Χρήστης:Ellinos/πρόχειρο
 |
Αυτή η σελίδα είναι το κύριο «πρόχειρο χρήστη» του Ellinos. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας. |
Οικογένειες των Αγγειόσπερμων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]APG IV
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τάξεις αγγειόσπερμων φυτών | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Angiosperms |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Σημείωση για τους συντάκτες σχετικά με το πώς να διαχειριστούν τη δυνατότητα εμφάνισης/απόκρυψης:
- Χρησιμοποιήστε
{{Ellinos|state=collapsed}}για να εμφανίζεται αυτό το πρότυπο σε συνεπτυγμένη (κρυφή) κατάσταση. - Χρησιμοποιήστε
{{Ellinos|state=expanded}}για να εμφανίζεται αυτό το πρότυπο σε διευρυμένη (πλήρως ορατή) κατάσταση. - Χρησιμοποιήστε
{{Ellinos|state=autocollapse}}για να εμφανίζεται αυτό το πρότυπο σε συνεπτυγμένη (κρυφή) κατάσταση όταν υπάρχει ένα άλλο πρότυπο του ίδιου τύπου στη σελίδα. (Αυτό είναι συνήθως η προεπιλογή).
Αρχική ορατότητα: επί του παρόντος η προεπιλογή είναι collapsed
Κόκκινο κρασί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κόκκινο κρασί είναι κρασί το οποίο παράγεται από μαύρες ποικιλίες του σταφυλίου με την διαδικασία που εξασφαλίζει την μεταβίβαση των ανθοκυανίνων από τον φλοιό στο μούστο. Τα κόκκινα κρασιά είναι άφθονες με τανίνες.
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κόκκινο κρασί παράγεται από κόκκινο ή μαύρο σταφύλι. Χρωστικές που δίνουν το κόκκινο χρώμα στα κρασιά - ανθοκυανίνες, βρίσκονται στο φλοιό των κόκκινων σταφυλιών. Τα σταφύλια μόλις φτάσουν στο οινοποιείο μεταφέρονται στο θλιπτήριο όπου γίνεται έκθλιψη των ράγων. Στη συνέχεια η σταφυλομάζα μεταγέρεται στις δεξαμινές για αλκοολική ζύμωση[1]. Σε αυτό το στάδιο καθορίζεται η ποιότητα του κρασιού κα τα χαρακτηριστικά του.
Ποικιλίες μαύρων σταφυλίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αγιωργίτικο
- Καμπερνέ Σοβινιόν
- Καμπερνέ Φραν
- Καρμενέρ
- Ξινόμαυρο
- Μερλό
- Πινό Νουάρ
- Σιρά
- Πινοτάζ
- Τεμπρανίγιο
- Μοντεπουλτσιάνο
- Καδάρκα
- Σαπεράβι
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξωτερικοί σύνδεσμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Jeff Cox "From Vines to Wines: The Complete Guide to Growing Grapes and Making Your Own Wine" pgs 131-142 Storey Publishing 1999 (ISBN 1-58017-105-2)
Λευκό κρασί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λευκό κρασί είναι κρασί το οποίο παράγεται όσο από λευκές τόσο και από τις κόκκινες ή ροζ ποικιλίες σταφύλιων μέσω αλκοολικής ζύμωσης χωρίς το φλοιό. Η απουσία του φλοιού καθορίζει το ανοιχτό χρώμα του κρασιού γιατί ο χυμός της σάρκας των περισσότερων ποικιλίων σταφύλιων είναι σχεδόν άχρωμος[1].
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι περισσότερες ποικιλίες των σταφύλιων περιέχουν τις χρωστικές ουσίες - ανθοκυανίνες - μόνο στον φλοιό τους γι'αυτό το λευκό κρασί μπορεί να παράγεται από τα σταφύλια αποιαδήποτε χρώματος. Όμως απαραίτιτη προυπόθεση για αυτό είναι η απουσία επαφής χυμού με τον φλοιό.
Για λόγους ελαχυστοποίησης χρόνου επαφής του μούστου με τον φλοιό τα σταφύλια εκθλίβουν στην οινοποιία όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Στη αλκοολική ζύμωση του λευκού κρασιού παίζει μεγάλο ρόλο ο έλεγχος της θερμοκρασίας. Για την καλύτερη δράση των ζυμομυκήτων η θερμοκρασία πρέπει να διατηρείται σε επίπεδο 20 βαθμών.
Ποικιλίες λευκών σταφύλιων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Σαρντονέ
- Ρίσλινγκ
- Σοβινιόν μπλαν
- Σεμιλιόν
- Πινό Γκρι
- Αλιγκοτέ
- Μουσκαντέ
- Σενέν Μπλαν
- Μοσχάτο
- Γκεβιρτστραμίνερ
- Πινό μπλαν
- Σιλβάνερ
- Μαρσάν
- Σαβανιέν
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξωτερικοί σύνδεσμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Varieties of white wines —(Αγγλικά)(Γαλλικά)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ K. MacNeil The Wine Bible pg 31 Workman Publishing 2001 ISBN 1-56305-434-5
Μαλπιγειώδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Μαλπιγειώδη | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||
|
Τα Μαλπιγειώδη (λατ. Fabales) είνια τάξη των αγγειόσπερμων φυτών που είανι ευρέως διαδεδομένα σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με το σύστημα APG IV περιλαμβάνει 36 οικογένειες, 716 γένη και 16 065 είδη.
Σε πιο παλιά παραδοσιακά σύστηματα ταξηνόμισης όπως σύστημα του Κρόνκουιστ τέτοια τάξη δεν υπήρχε και οι οικογένειες της τάξης αυτής κατατάσσονταν σε 13 διαφορετικές τάξεις, μερικές από τις οποίες δεν ανήκουν σε όμαδα Ροζίδων[1].
Τα φύτα που περιλαμβάνονται σε αυτή την τάξη διαφέρουν πάρα πολύ μορφολογικά και φενοτυπικά. Για παράδειγμα σε τάξη Μαλπιγειώδη ανήκει το είδος Βιολέτα (Víola) - ποώδες φύτα, και το είδος Λεύκη (Pópulus) - μεγάλο δένδρο ύψους έως και 60 μ.
Ταξινόμηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με το σύστημα APG IV (2016) η τάξη των κυαμώδη περιλαμβάνει 36 οικογένειες:
- Achariaceae
- Balanopaceae
- Bonnetiaceae
- Caryocaraceae
- Chrysobalanaceae
- Dichapetalaceae
- Euphroniaceae
- Trigoniaceae
- Clusiaceae
- Ctenolophonaceae
- Elatinaceae
- Euphorbiaceae
- Goupiaceae
- Humiriaceae
- Hypericaceae
- Irvingiaceae
- Ixonanthaceae
- Lacistemataceae
- Linaceae
- Lophopyxidaceae
- Malpighiaceae
- Ochnaceae
- Medusagynaceae
- Quiinaceae
- Pandaceae
- Passifloraceae
- Malesherbiaceae
- Turneraceae
- Phyllanthaceae
- Picrodendraceae
- Podostemaceae
- Putranjivaceae
- Rhizophoraceae
- Erythroxylaceae
- Salicaceae
- Violaceae
Οικονομική σημασία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα][[Εικόνα:Flax_flowers.jpg|250px|thumb|right|Τα άνθη του είδους Λίνον το χρησιμώτατον Πολλά φύτα που ανήκουν σε αυτην την τάξη έχουν σημαντική οικονομική και γεωργική σημασία. Πιο σπουδαίο και παλιότερο φυτό που καλλιεργείται σε αρκετά μεγάλες εκτάσεις είναι το λινάρι ή Λίνον το χρησιμώτατον (Linum usitatissimum). Άλλο ένα φυτό που καλλιεργείται και καταναλόνεται από ανθρώπους είναι η Μανιότη η εδώδιμος ή μανιόκα (Manihot esculenta). Επίσης μεγάλη οικονομική σημασία έχει το καουτσουκόδενδρο ( Hēvea brasiliēnsis) - η πηγή του φυσικού καουτσούκ.
Κλαδόγραμμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρακάτω παρουζιάζεται η κλαδόγραμμα της ομάδας rosids που δείχνει υποθετικές συγγενικές σχέσεις της τάξεως Μαλπιγειώδη σύμφωνα με το σύστημα APG IV (2016)[2]
| rosids |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ PMID 21628300 (PubMed)
Citation will be completed automatically in a few minutes. Jump the queue or expand by hand - ↑ http://www.mobot.org/MOBOT/research/APweb/ Angiosperm phylogeny website, version 14.
Λαμιώδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Λαμιώδη | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Lámium purpúreum
| ||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||
|
Τα Λαμιώδη (λατ. Lamiáles) είναι τάξη αγγειόσπερμων φυτών. Σύμφωνα με το σύστημα APG IV ανήκει στην ομάδα Asterids. Τα φύλλα συνήθως αντίθετα, άνθη ακτινόμορφα ή ζυγόμορφα.
Ταξινομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η τάξη Λαμιώδη περιλαμβάνει τις εξής οικογένειες:
- Acanthaceae
- Bignoniaceae
- Byblidaceae
- Calceolariaceae
- Carlemanniaceae
- Gesneriaceae
- Lamiaceae
- Lentibulariaceae
- Linderniaceae
- Martyniaceae
- Mazaceae
- Oleaceae
- Orobanchaceae
- Paulowniaceae
- Pedaliaceae
- Peltantheraceae
- Phrymaceae
- Plantaginaceae
- Plocospermataceae
- Schlegeliaceae
- Scrophulariaceae
- Stilbaceae
- Tetrachondraceae
- Thomandersiaceae
- Verbenaceae
Κλαδόγραμμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρακάτω παρουζιάζεται η κλαδόγραμμα της ομάδας asterids που δείχνει υποθετικές συγγενικές σχέσεις της τάξεως Λαμιώδη σύμφωνα με το σύστημα APG IV (2016)[1]
| asterids |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Angiosperm Phylogeny Group (2009). An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III // Botanical Journal of the Linnean Society
APG IV
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| angiosperms |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Στρυχνώδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα Στρυχνώδη (λατ. Solanales) είναι τάξη των αγγειόσπερμων, στο σύστημα APG II κατατάσσεται στην ομάδα euasterids I. Μερικά από τα πιοπαλιά συστήματα χησιμοποιούν όνομα Polemoniales για αυτήν την τάξη.
Ταξονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]APG III
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με το σύστημα APG II στην τάξη Στρυχνώδων εντάσσονται 5 οικογένειες[1]:
- οικογένεια Solanaceae- Στρυχνοειδή
- οικογένεια Convolvulaceae- Περιπλοκοειδή
- οικογένεια Montiniaceae
- οικογένεια Sphenocleaceae
- οικογένεια Hydroleaceae
Cronquist σύστημα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με την πιο παλιά ταξιμόμηση του Cronquist η τάξη Στρυχνώδων περιλαμβάνει τις εξής οικογέμειες:
- οικογένεια Duckeodendraceae- τώρα είναι συνώνυμο της οικογένειας Στρυχνοειδών (Solanaceae)
- οικογένεια Nolanaceae - τώρα είναι συνώνυμο της οικογένειας Στρυχνοειδών (Solanaceae)
- οικογένεια Cuscutaceae - τώρα είναι συνώνυμο της οικογένειας Convolvulaceae
- οικογένεια Retziaceae - τώρα είναι συνώνυμο της οικογένειας Stilbaceae
- οικογένεια Menyanthaceae - τώρα είναι στην τάξη Asterales
- οικογένεια Polemoniaceae - τώρα είναι στην τάξη Ericales
- οικογένεια Hydrophyllaceae - τώρα είναι συνώνυμο της οικογένειας Boraginaceae
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Angiosperm Phylogeny Group (2009). An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III // Botanical Journal of the Linnean Society
Κατηγορία:Ευδικότυλα Κατηγορία:Τάξεις φυτών
Καψικόν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Καψικόν (λατ. Cāpsicum) είναι γένος φυτών από το φύλο Capsiceae της οικογένειας Στρυχνοειδών.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα φυτά γένους Καψικόν κατάγονται από την υποτροπικές περιοχές του Μεξικού και Γουατεμάλας που είχε οικοποιήθηκε οπό τους πολιτισμούς των Μάγια και Αζτέκων. Οι καυτερες πιπεριές χρισημοποιήθηκαν αντί φια αλάτι και γλυκές πιπεριές σαν βρώσιμα λαχανικά.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ετήσιο ή πολυετές θαμνώδες φυτό ύψους 20-120 εκ. Σήμερα καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο όσο ως υπαίθρεια καλλιέργεια τόσο και υπό κάλυψη, σημαντική για διατροφή του ανθρώπου. Ποικιλίες των φυτών γένους Καψικόν που περιέχουν καυστική ουσία καψαϊσίνη χρισημοποιούνται ως μπαχαρικό και στην φαρμακευτική βιομηχανία.
Ταξονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατατάσσεται στην υποοικογένεια Στρυχνοειδών (Solanoideae_ της οικογένειας Στρυχνοειδών (Solanaceae) της τάξης Στρυχνώδων (Solanales). Το γένος περιέχει από 31[1] έως 40 είδους[2]
- Capsicum annuum ή Καψικόν το ετήσιον το οποίο περιλαμβάνει πολλές κοινές ποικιλίες, όπως τις πιπεριές φούσκες, wax, πιπεριές καγιέν, jalapeños και τις chiltepin
- συνονυμία Capsicum frutescens ή Καψικόν το θαμνώδες το οποίο περιλαμβάνει τις malagueta, ταμπάσκο και πιπεριές Ταϊλάνδης, πίρι πίρι και Malawian Kambuzi
- Capsicum baccatum ή Καψικόν το ραγοφόρον το οποίο περιλαμβάνει τις πιπεριές aji της Νοτίου Αμερικής
- Capsicum buforum
- Capsicum caballeroi
- Capsicum campylopodium
- Capsicum cardenasii
- Capsicum ceratocalyx
- Capsicum chacoense
- Capsicum chinense ή Καψικόν το σινικόν, το οποίο περιλαμβάνει τις πιο καυτερές πιπεριές όπως τις naga, habanero, Datil και Scotch bonnet
- Capsicum coccineum
- Capsicum cornutum
- Capsicum dimorphum
- Capsicum dusenii
- Capsicum eshbaughii
- Capsicum eximium
- Capsicum flexuosum
- Capsicum friburgense
- Capsicum galapagoense
- Capsicum geminifolium
- Capsicum havanense
- Capsicum hookerianum
- Capsicum hunzikerianum
- Capsicum lanceolatum
- Capsicum leptopodum
- Capsicum lycianthoides
- Capsicum minutiflorum
- Capsicum mirabile
- Capsicum mositicum
- Capsicum parvifolium
- Capsicum pereirae
- Capsicum pubescens ή Καψικόν το χνοώδες το οποίο περιλαμβάνει τις πιπεριές rocoto της Νοτίου Αμερικής
- Capsicum ramosissimum
- Capsicum recurvatum
- Capsicum rhomboideum
- Capsicum schottianum
- Capsicum scolnikianum
- Capsicum spina-alba
- Capsicum tovarii
- Capsicum villosum
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Eduardo A. Moscone et al.: The Evolution of Chili Peppers (Capsicum — Solanaceae): A cytogenic Perspective. In: D.M. Spooner et al. (Hrsg.): Solanaceae VI: Genomics Meets Biodiversity, ISHS Acta Horticulturae 745, Juni 2007. ISBN 978-90-6605-427-1. Seiten 137—169.
- ↑ Capsicum: πλιροφορίες στην ιστοσελίδα The Plant List
Στρυχνοειδή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Στρυχνοειδή | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Μελιτζάνα Solanum melongena
ποικιλία Aubergine | ||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||
|
Τα στρυχνοειδή (λατ. Solanaceae) είναι μια οικογένεια αγγειόσπερμων η οποία περιλαμβάνει ετήσια, διετή και πολυετή ποώδη, θαμνώδη και σπανίως δενδρώδη φυτά. Διαθέτουν απλά, ακέραια ή έλλοβα φύλλα, χωρίς παράφυλλα. Άνθη σπανίως πλαγίως ζυγόμορφα και έχουν απλό στύλο. Καρπός ονομάζεται ράγα ή πυξίδιο. Η οικογένεια στρυχνοειδών περιλαμβάνει πολλά βρώσιμα και καλλιεργούμενα είδη όπως η πατάτα (Solánum tuberósum), μελιτζάνα (Solánum melongéna), καπνός (Nicotiána tabacus), ντομάτα (Solánum lycopérsicum), πιπεριά (Capsicum annuum) κ.α. Συνολικά η οικογένεια αυτή περιλαμβάνει πάνω από 2500 είδη φυτών. [1]. Ανθικός τύπος *Κ(5) [Σ(5) Α(5)] Γ(2)
Συστηματική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η οικογένεια των στρυχνοειδών περιλαμβάνει περίπου 2500 είδη και σε 115 γένους τα οποία υποδιαιρείται σε 7 υποοικογένειες:
- υποοικογένια Browallioideae
- υποοικογένια Goetzeoideae
- υποοικογένια Nicotianoideae
- υποοικογένια Petunioideae
- υποοικογένια Schizanthoideae
- υποοικογένια Schwenckioideae
- υποοικογένια Solanoideae
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Solanaceae πληροφορίες για την οικογένεια στην ιστοσελίδα Tropicos.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]APG
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ομάδα Φυλογένειας Αγγειόσπερμων (APG, Angiosperm Phylogeny Group) είναι διεθνής ομάδα ειδικών και επιστημόνων στο πεδίο συστηματικής βοτανικής που δούλεψαν για κοινό σύστημα ταξινόμησης των αγγειόσπερμων φυτών, βασισμένο κατά κύριο λόγο σε μοριακή ανάλυση του δεοξυριβονουκλεϊκού οξέος ή DNA.
Συστήματα APG
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα σημαντικότερα αποτελέσματα της δουλειάς της ομάδας APG είναι τα συστήματα ταξινόμησης Σύστημα APG I, APG II, APG III και APG IV δημοσιευμένα αντιστοίχως το 1998, 2003, 2009 και 2016.
Αντίθετα με τα παλιότερα συστήματα που είχαν σχεδιαστεί από έναν δύο επιστήμονες, τα συστήματα ταξινόμησης APG ετοιμάστηκαν από πολλές ομάδες επιστημόνων. Ως αποτέλεσμα τα αγγειόσπερμα φυτά έγιναν πρώτο taxa το σύστημα του οποίου είχε επεξεργαστεί κατά κύριο λόγο βάσει των μοριακών χαρακτηριστικών[1].
Συμμετέχοντες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι κύριοι δημιουργοί του Συστήματος APG I (1998) είναι Κόρε Μπρέμερ (Kåre Bremer, Department of Systematic Botany, Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, Σουηδία), Μαρκ Τσέιζ (Mark W. Chase, Jodrell Laboratory, Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Κιού, Ηνωμένο Βασίλειο) και Πίτερ Στίβενς (Peter F. Stevens, Harvard University Herbaria, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ΗΠΑ). Στην δημιουργία του συστήματος συνέβαλλαν σε μεγάλο βαθμό επίσης Arne A. Anderberg, Anders Backlund, Birgitta Bremer, Barbara G. Briggs, Peter K. Endress, Michael F. Fay, Peter Goldblatt, Mats H. G. Gustafsson, Sara B. Hoot, Walter S. Judd, Mari Källersjö, Elizabeth A. Kellogg, Kathleen A. Kron, Donald H. Les, Cynthia M. Morton, Daniel L. Nickrent, Richard G. Olmstead, Robert A. Price, Christopher J. Quinn, James E. Rodman, Paula J. Rudall, Vincent Savolainen, Douglas E. Soltis, Pamela S. Soltis, Kenneth J. Sytsma, Mats Thulin[2].
