Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέν Ντελόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέν Ντελόν
Ο Ντελόν το 1961
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Alain Delon (Γαλλικά)
Προφορά
Γέννηση8 Νοεμβρίου 1935 (1935-11-08)
Σω, Γαλλία
Θάνατος18 Αυγούστου 2024 (88 ετών)
Ντουσί, Λουαρέ, Γαλλία
Αιτία θανάτουλέμφωμα[1]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[1]
Τόπος ταφήςΚτήμα La Brûlerie, Ντουσί
ΚατοικίαΣω
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία (1935–2024)[2]
Ελβετία (1999–2024)[3]
ΣπουδέςÉcole Jeannine Manuel
Ιδιότητασεναριογράφος, σκηνοθέτης κινηματογράφου[4], ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός ταινιών, παραγωγός ταινιών, ηθοποιός τηλεόρασης, παραγωγός[5], τραγουδιστής, ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας
ΣύζυγοςΝαταλί Ντελόν (ν. 1964; δ. 1969)
ΣύντροφοςΡόμι Σνάιντερ
(1958-1964)
Μιρέιγ Νταρκ
(1968-1983)
ΤέκναΚριστιάν Ααρόν Μπουλόν, Αντονί Ντελόν, Ανούσκα Ντελόν και Αλέν-Φαμπιάν Ντελόν
ΓονείςΦαμπιάν Ντελόν και Εντίθ Ντελόν
ΑδέλφιαΖαν-Φρανσουά Ντέλον (νεότερος ετεροθαλής αδερφός από τον πατέρα)
Είδος τέχνηςδράμα, μυθιστόρημα με ντετέκτιβ και θρίλερ
Σημαντικά έργαΓυμνοί στον Ήλιο, Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του, Ο Γατόπαρδος, Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο, Μπορσαλίνο, Η Πισίνα (ταινία) και Κύριος Κλάιν (ταινία)
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (25  Μαρτίου 2005)[6], Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής, Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, Τάγμα Τιμής (Ουκρανία), 3η τάξη (4  Σεπτεμβρίου 2023)[7], αναμνηστικό μετάλλιο της εκστρατείας στην Ινδοκίνα, Διοικητής του Τάγματος του Ουισάμ Αλαούιτ (2003)[8], βραβείο Σεζάρ καλύτερου άνδρα ηθοποιού (1985)[9], βραβεία Σεζάρ (1985), Τιμητική Χρυσή Άρκτος (1995), Τιμητικός φοίνικας (2019) και Χρυσή Άρκτος (1995)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αλέν Φαμπιάν Μορίς Μαρσέλ Ντελόν (γαλλικά: Alain Fabien Maurice Marcel Delon‎‎, 8 Νοεμβρίου 1935 - 18 Αυγούστου 2024), γνωστός κυρίως απλά ως Αλέν Ντελόν (γαλλική προφορά: Αλάν Ντελόν), ήταν Γάλλος ηθοποιός και παραγωγός. Ήταν γνωστός ως ένας από τους πιο εξέχοντες ηθοποιούς και σύμβολα του σεξ της Ευρώπης από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

Κέρδισε τον κριτικό έπαινο για τους ρόλους του σε ταινίες όπως: Γυμνοί στον ήλιο (1960), Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960), Η έκλειψη (1962), Ο γατόπαρδος (1963), Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (1967), Η πισίνα (1969), Ο κόκκινος κύκλος (1970), Ο μπάτσος (1972) και ο Κύριος Κλάιν (1976). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.

Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη.

Το 1997 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντελόν γεννήθηκε στο Σω του νομού Ω-ντε-Σεν, της περιφέρειας Ιλ-ντε-Φρανς, ένα πλούσιο προάστιο του Παρισιού. Οι γονείς του, Εντίτ (το γένος Αρνόλντ, 1911–1995) και Φαμπιάν Ντελόν (1904–1977), χώρισαν όταν ο Ντελόν ήταν τεσσάρων ετών.[10] Και οι δύο ξαναπαντρεύτηκαν και, ως αποτέλεσμα, ο Ντελόν έχει μια ετεροθαλή αδερφή και δύο ετεροθαλείς αδελφούς. Η γιαγιά του από τον πατέρα του ήταν Κορσικανή, από το Προυνέλι-ντι-Φιουμόρμπο.[11] Όταν οι γονείς του χώρισαν, ο Ντελόν στάλθηκε να ζήσει με ανάδοχους γονείς. Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονέων, οι γονείς του Ντελόν ανέλαβαν από κοινού την επιμέλειά του, αλλά η συμφωνία δεν αποδείχθηκε ικανοποιητική. Φοίτησε σε καθολικό[12] οικοτροφείο, το πρώτο από τα πολλά σχολεία από τα οποία αποβλήθηκε λόγω απείθαρχης συμπεριφοράς. Ο Ντελόν άφησε το σχολείο στα 14 του και εργάστηκε για λίγο στο κρεοπωλείο του πατριού του. Κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία 17 ετών, και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας.

Πρώιμη καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1956, μετά τη ναυτική του θητεία, ο Ντελόν επέστρεψε στη Γαλλία[13] και ξεκίνησε να εργάζεται ως σερβιτόρος, αχθοφόρος, γραμματέας και βοηθός πωλήσεων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγινε φίλος με την ηθοποιό Μπριζίτ Ομπέρ, και ενώθηκε μαζί της σε ένα ταξίδι στο Φεστιβάλ των Καννών, απ' όπου θα ξεκινούσε η κινηματογραφική του καριέρα.

Πρώτοι κινηματογραφικοί ρόλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντελόν το 2019

Στις Κάννες, ο Ντελόν εθεάθη από έναν ανιχνευτή ταλέντων του Αμερικανού παραγωγού Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ. Μετά από μια οντισιόν, ο Σέλζνικ του πρόσφερε συμβόλαιο, υπό την προϋπόθεση ότι θα μάθει αγγλικά. Ο Ντελόν επέστρεψε στο Παρίσι για να μάθει την γλώσσα, αλλά εκεί γνώρισε τον Γάλλο σκηνοθέτη Υβ Αλεγκρέ, ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι έπρεπε να μείνει στη Γαλλία για να ξεκινήσει την καριέρα του. Ο Σέλζνικ επέτρεψε στον Ντελόν να ακυρώσει το συμβόλαιό του και ο Αλεγκρέ του έδωσε τον πρώτο κινηματογραφικό του ρόλο στην ταινία Send a Woman When the Devil Fails (γαλλ. Quand la femme s'en mêle, 1957). Ο Μαρκ Αλεγκρέ (αδελφός του Ιβ) έδωσε στον Ντελόν τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Sois belle et tais-toi (1958), στην οποία συμμετείχε και ο νεαρός ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό. Στη συνέχεια, ο Ντελόν έπαιξε στη ρομαντική ταινία Κριστίν (1958), βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του Άρθουρ Σνίτσλερ, δίπλα στη Ρόμι Σνάιντερ. Ο Ντελόν και η Σνάιντερ ξεκίνησαν μια ερωτική σχέση, η οποία έλαβε μεγάλη δημοσιότητα εκείνη την εποχή.[14] Η ταινία ήταν η 17η πιο δημοφιλής ταινία στο γαλλικό box office εκείνη τη χρονιά.[15]

Άνοδος προς την επιτυχία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντελόν σε σκηνή της ταινίας του Λουκίνο Βισκόντι Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960)

Ο Ντελόν πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κωμωδία Οι γυναίκες είναι αδύναμες (Faibles femmes, 1959), η οποία υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία[16] και ήταν η πρώτη από τις ταινίες του Ντελόν που προβλήθηκε στην Αμερική. Ο Ντελόν έκανε κάποιες προσωπικές εμφανίσεις στη Νέα Υόρκη για την προώθηση της ταινίας.

