Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζαν Ντυζαρντέν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Jean Dujardin)
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 20/01/2012.
Ζαν Ντυζαρντέν
Προφορά
Γέννηση19  Ιουνίου 1972[1][2][3]
Ρυέιγ-Μαλμαιζόν[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Ιδιότηταηθοποιός ταινιών, κωμικός, παραγωγός ταινιών, σκηνοθέτης κινηματογράφου, σεναριογράφος, ηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός θεάτρου και ηθοποιός
ΣύζυγοςΑλεξαντρά Λαμί (2009–2013) και Ναταλί Πεσαλά (από 2018)[5]
ΑδέλφιαMarc Dujardin
Σημαντικά έργαBrice de Nice, OSS 117: Cairo, Nest of Spies, Little White Lies, The Artist και Un gars, une fille
ΒραβεύσειςΌσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου (2012)[6], Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (14  Νοεμβρίου 2011)[7], Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (17  Ιουλίου 2009)[8], Χρυσές Σφαίρες και βραβείο BAFTA καλύτερου Α΄ ανδρικού ρόλου
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ζαν Ντυζαρντέν (γαλλικά: Jean Dujardin, 19 Ιουνίου 1972) είναι Γάλλος ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών και κωμικός. Ξεκίνησε τη καριέρα του ως κωμικός stand-up στο Παρίσι προτού ξεκινήσει την επαγγελματική καριέρα με γκεστ εμφανίσεις σε κωμωδίες και σε κωμικά προγράμματα της τηλεόρασης. Έλαβε αναγνώριση στην τηλεοπτική σειρά Un gars, une fille, στην οποία πρωταγωνίστησε μαζί με την Alexandra Lamy, προτού γνωρίσει επιτυχία με τις ταινίες Brice de Nice ("Μπρις της Νίκαια"), OSS 117: Cairo ("OSS 117 : Κάιρο") του Μισέλ Χαζαναβίσιους, Nest of Spies ("Η Φωλιά των Κατασκόπων"), τη συνέχεια OSS 117: Lost in Rio ("OSS 117 : Χαμένος στο Ρίο"), και 99 Francs ("99 Φράγκα").

Ο Ντιζαρντέν έλαβε διεθνή φήμη και ευρεία αναγνώριση με το ρόλο του Ζορζ Βαλεντίν στη βραβευμένη βουβή ταινία The Artist του 2011 που σκηνοθέτησε ο Χαζαναβίσιους. Ο ρόλος αυτός τού χάρισε αρκετά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου[9] (το πρώτο όσκαρ που απονεμήθηκε σε Γάλλο ηθοποιό), της Χρυσής Σφαίρας Α' Ανδρικού Ρόλου σε Κωμωδία/Μιούζικαλ,[10] του Βραβείου BAFTA Α' Ανδρικού Ρόλου σε πρωταγωνιστικό ρόλο, του Βραβείου Guild Καλύτερης Ερμηνείας από άνδρα ηθοποιό σε πρωταγωνιστικό ρόλο και το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.[11] Αργότερα εμφανίστηκε στη μαύρη κωμωδία του Μάρτιν Σκορτσέζε Ο Λύκος της Γουόλ Στρητ (2013) και στο ιστορικό δράμα του Τζορτζ Κλούνεϊ The Monuments Men (2014).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν Ντιζαρντέν γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρυέιγ-Μαλμαιζόν, μια κοινότητα στα δυτικά προάστια του Παρισιού. Μετά την αποφοίτηση από το λύκειο, ξεκίνησε να εργάζεται στην κατασκευαστική εταιρεία του πατέρα του, Ζακ Ντιζαρντέν. Ξεκίνησε την καριέρα στην υποκριτική κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας του λίγα χρόνια αργότερα.

