Τιγρογαλή
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Τιγρογαλή | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Η Τιγρογαλή
| ||||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||
| Τιγρογαλή - Leopardus tigrinus Schreber, 1775 |
Η Τιγρογαλή (Leopardus tigrinus), γνωστή στη Νότια Αμερική και με τις ονομασίες Tigrillo, Tigrina ή Oncilla, είναι μία μικρή αγριόγατα, που ζει στα ορεινά και τροπικά δάση της κεντρικής και νότιας Αμερικής.Δραστηριοποιείται κυρίως κατά τη διάρκεια της νύχτας και του λυκόφωτος, αλλά έχει παρατηρηθεί και κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Η Τιγρογαλή, είναι στενός συγγενής του Οσελότου και του Μάργκεϊ και έχει ένα ωχρώδες παλτό με μαύρες βούλες.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Τιγρογαλή, μοιάζει πολύ με τον Οσελότο και το Μάργκεϊ, αλλά είναι μικρότερη, με πιο λεπτό σώμα και στενότερο ρύγχος.Έχει μήκος από 38 έως 59 cm, με 20 έως 42 cm, το μήκος της ουράς.Ενώ, είναι μεγαλύτερη από τον μέσο όρο της κατοικίδιας γάτας, η Τιγρογαλή είναι ελαφρύτερη, με βάρος από 1 έως 3,5 κιλά.
Η γούνα της, είναι παχιά και μαλακή, με χρώμα ανοιχτό καφέ και σκούρο ωχρώδες, με πολλές μαύρες βούλες σε όλη την πλάτη και τα πλευρά.Η κοιλιά της, έχει ωχρό χρώμα με μαύρα στίγματα και η ουρά της, έχει μαύρους δακτυλίους.Οι βούλες, είναι μαύρες ή καφέ, με ανοιχτό χρώμα στο κέντρο και ακανόνιστο σχήμα.Τα πόδια της, έχουν μεσαίου μεγέθους στίγματα.Αυτό το χρώμα, βοηθά την Τιγρογαλή να αναμιγνύεται με το φως των τροπικών δασών, προσφέροντας, έτσι, κάποιο είδος προστασίας.Το σαγόνι της Τιγρογαλής, είναι σχετικά μικρό, με λιγότερα δόντια, αλλά καλά ανεπτυγμένους κυνόδοντες.Έχουν καταγραφεί ορισμένα άτομα με μελανισμό σε ορισμένα πυκνά δάση.
Συμπεριφορά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Τιγρογαλή, ζει κυρίως στο έδαφος, αλλά είναι ιδιαίτερα ικανή ορειβάτης.Όπως όλες οι γάτες, η Τιγρογαλή, είναι σαρκοφάγο ζώο.Αυτή η γάτα, τρώει μικρά θηλαστικά, σαύρες, πουλιά, αυγά, ασπόνδυλα και περιστασιακά, βατράχους των δέντρων.Μερικές φορές, μπορεί να φάει και χόρτα.Η Τιγρογαλή, παραμονεύει το θήραμά του από απόσταση, μέχρι να πιάσει απότομα και να σκοτώσει το ζώο.
Είναι γενικά νυκτόβια ζώα, αλλά σε ερήμους όπως η Καατίγκα (έρημος της ανατολικής Βραζιλίας), όπου η κύρια πηγή τροφής της είναι οι σαύρες, είναι ενεργά κατά τη διάρκεια της ημέρας.Συνήθως επικοινωνούν μεταξύ τους, με ήχους που μοιάζουν με γαργάρες.
Κατανομή και οικότοποι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Τιγρογαλές, κατανέμονται από την Κόστα Ρίκα έως την βόρεια Αργεντινή και προτιμούν ιδιαίτερα τα ορεινά δάση.Βρίσκονται, συνήθως, σε υψόμετρα μεγαλύτερα από το Μάργκεϊ ή τον Οσελότο.Έχουν βρεθεί σε υψόμετρα 4.500 μέτρων στην Κολομβία, στα υψίπεδα των Άνδεων στο Εκουαδόρ και στο Περού και σε υποτροπικά δάση στις ορεινές περιοχές της Βραζιλίας.Έχουν, επίσης, καταγραφή και σε θαμνώδεις εκτάσεις.