Διεθνής αναγνώριση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη συνέχεια ο Ντελόν έπαιξε σε δύο ταινίες που του εξασφάλισαν τη διεθνή φήμη. Το 1960, εμφανίστηκε στην ταινία Γυμνοί στον ήλιο (Plein Soleil) δίπλα στον Μορίς Ρονέ σε σκηνοθεσία Ρενέ Κλεμάν, που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, το οποίο βασίστηκε στο μυθιστόρημα Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ της Πατρίσια Χάισμιθ. Ο Ντελόν υποδύθηκε τον Τομ Ρίπλεϊ, λαμβάνοντας κριτικό έπαινο για την ερμηνεία του. Η Χάισμιθ δήλωσε θαυμάστρια της ερμηνείας του Ντελόν[17] Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και στο κύκλωμα του art house στις αγγλόφωνες χώρες. Στη συνέχεια έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στην ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960). Ο κριτικός κινηματογράφου Μπόσλεϊ Κράουδερ των New York Times έγραψε ότι η ερμηνεία του Ντελόν ήταν «συγκινητικά εύκαμπτη και εκφραστική».[18]

Με τη Μόνικα Βίτι στην ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι Η έκλειψη (1962)

Ο Ντελόν έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο το 1961 με το έργο του Τζον Φορντ Κρίμα που είναι πόρνη με τη Ρόμι Σνάιντερ στο Παρίσι. Ο Λουκίνο Βισκόντι σκηνοθέτησε την παράσταση που έσπασε ρεκόρ εισιτηρίων.[19] Συναντήθηκε ξανά με τον Ρενέ Κλεμάν στην ιταλική κωμωδία για τον φασισμό, Che gioia vivere (1961). Ήταν μια μικρή επιτυχία. Πιο δημοφιλής ήταν μια σπονδυλωτή ταινία με πολλούς αστέρες, το Amours célèbres (1961), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε τον Αλβέρτο Γ' της Βαυαρίας απέναντι από την Μπριζίτ Μπαρντό. Περίπου αυτή την εποχή ο Ντελόν αναφέρθηκε ως πιθανότητα να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Λόρενς της Αραβίας.[20] Ο Πίτερ Ο'Τουλ τελικά επιλέχτηκε, αλλά στη συνέχεια ο Ντελόν υπέγραψε με τη Seven Arts μια συμφωνία τεσσάρων ταινιών, συμπεριλαμβανομένης μιας διεθνούς ταινίας μεγάλου προϋπολογισμού της ιστορίας του Μάρκο Πόλο και του βασιλιά του Παρισιού, που σχετιζόταν με τον Αλέξανδρο Δουμά.[21] Καμία από τις δύο ταινίες δεν ολοκληρώθηκε. Αντίθετα, έλαβε την συμμετοχή στην ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι Η έκλειψη (1962),[22] μια σημαντική κριτική επιτυχία, αν και το κοινό ήταν μικρό.

Συνεργασία με την MGM

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1963 ο παραγωγός Ζακ Μπαρ έκανε την ταινία Η μεγάλη ληστεία του καζίνο με πρωταγωνιστή τον Ζαν Γκαμπέν και με την υποστήριξη της MGM. Ο συμπρωταγωνιστής του Γκαμπέν επρόκειτο να είναι ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν μέχρι που ο Ντελόν άσκησε πίεση στον Μπαρ για τον ρόλο. Ο Ντελόν πήρε τα δικαιώματα διανομής της ταινίας σε ορισμένες χώρες αντί για έναν απλό μισθό. Επειδή αυτό δεν είχε γίνει ποτέ πριν στη Γαλλία, έγινε γνωστό ως «μέθοδος του Ντελόν». Το στοίχημα απέδωσε καλά, με τον Γκαμπέν να ισχυρίζεται αργότερα ότι ο Ντελόν κέρδισε 10 φορές περισσότερα χρήματα από ό,τι είχε ως αμοιβή. Ωστόσο, το 1965, ο Ντελόν ισχυρίστηκε ότι "κανείς άλλος δεν το έχει δοκιμάσει από τότε και έχει βγάλει χρήματα".[23] Ωστόσο, η εμπειρία έδωσε στον Ντελόν μια γεύση για την παραγωγή ταινιών. Υπέγραψε επίσης μια συμφωνία πέντε ταινιών με την MGM, από τις οποίες Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ήταν η πρώτη.

Η φήμη του ενισχύθηκε περαιτέρω όταν δούλεψε ξανά με τον Λουκίνο Βισκόντι για τον Γατόπαρδο (Il Gattopardo) με τον Μπαρτ Λάνκαστερ και την Κλαούντια Καρντινάλε. Αυτή ήταν η έβδομη μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς στη Γαλλία και Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ήταν η έκτη.[24] Ο Γατόπαρδος προβλήθηκε επίσης ευρέως στις ΗΠΑ από τη 20th Century Fox. Ο Ντελόν ήταν πλέον ένας από τους πιο δημοφιλείς σταρ στη Γαλλία. Πρωταγωνίστησε στη Μαύρη τουλίπα (La tulipe noire, 1964), μια άλλη επιτυχία.[25]

Το Les Félins (1964), που τον ένωσε ξανά με τον Ρενέ Κλεμάν και συμπρωταγωνίστησε με την Τζέιν Φόντα, γυρίστηκε σε γαλλική και αγγλική έκδοση. Η ταινία διανεμήθηκε από την MGM, αλλά δεν είχε επιτυχία.[26] Το 1964, ο Ντελόν ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής, την Delbeau Production, με τον Ζορζ Μπομέ. Παρήγαγαν την ταινία Ο επαναστάτης του Αλγερίου (L'insoumis) (1964), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε έναν δολοφόνο του OAS. Έπρεπε να επανεξεταστεί λόγω νομικών ζητημάτων. Παρά το γεγονός ότι διανεμήθηκε από την MGM, το κοινό ήταν μικρό.[27]

Υπόθεση Μάρκοβιτς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Υπόθεση Μάρκοβιτς

Όλα ξεκίνησαν όταν την 1η Οκτωβρίου 1968 όταν ένας ρακοσυλλέκτης εντοπίζει στη χωματερή του Ελανκούρ έξω από το Παρίσι το πτώμα σε αποσύνθεση του 31χρονου Σέρβου Στέφαν Μάρκοβιτς, του πρώην γραμματέα και σωματοφύλακα του Αλέν Ντελόν. Το πτώμα ήταν καλυμμένο με έναν πλαστικό μουσαμά.

