Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα

Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Robert Strange McNamara (Αγγλικά)
Γέννηση	9  Ιουνίου 1916 Σαν Φρανσίσκο
Θάνατος	6  Ιουλίου 2009 Ουάσινγκτον
Τόπος ταφής	Εθνικό Κοιμητήριο του Άρλινγκτον
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Θρησκεία	Πρεσβυτεριανή Εκκλησία Πρεσβυτεριανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ (έως 1937) Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ (έως 1939) Piedmont High School (έως 1933)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	τραπεζίτης πολιτικός συγγραφέας οικονομολόγος στρατιωτικός
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ Ford Motor Company
Περίοδος ακμής	1943
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ και Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
Οικογένεια
Σύζυγος	Margaret McNamara (1940–1981)
Τέκνα	Robert Craig McNamara
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	αντισυνταγματάρχης
Πόλεμοι/μάχες	Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών (1961–1968) Πρόεδρος της Παγκοσμίου Τραπέζης (1968–1981)
Βραβεύσεις	Λεγεωνάριος της Λεγεώνας της Αξίας Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας (1968) Μετάλλιο Τιμής Νταγκ Χάμαρσολντ (1983) Βραβείο των τεσσάρων ελευθεριών - Ελευθερία από την Ένδεια Βραβείο Άμυνας Διακεκριμένης Υπηρεσίας Λεγεώνα της Αξίας προσκοπικός Αετός
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ρόμπερτ Στρέιντζ ΜακΝαμάρα (αγγλικά: Robert Strange McNamara; 9 Ιουνίου 1916 – 6 Ιουλίου 2009) ήταν Αμερικανός επιχειρηματίας και ο όγδοος Υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, υπηρετώντας από το 1961 έως το 1968 υπό τους Προέδρους Τζον Φ. Κένεντι και Λύντον Τζόνσον. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κλιμάκωση της εμπλοκής των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο Μακναμάρα ήταν υπεύθυνος για τη θέσπιση της ανάλυσης συστημάτων στη δημόσια πολιτική, η οποία εξελίχθηκε στον κλάδο που είναι γνωστός σήμερα ως ανάλυση πολιτικής.

Γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο στο Μπέρκλεϊ και τη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ και υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, ο Χένρι Φορντ Β΄ προσέλαβε τον Μακναμάρα και μαζί με άλλους βετεράνους της Πολεμικής Αεροπορίας του Στρατού για να εργαστούν στη Ford Motor Company. Αυτή η ομάδα έγινε γνωστή ως «Whiz Kids» και βοήθησε στη μεταρρύθμιση της Ford με σύγχρονα συστήματα ελέγχου προγραμματισμού, οργάνωσης και διαχείρισης. Αφού υπηρέτησε για λίγο ως πρόεδρος της Ford, ο ΜακΝαμάρα δέχτηκε το διορισμό ως Υπουργός Άμυνας.

Ο Μακναμάρα έγινε στενός σύμβουλος του Κένεντι και υποστήριξε τη χρήση αποκλεισμού κατά τη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα. Ο Κένεντι και ο ΜακΝαμάρα καθιέρωσαν μια αμυντική στρατηγική του Ψυχρού Πολέμου ευέλικτης απόκρισης, η οποία προέβλεπε την ανάγκη για στρατιωτικές απαντήσεις εκτός από μαζικά αντίποινα. Ο ΜακΝαμάρα ενοποίησε τις λειτουργίες πληροφοριών και υλικοτεχνικής υποστήριξης του Πενταγώνου σε δύο κεντρικές υπηρεσίες: την Υπηρεσία Πληροφοριών Άμυνας και την Υπηρεσία Αμυντικών Προμηθειών. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Κένεντι, ο ΜακΝαμάρα προήδρευσε αύξηση της συγκέντρωσης Αμερικανών στρατιωτών στο Νότιο Βιετνάμ. Μετά το περιστατικό στον Κόλπο του Τόνκιν το 1964, ο αριθμός των Αμερικανών στρατιωτών στο Βιετνάμ αυξήθηκε δραματικά. Ο ΜακΝαμάρα και άλλοι πολιτικοί των ΗΠΑ φοβήθηκαν ότι η πτώση του Νοτίου Βιετνάμ σε ένα κομμουνιστικό καθεστώς θα οδηγούσε στην πτώση άλλων κυβερνήσεων στην περιοχή. Τον Οκτώβριο του 1966, ξεκίνησε το Project 100.000, τη μείωση των προτύπων IQ του στρατού που επέτρεψε τη στρατολόγηση 354.000 επιπλέον ανδρών, παρά την κριτική ότι δεν ήταν κατάλληλοι για εργασία σε περιβάλλον με υψηλό στρες ή επικίνδυνα περιβάλλοντα.

Ο Μακναμάρα γινόταν όλο και πιο σκεπτικιστής για την αποτελεσματικότητα της δέσμευσης αμερικανικών στρατευμάτων στο Βιετνάμ. Το 1968, παραιτήθηκε από τη θέση του Υπουργού Άμυνας για να γίνει Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Παραμένει ο μακροβιότερος Υπουργός Άμυνας, έχοντας παραμείνει στο αξίωμα για επτά χρόνια. Υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας μέχρι το 1981, μετατοπίζοντας την εστίαση της Παγκόσμιας Τράπεζας από τις υποδομές και την εκβιομηχάνιση στη μείωση της φτώχειας. Μετά τη συνταξιοδότησή του, υπηρέτησε ως διαχειριστής πολλών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένου του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια και του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς. Σε μεταγενέστερα γραπτά και συνεντεύξεις του, εξέφρασε τη μετάνοιά του για τις αποφάσεις που πήρε κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.