Έχουν παρατηρηθεί και στο βόρειο τμήμα του Παναμά, ενώ δεν φαίνεται να υπάρχει στην υπόλοιπη χώρα.
Το 2013, προτάθηκε να διαχωριστεί ο πληθυσμός στην νότια Βραζιλία σε ένα νέο είδος, την Νότια Τιγρογαλή (Leopardus guttulus), το οποίο δεν σχετίζεται με τον πληθυσμό της Τιγρογαλής στην βορειοανατολική Βραζιλία.
Αναπαραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]_-_Museo_Civico_di_Storia_Naturale_Giacomo_Doria_-_Genoa,_Italy_-_DSC02677.JPG)
Ο οίστρος του θηλυκού, διαρκεί από 3 έως 9 ημέρες.Οι Τιγρογαλές, γεννούν 1 έως 3 γατάκια (συνήθως μόνο 1), μετά από κύηση 74 έως 76 ημερών.Τα γατάκια, ανοίγουν τα μάτια τους, μετά από 8 έως 17 μέρες, ασυνήθιστα μεγάλο διάστημα για μία γάτα τέτοιου μεγέθους.Σε αντίθεση με άλλες γάτες, οι κοπτήρες, εμφανίζονται πρώτα, ενώ τα υπόλοιπα δόντια, εμφανίζονται στις 21 ημέρες από την γέννηση.Τα γατάκια, αρχίζουν να λαμβάνουν στερεή τροφή από τις 38 έως τις 56 μέρες, ενώ απογαλακτίζονται στους 3 μήνες.
Οι Τιγρογαλές, φτάνουν στη σεξουαλική ωριμότητα σε ηλικία 2 ή 2,5 ετών.Ζουν περίπου μέχρι 11 στην άγρια φύση και περίπου 17 σε αιχμαλωσία.
Υποείδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Τιγρογαλή, έχει 4 υποείδη:
- Leopardus tigrinus tigrinus - ανατολική Βενεζουέλα, Γουιάνα και βορειοανατολική Βραζιλία
- Leopardus tigrinus guttulus - κεντρική και νότια Βραζιλία, Ουρουγουάη, Παραγουάη και βόρεια Αργεντινή (αργότερα αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστό είδος)
- Leopardus tigrinus oncilla - κεντρική Αμερική
- Leopardus pardinoeides tigrinus - δυτική Βενεζουέλα, Κολομβία, Ισημερινός, Περού
Το 2013, η γενετική μελέτη, έδειξε ότι το υποείδος Leopardus tigrinus guttulus, αποτελεί ξεχωριστό είδος, διαχωρίζοντας το από την Τιγρογαλή, με ονομασία Leopardus guttulus.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί υβριδισμός μεταξύ της Τιγρογαλής και του Κολοκόλο στην κεντρική Αμερική.
Διατήρηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η IUCN έχει κατατάξει την Τιγρογαλή ως «Ευάλωτη».Οι κύριες απειλές για αυτά τα αιλουροειδή, είναι η αποψίλωση των δασών και η λαθροθηρία.Οι Τιγρογαλές, συχνά θανατώνονται για τη γούνα τους, η οποία είναι ιδιαίτερα πολύτιμη και συχνά πωλείται ως είδος ένδυσης.
Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στα μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας της Τιγρογαλής, είναι η ανθρώπινη επέκταση σε εκτάσεις που κάποτε αποτελούσαν ανοιχτό έδαφος για τα άγριες γάτες. Οι φυτείες καφέ που δημιουργούνται σε υγρά δάση, προκαλούν τη μείωση των οικοτόπων που προτιμά.
Υβριδισμός της Τιγρογαλής με τον Αγριόγατο του Ζοφρουά (Leopardus geoffroyi), έχει βρεθεί στο νοτιότερο μέρος της κατανομής της, ενώ υβριδισμός με την Αγριόγατα της Πάμπας (Leopardus pajeros), έχει βρεθεί στην κεντρική Βραζιλία.Η δημιουργία, όμως υβριδικών απογόνων, αποτελεί κύρια απειλή για τις Τιγρογαλές.