Η εισαγγελική έρευνα στρέφεται αρχικά στην κατεύθυνση του ήδη διάσημου ηθοποιού και της συζύγου του Ναταλί Ντελόν, με την οποία ο Μάρκοβιτς είχε σύντομο δεσμό. Στις 25 Ιανουαρίου του 1969 ο Αλέν Ντελόν θα κληθεί να καταθέσει για περισσότερες από 24 ώρες στην Εισαγγελία, που ερευνούσε την υπόθεση Μάρκοβιτς. Είχαν προηγηθεί άλλες τρεις καταθέσεις στην αστυνομία από τον ηθοποιό, μετά τον εντοπισμό του πτώματος. Τελικά θα αφεθεί ελεύθερος, αφού δεν είχαν προκύψει ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος του.[28]

Τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπόθεση Χιρόμι Ρόλιν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Ιουλίου 2023, τα τρία παιδιά του κατέθεσαν μήνυση κατά της γυναίκας που παρουσιάζονταν ως σύντροφος του ηθοποιού, για ηθική παρενόχληση, υπεξαίρεση αλληλογραφίας, κακοποίηση ζώων, βία εκ προθέσεως, απαγωγή και κατάχρηση αδυναμίας.[29][30] Σύμφωνα με τον γιο του Άντονι Ντελόν, ο πατέρας του ζήτησε γραπτώς από την Ρόλιν να εγκαταλείψει την κατοικία στο Ντουσί-Μοντκορμπόν.[31] Ξεκίνησε προανάκριση​ στις 6 Ιουλίου.[32] Στις 7 Ιουλίου, η Γιασίν Μπουζρό, δικηγόρος της Χιρόμι Ρόλιν, βεβαιώσε ότι αμφισβητεί «το σύνολο των γεγονότων».[33] Επιπλέον, η δικηγόρος πρόσθεσε ότι θα υποβάλει μήνυση κατά μελών της οικογένειας Ντελόν και των σωματοφυλάκων για επιβαρυντική εκούσια βία που υπέστη στις 5 Ιουλίου 2023 [34][35] Ταυτόχρονα, η Ρόλιν έγραψε στον εισαγγελέα Μονταργκί μια επιστολή στην οποία αμφισβήτησε ότι ήταν σύντροφος του Αλέν Ντελόν, λέγοντας ότι είχε στενή σχέση μαζί του για περισσότερα από είκοσι χρόνια[36], ενώ ανέφερε σε μια άλλη συνέντευξη, «ότι είχαν 33 χρόνια σχέση αγάπης» [37] Ο εισαγγελέας Μονταργκί απέρριψε τις δύο καταγγελίες που υπέβαλαν τα τρία παιδιά του Ντελόν κατά της εξηντάχρονης Χιρόμι Ρόλιν , λόγω ανεπαρκώς χαρακτηρισμένων αδικημάτων.[38] Η καταγγελία της Ρόλιν, που υποβλήθηκε ως απάντηση κατά των παιδιών του Ντελόν, απορρίφθηκε επίσης για τους ίδιους λόγους.[39] Ο δικηγόρος της Ρόλιν ανακοίνωσε, ωστόσο, ότι η πελάτισσα του σχεδίαζε να υποβάλει καταγγελία σε πολιτικό δικαστήριο προκειμένου να ξαναρχίσουν οι έρευνες.[40] Ο Άντονι Ντελόν, από την πλευρά του, ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να γίνει πολιτικός διάδικος κατά της Χιρόμι Ρόλιν, ώστε «η αλήθεια να γίνει γνωστή».[41]

Οικογενειακή αντιπαράθεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 4 Ιανουαρίου 2024, ο Αλέν Ντελόν υπέβαλε καταγγελία κατά του γιου του Άντονι μετά από συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Paris Match.[42] Ο Άντονι Ντελόν μίλησε για την εύθραυστη υγεία του πατέρα του και κατηγόρησε την ετεροθαλή αδερφή του Ανούσκα ότι χειραγωγεί τον πατέρα του σχετικά με την κληρονομιά.[43] Σε αυτή τη συνέντευξη, ο μεγαλύτερος γιος αποκαλύπτει ότι ο πατέρας του είναι «αδυνατισμένος» και ότι «δεν αντέχει άλλο να βλέπει τον εαυτό του έτσι, μειωμένο».[44] Στη συνέχεια, ο Άντονι υπέβαλε καταγγελία εναντίον της Ανούσκα, κατηγορώντας την ότι δεν ενημέρωσε την οικογένεια για τα αρνητικά αποτελέσματα πέντε γνωστικών τεστ που πραγματοποίησε ο πατέρας τους μεταξύ 2019 και 2022, αφού υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο το 2019.[45]

Όσο αφορά την Ανούσκα, αυτή κατηγόρησε τα αδέρφια της ότι έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή του πατέρα τους και ισχυρίστηκε ότι ήθελαν να μεταφέρουν τον πατέρα τους στην Ελβετία για να συνεχίσει να νοσηλεύεται εκεί. Στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, συκοφαντική καταγγελία, απειλές και παρενόχληση κατά του Άντονι Ντελόν.[46] Επιπλέον, ο δικηγόρος του Αλέν Ντελόν δηλώνει ότι ο πελάτης του «δεν αντέχει την επιθετικότητα του γιου του Άντονι που του λέει συνέχεια ότι είναι γέροντας».[47]

Στις 29 Μαρτίου 2024, η Ανούσκα μήνυσε τους αδελφούς της για παραβίαση της ιδιωτικής ζωής μετά τη μετάδοση μιας ηχογράφησης τον Ιανουάριο του 2024 στο Instagram μιας συνομιλίας μεταξύ της ίδιας με τον πατέρα της.[48] Έτσι, ο Άντονι και ο Αλέν-Φαμπιέν θα κριθούν για «χρήση, διατήρηση ή αποκάλυψη εγγράφου ή εγγραφής που αποκτήθηκε από παραβίαση της ιδιωτικής ζωής άλλου ατόμου».[49] Η ημερομηνία δίκης τους έχει οριστεί για τον Απρίλιο του 2025.[50]

