Ανί Ζιραρντό
Η Ανί Ζιραρντό (Γαλλικά: Annie Suzanne Girardot) ήταν Γαλλίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε το 1931 στο Παρίσι, όπου και πέθανε το 2011.
Από τη δεκαετία του 1950, συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του γαλλικού και του ιταλικού κινηματογράφου, τόσο σε δραματικούς όσο και σε κωμικούς ρόλους, και συμμετείχε σε περισσότερες από 120 ταινίες σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της. Κέρδισε τρία βραβεία Σεζάρ και διεθνή βραβεία.[12]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ανί Ζιραρντό γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1931 και μεγάλωσε με την ανύπαντρη μητέρα της, μαία από τη Νορμανδία. Αφού σπούδασε μαιευτική, εγγράφηκε στο Ωδείο της Λα Ρυ Μπλανς στο Παρίσι. Μετά την αποφοίτησή της το 1954 με το «Πρώτο Βραβείο Σύγχρονης και Κλασικής Κωμωδίας», προσελήφθη στην Κομεντί Φρανσαίζ, όπου ήταν ηθοποιός από το 1954-57.
Το 1955, άρχισε την κινηματογραφική της καριέρα, κάνοντας ντεμπούτο στην ταινία Treize à table (1955), αλλά εκείνη την εποχή οι θεατρικές παραστάσεις της άρχισαν να προσελκύουν την προσοχή των κριτικών. Έπαιξε στο θεατρικό έργο του Ζαν Κοκτώ Η Γραφοµηχανή το 1956 και ο σκηνοθέτης την χαρακτήρισε ως «το καλύτερο δραµατικό ταµπεραµέντο της μεταπολεμικής εποχής».[13]
Το 1956 κέρδισε το βραβείο Σουζάν Μπιανκέτι ως η καλύτερη ανερχόμενη νεαρή ηθοποιός. Με την ταινία Ο Ρόκκο και τ'αδέλφια του (1960) του Λουκίνο Βισκόντι, κατάφερε να τραβήξει την προσοχή του κοινού. Το 1962, παντρεύτηκε τον Ιταλό ηθοποιό Ρενάτο Σαλβατόρι με τον οποίο απέκτησε μια κόρη.[14]
Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του γαλλικού και του ιταλικού κινηματογράφου, όπως οι σκηνοθέτες Κλοντ Λελούς, Μάριο Μονιτσέλι, Μάρκο Φερέρι, Λουίτζι Κομεντσίνι, Εντουάρ Μολιναρό, Αντρέ Καγιάτ, Ζυλ Γκρανζιέ, Ζαν Ντελανουά, Μπερνάρ Μπλιέ και Μίχαελ Χάνεκε και με ηθοποιούς όπως οι Υβ Μοντάν, Ζαν Πολ Μπελμοντό, Αλέν Ντελόν και Μισέλ Πικολί.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, είχε γίνει διάσημη με ταινίες όπως το Le Vice et la vertu (1963), Vivre pour vivre (1967), Ο άνδρας που μ'αρέσει (Un homme qui me plaît,1969) και το Πεθαίνω από αγάπη (Mourir d'aimer,1970), ταινία βασισμένη στην ιστορία μιας καθηγήτριας της οποίας η σχέση με έναν πολύ μικρότερο μαθητή την έφερε αντιμέτωπη με την αστική τάξη. Η ταινία προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα και παραμένει η μεγαλύτερη επιτυχία της στη Γαλλία.
Σε όλη τη δεκαετία του 1970, η Ζιραρντό ήταν μία από τις υψηλότερα αμειβόμενες ηθοποιούς στη Γαλλία και το όνομά της και μόνο αρκούσε για να εγγυηθεί την επιτυχία μιας ταινίας.[15] Έπαιξε τόσο σε δραματικές όσο και κωμικές ταινίες, αποδεικνύοντας το πολύπλευρο ταλέντο της, όπως το To Ζιζάνιο (1978) του Κλωντ Ζιντί, το Elle boit pas, elle fume pas, elle drague pas, mais ... elle cause! (1970) του Μισέλ Ωντιάρ και Ο Ύποπτος Le Suspect του Φραντσέσκο Μασέλι (1975). Έπαιξε επίσης το ρόλο της μητέρας ανερχόμενων σταρ όπως της Ιζαμπέλ Αντζανί στην επιτυχημένη εφηβική ταινία Το χαστούκι (La gifle,1974) και της Ιζαμπέλ Υπέρ στη δραματική ταινία Δρ. Φρανσουάζ Γκαλλάντ (1976).
Το 1995, η Ζιραρντό έκανε µια δυναµική επανεμφάνιση και συμμετείχε στην ταινία του Κλοντ Λελούς Οι άθλιοι (Les Misérables, 1995).
Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 2011, μετά από μια μακρά μάχη με τη νόσο Αλτσχάιμερ, μια ασθένεια για την οποία έκανε μια ταινία, το Ainsi va la vie, το 2008.[16] Είχε δημοσιεύσει την αυτοβιογραφία της το 1989, Vivre d'aimer.
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια μιας καριέρας πέντε δεκαετιών, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 120 ταινίες.
Το 1977, κέρδισε το βραβείο Σεζάρ Καλύτερης ηθοποιού για το Δρ Φρανσουάζ Γκαλάντ (Doctor Françoise Gailland) και δύο βραβεία Σεζάρ δεύτερου γυναικείου ρόλου: το 1996 για την ταινία του Κλοντ Λελούς Οι άθλιοι (Les Misérables) και το 2002 για την ταινία του Μίχαελ Χάνεκε Η δασκάλα του πιάνου.
Το 2002 της απονεμήθηκαν 2 βραβεία Μολιέρ, το 1977 έλαβε το βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο, το 1962 είχε υποψηφιότητα για τα βραβεία BAFTA, και πολλά διεθνή βραβεία. Το 1956 κέρδισε το βραβείο Σουζάν Μπιανκέτι ως η καλύτερη ανερχόμενη νεαρή ηθοποιός. Το το Κύπελλο Βόλπι (Coppa Volpi) για την Καλύτερη ηθοποιό στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για το Τρία δωμάτια στο Μανχάταν του Μαρσέλ Καρνέ.[17]
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Τίτλος στα ελληνικά | Ρόλος |
|---|---|---|---|
| 1950 | Pigalle-Saint-Germain-des-Prés | Πιγκάλ | κοπέλα |
| 1955 | Treize à table | Βερονίκ Σαμπόν | |
| 1956 | L'Homme aux clés d'or | Ο άνθρωπος με τα χρυσά κλειδιά | Ζιζέλ Ντελμάρ |
| 1957 | Reproduction interdite | Η σπείρα του πλαστού πίνακος | Βιβάν |
| Le rouge est mis | Η δράσις αρχίζει τα μεσάνυχτα | Ελέν | |
| L'amour est en jeu | Το παιχνίδι του έρωτα | Μααρί-Μπλανς Φεάρ | |
| 1958 | Maigret tend un piège | Το κλειδί του μυστηρίου[18] | Ιβόν Μορέν |
| Le désert de Pigalle | Λευκές σάρκες για πούλημα | Τζόσι | |
| 1960 | La corde raide | Ο δολοφόνος με το γκρίζο γάντι | Κόρα |
| Recours en grâce | Μια φωνή από το παρελθόν | Λίλα | |
| Rocco e i suoi fratelli | Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του[19] | Νάντια | |
| La française et l'amour | Η Γαλλίδα και ο έρωτας | Ντανιέλ | |
| 1961 | La proie pour l'ombre | Οι κολασμένοι | Άννα Κρέιμερ |
| Le rendez-vous | Μαντλέν | ||
| Amours célèbres | Διάσημοι ερασταί | δεσποινίς Ντουσνουά | |
| 1962 | Le bateau d'Émile | Φερνάντ Μαλανμπάν | |
| Le crime ne paie pas | Το έγκλημα εκδικείται | Γκαμπριέλ Φενερού | |
| Smog | Γκαμπριέλα | ||
| 1963 | Il giorno più corto | Η πιο αστεία μέρα του πολέμου | νοσοκόμα |
| Le vice et la vertu | Βίτσιο και αρετή | Ζιλιέτ Μοράν | |
| I compagni | Οι σύντροφοι | Νιόβη | |
| I fuorilegge del matrimonio | Μαργαρίτα | ||
| 1964 | La bonne soupe | Έρως αλά γαλλικά | Μαρί / Μαρινέτ / Μαρίζ |
| La donna scimmia | Όταν την είδα γυμνή | Μαρία Εσπόζιτο | |
| Pourquoi Paris? | |||
| L'autre femme | Ανιές | ||
| La ragazza in prestito | Κλάρα | ||
| Un monsieur de compagnie | Ερωτικές υπερωρίες | ||
| Le belle famiglie | Μαρία | ||
| 1965 | Déclic et des claques | Σάντρα | |
| Una voglia da morire | Ελεωνόρα | ||
| Una voglia da morire | Ο μυστικός πόλεμος τον κατασκόπων | Σουζέτ / Μονίκ | |
| Trois chambres à Manhattan | Τρία δωμάτια στο Μανχάταν | Κέι Λάρσι | |
| 1967 | Le streghe | Οι μάγισσες | Βαλέρια |
| Vivre pour vivre | Ζήσε για τη ζωή | Κατρίν Κολόμπ | |