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντιζαρντέν ξεκίνησε την καριέρα του με ένα one-man show, των οποίων τα κείμενα έγραφε ο ίδιος, σε διάφορα μπαρ και καμπαρέ του Παρισιού. Έλαβε την προσοχή του κοινού όταν εμφανίστηκε στο γαλλικό σόου ταλέντων Graines de star το 1996 ως μέρος της ομάδας κωμικών Nous Ç Nous, η οποία είχε δημιουργηθεί από μέλη του θεάτρου Carré blanc.

Από το 1999 έως το 2003, ο Ντιζαρντέν πρωταγωνίστησε στη γαλλική παραγωγή της καναδικής κωμικής σειράς Un gars, une fille μαζί με τη μέλουσα σύζυγό του Alexandra Lamy, προτού ξεκινήσει μια καριέρα στον κινηματογράφο. Αυτή η τηλεοπτική σειρά χάραξε το δρόμο για τη σχέση μεταξύ των δυο ηθοποιών ; κάθε επεισόδιο διαρκούσε λιγότερο από δέκα λεπτά. Το 2005, συμμετείχε στη δημοφιλή κωμική ταινία Brice de Nice και ερμήνευσε το τραγούδι της ταινίας.

Το 2006, ο Ντιζαρντέν πρωταγωνίστησε ως ο ρατσιστής αλλά σέξι μυστικός πράκτορας Hubert Bonisseur de La Bath στην κωμωδία OSS 117: Cairo, Nest of Spies ; ρόλος που του χάρισε ένα βραβείο Etoile D'Or και μια υποψηφιότητα για βραβείο César Α' Ανδρικού Ρόλου. Η επιτυχία της ταινίας οδήγησε στη συνέχειά της, OSS 117: Lost in Rio. Το 2007, πρωταγωνίστησε στην ταινία 99F (99 francs), σε σκηνοθεσία του Jan Kounen, μια επιτυχημένη παρωδία ενός διαφημιστικού πράκτορα, προσαρμοσμένη στο μπεστ-σέλερ του Frédéric Beigbeder. Την ίδια χρονιά, συμμετείχε για πρώτη φορά σε δραματική σειρά στον κινηματογράφο, ενσαρκώνοντας έναν βασανισμένο πατέρα και αστυνομικό στην ταινία του Franck Mancuso Contre-enquête. Το 2009, εμφανίστηκε στην ταινία A Man and His Dog μαζί με τον θρύλο του κινηματογράφου Ζαν-Πολ Μπελμοντό, με τον οποίο έχει πολύ συχνά συγκριθεί. Το 2010, πρωταγωνίστησε μαζί με τον Albert Dupontel στην ταινία The Clink of Ice, μια γαλλική μαύρη κωμωδία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Bertrand Blier.

Το 2011, ο Ντιζαρντέν πρωταγωνίστησε ως Ζορζ Βαλεντίν στη βουβή ταινία The Artist, σε σκηνοθεσία του Μισέλ Χαζαναβίσιους και με συμπρωταγωνίστρια την Bérénice Bejo. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2011 και ο Ντιζαρντέν έλαβε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Η ερμηνεία του συγκέντρωσε τον θαυμασμό των κριτικών κινηματογράφου και ο ίδιος ο Ντιζαρντέν έλαβε αρκετές υποψηφιότητες, συμπεριλαμβανομένων του βραβείου της Broadcast Film Critics Association Α' Ανδρικού Ρόλου και το βραβείο Screen Actors Guild Α' Ανδρικού Ρόλου.

Στις 15 Ιανυαρίου 2012, ο Ντιζαρντέν κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία. Αργότερα κέρδισε το βραβείο Screen Actors Guild Α' Ανδρικού Ρόλου και το βραβείο BAFTA Α' Ανδρικού Ρόλου. Ήταν υποψήφιος για βραβείο César Α' Ανδρικού Ρόλου αλλά το έχασε από την ταινία Intouchables. Ο Ντιζαρντέν κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου στα 84α Όσκαρ. Στην ουσία είναι ο τέταρτος Γάλλος ηθοποιός που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ και ο πρώτος που κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Έχει περιγραφεί ως η απάντηση της Γαλλίας στον Τζορτζ Κλούνεϊ. Μετά την υποψηφιότητά του για Όσκαρ για τον ρόλο του στην ταινία The Artist, η εταιρεία WME υπέγραψε συμβόλαιο με τον ηθοποιό.