Οι κύριοι δημιουργοί του Συστήματος APG II (2003) είναι Μπιργκίττα Μπρέμερ (Birgitta Bremer, The Bergius Foundation, Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών, Σουηδία), Κόρε Μπρέμερ (Kåre Bremer, Department of Systematic Botany, Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, Σουηδία), Μαρκ Τσέιζ (Mark W. Chase, Jodrell Laboratory, Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Κιού, Ηνωμένο Βασίλειο), Τζέιμς Ρίβιλ (James L. Reveal, Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, ΗΠΑ), Ντούγκλας Σόλτης (Douglas E. Soltis, Πανεπιστήμιο της Φλόριντας, ΗΠΑ) Πάμελα Σόλτης (Pamela S. Soltis, Πανεπιστήμιο της Φλόριντας, ΗΠΑ) και Πίτερ Στέβενς (Peter F. Stevens, Βοτανικός Κήπος του Μιζούρι, ΗΠΑ). Στην δημιουργία του συστήματος συνέβαλλαν σε μεγάλο βάθμο επίσης Arne A. Anderberg, Michael F. Fay, Peter Goldblatt, Walter S. Judd, Mari Källersjö, Jesper Kårehed, Kathleen A. Kron, Johannes Lundberg, Daniel L. Nickrent, Richard G. Olmstead, Bengt Oxelman, J. Chris Pires, James E. Rodman, Paula J. Rudall, Vincent Savolainen, Kenneth J. Sytsma, Michelle van der Bank, Kenneth Wurdack, Jenny Q.-Y. Xiang и Sue Zmarzty[3].
Οι κύριοι δημιουργοί του Συστήματος APG III (2009) είναι Μπιργκίττα Μπρέμερ (Birgitta Bremer, The Bergius Foundation, Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών, Σουηδία), Κόρε Μπρέμερ (Kåre Bremer, Department of Systematic Botany, Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, Σουηδία), Μαρκ Τσέιζ (Mark W. Chase, Jodrell Laboratory, Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Κιού, Ηνωμένο Βασίλειο), Μάικλ Φαίη (Michael F. Fay, Jodrell Laboratory, Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Κιού, Ηνωμένο Βασίλειο), Τζέιμς Ρίβιλ (James L. Reveal, Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, ΗΠΑ), Ντούγκλας Σόλτης (Douglas E. Soltis, Πανεπιστήμιο της Φλόριντας, ΗΠΑ) Πάμελα Σόλτης (Pamela S. Soltis, Πανεπιστήμιο της Φλόριντας, ΗΠΑ) και Πίτερ Στέβενς (Peter F. Stevens, Βοτανικός Κήπος του Μιζούρι, ΗΠΑ). Στην δημιουργία του συστήματος συνέβαλλαν σε μεγάλο βάθμο επίσης Arne A. Anderberg, Michael J. Moore, Richard G. Olmstead, Paula J. Rudall, Kenneth J. Sytsma, David C. Tank, Kenneth Wurdack, Jenny Q.-Y. Xiang и Sue Zmarzty[4].
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Phylogeny and Evolution of Angiosperms, Sunderland, Massachusetts, Soltis, DE; P. S. Soltis, P. K. Endress, 2005
- ↑ Angiosperm Phylogeny Group (1998)
- ↑ APG (2003). An update of the Angiosperm Phylogeny Group…
- ↑ An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III…
Ανθικός τύπος είναι μία συμβολική αναπαράσταση της μορφολογίας του άνθους με χρήση του ελληνικού ή λατινικού αλφάβιτου, σύμβολων και ψύφιων.
Φύλο του άνθους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αρχή του τύπου ,πορεί να υποδεικνιείται το φύλο του άνθους:
— αρσενικό άνθος (περιέχει μόνο στήμονες);
— θηλικό άνθος (περιέχει μόνο ύπερο);
— ερμαφρόδιτο άνθος.
.svg){kind=small}
Συμμετρία του άνθους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- — το άνθος έχει πολλά επίπεδα συμμέτριας (ακτινόμορφο)
- — το άνθος έχει μόνο ένα επ'ιπεδο συμμέτριας (ζυγόμορφο)
— το άνθος είναι δισυμμετρικό.
Τμήματα του άνθους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά από τα σύμβολα ακολοθούν γράμματα τα οποία χαρακτιρίζουν το περιάνθιο, στήμονες και ύπερο. Δίπλα με κάθε γράμμα ψυφιακά υποδεικνίειται και ο αριθνός των στοιχίων (κάλυκων, σεπάλων κτλ.) Κ = κάλυκας, ακολουθεί ο αριθμός σέπαλων, Σ = στεφάνη, ακολουθεί ο αριθμός πετάλων Α = ανδρείο, ακολουθεί ο αριμός στήμονων, Γ = γυναικείο, ακολουθεί ο αριθμός καρπόφυλλων, Π = περιγόνιο.
Παραδείγματα ανθικών τύπων μερικών φυτών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μηλέα η ήμερος ή Malus domestica — Κ5Σ5Α∞Γ5
- Αρακάς ή Písum — Κ5Σ{(1,2,1)}Α{(9),1}Γ1
- Πατάτα ή Solanum tuberosum — Κ5Σ5Α5Γ2
| Greece economy collage.png Greek agriculture, shipping and tourism, important sectors of the Greek economy | |
Οινοποίηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οινοποίηση είναι η τεχνολογική διαδικασία παραγωγής κρασιών από τα σταφύλια, αλλά και από τους άλλους καρπούς και μούρα.
Η διαδικασία αυτή όσο αφορά το κομμάτι παραγωγής κρασιών περιλαμβάνει τα εξής στάδια: έκθλιψη των ραγών, διαχωρισμός των ραγών από τους βοστρύχους, αλκοολική ζύμωση του μούστου και των στέμφυλων, διαχωρισμός μούστου από τα στέμφυλα, ωρίμανση και παλαίωση.
Ανάλογα με την διάρκεια εκχύλισης, δηλαδή με τον χρόνο το οποίο ο γλεύκος ή μούστος παραμένει με τα στέμφυλα σε μία δεξαμενή οι οίνοι ξεχωρίζονται σε νέους και οίνοι οι οποίοι προορίζονται για παλαίωση. Για παραγωγή νέων οίνων η εκχύλιση διαρκεί 2-3 μέρες, για οίνους που πάνε για παλαίωση - 8-15 μέρες.
Κατηγορίες κρασιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία τα κρασιά κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες:
- οι οίνοι "ονομασίας προέλευσης" οι οποίοι με τη σειρά τους διαχωρίζονται σε
- κρασιά "ονομασίας προέλευσης ελεγχόμενης" (ΟΠΕ)
- κρασιά "ονομασίας προέλευσης ανωτέρας ποιότητας" (ΟΠΑΠ).
- επιτραπέζιοι οίνοι.
