Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ροντ Στάιγκερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ροντ Στάιγκερ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Rod Steiger (Αγγλικά)
Γέννηση14  Απριλίου 1925[1][2][3]
Westhampton
Θάνατος9  Ιουλίου 2002[1][3][4]
Λος Άντζελες[5]
Αιτία θανάτουπνευμονία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Χόλιγουντ Χιλς
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςActors Studio, West Side High School[6], HB Studio και Η Νέα Σχολή
Ιδιότηταηθοποιός[7], ηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός ταινιών και ηθοποιός θεάτρου[8]
ΣύζυγοςSally Gracie (1952–1958)[9], Κλαιρ Μπλουμ (1959–1969)[9], Sherry Nelson (1973–1979)[9], Paula Ellis (1986–1997)[9] και Joan Benedict Steiger (2000–2002)[9]
ΤέκναΆννα Στάιγκερ[10]
ΒραβεύσειςΧρυσή Σφαίρα για τον Καλύτερο Άνδρα Ηθοποιό σε Δραματική ταινία (1967), Αργυρή Άρκτος καλύτερου άνδρα ηθοποιού (1964), David di Donatello for Best Foreign Actor (1969), Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου (1967), Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ (1997)[11] και βραβείο Μαίρη Πίκφορντ (1996)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Με τον Μάρλον Μπράντο (δεξιά) στην ταινία Το λιμάνι της αγωνίας (1954)

Ο Ροντ Στάιγκερ (αγγλικά: Rodney Stephen "Rod" Steiger, 14 Απριλίου 1925 - 9 Ιουλίου 2002) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης βραβευμένος με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Ιστορία ενός εγκλήματος (In the Heat of the Night, 1967). Είναι επίσης γνωστός για τη συμμετοχή του στις ταινίες Το λιμάνι της αγωνίας (On the Waterfront, 1954), Άγγελοι με ματωμένα χέρια (The Big Knife, 1955), Οκλαχόμα (Oklahoma!, 1955), Έπεσαν σκληρά (The Harder They Fall, 1956), Ο Φαντομάς των δυο ηπείρων (Across the Bridge, 1957), Ο ενεχυροδανειστής (The Pawnbroker, 1964), Δόκτωρ Ζιβάγκο (Doctor Zhivago, 1965) και Βατερλώ (Waterloo, 1970). Αξιομνημόνευτες είναι επίσης οι ερμηνείες του στην τηλεοπτική σειρά του 1953 Marty καθώς και στη μίνι σειρά του 1977 Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ (Jesus of Nazareth).

Πρώτα Χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ροντ Στάιγκερ γεννήθηκε στο Γουεστθάμπτον της Νέας Υόρκης το 1925. Οι γονείς του ήταν οι Λορέιν Ντράιβερ και ο Φρέντερικ Στάιγκερ[12][13], γαλλικής, σκοτσέζικης και γερμανικής καταγωγής[14][15]. Δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του, ηθοποιό επιθεώρησης που συμμετείχε, μαζί με τη μητέρα του, σε έναν περιοδεύοντα μουσικοχορευτικό θίασο. Ο Στάιγκερ μεγάλωσε με την αλκοολική του μητέρα και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε ηλικία 16 ετών, κατετάγη στο Ναυτικό των Η.Π.Α. και συμμετείχε στις επιχειρήσεις των αντιτορπιλικών στον Ειρηνικό Ωκεανό[16].

