Ψυχοαναλυτικός φεμινισμός

Ο Ψυχαναλυτικός φεμινισμός βασίζεται στον Σίγκμουντ Φρόυντ και στις ψυχοαναλυτικές θεωρίες του. Ισχυρίζεται πως το φύλο δεν είναι βιολογικό αλλά βασίζεται στην ψυχο-σεξουαλική ανάπτυξη του ατόμου. Οι ψυχοαναλυτικοί φεμινιστές πιστεύουν πως η ανισότητα των φύλων πηγάζει από τις εμπειρίες της πρώιμης παιδικής ηλικίας που οδηγούν τους άντρες στην πίστη πως αυτοί είναι αρσενικοί, ενώ οι γυναίκες πιστεύουν πως οι ίδιες είναι θηλυκές. Επιπλέον πιστεύεται πως το φύλο οδηγεί σε ένα κοινωνικό σύστημα που κυριαρχείται από αρσενικά, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει την ατομική ψυχο-σεξουαλική ανάπτυξη. Ως λύση προτάθηκε η αποφυγή της βασισμένης στο φύλο οικοδόμησης της κοινωνίας μέσω κοινής εκπαίδευσης αρσενικών-θηλυκών.

Η φιλοσοφία πως το φύλο δεν είναι ενδογενές και ότι ένα άτομο θα γίνει οποιοδήποτε φύλο ανάλογα με την ανατροφή του έχει οδηγήσει στον σεξουαλικό επαναπροσδιορισμό νηπίων για διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα ένα τραυματισμένο ή απόν πέος. Θεωρήθηκε πως μπορούσαν να ζήσουν ευτυχισμένα ως θηλυκά, αλλά όχι ως αρσενικά με γεννητικά όργανα που δεν είναι τέλεια. Μια διάσημη περίπτωση αυτού ήταν ο David Reimer, ο οποίος ανατράφηκε ως “Brenda” μετά την απώλεια του πέους του εξαιτίας μιας απρόσεκτης περιτομής, αλλά αρνήθηκε έντονα την θηλυκότητά που του επέβαλλαν οι γιατροί και οι γονείς του. Οι κριτικές για τον ψυχοαναλυτικό φεμινισμό ισχυρίζονται πως περιπτώσεις σαν αυτές παρέχουν αναμφισβήτητα ισχυρές αποδείξεις για την αμετάβλητη και έμφυτη φύση της αίσθησης που έχει ένα άτομο για το αν είναι αγόρι/άντρας ή κορίτσι/γυναίκα. (γνωστό επίσης σαν ατομική ταυτότητα φύλου).