Μετάβαση στο περιεχόμενο

Douglas B-18 Bolo

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Douglas B-18 Bolo
Το B-18.
Τύποςτορπιλοπλάνο/βομβαρδιστικό
ΚατασκευαστήςDouglas
Χώρα προέλευσηςΗΠΑ
Παρθενική πτήσηΑπρίλιος 1935
Πρώτη παρουσίαση1936
Αποσύρθηκε1946 (Βραζιλιάνικη Πολεμική Αεροπορία)[1]
Κύριος χειριστήςΑεροπορικό Σώμα του Στρατού των ΗΠΑ
Καναδική Βασιλική Αεροπορία
Παραγωγή1936-1939
Μονάδες που παρήχθησαν350
Αναπτύχθηκε απόDouglas DC-2
Εξελίχθηκε σεDouglas B-23 Dragon

Το Douglas B-18 Bolo είναι αμερικανικό δικινητήριο βομβαρδιστικό που ενέταξαν σε υπηρεσία το Αεροπορικό Σώμα του Στρατού των ΗΠΑ (United States Army Air Corps, USAAC) και η Καναδική Βασιλική Αεροπορία (Royal Canadian Air Force, RCAF) στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Το Bolo αναπτύχθηκε από την Douglas Aircraft Company έχοντας ως βάση το επιβατηγό DC-2 για να αντικαταστήσει τα βομβαρδιστικά Martin B-10.

Για τα δεδομένα του 1940 ήταν αργό, διέθετε ανεπαρκή αμυντικό οπλισμό και μετέφερε πολύ μικρό ωφέλιμο φορτίο βομβών. Μέχρι το 1942 τα εναπομείναντα B-18 αξιοποιούνταν πλέον σε άλλους ρόλους, για παράδειγμα ως αεροσκάφη ανθυποβρυχιακού πολέμου, εκπαιδευτικά και μεταγωγικά.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1934 το USAAC ζήτησε ένα δικινητήριο βομβαρδιστικό με διπλάσιο φορτίο βομβών και εμβέλεια από το Martin B-10 που έμπαινε τότε σε υπηρεσία. Κατά την αξιολόγηση στο Ράιτ Φιλντ (Wright Field) το επόμενο έτος η Douglas παρουσίασε το DB-1. Ανταγωνιστικά του ήταν το Martin 146 καθώς και το Boeing Model 299 που αργότερα εξελίχθηκε στο Boeing B-17 Flying Fortress.

Παρόλο που το αεροσκάφος της Boeing ήταν σαφώς ανώτερο, το γεγονός πως ήταν τετρακινητήριο σε συνδυασμό με τη συντριβή του πρωτότυπο οδήγησαν στον αποκλεισμό του. Από την άλλη το Martin 146 προσέφερε ελάχιστες βελτιώσεις σε σχέση με το B-10 που καλούνταν να αντικαταστήσει και κατά συνέπεια η απόκτησή του δεν εξετάστηκε ποτέ σοβαρά. Πρέπει να σημειωθεί πως τα τεκταινόμενα αυτά έλαβαν χρόνια στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης και κατά πολύ χαμηλότερη τιμή του DB-1 σε σύγκριση με Boeing ευνόησε επίσης την επιλογή της Douglas που έλαβε τον Ιανουάριο του 1936 παραγγελία για την παραγωγή του αεροσκάφους της με την ονομασία «B-18».

Σχεδιαστικά το DB-1 είχε ορισμένες διαφορές σε σχέση με το DC-2. Το εκπέτασμα της πτέρυγας αυξήθηκε κατά 1,4 m, η άτρακτος έγινε πιο στενή και βαθιά και ήταν μεσοπτέρυγο ώστε να δημιουργηθεί χώρος κάτω από τις δοκούς για την αποθήκη βομβών. Επίσης υπήρχαν χειροκίνητοι πυργίσκοι πολυβόλων στο ρύγχος τη ράχη και το κάτω μέρος της ατράκτου.

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχική σύμβαση προέβλεπε την κατασκευή 133 αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένου του πρωτοτύπου, που θα προωθούνταν από αστεροειδείς κινητήρες Wright R-1820. Το τελευταίο B-18 που κατασκευάστηκε ονομάστηκε DB-2 από τη Douglas και είχε επανασχεδιασμένο ρύγχος με ηλεκτροκίνητο πυργίσκο. Οι αλλαγές αυτές δεν ενσωματώθηκαν σε άλλα αεροσκάφη. Ακολούθησαν επιπρόσθετες συμβάσεις για το B-18A στο οποίο έγιναν ορισμένες αλλαγές και προωθούνταν από ισχυρότερους κινητήρες. Το 1937 παραγγέλθηκαν 177 αεροσκάφη και το 1938 για 40 ακόμη.