Σωματικά εξασθενημένος από τον καρκίνο [51], ο Ντελόν τέθηκε τον Απρίλιο του 2024 υπό καθεστώς επιμελείας μετά από δικαστική απόφαση, σε μια ακρόαση που έγινε στο δικαστήριο Μονταργκί παρουσία των τριών παιδιών του ηθοποιού.[52] Αυτό το μέτρο παρέχει ιδίως στον επιμελητή που ορίζεται από τον δικαστή τη δυνατότητα να διαχειρίζεται τα έξοδά του και ακολουθεί μια περίοδο κατά την οποία ο Ντελόν έχει ήδη τεθεί υπό δικαστική προστασία από τις 25 Ιανουαρίου 2024 .[53]

Κατάσχεση όπλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2024, κατά τη διάρκεια έρευνας στο σπίτι του Αλέν Ντελόν στο Ντουσί-Μοντκορμπόν, οι αρχές κατέσχεσαν εβδομήντα δύο πυροβόλα όπλα και περισσότερα από τρεις χιλιάδες πυρομαχικά, χωρίς να εκδοθεί καμία άδεια κατοχής στον ηθοποιό.[54]

Η κατάσχεση αυτή οδήγησε σε μια έναρξη έρευνας για παράνομη κατοχή όπλων και παράνομη απόκτηση όπλων κατηγορίας Α (όπλα και πολεμικά υλικά) και Β.[55] Τα παιδιά και οι υπάλληλοί του αναφέρουν ότι τα όπλα χρησιμοποιήθηκαν για ψυχαγωγικούς σκοπούς σε σκοπευτήριο στην κατοικία του ηθοποιού.[56] Τον Ιούλιο, η εισαγγελεία του Μονταργκί ανακοίνωσε ότι η διαδικασία που είχε κινηθεί εναντίον του Ντελόν είχε μπει στο αρχείο.[57]

Αυτή η απόφαση επικυρώθηκε χωρίς ο Ντελόν να έχει δώσει κατάθεση στις δικαστικές αρχές «λαμβάνοντας υπόψη την ευαλωτότητά του» και «μετά από ιατρική συμβουλή».[58] · [59] Ο εισαγγελέας διέταξε επίσης την καταστροφή όλων των όπλων που κατασχέθηκαν [60] Ο Ντελόν πάντα επιβεβαίωνε το πάθος του για τα όπλα συλλέγοντας διάφορα κομμάτια, συμπεριλαμβανομένου του Colt Frontier 1873, του περίστροφου που χρησιμοποίησε στην ταινία "Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο".[61] · [62] Το 2014 μια πώληση των συλλεκτικών του όπλων του απέφερε 200.000 ευρώ.[63] · [64].

Προβλήματα υγείας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντελόν υποβλήθηκε σε διαδοχική θεραπεία το 2012 και το 2013 για καρδιακή αρρυθμία [65] Εισήχθη και χειρουργήθηκε το 2014 στο νοσοκομείο Lariboisière στο Παρίσι για « πρόβλημα με το νεύρο του προσώπου».[66]. Τον Φεβρουάριο του 2016, ενώ πρωταγωνιστούσε στο Ball Ball της Όπερας της Βιέννης, ωστόσο αρνήθηκε να πάει στην Αυστρία για λόγους υγείας.[67] Ο Ντελόν νοσηλεύτηκε τον Ιούνιο του 2016 στο Μονταργκί μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο [68], στη συνέχεια το 2017 για προβλήματα κυκλοφορίας, απαιτώντας χειρουργική επέμβαση.[69]

Τον Ιούνιο του 2019, υπέστη νέο καρδιαγγειακό ατύχημα και εγκεφαλική αιμορραγία , που οδήγησε στη νοσηλεία του στο νοσοκομείο Salpêtrière στο Παρίσι και στη συνέχεια σε ελβετική κλινική.[70] Τον Σεπτέμβριο του 2021, ο ηθοποιός υπέστη τραυματισμό στο κεφάλι μετά από πτώση στο σπίτι του.[71] Επιπλέον, άρχισε να πάσχει από καρκίνο του λεμφικού συστήματος.[71][72][73] Σύμφωνα με ιατρική πραγματογνωμοσύνη που υποβλήθηκε τον Ιανουάριο του 2024 στο πλαίσιο έρευνας για την Χιρόμι Ρολίν, ο Ντελόν αντιμετώπιζε σημαντική επιδείνωση της ψυχικής του υγείας και ειδικότερα πλήρη αντίληψη της διάκρισης.[74][75] Μετά από αυτή την ιατρική αξιολόγηση, τίθεται υπό δικαστικό μέτρο επιμέλειας [76]

Προσωπική ζωή και Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύντροφοι και παιδιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1958 ο Ντελόν, τότε νέος ανερχόμενος ηθοποιός, επιλέχθηκε σε μια ταινία μαζί με την Αυστριακή ηθοποιό Ρόμι Σνάιντερ η οποία είχε γίνει παγκόσμια διασημότητα μετά την επιτυχία της τριλογίας Σίσι, για να υποδυθεί τον σύντροφό της στο Κριστίν του Πιέρ Γκασπάρ-Χούιτ. Οι παραγωγοί κανόνισαν μια συνέντευξη Τύπου στο αεροδρόμιο Ορλύ στο Παρίσι. Οι δύο νεαροί ηθοποιοί συναντιούνται για πρώτη φορά όταν η Ρόμι κατεβαίνει από το αεροπλάνο στις 10 Απριλίου 1958. Οι πρώτες τους σχέσεις είναι θυελλώδεις καθώς η Ρόμι δεν μιλούσε γαλλικά, ο Αλέν Ντελόν δεν μιλούσε γερμανικά και ενώ αυτή τον βρίσκει ξενέρωτο και κακόγουστο, εκείνος τη βρίσκει αηδιαστική. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν δύο μήνες αργότερα και οι δύο ηθοποιοί δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά. Ωστόσο, κατέληξαν να ερωτευτούν και το «αρραβωνιασμένο ζευγάρι της Ευρώπης» [77] γιόρτασε τον επίσημο αρραβώνα του, οργανωμένο από τη μητέρα και τον πατριό της Ρόμι στο Μορκότ της Ελβετίας, στις όχθες της λίμνης Λουγκάνο, μπροστά στον διεθνή Τύπο, χωρίς προγραμματισμένη ημερομηνία για έναν πιθανό γάμο. Οι δύο τους ενσάρκωναν την ομορφιά, τη νιότη, την επιτυχία και γίνονται ένα λαμπερό ζευγάρι στην βιομηχανία του θεάματος και το κοινό.[78] Το ζευγάρι χώρισε το 1963.