| 1968 | Les Gauloises bleues | μητέρα | |
| La bande à Bonnot | Μαρία | ||
| Bice skoro propast sveta | Βρέχει στο χωριό μου | Ρέζα | |
| 1969 | Dillinger è morto[20] | Σαμπίνε | |
| La vie, l'amour, la mort | Η ζωή, ο έρωτας, ο θάνατος | γυναίκα στην ταινία | |
| Metti, una sera a cena | Τζοβάνα | ||
| Erotissimo | Ανί | ||
| Il seme dell'uomo | ξένη | ||
| Un homme qui me plaît | Ο άντρας που μ' αρέσει | Φρανσουάζ | |
| 1970 | Storia di una donna | Η ιστορία μιας γυναίκας | Λιλιάνα |
| Elle boit pas, elle fume pas, elle drague pas, mais... elle cause! | Δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν..., αλλά μιλάει! | Ζερμέν | |
| Le clair de terre | Μαρία | ||
| Les novices | Οι νεοφώτιστες | Μόνα Λίζα | |
| 1971 | Mourir d'aimer | Πεθαίνω από αγάπη[21] | Ντανιέλ Ζενό |
| 1972 | La vieille fille | Πριν πεθάνει η αγάπη | Μιριέλ Μπουσόν |
| La mandarine | Σεβερίν | ||
| Les feux de la chandeleur | Μαρί-Λουίζ Μπουρσόλ | ||
| Elle cause plus... Elle flingue | Δεν μιλάει, σκοτώνει | Ροζμόντ | |
| 1973 | Traitement de choc | Ο αδίστακτος[22] | Ελέν Μασόν |
| Il n'y a pas de fumée sans feu | Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά | Σιλβί Πεϊράκ | |
| 1974 | Ursule et Grelu | Ούρσουλα | |
| Juliette et Juliette | Η μία Ιουλιέτα πάνω στην άλλη | Ζιλιέτ Βιντάλ | |
| La gifle | Το χαστούκι | Ελέν Ντουλεάν | |
| 1975 | Il sospetto | Ύποπτος προδοσίας | Τερέζα |
| Il faut vivre dangereusement | Πρέπει να ζει κανείς επικίνδυνα | Λεόν | |
| Le Gitan | Ο τσιγγάνος | Νινή | |
| Il pleut sur Santiago | Φλόγες πάνω απ' το Σαντιάγκο | Μαρία Ολιβάρες | |
| 1976 | Docteur Françoise Gailland | Δρ Φρανσουάζ Γκαλάντ | δρ Φρανσουάζ Γκαλάντ |
| D'amour et d'eau fraîche | Μόνα | ||
| Cours après moi... que je t'attrape | Ζακλίν | ||
| 1977 | À chacun son enfer | Η αυτοψία ενός εγκλήματος | Μαντλέν Ζιράρ |
| Jambon d'Ardenne | ιδιοκτήτρια εστιατορίου | ||
| Le dernier baiser | Πώς να παρακολουθήσετε τον άνδρα σας | Ανί | |
| Tendre poulet | Ένας τρυφερός αστυνόμος | Λιζ Τρανκερέλ | |
| Le point de mire | Δολοφονία κατ' εντολήν της ΣΙΑ | Ντανιέλ Γκορ | |
| 1978 | La zizanie | Το ζιζάνιο | Μπερναντέτ Ντομπρέ-Λακάζ |
| Vas-y maman | Ανί Λαρσέ | ||
| L'amour en question | Ένα έγκλημα δύο δολοφόνοι | Σουζάν Κορμπιέ | |
| La clé sur la porte | Μια φιλελεύθερη γυναίκα | Μαρί Αρνό | |
| 1979 | L'ingorgo | Το μεγάλο μποτιλιάρισμα | Ιρέν |
| Le cavaleur | Λισιέν | ||
| Cause toujours... tu m'intéresses! | Κριστίν Κλεμάν | ||
| Bobo Jacco | Μάγδα | ||
| 1980 | On a volé la cuisse de Jupiter | Ο πράκτοράς μας στην Ελλάδα | Λιζ Τρανκερέλ |
| Le coeur à l'envers | Λορ | ||
| 1981 | Une robe noire pour un tueur | Υπεράσπιση για έναν δολοφόνο | Φλοράνς Νατ |
| All Night Long | Οι καλύτερες μας νύχτες | καθηγήτρια Γαλλικών | |
| La vie continue | Ζαν | ||
| La revanche | Η ρεβάνς | Ζαν Ζουβέρ | |
| 1984 | Liste noire | Μαύρη λίστα | Ζαν Ντιφούρ |
| Souvenirs souvenirs | Έμα Μποκάρα | ||
| 1985 | Partir, revenir | Ελέν Ριβιέρ | |
| Adieu blaireau | Κολέτ | ||
| Mussolini and I | Εγώ και ο Ντούτσε | Ρακέλε Μουσολίνι | |
| 1988 | Prisonnières | Μαρτ | |
| 1989 | Cinq jours en juin | Μαρσέλ | |
| The Legendary Life of Ernest Hemingway | Η θρυλική ζωή του Έρνεστ Χέμινγουεϊ | Γερτρούδη Στάιν | |