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η λίστα με τις μεγαλύτερες χώρες οινοπαραγωγούς[1].
| Country | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ιταλία |
48,525 | 42,772 | 45,616 | 52,029 | 44,739 | 50,000 | 50,900 | 42,500 | 48,500 |
 Γαλλία |
44,381 | 50,757 | 41,548 | 42,004 | 46,698 | 47,000 | 45,200 | 36,600 | 46,400 |
 Ισπανία |
35,353 | 33,397 | 31,123 | 45,650 | 41,620 | 37,700 | 39,300 | 32,500 | 40,900 |
 Ηνωμένες Πολιτείες |
20,887 | 19,140 | 21,650 | 23,590 | 22,300 | 21,700 | 23,600 | 23,300 | 23,900 |
 Αργεντινή |
16,250 | 15,473 | 11,778 | 14,984 | 15,197 | 13,400 | 9,400 | 11,800 | 14,500 |
 Αυστραλία |
11,420 | 11,180 | 12,260 | 12,500 | 12,000 | 11,900 | 13,100 | 13,900 | 12,500 |
 Νότια Αφρική |
9,327 | 9,725 | 10,569 | 10,982 | 11,316 | 11,200 | 10,500 | 10,800 | 9,500 |
 Κίνα |
13,000 | 13,200 | 13,511 | 11,780 | 11,178 | 11,500 | 11,400 | 11,400 | 10,800 |
 Χιλή |
8,844 | 10,464 | 12,554 | 12,820 | 10,500 | 12,900 | 10,100 | 9,500 | 12,900 |
 Γερμανία |
6,906 | 9,132 | 9,012 | 8,409 | 9,334 | 8,900 | 9,000 | 7,500 | 9,800 |
 Πορτογαλία |
7,148 | 5,622 | 6,308 | 6,237 | 6,195 | 7,000 | 6,000 | 6,700 | 5,300 |
 Ρουμανία |
3,287 | 4,058 | 3,311 | 5,100 | 3,700 | 3,600 | 3,300 | 4,300 | 5,200 |
 Ρωσική Ομοσπονδία |
6,400 | 6,353 | 6,400 | 5,300 | 4,900 | 5,600 | 5,200 | 4,700 | 4,700 |
 Ουγγαρία |
1,646 | 2,508 | 1,765 | 2,600 | 2,400 | 2,600 | 2,500 | 2,500 | 3,400 |
 Ελλάδα |
2,950 | 2,750 | 3,115 | 3,343 | 2,800 | 2,501 | 2,491 | 2,600 | 2,200 |
| Rest of the World | 27,847 | 30,906 | 27,194 | 31,000 | 27,100 | 29,800 | 29,900 | 30,00 | 30,700 |
| World | 264,425 | 267,279 | 257,889 | 290,100 | 270,000 | 277,000 | 273,000 | 251,000 | 282,000 |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Οι μεγαλύτεροι οινοπαραγωγοί». International Organisation of Vine and Wine. Source: OIV, October 2017.
Υδροπονία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα][[Εικόνα:Leafy_Greens_Hydroponics.jpg|250px|thumb|right|Καλλιέργια του μαρουλιού που χρησιμοποιεί το σύστημα καλλιέργειας σε λεπτό στρώμα θρεπτικού διαλύματος]]
Η υδροπονία (από τις ελληνικές λέξεις ύδωρ - νερό και πόνημα - έργο) είναι μία τεχνική καλλιέργειας φυτών εκτός εδάφους[1], κυρίως στα αδρανή υποστρώματα. Οι θρεπτικές ουσίες απαραίτητες για την αναπτήξη των φυτών δεν περιέχονται στο υπόστρωμα στο οποίο ανατύσσεται το φυτό, όμως παρέχονται μέσω θρεπτικού διαλύμματος.
Η υδροπονία δίνει την δυνατότητα να ελέγχουμε τις συνθήκες στις οποίες αναπτύσσεται το φυτό - ρυθμίζουμε το πρόγραμμα θρέψης του φυτού, θερμοκρασία και υγρασία του χώρου που περιβάλλει την ρίζα. Επίσης εφόσον το υπόστρωμα είναι αδρανές, δηλαδή στερεώνεται τις θρεπτικές ουσίες, απουσιάζουν και παθογόνοι μικροοργανισμοί και άλλοι εχθροί. Επιπλέον στο υπόστρομα δεν αναπτύσσονται τα ζιζάνια που με τη σειρά του συνεπάγεται στην μηδενική χρήση φυτοφαρμάκων και ζιζανιοκτόνων.
Όλα τα υδροπονικά συστήματα διακρίνονται στις δύο ομάδες: κλειστές όπου το θρεπτικό διάλλυμα ανακυκλόνεται και ανοικτά στα οποία το θρεπτικό διάλλυμα που περρισεύει χάνεται στο έδαφος.
Στην Ελλάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην Ελλάδα από υδροπονικές φάρμες καλλύπτονται 1.450 στρέμματα 400 απο τα οποία βρίσκονται στην Βόρεια Ελλάδα, 150 ψτρέμματα στην Στερεά Ελλάδα, 300 στρέμματα στην Αττική, 450 στρέμματα στην Πελοπόννησο, 100 στρέμματα στην Δυτική Ελλάδα και 350 στρέμματα στην Κρήτη.
Αμπελουργία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αμπελουργία είναι ένας κλάδος της γεωργίας, το σύνολό των δραστηριοτήτων, πρακτηκών και γνώσεων που απευθείνονται στην καλλιέργεια της αμπέλου για παραγωγή κρασιών, επιτραπέζιων σταφυλιών και σταφίδας.
Οι δραστηριότητες της αμπελουργίας περιλαμβάνουν παρακολούθηση και καταπολέμηση των παρασίτων και ασθενειών, λίπανση, άρδευση, παρακολούθηση της ανάπτυξης των φυτών και καρπών, συγκομιδή και κλάδεμα. Κατά κανόνα οι αμπελουργοί συνεργάζονται με τους οινοπαραγωγούς τους οποίους προμηθεύονται με τα σταφύλια.
