Σουρικάτα
| Σουρικάτα | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||
| Suricata suricatta (Schreber, 1776) | ||||||||||||||||
 Τόποι διαβίωσης της σουρικάτας
|
Η σουρικάτα[1] (Suricata suricatta, αφρικάανς Meerkat, στα ελληνικά αναφέρεται επίσης μίρκατ[2] ή μέρκατ[3], από τα αγγλικά και τα αφρικάανς αντίστοιχα) είναι μικρό θηλαστικό που ανήκει στην οικογένεια της μαγκούστας. Οι σουρικάτες εμφανίζονται στην έρημο Καλαχάρι της Μποτσουάνας, της Ναμίμπια και της Νοτίου Αφρικής σε ομάδες των 20 ή περισσοτέρων μελών και ζούνε 12-14 χρόνια. Το κυριότερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα στέκονται όρθια για αρκετή ώρα πατώντας στα πίσω πόδια τους και χρησιμοποιώντας την ουρά τους ως στήριγμα. Το βράδυ μένουν σε υπόγειες φωλιές, ενώ βγαίνουν έξω μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. [4][5]
Συμπεριφορά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι σουρικάτες είναι κοινωνικά θηλαστικά. Σχηματίζουν αγέλες των 2 έως 30 ατόμων, με θηλυκά και αρσενικά μέλη, συνήθως σε σχεδόν ίδιους αριθμούς. Οι αγέλες περιλαμβάνουν πολλές οικογένειες ζευγαριών και των μικρών τους. Τα μέλη της αγέλης αναλαμβάνουν διάφορα καθήκοντα εκ περιτροπής, όπως τη φροντίδα των μικρών ή την περιφρούρηση της περιοχής για αρπακτικά. Υψηλότερα στην ιεραρχία είναι τα μεγαλύτερα σε ηλικία μέλη της ομάδας. Οι αγέλες έχουν κυρίαρχα θηλυκά (συνήθως τα βαρύτερα) και κατώτερα στην ιεραρχία θηλυκά. Κατά κανόνα, τα κυρίαρχα θηλυκά ζευγαρώνουν και γεννούν μικρά και τα κατώτερα στην ιεραρχία θηλυκά προσφέρουν αλτρουιστικά τη βοήθειά τους στη φροντίδα των μικρών. Τα θηλυκά που είναι κατώτερα στην ιεραρχία δεν είναι εύκολο να αναπαραχθούν, καθώς, για παράδειγμα, κυρίαρχα θηλυκά συχνά σκοτώνουν τα μικρά τους. Έχει παρατηρηθεί, βέβαια, και το αντίστροφο: κατώτερα στην ιεραρχία θηλυκά να σκοτώνουν τα μικρά των κυρίαρχων θηλυκών, ώστε να βελτιωθεί η κοινωνική θέση των δικών τους μικρών στην αγέλη.
Οι διαπληκτισμοί μεταξύ μελών διαφορετικών αγελών είναι ιδιαίτερα επιθετικοί και συχνά έχουν ως αποτέλεσμα σοβαρούς τραυματισμούς και θάνατο.
Διατροφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι σουρικάτες είναι ζώα παμφάγα, αλλά η διατροφή τους αποτελείται κυρίως από έντομα (σκαθάρια και λεπιδόπτερα), αυγά, αμφίβια, μικρά πουλιά, μικρά θηλαστικά, ακόμα και φίδια και σκορπιούς, αφού έχουν ανοσία στο δηλητήριό τους. Τρώνε επίσης διάφορα φυτά και σπόρους. Αφιερώνουν καθημερινά 5 με 8 ώρες στην αναζήτηση και συλλογή τροφής.
Εχθροί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι σουρικάτες έχει πολλούς φυσικούς εχθρούς, όπως σαύρες, φίδια και αετούς. Σε διάφορες περιστάσεις, όπως για παράδειγμα κατά την αναζήτηση τροφής, ορίζονται φρουροί, οι οποίοι κάθονται όρθιοι και ελέγχουν την περιοχή. Εάν δουν κάποιο αρπακτικό, βγάζουν μία κραυγή που περιέχει πληροφορίες για το είδος του θηρευτή, την απόσταση και την ταχύτητά του. Τότε όλη η ομάδα στέκεται στα δύο πόδια και ύστερα τρέχει προς το πλησιέστερο λαγούμι, όπου και περιμένει να περάσει ο κίνδυνος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Σουρικάτες στο ύψος τους Αρχειοθετήθηκε 2010-08-24 στο Wayback Machine., πρωτοσέλιδο περιοδικού National Geographic στα Ελληνικά, Σεπτέμβριος 2002
- ↑ "Επιχείρηση "Μίρκατ"[νεκρός σύνδεσμος], ΕΡΤ online
- ↑ Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών για το μάθημα της Γεωγραφίας στο Δημοτικό Σχολείο, Το βιβλίο του εκπαιδευτικού, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Αθήνα 2011, σελ. 75
- ↑ Αυτό είναι το πιο αιμοβόρο θηλαστικό του πλανήτη, σύμφωνα με την επιστήμη, newsbeast.gr
- ↑ Αυτό είναι το πιο θανάσιμο θηλαστικό για το ίδιο του το είδος, lifo.gr