Ο Γάλλος ιστορικός κινηματογράφου Tim Palmer έχει αναλύσει την καριέρα και την επιτυχία του Ντιζαρντέν στη Γαλλία, αναφέροντας το γεγονός ότι οι ρόλοι του ήταν συχνά ανυπόφοροι καθώς επρόκειτο για πολύ εξειδικευμένες απεικονίσεις ανδρών που φέρονται παιδιάστικα και που απορρίπτουν με επιθετικό και απροκάλυπτο τρόπο τις ευθύνες και τους συμβιβασμούς της ζωής των ενηλίκων.

Τον Φεβρουάριο του 2012, ο Ντιζαρντέν εμφανίστηκε στην ταινία Les Infidèles με συμπρωταγωνίστρια την Gilles Lellouche. Τον Ιούνιο του 2012 προσκλήθηκε να συμμετάσχει στην Academy of Motion Picture Arts and Sciences μαζί με 175 άτομα. Το 2013, ο Ντιζαρντέν πρωταγωνίστησε στην ταινία του Éric Rochant Möbius με τη Cécile de France και τον Tim Roth.

Η δεύτερη ταινία του την ίδια χρονιά ήταν Ο Λύκος της Γουόλ Στρητ του Μάρτιν Σκορτσέζε, μαζί με τους Λεονάρντο ντι Κάπριο, Jonah Hill, Μάθιου ΜακΚόναχι και Κάιλ Τσάντλερ. Εμφανίστηκε στην ταινία The Monuments Men, σε σκηνοθεσία του Τζορτζ Κλούνεϊ και με συμπρωταγωνιστές τον Κλούνεϊ, τον Ματ Ντέιμον και την Κέιτ Μπλάνσετ. Παράλληλα πρωταγωνίστησε στη γαλλική ταινία Le Petit Joueur.

Στα τέλη του 2014, η ταινία La French προβλήθηκε στην Ευρώπη και αργότερα, στις αρχές του 2015, στις ΗΠΑ.

Το 2018 πρωταγωνίστησε στη ρομαντική κωμωδία εποχής Καρδιοκατακτητής σε σκηνοθεσία Λωράν Τιράρ.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντιζαρντέν έχει παντρευτεί δυο φορές και έχει τρία παιδιά. Ο πρώτος του γάμος, με μια γυναίκα με το όνομα Gaëlle, τελείωσε το 2003. Έχουν δυο γιους. Το 2003, ξεκίνησε η σχέση του με την ηθοποιό Alexandra Lamy της κωμικής σειράς Un gars, une fille ; οι δυο τους είχαν συναντηθεί στις οντισιόν και ερωτεύτηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς. Παντρεύτηκαν στην Anduze στις 25 Ιουλίου 2009. Τον Νοέμβριο του 2013, ανακοινώθηκε ότι το ζευγάρι χώρισε.

Τον Δεκέμβριο του 2015 ο Ντιζαρντέν και η Γαλλίδα χορεύτρια του πάγου Nathalie Péchalat απέκτησαν ένα παιδί, την Jeanne.

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Τίτλος Ρόλος Σκηνοθέτης Σημειώσεις
2002 À l'abri des regards indiscrets Jean-Luc Ruben Alves

Hugo Gélin

Ταινία μικρού μήκους
If I Were a Rich Man Weston the seller Gérard BittonMichel Munz
2003 Toutes les filles sont folles Lorenzi Pascale Pouzadoux
Bienvenue chez les Rozes Mathieu Gamelin/MG Francis Palluau
Les Clefs de bagnole Himself Laurent Baffie
2004 Cash Truck Jacques Nicolas Boukhrief
Mariages ! Alex Valérie Guignabodet
Les Dalton Cowboy Philippe Haïm
Rien de grave The travelling salesman Renaud Philipps Ταινία μικρού μήκους
2005 La vie de Michel Muller est plus belle que la vôtre Himself Michel Muller
Brice de Nice Brice of Nice James Huth Επίσης σεναριογράφος