Η αμπελουργία διαχωρίζεται σε τρείς τομείς:
- παραγωγή οινοποιήσιμων σταφυλιών
- παραγωγή σταφίδων
- παραγωγή επιτραπέζιων σταφυλιών
Σταφύλι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο καρπός της αμπέλου λέγεται ράγα. Ο φλοιός της ράγας αποτελεί 5-20% συνολικής μάζας της ράγας ανάλογα με την ποικιλία. Όταν οι ράγες ωριμάζουν το δέρμα ή φλοιός τους περιέχει την πλειονότητα των αρωματικών ουσιών και της τανίνης. Αυτοί οι παράγοντες καθίστανται σημαντικοί στην οινοποίηση για μεθόδους όπως εκχύλιση χρώματος ή διάλυση αρώματος.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αμπελώνας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αμπελώνας είναι ένα αγροτεμάχιο στο οποίο καλλιεργείται ο άμπελος κυρίως για την παραγωγή κρασιών αλλά και για της παραγωγή σταφύδων, χυμούς, ξυδιών και για κατανάλωση νωπών σταφυλιών. Η επιστήμη, η πρακτική και η μελέτη της παραγωγής αμπελώνων είναι γνωστή ως αμπελουργία. Ο αμπελώνας χαρακτερίχεται συχνά από το τερουάρ, γαλλική λέξη που σημαίνει σύνολο εδαφοκλιματικών παραγόντων και ειδικών χαρακτηριστικών της περιοχής.
Ο παλιότερος παραγωγηκός αμπελώνας όπως θεωρείται να βρίσκεται στο σλοβενικό Μάριμπορ, στις όχθες του ποταμού Δράβος. Εκεί βρίσκονται τα αμπέλια 400 χρονών τα οποία αναγκωρίστηκαν ως τα πιό παλιά αμπέλια.
Σύμφωνα με τον ΔιεθνήΟργανισμό Αμπέλου και Οίνου οι μεγαλύτερες εκτάσεις των αμπελώνων βρίσκονται στην Ισπανία (1,000,200 εκ.), Κίνα (799,000 εκ.) και στη Γαλλία (792,000 εκ.)[2].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Gericke, William F. (1937). «Hydroponics - crop production in liquid culture media». Science 85 (2198): 177–178. doi:. PMID 17732930. Bibcode: 1937Sci....85..177G.
- ↑ «China overtakes France in vineyards». BBC News. 27 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2015.
Σεμιλιόν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σεμιλιόν ή σεμιγιόν (γαλ. Sémillon) είναι μία ποικιλία της αμπέλου που χρησιμοποιείται για την παραγωγή λευκών κρασιών.
Σεμιλιόν είναι η βασική ποικιλία λευκών σταφυλιών στην αμπελουργική πιριοχή του Μπορντώ[1]. Καλλιεργείται και γύρω της στις όχθες του ποταμού Ντορντόν. Έχει πολύ υψηλή απόδοση, μέχρι και 100.000 κγ ανά εκτάριο. Η ποικιλία αυτή έχει μεσαία αντοχή στις ασθένειες όπως περονόσπορο και τεφρά σήψη αμπέλου. Το πιο σημαντικό μειονέκτημα της ποικιλίας είναι απουσία αντοχής σε χαμηλές θερμοκρατίες.
Σεμιλιόν καλλιεργείται κυρίως στη Γαλλία, Νότια Αφρική, Αυστραλία, Βόρεια και Νότια Αμερική.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Pierre Galet: Dictionnaire encyclopédique des cépages Hachette Livre, 1.2000. (ISBN 2-01-236331-8).
Σοβινιόν μπλαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το σοβινιόν μπλαν (γαλ. Sauvignon blanc) είναι γαλλική ποικιλία της αμπέλου που χρησιμοποιείται για την παραγωγή λευκών κρασιών. Είναι μία από τις πιο δημοφιλείς ποικιλίες σε όλο τον κόσμο.
Τώρα η ποικιλία σοβινιόν μπλαν είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής ποικιλία λευκών σταφυλιών μετά το μερλό. Κατάγεται από την κοιλάδα του ΛίγηραςΛίγηρα[1]. Στην Ευρώπη καλλιεργείται επίσης στην περιοχή Μπορντώ στη Γαλλία, στις περιοχές Βένετο και Φρίουλι-Βενέτσια Τζούλια στην Ιταλία, στην Αυστρία, Ελβετία, Τσεχία, Σλοβενία, Κροατία, Σερβία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Ισπανία κ.α.
Η ποικιλία σοβινιόν μπλαν εμφανίστηκε μετά από φυσική διασταύρωση των ποικιλιών σαβανιέν και σενέν μπλαν. Οι μεταλλάξεις του σοβινιόν μπλαν είναι σοβινιόν γκρί (ή σοβινιόν ροζέ), σοβινιόν νουάρ και σοβινιόν βιολέτ.
Οι βότρυες της ποικιλίας σοβινιόν μπλαν έχουν κυλινδρικό σχήμα, οι ράγες βρίσκονται πολύ κοντά. Ωριμάζει αρκετά αργά, περίπου μια εβδομάδα αργότερα από την ποικιλία σιλβάνερ. Έχει χαμηλή απόδοση: από τα σταφύλια που τρυγούν σε έκταση ενός εκταρίου παράγονται 60-70 εκατόλιτρα κρασί.
Συνωνυμία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Beyaz Sauvignon, Blanc doux, Blanc Fumé, Bordeaux bianco, Champagne, Douce blanche, Feher Sauvignon, Feigentraube, Fie, Fumé, Fumé Blanc, Fumé surin, Genetin, gennetin, Gentin, Gros Sauvignon, Libournais, Melkii sotern, Muskat Sylvaner, Muskatani Sivanec, Muskatni Silvanac, Muskatni Silvanec, Muskatsilvaner, Muskat-Sylvaner,Painechon, Pellegrina, Petit Sauvignon, Picabon, Piccabon, Pinot Mestny Bely, Pissotta, Puinechou, Punechon, Punechou, Quinechon, Rouchelin, Sampelgrina, Sarvonien, Sauternes, Sauvignon, Sauvignon Bianco, Sauvignon Blanco, Sauvignon fumé, Sauvignon gros, Sauvignon Jaune, Sauvignon jeune, Sauvignon petit, Sauvignon vert, Sauvignon White, Savagnou, Savignon, Sciampagna, Servanien, Servonien, Servoyen, Souternes, Sovinak, Sovinjon, Sovinjon beli, Sovinon, Spergolina, Surin, Sylvaner musqué, Uva Pergolina, Weißer Sauvignon и Zoeld Ortlibi[2].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ K. MacNeil The Wine Bible pg 52 Workman Publishing 2001 (ISBN 1-56305-434-5)
- ↑ Sauvignon Blanc, Vitis International Variety Catalogue, accessed 2010-11-24
Πινό Νουάρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].JPG)
Το πινό νουάρ (γαλ. Pinot noir, γερ. Spätburgunder) είναι μια ποικιλία της αμπέλου για παραγωγή των ερυθρών κρασιών. Στα γαλλικά η ονομασία της ποικιλίας σημαίνει "μαύρο κουκουνάρι" επειδή οι πυκνοί βότρυες της που έχουν μικρό μέγεθος μοιάζουν με τα κουκουνάρια των κωνοφόρων[1].
Θεωρείται ότι η ποικιλία αυτή κατάγεται από την Βουργουνδία. Εδώ βρίσκεται η λεγόμενη "Χρυσή κλίση" που παράγονται "μεγάλα κρασιά Βουργουνδίας".