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στάιγκερ εμφανίστηκε σε περισσότερες από 100 ταινίες. Ξεκίνησε την καριέρα του στο χώρο της υποκριτικής με εμφανίσεις στο θέατρο και την τηλεόραση στις αρχές της δεκαετίας του '50. Η εμφάνισή του στην τηλεταινία του 1953 Marty, όπου ερμήνευε το ρόλο του μοναχικού χασάπη με τη χρυσή καρδιά κέρδισε την αγάπη του κοινού. Όταν ένα χρόνο αργότερα η εταιρία των Μπαρτ Λάνκαστερ και Χάρολντ Χεχτ αγόρασε τα δικαιώματα της τηλεταινίας, ο Στάιγκερ, αποφάσισε να μην επαναλάβει στη μεγάλη οθόνη, το ρόλο που τον είχε κάνει διάσημο φοβούμενος την ταύτιση με τον κεντρικό ήρωα. Άλλος ένας από τους λόγους που αρνήθηκε να αναλάβει το ρόλο, ήταν το γεγονός ότι έπρεπε να υπογράψει επταετές συμβόλαιο με την εταιρία του Λάνκαστερ. Η ταινία προβλήθηκε τελικά το 1955, με τίτλο Μάρτι (Marty) και πρωταγωνιστή τον Έρνεστ Μποργκνάιν, ο οποίος βραβεύτηκε με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του. Ο Στάιγκερ δε μετάνιωσε ποτέ το γεγονός ότι δεν ερμήνευσε το ρόλο.

Ο Στάιγκερ έκανε την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση το 1951 στην ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν Τερέζα (Teresa) και τρία χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στην ταινία του Ελία Καζάν Το λιμάνι της αγωνίας (On the Waterfront, 1954) στο ρόλο του αδελφού του Μάρλον Μπράντο, Τσάρλι Μαλόι, έναν ρόλο που του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Ακολούθησε ο ρόλος του Τζαντ Φράι το 1955 στο μιούζικαλ σκηνοθεσίας Φρεντ Τσίνεμαν Οκλαχόμα (Oklahoma!). Συνέχισε τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 σε δευτερεύοντες κυρίως ρόλους, όπως εκείνος του διοργανωτή στημένων αγώνων πυγμαχίας στην ταινία του 1956 Έπεσαν σκληρά (The Harder They Fall) στο πλευρό του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Όμως ήταν ο ρόλος του στην ταινία Αλ Καπόνε (Al Capone, 1959), όπου ερμήνευσε τον γκάνγκστερ της δεκαετίας του '20 που τον καθιέρωσε. Ακολούθησαν αξιόλογες ερμηνείες στην ταινία του Σίντνεϊ Λουμέτ Ο ενεχυροδανειστής (The Pawnbroker, 1964) όπου υποδύθηκε έναν Εβραίο, επιζήσαντα του Ολοκαυτώματος που προσπαθεί να προσαρμοστεί στη ζωή στη Νέα Υόρκη και στην κωμωδία του Τόνι Ρίτσαρντσον Να Ζήσει ο Μακαρίτης (The Loved One, 1965) Ο ρόλος του στην ταινία Ο Ενεχυροδανειστής (The Pawnbroker) του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Το 1965 εμφανίστηκε στην επική υπερπαραγωγή του Ντέιβιντ Λιν Δόκτωρ Ζιβάγκο (Doctor Zhivago) στο πλευρό των Ομάρ Σαρίφ και Τζούλι Κρίστι. Ο Στάιγκερ ήταν ο μοναδικός Αμερικανός ηθοποιός στην ταινία και φοβόταν ότι η ερμηνεία του θα επισκιαζόταν από εκείνες των μεγαθηρίων του αγγλικού θεάτρου και κινηματογράφου Ραλφ Ρίτσαρντσον και Άλεκ Γκίνες που επίσης συμμετείχαν στην ταινία. Η ερμηνεία του έλαβε όμως καλές κριτικές κι ο ηθοποιός έγινε πολύ φίλος με τον Άγγλο ηθοποιό Τομ Κόρτνεϊ που υποδυόταν τον Πάσα Αντίποβ[17]. Οι δυο τους παρέμειναν φίλοι μέχρι και τον θάνατο του Στάιγκερ.