| Comédie d'amour | Μάστιγα | ||
| 1990 | Il y a des jours... et des lunes | μοναχική γυναίκα | |
| 1991 | Merci la vie | Σ' ευχαριστώ, ζωή | Εβανζελίν Πελεβό |
| Toujours seuls | κυρία Σεβιγιάρ | ||
| 1992 | Alibi perfetto | κόμισσα | |
| 1993 | Portagli i miei saluti... avanzi di galera | Λάουρα Αλμπάνι | |
| 1994 | Les braqueuses | μητέρα της Σεσίλ | |
| 1995 | Les misérables | Οι άθλιοι | Τεναρντιέρ |
| 1996 | Les Bidochon | μητέρα | |
| 1998 | Préférence | Μπλανς | |
| L'âge de braise | Καρολίν Μπονόμ | ||
| 2000 | T'aime | Έμα | |
| 2001 | La pianiste | Η δασκάλα του πιάνου | μητέρα[23] |
| Ceci est mon corps | Μέιμι | ||
| 2002 | Epsteins Nacht | Χάνα Λίμπερμαν | |
| 2003 | La prophétie des grenouilles | Η προφητεία των βατράχων | ελέφαντας (φωνή) |
| 2005 | Je préfère qu'on reste amis | Γιατί όλες οι γυναίκες μας ζητάνε να μείνουμε φίλοι; | κυρία Μέντελμπαουμ |
| Caché | Κρυμμένος | μητέρα του Ζορζ | |
| 2006 | Le temps des porte-plumes | Αλφονσίν | |
| C'est beau une ville la nuit | γιαγιά | ||
| 2007 | Boxes | Κουτιά | Ζοζεφίν |
| Christian | Οντίλ |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11905058c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6bg5phn. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ frenchfilmsite
.com /bio /An /Annie _Girardot .html. - ↑ Fichier des personnes décédées mirror. 8YTxQ29pUEfp. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2024.
- ↑ www
.aveleyman .com /FilmCredit .aspx?FilmID=26650&Extra=Y. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118970208. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2015.
- ↑ www
.in .com /lola-singer /photogallery-336952 .html?imid=0aha8zPfrY3Oe. - ↑ www
.valdostadailytimes .com /todays-top-stories /x2118802785 /Today-in-History-for-Tuesday-Feb-28-2012. - ↑ (Τσεχικά) Olomouc City Library regional database. tritius
.kmol .cz /authority /865219. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2024. - ↑ . «imdb.com/name/Annie Girardot».
- ↑ . «tanea.gr/2011/03/01/Ανί Ζιραρντό».
- ↑ . «tvxs.gr/η Γαλλίδα ηθοποιός Ανί Ζιραρντό».
- ↑ Douteau. Caroline. "Annie Girardot, une femme libre", Télé 7 jours no 2650, p. 32
- ↑ . «imdb.com/title/Annie Girardot, ainsi va la vie (2008)».
- ↑ . «academic-eb-com.eres.qnl.qa/levels/collegiate/article/Annie-Suzanne-Girardot/».
- ↑ «MAIGRET TEND UN PIÈGE». BFI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2009.
- ↑ «Αλέν Ντελόν: Η απώλεια που σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής». Η Ναυτεμπορική. 18 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2025.
- ↑ «Ο φανταστικός κόσμος του M. Hulot». LiFO. 21 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2025.
- ↑ Κερσανίδης, Στράτος (Καλοκαίρι 2008). «40 χρόνια από το Μάη του '68: Αγώνες και εξεγέρσεις για ανεξαρτησία και απελευθέρωση». προσεχώς: 22. https://www.klh.gr/uploaded/files/31688_PROSEXOS2008.pdf.
- ↑ «Αλέν Ντελόν, κύριος των τιμών στο Φεστιβάλ Καννών». Κέντρο Μελετών & Ερευνών για το Σινεμά. 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2025.
- ↑ «Η δασκάλα του πιάνου». www.provoles.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2025.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Annie Girardot στο Wikimedia Commons