Το πινό νουάρ θεωρείται μία από τις τρεις βασικές ποικιλίες αμπέλου επιτρεπόμενες για την παραγωγή της σαμπάνιας. Η ποικιλίας πινό νουάρ καλλιεργείται σχεδόν σε όλο τον κόσμο, κυρίως στις περιοχές με εύκρατο ψυχρό κλίμα: στην Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Ελβετία, Ιαπωνία, ΗΠΑ και στις χώρες του Νέου Κόσμου. Σημαντική ποσότητα της αμπέλου καλλιεργείται και στην περιοχή Καμπανίας στην Γαλλία για την παραγωγή αφρωδών οίνων[2].
Τα συνώνυμα της ποικιλίας είναι: Blauburgunder, Blauer Arbst, Blauer Spätburgunder, Burgunder, Cortaillod, Morillon, Morillon Noir, Mourillon, Spätburgunder, Rulandské modré, Pinot Franc, Pinot Nero, Savagnin Noir, Salvagnin Noir[3].
== Παραπομπές ==
- ↑ «Etymologie de pineau». Centre Nationale de Ressounces Textuelles et Lexicales (in French). Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Wine & Spirits Education Trust Wine and Spirits: Understanding Wine Quality pp. 6–9, Second Revised Edition (2012), London, (ISBN 978-1-905819-15-7)
- ↑ VIVC: Pinot Noir passport data
Σιρά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σιρά ή σιράζ είναι μια ποικιλία της αμπέλου που χρησιμοποιείται για παραγωγή ερυθρών και ροζ κρασιών, όσο παραδοσιακών ξηρών, τόσο και εμπλουτισμένων κρασιών. Καλλιεργείται σχεδόν σε κάθε χώρα με παρουσία παραγωγής κρασιών. Ωστόσο οι μεγαλύτερες εκτάσεις βρίσκονται στη Γαλλία, Αυστραλία, Ιταλία, ΗΠΑ, Νότια Αφρική, Χιλή και Αργεντινή. Συνολικά σε όλο τον κόσμο καλλιεργούνται 142.600 εκ[1].
Τα συνώνυμα της ποικιλίας είναι: Antourenein noir, Candive, Entournerein, Hermitage, Hignin noir, Marsanne noir, Shiraz, Sira, Sirac, Sirah, Syra, and Syrac.
Καταγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ποικιλία κατάγεται από την περιοχή του Ροδανού στη Γαλλία. Το 1998 μια μελέτη που διεξήχθη από την ερευνητική ομάδα της Κάρολ Μέρεντιθ στο Τμήμα Αμπελουργίας και Οινολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις χρησιμοποίησε δακτυλογράφηση DNA και εκτεταμένο υλικό αναφοράς σταφυλιών από τον αμπελουργικό ερευνητικό σταθμό στο Μονπελιέ της Γαλλίας και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σιρά ήταν ο απόγονος του ποικιλίες σταφυλιών Ντουρέζα (πατέρας) και Μοντιέζ μπλανς (μητέρα)[2][3][4][5][6].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Entry on "Vine varieties" in J. Robinson (ed) The Oxford Companion to Wine Third Edition, p. 746, Oxford University Press 2006, (ISBN 0-19-860990-6)
- ↑ Carole Meredith: Origins of Syrah, p. 3-4 in: The Syrah Producers' Club 19 April 2004 – Syrah Worldwide Roma
- ↑ Bowers, J.E; Siret, R; Meredith, C.P; This, P; Boursiquot, J.-M (2000). «A Single Pair of Parents Proposed for a Group of Grapevine Varieties in Northeastern France». Acta Horticulturae (528): 129–132. doi:. Proceedings of the Seventh International Symposium on Grapevine Genetics and Breeding. http://www.actahort.org/books/528/528_15.htm.
- ↑ Vouillamoz, J.F. and Grando, M.S. 2006. "Genealogy of wine grape cultivars: 'Pinot' is related to 'Syrah'", Heredity 97:102–110 Quote: "Our data strongly confirmed the 'Syrah' parentage ('Dureza' x 'Mondeuse blanche') established by Bowers et al."
- ↑ Oz Clark&Margaret Rand (2001). Oz Clarke's Encyclopedia of Grapes. Hardcourt, inc. σελίδες g 247. ISBN 978-0-15-100714-1.
- ↑ Entry on "Syrah" in J. Robinson (ed), "The Oxford Companion to Wine", Third Edition, p. 676-677, Oxford University Press 2006, (ISBN 0-19-860990-6)
Σαρντονέ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σαρντονέ (γαλ. Chardonnay) είναι κλασσική ποικιλία της αμπέλου που χρησιμοποιείται για παραγωγή λευκών κρασιών. Η ποικιλία αυτή κατάγεται από την Βουργουνδία, όμως τώρα καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο από την Αγγλία μέχρι τη Νέα Ζηλανδία[1].
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το αμπέλι έχει μεσαίο μέγεθος. Οι ράγες μικρού μεγέθους, έχουν στρογγυλό σχήμα, ζουμερές. Ο βότρυς του αμπέλου έχει επίσης μικρό μέγεθος και μεσαία μάζα 80-100 γρ. Η ποικιλία έχει μικρή απόδοση, 8-10 τόνους ανά εκτάριο. Αντέχει χαμηλές θερμοκρασίες.
Καλλιέργεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε όλο τον κόσμο η ποικιλία σαρντονέ καλλιεργείται σε έκταση 175.000 εκ[2]. Αυτή η ποικιλία ταξινομείται ως εβδόμη πιο δημοφιλή ποικιλία σε λίστα δημοφιλέστερων αμπέλων. Στη Γαλλία 90% του σαρντονέ τρυγούν στην Βουργουνδία. Παρ' όλ' αυτά οι μεγαλύτερες εκτασεις του σαρντονέ βρίσκονται στις ΗΠΑ, στην πολιτεία Καλιφόρνια που οι καλλιεργούμενες εκτάσεις ανέρχονται έως 44.500 εκ. Επίσης καλλιεργείται σε αρκετές εκτάσεις στην Ιταλία (11.800 εκ), Μολδαβία (10.000 εκ.) και Γεωργία (18.000 εκ.).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Robinson, Jancis (2003). Jancis Robinson's Wine Course (3rd έκδοση). Abbeville Press. σελίδες 101–06. ISBN 0-7892-0883-0.
- ↑ «Distribution of the World's Grapevine Varieties» (PDF). oiv.int. International Organisation of Vine and Wine. 28 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2018.