Η Γερμανίδα τραγουδίστρια Νίκο, με την οποία είχε σύντομη σχέση, γέννησε στις 11 Αυγούστου 1962 ένα αγόρι, τον Κριστιάν Ααρόν Μπουλόν, γνωστό ως Αρί Μπουλόν. Ακόμα κι αν το παιδί μεγάλωσε η Εντίθ, η μητέρα του Ντελόν και υιοθετήθηκε από τον πατριό του, του οποίου το επίθετο πήρε, ο Αλέν Ντελόν αρνιόταν πάντα ότι ήταν πατέρας του παιδιού.[79] Το 2001, στο βιβλίο του L'amour n'oublie jamais, ο Αρί Μπουλόν (πέθανε τον Μάιο του 2023 [80]) υποστήριξε ότι ήταν γιος του Αλέν Ντελόν. Τον Μάιο του 2024, η Μπλανς Μπουλόν (κόρη του Αρί Μπουλόν) υπέβαλε αίτημα στο Πρωτοδικείο της Γενεύης για εξέταση δείγματος DNA από τον Ντελόν για να επιβεβαιώσει, ή όχι, εάν είναι η εγγονή του.[81][82][83] Ο Ντελόν κλήθηκε στη συνέχεια για κατάθεση στην Ελβετία.[84] Τον Ιούνιο του 2024, η Μπλανς Μπουλόν τελικά σταμάτησε τη διαδικασία στην Ελβετία και το αίτημα για εξέταση του DNA αποσύρθηκε. Πράγματι, μια απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου στις 23 Μαΐου ανάθεσε τη δικαιοδοσία για τη διεκπεραίωση της υπόθεσης στη Γαλλία, όπου ο ετεροθαλής αδερφός της Σαρλ είχε προηγουμένως κινήσει παρόμοια διαδικασία με την οποία η Μπλανς Μπουλόν ένωσε τις δυνάμεις της.[85][86] Ωστόσο, τα δικαστήρια της Γενεύης συμφώνησαν τελικά να διορίσουν εμπειρογνώμονες για να λάβουν το DNA του Αλέν Ντελόν και να τον αναγκάσουν να υποβληθεί σε βιολογική εξέταση προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ο Αρί Μπουλόν ήταν πράγματι ο βιολογικός του γιος.[87] Εάν το τεστ DNA αποδειχθεί θετικό, τότε τα μερίδια κληρονομιάς των παιδιών του, Αντονί, Ανούσκα και Αλέν-Φαμπιέν, θα μπορούσαν να μειωθούν από 25% σε 18,75% το καθένα.[88]

Ο Αλέν Ντελόν παντρεύτηκε τη Φρανσίν Κανοβά (γνωστή ως Ναταλί Ντελόν) στις 13 Αυγούστου 1964 στο La Ville-aux-Clercs (Loir-et-Cher). Ο γιος τους, Αντονί, γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1964 στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια. Σε ξεχωριστή κατοικία από τις 19 Οκτωβρίου 1967, το ζευγάρι χώρισε επίσημα στις 14 Φεβρουαρίου 1969.[89]

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 , ο Αλέν Ντελόν είχε ένα ρομαντικό ειδύλλιο με τη Γαλλίδα τραγουδίστρια Δαλιδά. Έγιναν φίλοι από την πρώτη τους συνάντηση στο Παρίσι, το 1955, όταν ήταν διπλανοί γείτονες σε ένα κτίριο που βρισκόταν στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων.[90] Για δεκαπέντε χρόνια, μεταξύ 1968 και 1983, ο Ντελόν διατηρούσε σχέση με την ηθοποιό Μιρέιγ Νταρκ.[91][92] Η Νταρκ παραδέχεται ότι μαζί με την Μαντλί Μπαμί, μια από τις χορεύτριες του Κλοντ Φρανσουά, είχαν κάνει ερωτικό τρίο για μερικά χρόνια μαζί με τον Ντελόν, μέχρι που η χορεύτρια ενωθεί με τον τραγουδιστή Ζακ Μπρελ.[93]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Ντελόν είχε ένα ρομαντικό ειδύλλιο με την ηθοποιό Αν Παριγιό και ένα άλλο, πιο σύντομο, με την Κατρίν Μπλενί (γεννημένη το 1952), η οποία είχε χωρίσει από τον Ντιντιέ Πιρονί.[94] Τον Μάρτιο του 1985, ο Ντελόν εμφανίστηκε μαζί της στο εξώφυλλο του Paris Match [95], καθώς και τον Σεπτέμβριο του 1985, στο εξώφυλλο του Ciné Télé Revue, κατά την τελετή απονομής.[96]

Το 1987, γνώρισε τη Ροζαλί βαν Μπρέμεν, μια Ολλανδέζα μοντέλο, στα γυρίσματα ενός μουσικού βίντεο. Μαζί της απέκτησε δύο παιδιά: την Ανούσκα, (γενν. 25 Νοεμβρίου 1990) και τον Αλέν-Φαμπιέν, (γενν. 18 Μαρτίου 1994)[89]. Το ζευγάρι χώρισε επίσημα το 2001, μετά από δεκατέσσερα χρόνια σχέσης. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης που δόθηκε το 2021 στο Paris Match, ο Ντελόν ανέφερε ότι είχε μια Γιαπωνέζα σύντροφο την Χιρόμι Ρόλιν.[97]

  • Τα αναγνωρισμένα παιδιά του Αλέν Ντελόν
  • Αντονί Ντελόν (γενν. 1964)
    Αντονί Ντελόν (γενν. 1964)
  • Ανούσκα Ντελόν (γενν. 1990)
    Ανούσκα Ντελόν (γενν. 1990)
  • Αλέν-Φαμπιέν Ντελόν (γενν. 1994)
    Αλέν-Φαμπιέν Ντελόν (γενν. 1994)

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απεβίωσε από λέμφωμα τύπου Β τα ξημερώματα της 18ης Αυγούστου 2024, σε ηλικία 88 ετών, στο κτήμα του στο Ντουσί στη Κεντρική Γαλλία.[98] Ενταφιάστηκε σε στενό κύκλο στο κτήμα του, La Brûlerie, στις 24 Αυγούστου.[99]

Δραστηριότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλέν Ντελόν το 2011.

Επιχειρηματικές δραστηριότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1978, ο Ντελόν δημιούργησε την εταιρεία διανομής προϊόντων πολυτελείας , την Adid Alain Delon International Distribution, με έδρα την Γενεύη. Το όνομά του βρέθηκε για ένα διάστημα σε αρώματα και τσιγάρα μέχρι να πουληθούν μέρος των αδειών τους.[100] Η εταιρεία του ηθοποιού εξακολουθεί να πουλά σαμπάνια, κονιάκ, ρολόγια και κοσμήματα, ποτήρια, καθώς και ρούχα και αξεσουάρ στο όνομά του .[101] Ο Ντελόν υπήρξε πρόεδρος της εταιρείας μέχρι το θάνατο του, ενώ η κόρη του Ανούσκα είναι αντιπρόεδρος και υπηρετεί ως διευθυντής και συνεργάτης (ο Αντονί Ντελόν είναι επίσης μέτοχος)[102][103] Το 2009, ο Ντελόν δάνεισε την εικόνα του στο άρωμα "Eau Sauvage" του οίκου μόδας Christian Dior. Η επιλεγμένη φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια της ταινίας "Η πισίνα" με τη Ρόμι Σνάιντερ από τον φωτογράφο Ζαν-Μαρί Περιέ. Ο Dior παίζει με τη διαχρονική εικόνα της νιότης του Ντελόν.[104]

Από το 1992 έως το 2018, τα τσιγάρα με επωνυμία Alain Delon πωλούνταν στην ασιατική αγορά. Η ύπαρξη της μάρκας, σχεδόν άγνωστης στη Γαλλία, αποκαλύφθηκε το 2013 από το ντοκιμαντέρ «Tobacco: our kids under poison» με θέμα το κάπνισμα παιδιών στην Καμπότζη.[105]

Πολιτικές απόψεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφίσα σε όλους τους Γάλλους (18 Ιουνίου 1940).