Βραβείο NRJ Ciné Καλύτερης Εμφάνισης Βραβείο NRJ Ciné Καλύτερης Ατάκας

L'Amour aux trousses Franck Philippe de Chauveron
Il ne faut jurer de rien ! Valentin Eric Civanyan
2006 OSS 117: Cairo, Nest of Spies Hubert Bonisseur de La Bath/OSS 117 Michel Hazanavicius Βραβείο Étoile d'Or Α' Ανδρικού Ρόλου

Υποψηφιότητα — Βραβείο César Α' Ανδρικού Ρόλου Υποψηφιότητα — Βραβείο Globes de Cristal Α' Ανδρικού Ρόλου Υποψηφιότητα — Βραβείο NRJ Ciné Ηθοποιού της Χρονιάς Υποψηφιότητα — Βραβείο NRJ Ciné Καλύτερης Εμφάνισης Υποψηφιότητα — Βραβείο NRJ Ciné Καλύτερου Φιλιού Υποψηφιότητα — Βραβείο NRJ Ciné Καλύτερης Ατάκας Υποψηφιότητα — Βραβείο Raimu Κωμωδίας

2007 Contre-enquête Richard Malinowski Franck Mancuso
Hellphone The warrior of the cellar James Huth
Deux sur la balançoire Jerry Ryan Yves Di TullioBernard Murat Ταινία για την τηλεόραση
Cherche fiancé tous frais payés The host club Aline Issermann
99 Francs Octave Parango Jan Kounen Raimu Award for Comedy

Υποψηφιότητα - Βραβείο Étoile d'Or Α' Ανδρικού Ρόλου

2008 Ca$h Cash Éric Besnard
2009 A Man and His Dog The Worker Francis Huster
OSS 117: Lost in Rio Hubert Bonisseur de La Bath/OSS 117 Michel Hazanavicius Υποψηφιότητα — Βραβεία Globes de Cristal Α' Ανδρικού Ρόλου
Lucky Luke Lucky Luke James Huth Επίσης σεναριογράφος
2010 Little White Lies Ludo Guillaume Canet
The Clink of Ice Charles Faulque Bertrand Blier
Un balcon sur la mer Marc Palestro Nicole Garcia Βραβείο Swann d'Or Α' Ανδρικού Ρόλου
2011 The Artist George Valentin Michel Hazanavicius Academy Award for Best Actor

AACTA International Award for Best Actor BAFTA Award for Best Actor in a Leading Role Cannes Film Festival Best Actor Award Golden Globe Award for Best Actor – Motion Picture Musical or Comedy Hollywood Film Festival Spotlight Award Independent Spirit Award for Best Male Lead Las Vegas Film Critics Society Award for Best Actor London Film Critics Circle Award for Actor of the Year Phoenix Film Critics Society Award for Best Actor Santa Barbara International Film Festival Cinema Vanguard Award Screen Actors Guild Award for Outstanding Performance by a Male Actor in a Leading Role Étoile d'Or Award for Best Actor Women Film Critics Circle Award for Best Screen Couple (with Bérénice Bejo) Nominated—Alliance of Women Film Journalists EDA Award for Best Actor Nominated—Broadcast Film Critics Association Award for Best Actor Nominated—Central Ohio Film Critics Association Award for Best Actor Nominated—César Award for Best Actor Nominated—Chicago Film Critics Association Award for Best Actor Nominated—Dallas-Fort Worth Film Critics Association Award for Best Actor(runner-up) Nominated—Detroit Film Critics Society Award for Best Actor Nominated—European Film Award for Best Actor Nominated—Globes de Cristal Award for Best Actor Nominated—Houston Film Critics Society Award for Best Actor Nominated—Lumières Award for Best Actor Nominated—National Society of Film Critics Award for Best Actor (second runner-up) Nominated—New York Film Critics Circle Award for Best Actor Nominated—Online Film Critics Society Award for Best Actor Nominated—San Diego Film Critics Society Award for Best Actor Nominated—Screen Actors Guild Award for Outstanding Performance by a Cast in a Motion Picture Nominated—St. Louis Gateway Film Critics Association Award for Best Actor Nominated—Utah Film Critics Association Award for Best Actor (runner-up) Nominated—Vancouver Film Critics Circle Award for Best Actor Nominated—Washington D.C. Area Film Critics Association Award for Best Actor Nominated—Women Film Critics Circle Award for Best Actor