Ρϊσλονγκ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ρίσλινγκ (γερ. Riesling) είναι μια ποικιλία αμπέλου η οποία χρησιμοποιείται για παραγωγή λευκών κρασιών. Καλλιεργείται σε πολλές χώρες του κόσμου, κυρίως στην Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία και Αυστραλία, επίσης στην Ρωσία, Βουλγαρία, Ελβετία, Ουγγαρία, ΗΠΑ και Αργεντινή.
Αναφέρεται την πρώτη φορά στον στον XV αιώνα στην κοιλάδα του Ρήνου και Μοζέλλα. Έχει μεγαλήτερες εκτάσεις στην Γερμανία (23.596 εκ)[1] και Γαλλία, κυρίως στην Αλσατία (3.350 εκ.)[2].
Η ποικιλία έχει δυνατότητα να προσαρμοστεί στα διάφορα είδη εδαφών. Έχει σχετικά μικρή απόδοση και η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις κλιματικές συνθήκες και τρόπους καλλιέργειας. Η ποικιλία δεν έχει αντοχή στις περισσότερες ασθένειες, όμως έχει καλή αντοχή περονόσπορο.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ German Wine Institute: German Wine Statistics 2015-2016
- ↑ CIVA website, read on September 9, 2007
Μερλο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μερλό (γαλ. Merlot) είναι γαλλική ποικιλία αμπέλου η οποία χρησιμοποιείται για παραγωγή ερυθρών κρασιών. Μαζί με την ποικιλία Καμπερνέ Σοβινιόν θεωρείται μία από τις πιο δημοφιλείς ποικιλίες της αμπέλου και καλλιεργείται σε πολλές αμπελουργικές χώρες. Στην Ελλάδα καλλιεργείται κυρίως στην Χαλκιδική, Λάρισα, Αττική και Πέλλα. Το 2004 καταλάμβανε 105.000 στρέμματα[1], καθώς η ποικιλία επεκτάθηκε έως 108.000 στρέμματα[2] διεθνώς. Η ποικιλία έχει μεσαία αντοχή στις ασθένειες όπως περονόσπορο και τεφρά σήψη αμπέλου. Όμως η ποικιλία είναι ευαίσθητη στη ξηρασία. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ J. Robinson (ed) The Oxford Companion to Wine Third Edition, Oxford University Press 2006, pg. 746: "Vine varieties",
- ↑ «Distribution of the world's grapevine varieties» (PDF).
Καμπερνέ Σοβινιόν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το καμπερνέ σοβινιόν (γαλ. Cabernet Sauvignon) είναι μία ποικιλία του αμπελιού η οποία χρησιμοποιείται για παραγωγή ερυθρών κρασιών. Το καμπερνέ σοβινιόν εμφανίστηκε στον XVII αιώνα στο Μπορντώ ως αποτέλεσμα διασταύρωσης ποικιλιών Καμπερνέ Φραν και Σοβινιόν Μπλαν. Για πολύ καιρό ήταν η πιο κοινή και πιο καλλιεργούμενη ποικιλία αμπελιού στον κόσμο. Αυτή η ποικιλία είναι λιγότερο απαιτητική και φυτρώνεται σε διάφορες κλιματικές συνθήκες[1]. Το καμπερνέ σοβινιόν έχει αυξημένη αντοχή στις ασθένειες όπως περονόσπορο και τεφρά σήψη αμπέλου. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μεντόσα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα],_departments_and_its_capital.png)
Η επαρχία Μεντόσα (ισπ. Mendoza) είναι μία από τις 23 επαρχίες της Αργεντινής και βρίσκεται στα δυτικά του κεντρικού μέρους της χώρας, στην περιοχή Κούγιο. Η πρωτεύουσα της επαρχίας είναι η πόλη Μεντόσα. Συνορεύει με τις επαρχίες Σαν Χουάν, Σαν Λούις, Λα Πάμπα και Νεουκέν. Δυτικά συνορεύει με τη Χιλή.
Οικονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα κρασιά της Μεντόσας είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο και οι τοπικοί οινοπαραγωγοί δίνουν 70% της συνολικής ποσότητας κρασιού που παράγεται στην Αργεντινή[1]. Εκτός από το αμπέλι στην επαρχία καλλιεργούνται μηλιές, αχλαδιές, ντομάτες, κρεμμύδια, δαμασκηνιές, ελιές, βυσσινιές, ροδακινιές και κυδωνιές. Η μελισσοκομία είναι άλλος ένας κλάδος της γεωργίας που αναπτύσσεται τελευταία χρόνια. Ο αριθμός των κυψελών ανέρχεται στις 30 000 κυψέλες.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τουκουμάν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η επαρχία Τουκουμάν (ισπ. Tucumán) είναι επαρχία στην βόρεια Αργεντινή. Είναι μία από τις πιο μικρές επαρχίες στην χώρας. Πρωτεύουσα - η πόλη Σαν Μιγκέλ ντε Τουκουμάν. Συνορεύει με τις επαρχίες Καταμάρκα, Σάλτα και Σαντιάγο δελ Εστέρο. Υποδιαιρείται σε 17 διαμερίσματα.
Διοικητική διαίρεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Διαμερίσματα της επαρχίας Τουκουμάν | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| № στον χάρτη | Ονομασία | Ισπανική ονομασία |
Πληθυσμός, χιλ.κατ. (2001) |
Πληθυσμός, χιλ.κατ. (2010) |
Έκταση, χλμ |
Πυκνότητα, κατ./χλμ. |
Διοικητικό κέντρο | |||||||||
Σάντα Φε
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η επαρχία Σάντα Φε(ισπ. Santa Fe) - είναι μια επαρχία στην ανατολική Αργεντινή. Διοικητικό κέντρο της επαρχίας είναι η πόλη Σάντα Φε. Χωρίζεται στα 19 διαμερίσματα. Συνορεύει με τις επαρχίες Τσάκο, Μπουένος Άιρες, Κορριέντες, Έντρε Ρίος, Σαντιάγο ντελ Εστέρο και Κόρδοβα. Η επαρχία Σάντα Φε είναι μία από τις πιο πυκνoκατoικημένες επαρχίες της Αργεντινής. Η πρωτεύουσα, Σάντα Φε, έχει πληθυσμό 405,6 χιλ.κατοίκους (2018), όμως η πιο μεγάλη πόλη της επαρχίας είναι η Ροσάριο η οποία βρίσκεται στα νότια της επαρχίας, με πληθυσμό 1.193 χιλ.κατοίκους (2010).
Διοικητική διαίρεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Διαμερίσματα της επαρχίας Σάντα Φε | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| № | Ονομασία | Ισπανική ονομασία |
Πληθυσμός, χιλ.κάτοικοι (2001) |
Πληθυσμός, χιλ.κάτοικοι (2010) |
Έκταση, χλμ2 | Πυκνότητα, κάτ./χλμ2 | Διοικητικό κέντρο | ||||