Οι παραδόσεις των B-18 στις μονάδες ξεκίνησαν το πρώτο εξάμηνο του 1937, με τα πρώτα αεροσκάφη να χρησιμοποιούνται για δοκιμές και αξιολόγηση. Οι παραδόσεις στις επιχειρησιακές μονάδες ξεκίνησαν στα τέλη του ίδιου έτους. Τα B-18 παραγωγής, με πλήρη στρατιωτικό εξοπλισμό, είχαν μέγιστη ταχύτητα 349 km/h, ταχύτητα πλεύσης 269 km/h και εμβέλεια 1370 km. Μέχρι το 1940 οι περισσότερες μοίρες βομβαρδιστικών του USAAC ήταν εξοπλισμένες με B-18 ή B-18A.

Ωστόσο η υστέρηση του B-18/B-18A ήταν προφανής όταν ένα σοβιετικό Ilyushin TsKB-30[Σημ. 1] πραγματοποίησε απευθείας πτήση από τη Μόσχα στη Βόρεια Αμερική τον Απρίλιο του 1939, καλύπτοντας απόσταση 8000 km, πολύ μεγαλύτερη από τις δυνατότητες του B-18. Το TsKB-30/DB-3 ήταν επίσης κατά 25% ταχύτερο, μπορούσε να μεταφέρει 2,5 φορές μεγαλύτερο φορτίο βομβών από το B-18 και διέθετε ισχυρότερο αμυντικό οπλισμό. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους ένα ιαπωνικό Mitsubishi G3M2 με την ονομασία πέταξε από το Τόκιο στις ΗΠΑ και στη συνέχεια πραγματοποίησε πτήση γύρω από τον κόσμο, με το σκέλος από το Χοκάιντο έως την πόλη Νομ στην Αλάσκα να ξεπερνά τα 4000 km. Η στρατιωτική έκδοση του G3M μπορούσε επίσης να μεταφέρει μεγαλύτερο φορτίο από το B-18, σε μεγαλύτερη απόσταση, με υψηλότερη ταχύτητα και καλύτερο οπλισμό. Και τα δύο αυτά αεροσκάφη είχαν επίσης μεγαλύτερο μέγιστο επιχειρησιακό ύψος κατά περίπου 2100 m.

To USAAC αναγνώρισε ότι το Bolo ήταν πλέον παρωχημένο και ακατάλληλο για τον αρχικό του ρόλο. Ωστόσο, παρά τις αδυναμίες του, παρέμενε ο πιο πολυάριθμος τύπος βομβαρδιστικού στις μονάδες εκτός των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών όταν οι Ιάπωνες επιτέθηκαν στο Περλ Χαρμπορ. Κατά συνέπεια τα B-18 θα παρέμεναν σε υπηρεσία ως προσωρινή λύση έως ότου τα πιο προηγμένα Boeing B-17 Flying Fortress και Consolidated B-24 Liberator γίνουν διαθέσιμα σε μεγάλους αριθμούς.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στον Ειρηνικό, τα περισσότερα B-18 στις Φιλιππίνες και τη Χαβάη καταστράφηκαν στο έδαφος κατά την αρχική ιαπωνική επίθεση. Τα λίγα εναπομείναντα δεν διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις κατοπινές επιχειρήσεις.

Τα B-18 που παρέμειναν στις ηπειρωτικές ΗΠΑ και στην Καραϊβική αναπτύχθηκαν σε αμυντικό ρόλο, σε περίπτωση επιθέσεων στην ηπειρωτική χώρα που όμως δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Το 1942 τα B-17 αντικατέστησαν τα B-18 στις μονάδες πρώτης γραμμής. Στη συνέχεια 122 B-18A τροποποιήθηκαν για ανθυποβρυχιακό πόλεμο. Η θέση του βομβαρδιστή αντικαταστάθηκε από ένα ραντάρ ανίχνευσης. Αυτά τα αεροσκάφη ονομάστηκαν B-18B και έδρασαν στην Καραϊβική. Στις 2 Οκτωβρίου 1942 ένα B-18A με κυβερνήτη τον λοχαγό Χάουαρντ Μπουρχάνα Τζούνιορ επιτέθηκε με βόμβες βυθού και βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U-512 βόρεια της Καγιέν στη Γαλλική Γουιάνα.[2]

Το 1942 παραδόθηκαν δύο αεροσκάφη στην Βραζιλιάνικη Αεροπορία και χρησιμοποιήθηκαν προσωρινά ως εκπαιδευτικά. Αργότερα έδρασαν ως ανθυποβρυχιακά και αποσύρθηκαν στο τέλος του πολέμου.