2012 Les Infidèles Fred/Olivier/François/Laurent/James Emmanuelle Bercot

Jean Dujardin Michel Hazanavicius Jan Kounen Gilles Lellouche

Επίσης σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός
2013 Möbius Moïse Éric Rochant
The Wolf of Wall Street Jean-Jacques Saurel Martin Scorsese
9 Month Stretch Sign Language Interpreter Albert Dupontel
2014 The Monuments Men Jean-Claude Clermont George Clooney
The Connection Pierre Michel Cédric Jimenez
2015 Un plus une Antoine Abeilard Claude Lelouch
2016 Up for Love Alexandre Laurent Tirard
Brice 3 Brice of Nice James Huth Επίσης σεναριογράφος
2017 Chacun sa vie Claude Lelouch
Sahara Georges Pierre Coré Φωνή
2018 I Feel Good Jacques Benoît Delépine

Gustave Kervern

Καρδιοκατακτητής Laurent Tirard

Τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Τίτλος Ρόλος Σημειώσεις
1996–1999 Carré Blanc / Nous C Nous Διάφοροι σκετς για την τηλεόραση
1997–1998 Farce Attaque Ο ίδιος Επίσης σεναριογράφος
1999–2003 Un gars, une fille Jean / "Loulou" Πρωταγωνιστικός ρόλος μαζί με την Alexandra Lamy
1999 Un gars, une fille γκεστ στο επεισόδιο "À Paris"
2007 Palizzi Επίσης δημιουργός και σκηνοθέτης
2012 Saturday Night Live George Valentin-like character Εμφανίστηκε στο σκετς "Les jeunes de Paris"
2013 Le débarquement Διάφοροι τηλεοπτική σειρά (2 επεισόδια)
Platane Ο ίδιος τηλεοπτική σειρά ("La fois où il a cru que le signe c'était un zodiac")

Μουσικά βίντεο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2005 : "Le Casse de Brice" (σκηνοθεσία : J.G. Biggs)
  • 2016 : "Pour un pote" featuring Bigflo & Oli

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6xd4r2v. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ filmportal.de. 551b1dd17cf54591864aab71ffed86a3. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ www.bienpublic.com/actualite/2015/12/06/jean-dujardin-et-nathalie-pechalat-parents. Ανακτήθηκε στις 23  Μαΐου 2019.
  6. ↑ «Le Monde». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 27  Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15  Φεβρουαρίου 2022.
  7. ↑ «Journal officiel de la République française». (Γαλλικά) Journal officiel de la République française. 15  Νοεμβρίου 2011. PREX1130511D. Ανακτήθηκε στις 23  Μαΐου 2019. σελ. 19105.
  8. ↑ www.culture.gouv.fr/Nous-connaitre/Organisation/Conseil-de-l-Ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Arretes-de-Nominations-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Nomination-ou-promotion-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres-juillet-2009. Ανακτήθηκε στις 23  Μαΐου 2019.
  9. ↑ «Academy Awards Nominations in 2012». oscars.org. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2012. 
  10. ↑ «The 69th Annual Golden Globe Awards». imdb.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2012. 
  11. ↑ «Cannes Film Festival». festival-cannes.fr. imdb.com. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζαν_Ντυζαρντέν&oldid=10592936"