Το 1967 συμπρωταγωνίστησε με τον Σίντνεϊ Πουατιέ στην ταινία του 1967 Ιστορία ενός εγκλήματος (In the Heat of the Night). Ο ρόλος του ρατσιστή αστυνομικού Μπιλ Γκίλεσπι, που καταφέρνει να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις του του χάρισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, ενώ η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε πλάι στους Τζορτζ Σίγκαλ και Λι Ρέμικ στο θρίλερ Κυνηγώντας τον δολοφόνο (No Way to Treat a Lady) όπου υποδύθηκε έναν κατά συρροή δολοφόνο, καθώς και στην ταινία Ο λοχίας (The Sergeant) στο ρόλο ενός αξιωματικού που προσπαθεί να αποκρύψει τις ομοφυλοφιλικές του προτιμήσεις. Πρωταγωνίστησε, επίσης, στην ταινία Ο εικονογραφημένος άνθρωπος (The Illustrated Man) του 1969.

Κατά τη δεκαετία του '70 συμμετείχε τόσο σε τηλεοπτικές όσο και σε ευρωπαϊκές παραγωγές σκηνοθετών όπως ο Φράνκο Τζεφφιρέλλι, ο Φραντσέσκο Ρόζι, ο Σέρτζιο Λεόνε και ο Κλοντ Σαμπρόλ. Υποδύθηκε με επιτυχία τον Μέγα Ναπολέοντα στην ταινία του Σεργκέι Μπόρνταρτσουκ Βατερλώ (Waterloo) το 1970, τον Μπενίτο Μουσολίνι στην ταινία Μουσολίνι: Η τιμωρία και το τέλος ενός δικτάτορα (Mussolini: Ultimo atto, 1974) τον ηθοποιό Γουίλιαμ Σ. Φιλντς στην τηλεταινία W.C. Fields and Me, τον Πόντιο Πιλάτο στη μίνι σειρά του Τζεφφιρέλλι Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ (Jesus of Nazareth, 1977) και τον Αμερικανό λοχαγό Μπιλ Τίλχαμ στην ταινία Η πιο άγρια συμμορία της Δύσης (Cattle Annie and Little Britches, 1981). Η συμμετοχή του σε ιταλικές ταινίες περιλαμβάνουν τις: Λάκι Λουτσιάνο (Lucky Luciano, 1974) σε σκηνοθεσία Φραντσέσκο Ρόζι και Κάτω τα κεφάλια! (Giù la testa, 1971) του Σέρτζιο Λεόνε. Το 1975 συμπρωταγωνίστησε με τη Ρόμι Σνάιντερ στην ταινία του Κλοντ Σαμπρόλ Αθώοι με βρώμικα χέρια (Les innocents aux mains sales). Ο ηθοποιός δήλωσε ότι η χειρότερη επιλογή που έκανε στην καριέρα του, ήταν η κίνησή του να απορρίψει το ρόλο του στρατηγού Τζορτζ Σμιθ Πάττον στην ταινία του 1970 Πάττον, ο θρύλος της Νορμανδίας (Patton). Ο ηθοποιός θεωρούσε ότι η ταινία εξυμνούσε τον πόλεμο και γι' αυτό επέλεξε να απέχει[18]. Ο Τζορτζ Σι Σκοτ που ερμήνευσε τον αμφιλεγόμενο στρατηγό βραβεύτηκε με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.

Τη δεκαετία του '90 ενώ οι καριέρα του είχε αρχίσει να φθίνει ανέλαβε ρόλους καρατερίστα στις ταινίες Οι σπεσιαλίστες (The Specialist, 1994) και Οι Αρειανοί επιτίθενται! (Mars Attacks!, 1996). Το 1999 συμμετείχε στην ταινία Τυφώνας: Η αληθινή ιστορία (Hurricane) πλάι στον Ντένζελ Ουάσινγκτον, η ταινία αυτή σηματοδότησε τη δεύτερή του συνεργασία με το σκηνοθέτη Νόρμαν Τζούισον που τον είχε σκηνοθετήσει στην ταινία που του χάρισε το Όσκαρ Η Ιστορία ενός εγκλήματος.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ροντ Στάιγκερ νυμφεύτηκε πέντε φορές. Σύζυγοί του υπήρξαν η ηθοποιός Σάλι Γκρέισι (1952-1958), η ηθοποιός Κλερ Μπλουμ (1959-1969), η Σέρι Νέλσον (1973-1979), η Πόλα Έλις (1986-1997) και η ηθοποιός Τζόαν Μπένεντικτ Στάιγκερ. Απέκτησε δυο παιδιά: την τραγουδίστρια της λυρικής Αν Στάιγκερ από το γάμο του με την Κλερ Μπλουμ και τον Μάικλ Στάιγκερ από το γάμο του με την Πόλα Έλις.