Ο Αλέν Ντελόν αυτοπροσδιορίζονταν ως Γκωλικός [106], εξηγώντας ότι ανατράφηκε στο πνεύμα του στρατηγού ντε Γκωλ.[107]

Τον Δεκέμβριο του 1970, απέκτησε το χειρόγραφο της αφίσας που είχε τίτλο: "Σε όλους τους Γάλλους ", που ο στρατηγός Ντε Γκωλ είχε αναρτήσει στους τοίχους του Λονδίνου στις 20 Ιουνίου 1940 και στη συνέχεια το έδωσε στον Καγκελάριο του Τάγματος της Απελευθέρωσης.[108]

Ακριβώς όπως πολλοί καλλιτέχνες, κυρίως η Μπριτζίτ Μπαρντό, ζήτησε να ψηφιστεί ο Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν κατά τις προεδρικές εκλογές του 1974 και του 1981.[109][110] Το 1988, υποστήριξε την υποψηφιότητα του Ρέιμοντ Μπαρ στον πρώτο γύρο.[111]

Ο Αλέν Ντελόν με τον Νικολά Σαρκοζί και την Κάρλα Μπρούνι το 2010, κατά τη διάρκεια δεξίωσης για τους Γάλλους της Σαγκάης.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ανέφερε τη φιλία και τη συμπάθειά του για τον Ζαν Μαρί Λεπέν[112][113] , ενώ διευκρίνισε ότι κάποια πράγματα στο πρόγραμμά του τον ικανοποιούν και άλλα όχι . Διευκρίνισε επίσης ότι η ακροδεξιά παραμένει η δεξιά και ότι συγκεντρώνει μερικά εκατομμύρια Γάλλους, κάτι που πρέπει να ληφθεί υπόψη.[114]

Τον Οκτώβριο του 2013, χαιρέτισε την εκλογική πρόοδο του Εθνικού Μετώπου.[115] Αυτή η θέση, που καταγγέλθηκε από την Επιτροπή του διαγωνισμού ομορφιάς Μις Γαλλία, τον οδήγησε να παραιτηθεί από τη θέση του ως ισόβιος πρόεδρος της κριτικής επιτροπής. Η Επιτροπή στη συνέχεια δήλωσε: Η διαμάχη σας είναι τόσο παράλογη όσο και ναρκισσιστική και εμμονική. Η στάση σας είναι περιφρόνηση για το κοινό σας που έχει δικαίωμα να ψηφίσει όποιον θέλει, και αποτελεί έκδηλη άρνηση της πραγματικότητας.[116][117] Ωστόσο, ο Ντελόν δήλωσε ότι προτιμά τον Νικολά Σαρκοζί από το Εθνικό Μέτωπο.[118] Ενόψει των ευρωεκλογών του 2014 εξέφρασε τη συμπάθειά του για το κίνημα Force Vie της Κριστίν Μπουτίν.[119]

Τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Ντελόν ανέφερε: Υπήρξε μια εποχή που στο δρόμο ξεχώριζαν άντρες και γυναίκες. Τώρα δεν ξέρουμε ποιος είναι ποιος. Οι ρόλοι είναι λιγότερο καθορισμένοι, μερικές φορές μάλιστα αντιστρέφονται, όπως συμβαίνει με την άδεια πατρότητας. Και μετά, φαίνεται να υπονοούμε ότι το να είσαι με κάποιον του αντίθετου φύλου ή του ίδιου φύλου είναι το ίδιο. Αυτό είναι σοβαρό. Δεν είμαι κατά του γάμου ομοφυλοφίλων, δεν με νοιάζει πολύ, αλλά είμαι κατά της υιοθεσίας παιδιών.[120]

Ο Ντελόν καλλιέργησε φιλίες με προσωπικότητες που οι ιδέες τους απέχουν πολύ από τις δικές του.[114] Συνεργάστηκε με τον Λουκίνο Βισκόντι, ο οποίος ήταν κοντά στο Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, και υποστήριξε οικονομικά την ταινία Ο κύριος κλάιν του Τζόζεφ Λόουζι , που είχε αποκλειστεί από το Χόλιγουντ για τις κομμουνιστικές του συμπάθειες . Το 1986, μετά την ήττα της αριστεράς στις βουλευτικές εκλογές , επέμεινε να είναι ο πρώην υπουργός Πολιτισμού, Ζακ Λανγκ (μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος ), αυτός που θα του απέμεινε το παράσημο του Διοικητή του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων.[121] Κατά τις δημοτικές εκλογές του 2014 στο Παρίσι υποστήριξε τη σοσιαλίστρια υποψήφια Ανν Χιλνταγκό.[122]

Στο πλαίσιο των προκριματικών εκλογών των Ρεπουμπλικανών για τις προεδρικές εκλογές του 2016 , προτίμησε τον Αλέν Ζιπέ από τον Νικολά Σαρκοζί, πιστεύοντας ότι είχε «απομακρυνθεί» και «παραγκωνιστεί» από τον τελευταίο.[123][124] Στις 20 Απριλίου του 2017 δημοσίευσε μια επιστολή στήριξης του δεξιού υποψήφιου στις προεδρικές εκλογές Φρανσουά Φιγιόν, που αντιμετώπιζε δυσκολίες στις δημοσκοπήσεις.[125] Κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου, που είδε τον Εμανουέλ Μακρόν και τη Μαρί Λε Πεν να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους, δεν πήγε να ψηφίσει.[126]

Το 2018, Ντελόν μαζί με άλλες 200 προσωπικότητες, υπέγραψε τη στήλη στη εφημερίδα Le Monde που είχε τίτλο: Η μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία της ανθρωπότητας, είναι να σώσουμε τον πλανήτη, απέναντι στην κλιματική αλλαγή.[127] Ενώ η εφημερίδα τον ερωτά, σημειώνοντας ότι το όνομά του στο κάτω μέρος ενός κειμένου είναι εξαιρετικά σπάνιο, ο Ντελόν απάντησε πως: Είναι αλήθεια, σπάνια υπογράφω. Ο λόγος είναι αρκετά απλός. [...] Οι άντρες – μιλάω για αυτούς τους ηλίθιους – σκοτώνουν τον κόσμο.[128]