Το 1940 η Καναδική Βασιλική Αεροπορία παρέλαβε 20 B-18A τα οποία ονόμασε Douglas Digby Mark I που αντικατέστησαν τα Westland Wapiti της 10ης Μοίρας και χρησιμοποιήθηκαν για περιπολίες.[3]

Τα Bolo και τα Digby βύθισαν δύο ακόμη υποβρύχια κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι Καναδοί βύθισαν το U-520 στις 30 Οκτωβρίου 1942[4] ανατολικά της Νέας Γης.[5] Από το 1943 άρχισε η αντικατάσταση των B-18 από τα σαφώς ανώτερα B-24 Liberator. Ορισμένα Digby μετατράπηκαν σε μεταγωγικά ή χρησιμοποιήθηκαν για εκπαίδευση.[6]

Τα εναπομείναντα αμερικανικά B-18 χρησιμοποιήθηκαν ως εκπαιδευτικά και μεταγωγικά και δεν συμμετείχαν σε πολεμικές επιχειρήσεις. Στο τέλος του πολέμου πωλήθηκαν ως πλεονάζον στρατιωτικό υλικό σε ιδιωτικές εταιρείες.

Εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
DB-1
Ονομασία της κατασκευάστριας εταιρείας για το πρωτότυπο B-18.
B-18
Αρχική έκδοση παραγωγής. Κατασκευάστηκαν 131 ή 133 μονάδες.[7]
B-18M
Εκπαιδευτικά στα οποία αφαιρέθηκε ο αναγκαίος για τον βομβαρδισμό εξοπλισμός.
DB-2
Ονομασία της κατασκευάστριας εταιρείας για ένα πρωτότυπο με ηλεκτροκινούμενο πυργίσκο πολυβόλων στο ρύγχος.
B-18A
Έκδοση με ισχυρότερους κινητήρες Wright R-1820-53 και διαφορετική θέση για τον βομβαρδιστή.[8] Κατασκευάστηκαν 217 μονάδες.[8] Η Douglas το ονόμασε εσωτερικά DB-4.[9]
B-18AM
Εκπαιδευτικά B-18A στα οποία αφαιρέθηκε ο αναγκαίος για τον βομβαρδισμό εξοπλισμός.
B-18B
Ανθυποβρυχιακά αεροσκάφη με ραντάρ και α.νιχνευτές μαγνητικής ανωμαλίας.[10] Παραδόθηκαν 122 μονάδες που προήλθαν από την μετατροπή υπαρχόντων αεροσκαφών.[10]
B-18C
Δύο ανθυποβρυχιακά αεροσκάφη.
XB-22
Βελτιωμένη εκδοχή του B-18 με δύο αστεροειδείς κινητήρες Wright R-2600-3 μέγιστης ισχύος 1600 hp. Δεν κατασκευάστηκε διότι ήταν διαθέσιμοι ανώτεροι τύποι αεροσκαφών.[11]
C-58
Μεταγωγικά που προήλθαν από την μετατροπή υπαρχόντων αεροσκαφών.
Digby Mark I
Η ονομασία που έδωσε η Καναδική Αεροπορία στα B-18 που παρέλαβε.

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραζιλία
Πολεμική Αεροπορία της Βραζιλίας
ΗΠΑ
Αεροπορικό Σώμα του Στρατού των ΗΠΑ (United States Army Air Corps, USAAC)
Καναδάς
Βασιλική Καναδική Αεροπορία (Royal Canadian Air Force, RCAF)

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του B-18
Συγκρίσιμα αεροσκάφη
Κατάλογοι

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Πρωτότυπο του δικινητήριου DB-3 το οποίο πέταξε για πρώτη φορά την ίδια χρονιά με το B-18.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ "Historical Listings: Brazil (BRZ) Αρχειοθετήθηκε 2012-10-18 στο Wayback Machine.." World Air Forces. Retrieved 19 May 2011.
  2. ↑ Uboat.net: "B-18 sinks U-512." uboat.net. Ανακτήθηκε: 17 May 2010.
  3. ↑ Christopher Shores, "History of the Royal Canadian Air Force", p. 32
  4. ↑ "Douglas Digby." rcaf.com. Ανακτήθηκε: 17 May 2010.
  5. ↑ "Canadian Digby sinks U-520." Uboat.net. accessdate: 17 May 2010.
  6. ↑ Pigott, Peter (2005). On Canadian Wings: A Century of FlightΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Ontario: Dundurn. σελ. 83. ISBN 9781550025491. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2018. 
  7. ↑ "B-18." Αρχειοθετήθηκε March 15, 2007, στο Wayback Machine. National Museum of the USAF. Retrieved: 17 May 2010.
  8. ↑ 8,0 8,1 "B-18A." Αρχειοθετήθηκε January 13, 2009, στο Wayback Machine. National Museum of the USAF. Retrieved: 17 May 2010.
  9. ↑ DTIC ADA529948: Development of Aircraft Gun Turrets in the AAF, 1917-1944. Defense Technical Information Center. 1947. σελ. 67. 
  10. ↑ 10,0 10,1 "B-18B." Αρχειοθετήθηκε January 13, 2009, στο Wayback Machine. National Museum of the USAF. Retrieved: 17 May 2010.
  11. ↑ "XB-22." Αρχειοθετήθηκε January 13, 2009, στο Wayback Machine. National Museum of the USAF. Retrieved: 17 May 2010.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Douglas B-18 Bolo στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Douglas_B-18_Bolo&oldid=11000873"