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ηθοποιός απεβίωσε στις 9 Ιουλίου του 2002 από πνευμονία, επιπλοκή εγχείρησης στην οποία υπεβλήθη για την αφαίρεση πολύποδα από την χοληδόχο κύστη[19]. Τελευταία του εμφάνιση ήταν στη μίνι σειρά A Month of Sundays.

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος
Δεκαετία 1950
1951 Teresa Τερέζα Φρανκ
1954 On the Waterfront Το λιμάνι της αγωνίας Τσάρλι Μαλόι
1955 The Big Knife Άγγελοι με ματωμένα χέρια Στάνλεϊ Γουλφ
Oklahoma! Οκλαχόμα Τζαντ Φράι
The Court-Martial of Billy Mitchell Με καταδίκασαν να σιωπήσω Άλαν Γκίγιον
1956 Jubal Πίνκι Πίνκαμ
The Harder They Fall Έπεσαν σκληρά Νικ Μπένκο
Back from Eternity Ο δολοφόνος αποφασίζει Βάσκελ
1957 Run of the Arrow Η τελευταία σφαίρα του πολέμου[20] Ομίρα
Across the Bridge Ο Φαντομάς των δύο ηπείρων Καρλ Σάφνερ
The Unholy Wife Ένα τέλειο έγκλημα Πολ Χότσεν
1958 Cry Terror! 24 ώρες αγωνίας Πολ Χόπλιν
1959 Al Capone Αλ Καπόνε
Δεκαετία 1960
1960 Seven Thieves Το συνδικάτο των 7 Πολ Μέισον
1961 The Mark Ο ανακριτής δρ Μακνάλι
An einem Freitag um halb zwölf Ο διαρρήκτης Φρανκ Μόργκαν
1962 13 West Street Μονομαχία με το FBI Πιτ Κολέσκι
Convicts 4 Οι συνωμόται του κελιού 12 Τίπτοουζ
The Longest Day Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου διοικητής αντιτορπιλικού
1963 Le mani sulla città Τα χέρια πάνω από την πόλη[21] Εντοάρντο Νοτόλα
1964 The Pawnbroker Ο ενεχυροδανειστής Σολ Νάζερμαν
Gli indifferenti Οι αδιάφοροι Λέο
1965 E venne un uomo Και ήρθε ένας άνθρωπος πάπας Ιωάννης ΚΓ΄[22]
The Loved One Να ζήσει ο μακαρίτης κύριος Τζόιμποϊ
Doctor Zhivago Δόκτωρ Ζιβάγκο Κομαρόφσκι
1967 In the Heat of the Night Ιστορία ενός εγκλήματος Μπιλ Γκιλέσπι[23]
La ragazza e il generale Το κορίτσι και ο στρατηγός στρατηγός
1968 No Way to Treat a Lady Κυνηγώντας τον δολοφόνο Κρίστοφερ Γκιλ
The Sergeant Ο λοχίας[24] Άλμπερτ Κάλαν
1969 The Illustrated Man Ο στιγματισμένος Καρλ
Three Into Two Won't Go Στους δύο τρίτος δεν χωρεί Στιβ Χάουαρντ
Δεκαετία 1970
1970 Waterloo Βατερλό Ναπολέων Βοναπάρτης[25]
1971 Giù la testa Κάτω τα κεφάλια Χουάν Μιράντα
Happy Birthday, Wanda June Χάρολντ Ράιαν
1973 Lolly-Madonna XXX Λέιμπαν Φέδερ
Gli eroi Ήρωες στην Κόλαση Γκένθερ φον Λουτς
Lucky Luciano Τζιν Τζανίνι
1974 Mussolini ultimo atto Μουσολίνι - Η τιμωρία και το τέλος ενός δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι[26]
1975 Les innocents aux mains sales Αθώοι με βρώμικα χέρια[27] Λουί
Hennessy Κομάντος εκτός νόμου Νάιαλ Χένεσι
1976 W.C. Fields and Me Φιλντς
1977 Jesus of Nazareth Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ Πόντιος Πιλάτος[28]
1978 F·I·S·T Πυγμή γερουσιαστής Μάντισον
1979 Portrait of a Hitman Το κλαμπ των δολοφόνων Μαξ Αντρεότι