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κινηματογραφικές ταινίες
Έτος Τίτλος Ρόλος Σημειώσεις Παρ.
Ελληνικός Πρωτότυπος
1957 Γκοντό, ο εκβιαστής Quand la femme s'en mêle Τζο κινηματογραφικό ντεμπούτο [129]
1958 Χριστίνα Christine Φραντς Λομπχάιμερ με την Ρόμι Σνάιντερ [130]
Έγκλημα στην Πλας Πιγκάλ Sois belle et tais-toi Λουλού με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό [131]
1959 Αδύνατες γυναίκες Faibles femmes Ζιλιέν Φενάλ με τη Μιλέν Ντεμονζό
Ο δρόμος της διαφθοράς Le chemin des écoliers Αντουάν Μισό με τους Μπουρβίλ και Λίνο Βεντούρα [132]
1960 Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του Rocco e i suoi fratelli Ρόκο Παρόντι με τις Κατίνα Παξινού και Ανί Ζιραρντό [133]
Γυμνοί στον ήλιο Plein Soleil Τομ Ρίπλεϊ με τους Μορίς Ρονέ και Μαρί Λαφορέ [134]
1961 Γλυκιά που είν' η ζωή Che gioia vivere Ούλισε Τσεκονάτο
Διάσημοι ερασταί Les Amours célèbres Αλβέρτος Γ΄ της Βαυαρίας με την Μπριζίτ Μπαρντό [135]
1962 Η έκλειψη L'Eclisse Πιερό με την Μόνικα Βίτι [136]
Die Rote επιβάτης στη Βενετία
Ο Διάβολος και οι 10 εντολές Le Diable et les Dix Commandements Πιερ Μεσαζέ με την Ντανιέλ Νταριέ
1963 Η μεγάλη ληστεία του καζίνο Melodie En Sous Sol Φρανσίς Βερλό με τον Ζαν Γκαμπέν [137]
Ο γατόπαρδος Il Gattopardo Τανκρέντι ντι Φαλκονέρι με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Κλάουντια Καρντινάλε [138]
Οι κομπιναδόροι Carambolages Λαμπέρ με τους Λουί ντε Φινές και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί
1964 Η μαύρη τουλίπα La tulipe noire Ζιλιέν / Γκιγιόμ με τη Βίρνα Λίζι
Ο τυχοδιώκτης του Μόντε Κάρλο Les félins Μαρκ Μπορέλ με την Τζέιν Φόντα
Ο επαναστάτης του Αλγερίου L'Insoumis Τόμας Βλασενρό με την Λέα Μασάρι [139]
Η κίτρινη Ρολς-Ρόις The Yellow Rolls-Royce Στέφανο με τους Σίρλεϊ Μακ Λέιν και Τζορτζ Σι Σκοτ
1965 Ο κλέφτης Once a Thief Έντι Πέντακ με τους Αν Μάργκρετ και Βαν Χέφλιν
L'amour à la mer ηθοποιός στην ταινία
1966 Χαμένη ταξιαρχία Lost Command λοχαγός Φιλίπ Εσλαβιέ με τους Άντονι Κουίν και Τζορτζ Σίγκαλ
Κάψτε το Παρίσι Paris brûle-t-il ? Ζακ Σαμπάν-Νταλμάς με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Σαρλ Μπουαγιέ
Οι αετοί του Τέξας Texas Across the River ντον Αντρέα Μπαλτάζαρ με τον Ντιν Μάρτιν
1967 Οι τρεις τυχοδιώκτες Les aventuriers Μανού με τον Λίνο Βεντούρα
Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο Le Samouraï Τζεφ Κοστέλο με τους Φρανσουά Περιέ και Ναταλί Ντελόν [140]
Μέχρις εσχάτων Diaboliquement vôtre Πιερ Λαγκράνζ
1968 Ιστορίες μυστηρίου Histoires extraordinaires Γουίλιαμ Νέλσον με την Μπριζίτ Μπαρντό
Το κορίτσι με τη μοτοσικλέτα The Girl on a Motorcycle Ντανιέλ με τη Μαριάν Φέιθφουλ
Αντίο φίλε Adieu l'ami Ντινό Μπαράν με τους Τσαρλς Μπρόνσον και Ολγκά Ζορζ-Πικό [141]
Ho! Ο εκτελεστής Ho! άνδρας στο αεροδρόμιο με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό
1969 Η πισίνα La Piscine Ζαν-Πολ με τους Μορίς Ρονέ και Ρόμι Σνάιντερ [142]
Ο εγκληματίας Jeff Λοράν με τη Μιρέιγ Νταρκ
Η συμμορία των Σικελών Le Clan di Sicillien Ροζέ Σαρτέ με τους Ζαν Γκαμπέν και Λίνο Βεντούρα [143]
1970 Μπορσαλίνο Borsalino Ροκ Σιφρεντί τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Κατρίν Ροβέλ [144]
Ο κόκκινος κύκλος Le Cercle Rouge Κορέ με τους Μπουρβίλ, Τζιάν Μαρία Βολοντέ και Ιβ Μοντάν [145]
Μάντλι, το έγχρωμο τρίγωνο Madly Ζιλιέν με τη Μιρέιγ Νταρκ
Crepa padrone, crepa tranquillo μισθοφόρος με τους Τζέιμς Μέισον και Μαρσέλ Μποζουφί
1971 Fantasia chez les ploucs αφεντικό με τους Λίνο Βεντούρα και Μιρέιγ Νταρκ
Ένας άνδρας με σκοτεινό παρελθόν Doucement les basses Σιμόν Μεντιέ με τη Ναταλί Ντελόν
Η επιστροφή του βετεράνου La veuve Couderc Ζαν Λαβίν με τη Σιμόν Σινιορέ
Η δολοφονία του Τρότσκι The assassination of Trotsky Φρανκ Τζάκσον με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον [146]
Η κίτρινη ταυτότητα La Veuve Couderc Ζαν Λαβίνιε με την Σιμόν Σινιορέ [147]
Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο Soleil Rouge Γκοτς με τους Τσαρλς Μπρόνσον, Τοσίρο Μιφούνε και Ουρσούλα Άντρες [148]
Ο μπάτσος Un flic Εντουάρ Κολμάν με τους Ρίτσαρντ Κρένα και Κατρίν Ντενέβ [149]
1972 Αστυνομική ιστορία Il était une fois un flic... αυτός που ψάχνει τον Ροντρίγκεζ με τους Μιρέιγ Νταρκ και Μισέλ Κονσταντέν
Καυτό καλοκαίρι La prima notte di quiete Ντανιέλ Ντομινίτσι με τους Τζιανκάρλο Τζιανίνι και Λέα Μασάρι [150]
1973 Ο αδίστακτος Traitement de choc δρ Ντεβιλέρ με την Ανί Ζιραρντό
Αίμα στο χιόνι Les Granges brûlées ανακριτής Λαρσέρ με τους Σιμόν Σινιορέ και Μιού-Μιού [151]
Δύο ξένοι στην ίδια πόλη Deux hommes dans la ville Ζινό Στραμπλιζί με τους Ζαν Γκαμπέν και Μισέλ Μπουκέ [152]
Σκορπιός Scorpio Ζαν Λοριέ με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Πολ Σκόφιλντ [153]
Τόνι Αρζέντα Tony Arzenta Τόνι Αρτζέντα με τον Ρίτσαρντ Κόντε [154]
1974 Ο αριβίστας La race des 'seigneurs' Ζιλιέν Νταντιέ με τη Ζαν Μορό
Μπορσαλίνο και Σία Borsalino & Co Ροκ Σιφρεντί με τον Ρικάρντο Κουτσιόλα [155]
Εκτελεστής υπεράνω του νόμου Les Seins de glace Μαρκ Ριλσόν με τους Κλοντ Μπρασέ και Μιρέιγ Νταρκ [156]
1975 Ο Ζορό χτυπά κάθε αυγή Zorro ντον Διέγο / Ζορό με τους Στάνλεϊ Μπέικερ και Οτάβια Πίκολο [157]
Μπάτσος και δολοφόνος Flic Story Ροζέ Μπορνίς με τους Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και Ρενάτο Σαλβατόρι [158]
Ο Τσιγγάνος Le Gitan Ουγκό Σενάρ με τους Ρενάτο Σαλβατόρι και Ανί Ζιραρντό [159]
1976 Ο κύριος Κλάιν Mr Klein Ρομπέρ Κλάιν με τη Ζαν Μορό [160]
Ο κύκλος του μπούμεραγκ Comme un boomerang Ζακ Μπατκάν
1977 Η συμμορία Le Gang Ρομπέρ με τη Νικόλ Καλφάν [161]
Αρμαγεδών, ο υπ' αριθ. 1 δημόσιος κίνδυνος Armaguedon δρ Μισέλ Αμπρόζ με τον Ρενάτο Σαλβατόρι
Αδίστακτος χρυσοδάκτυλος L'homme pressé Πιερ Νιό με τις Μιρέιγ Νταρκ και Μόνικα Γκουεριτόρε
Ωραίος, σκληρός κι αδίστακτος Mort d'un pourri Χαβιέ Μαρεσάλ με τις Ορνέλα Μούτι και Στεφάν Οντράν [162]
1978 Επικίνδυνα παιχνίδια Attention, les enfants regardent άνδρας με τον Πολ Κροσέ
1979 Πτήσις Κονκόρντ - Απειλή στα 20.000 μέτρα The Concorde... Airport '79 κυβερνήτης Πολ Μετράν με τους Σούζαν Μπλέικλι και Ρόμπερτ Βάγκνερ
Ο αδάμαστος Le toubib Ζαν Μαρί Ντεσπρέ
1980 Τρεις άντρες στο στόχαστρο 3 hommes à abattre Μισέλ Γκερφό
1981 Τεχεράνη 43 Tegeran-43 επιθεωρητής Ζορζ Φος με τους Κουρντ Γιούργκενς και Κλοντ Ζαντ
Για το τομάρι ενός μπάτσου Pour la peau d'un flic Σουκά με τις Μιρέιγ Νταρκ και Αν Παριγιό

