρικ ΣΤ΄, που είναι στην πραγματικότητα ο Α΄, καθώς οι πρώτοι πέντε είναι μυθικοί. Το ίδιο και οι πρώτοι έξι Κάρολοι είναι μυθικοί: ο Κάρολος Ζ΄ θα έπρεπε να είναι ο Α΄.
_heraldry_1725_drawing_(crop).svg)
Σχετικά πολυμέσα