Love and Bullets Ο αρχιεκτελεστής Τζο Μπομπόσα
Steiner - Das Eiserne Kreuz, 2. Teil Η συνωμοσία των στρατηγών στρατηγός Γουέμπστερ
The Amityville Horror Τη νύχτα που γεννήθηκε ο τρόμος πατήρ Ντιλέινι
Wolf Lake Η συνωμοσία των λύκων Τσάρλι
Klondike Fever Σόαπι Σμιθ
Δεκαετία 1980
1980 The Lucky Star συνταγματάρχης Γκλουκ
Cattle Annie and Little Britches Η πιο άγρια συμμορία της Δύσης Τίλγκαμ
Lion of the Desert Το λιοντάρι της ερήμου Μπενίτο Μουσολίνι
1981 The Chosen Ρεμμπ Σόντερς
1982 Der Zauberberg Μυνχέερ Πέπερκορν
1984 The Naked Face Η μάσκα του δολοφόνου Μαγκρίβι
The Glory Boys Κρίσιμη μέρα καθηγητής Ντέιβιντ Σόκαρεφ
1987 The Kindred Ο συγγενικός κύκλος δρ Φίλιπ Λόιντ
American Gothic πατέρας
Catch the Heat Σκληροτράχηλη αστυνομικίνα Τζέισον Χάνιμπαλ
1989 The January Man Ο άνθρωπος του Γενάρη Ίμον Φλιν
Passion and Paradise σερ Χάρι Όουκς
Djavolji raj Μάρτιν
Tennessee Nights δικαστής Πρέσκοτ
Δεκαετία 1990
1990 Men of Respect Οι κυρίαρχοι του εγκλήματος Τσάρλι Νταμίκο
1991 The Ballad of the Sad Cafe αιδεσιμότατος Γουίλιν
Guilty as Charged Κάλιν
In the Line of Duty: Manhunt in the Dakotas Ανθρώπινο μίσος Γκόρντον Καλ
1992 The Player Ο παίκτης Ροντ Στάιγκερ
Lincoln Οδυσσεύς Γκραντ
1993 Tales of the City Ιστορίες της πόλης βιβλιοπώλης
The Neighbor Αγκαλιά με τον τρόμο δρ Μάιρον Χατς
1994 The Last Tattoo Οι συνωμότες στρατηγός Φρανκ Ζέιν
The Specialist Οι σπεσιαλίστες Τζο Λίον
Tous les jours dimanche Μπέντζαμιν
1996 Livers Ain't Cheap Βίκτορ
Carpool Το μποτιλιάρισμα κύριος Χάμερμαν
Captain Nuke and the Bomber Boys Ο κάπτεν Νουκ και τα παιδιά της βόμβας πρόεδρος
Shiloh Ο φίλος μου ο Σίλοχ Ντοκ Γουόλας
Mars Attacks! Οι Αρειανοί επιτίθενται στρατηγός Ντέκερ
1997 Truth or Consequences, N.M. Αλήθεια ή συνέπειες Τόνι Βάγκο
Incognito Μίλτον Α. Ντόνοβαν
The Kid Χάρι Σλόουν
1998 Animals with the Tollkeeper Φοντίνα
Modern Vampires Μοντέρνοι βρικόλακες δρ Φρέντερικ βαν Χέλσινγκ
Legacy Ζώνη πυρός Σάντλερ
1999 Shiloh 2: Shiloh Season Σίλοχ 2: Η αυτοθυσία Ντοκ Γουόλας
Cypress Edge Στην κόψη του ξυραφιού Γούντροου Μακάμον
Crazy in Alabama Το καλοκαίρι της ελευθερίας δικαστής Μιντ
The Hurricane Τυφώνας: Η αληθινή ιστορία δικαστής Σάροκιν
End of Days Το τέλος του κόσμου πατήρ Κόβακ
Δεκαετία 2000
2000 The Last Producer Σέρι Γκανς
2001 The Flying Dutchman Ο ιπτάμενος Ολλανδός Μπεν
Lightmaker βασιλιάς Όσο
A Month of Sundays Τσάρλι Μακέιμπ
The Hollywood Sign Απληστία Φλόιντ Μπένσον
2002 Poolhall Junkies Οι επαγγελματίες Νικ

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: «Rod Steiger» (Γερμανικά) 120900424. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13900035s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w67w6h47. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 60958. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Ανακτήθηκε στις 26  Σεπτεμβρίου 2021.
  10. ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  12. ↑ Current Biography, H.W. Wilson Co., 1991, σελ. 407, ISBN 
  13. ↑ Rod Steiger Biography
  14. ↑ Ross, Helen (1962), The Player: A Profile of an Art, Simon and Schuster, σελ. 275, ISBN 
  15. ↑ Rod Steiger, Telegraph.co.uk, 2002-07-09, http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2002/07/10/db1001.xml, ανακτήθηκε στις 2019-09-29 
  16. ↑ Obituary: Rod Steiger
  17. ↑ McNeal, Jeff (2001-11-01), Rod Steiger interview, bigpicturedvd.com, http://www.thebigpicturedvd.com/bigreport12.shtml, ανακτήθηκε στις 2013-01-13 
  18. ↑ Cornwell, Rupert (2002-07-10), Rod Steiger, 'brooding and volatile' Hollywood tough guy for more than 50 years, dies aged 77, The Independent, http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/films/news/rod-steiger-brooding-and-volatile-hollywood-tough-guy-for-more-than-50-years-dies-aged-77-647871.html, ανακτήθηκε στις 2009-05-21 
  19. ↑ 10 July 2002 "Rod Steiger" The Guardian.
  20. ↑ Τσιναρίδης, Κώστας (23 Μαΐου 2015). «Οι εθνικές επαναστάσεις στον κινηματογράφο». cityportal.gr. 
  21. ↑ «Σινεφίλια [Cinephilia.Gr] - Le mani sulla città». www.cinephilia.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2025. 
  22. ↑ ««ΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΕΝΟΙ» (1963) του ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ, στους κινηματογράφους από 18.2.2016». CAMERA STYLO. 17 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2025. 
  23. ↑ Κουτσογιαννόπουλος, Θοδωρής (13 Φεβρουαρίου 2018). «Όσκαρ 1968: Η απονομή και οι ταινίες που άλλαξαν το Χόλιγουντ». LiFO. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2025. 
  24. ↑ «Gay Βιβλιογραφία στα ελληνικά: No 688». Gay Βιβλιογραφία στα ελληνικά. 5 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2025. 
  25. ↑ «Τα απανωτά κινηματογραφικά Βατερλό του Ναπολέοντα». Protagon.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2025. 
  26. ↑ «Αντιφασιστική μνήμη, ο αγώνας ενάντια στην κοινοτοπία του κακού». Εποχή. 2 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2025. 
  27. ↑ Ζουμπουλάκης, Γιάννης (7 Μαρτίου 2022). «Σινέ παράδεισος στην Κυανή Ακτή». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2025. 
  28. ↑ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (24 Απριλίου 2019). «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ: Πώς είναι σήμερα οι ηθοποιοί». News 24/7. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2025. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ροντ_Στάιγκερ&oldid=10959358"