(σκηνοθετικό ντεμπούτο)

1982 Σοκ Le choc Μαρτάν Τεριέ με την Κατρίν Ντενέβ
1983 Ο μαχητής Le battant Ζακ Νταρνέ με τους Αν Παριγιό και Φρανσουά Περιέ
1984 Ένας έρωτας του Σουάν Un amour de Swann βαρόνος ντε Σορλί με τους Τζέρεμι Άιρονς και Ορνέλα Μούτι
Η ιστορία μας Notre histoire Ρομπέρ Αβράνς
1985 Ο λόγος του μπάτσου Parole de flic Ντανιέλ Πρατ
1986 Κόντρα με το θάνατο Le passage Ζαν Ντιάζ με την Αριέλ Σεμενόφ
1988 Μην ξυπνάτε έναν μπάτσο που κοιμάται Ne réveillez pas un flic qui dort Ιζέν Γκριντέλ
1990 Νέο κύμα Nouvelle vague Ροζέ Λενόξ / Ρισάρ Λενόξ
Dancing Machine Άλαν Γουλφ
1992 Η επιστροφή του Καζανόβα Le retour de Casanova Καζανόβα
1993 Un crime Σαρλ Ντινάν
1994 Ο εφιάλτης L'ours en peluche Ζαν Ριβιέρ με την Κλαούντια Παντόλφι
1995 Εκατό και μία νύχτες Les cent et une nuits de Simon Cinéma Αλέν Ντελόν με τους Μισέλ Πικολί και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι
1997 Le jour et la nuit Αλεξάντρ με τη Λορίν Μπακόλ
1998 Ανάμεσα σε δυο μπαμπάδες 1 chance sur 2 Ζιλιέν Βινιάλ με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Βανεσά Παραντί
2000 Ηθοποιοί εν δράσει Les acteurs Αλέν Ντελόν με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί
2008 Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες Astérix aux jeux olympiques Ιούλιος Καίσαρ με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Κλοβίς Κορνιγιάκ
2012 S Novym godom, mamy! Αλέν Ντελόν με τη Γελιζαβέτα Μπογιάρσκαγια
2019 Toute ressemblance

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Mort d'Alain Delon : le douloureux crépuscule d'une légende du cinéma». (Γαλλικά) France Info. 18  Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2024.
  2. ↑ www.nytimes.com/movies/person/87436/Alain-Delon.
  3. ↑ «Mort d’Alain Delon. Delon, un citoyen suisse». (Γαλλικά) L'Est Républicain. Νανσύ. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2024.
  4. ↑ www.nytimes.com/movies/person/87436/Alain-Delon/filmography.
  5. ↑ www.acmi.net.au/creators/83041.
  6. ↑ PREX0508238D.
  7. ↑ www.president.gov.ua/documents/5562023-48201.
  8. ↑ (Γαλλικά) Mondafrique. mondafrique.com/limage-du-jour/alain-delon-avait-ete-decore-au-maroc/. Ανακτήθηκε στις 18  Αυγούστου 2024.
  9. ↑ www.academie-cinema.org/personnes/alain-delon/.
  10. ↑ «Alain Delon Biography». filmreference.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2018. 
  11. ↑ «BESTOFCINE, le meilleur du cinéma – ALAIN DELON». bestofcine.free (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2018. 
  12. ↑ AG, Cinergy. «Cineman – Movie guide». cineman.ch. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2018. 
  13. ↑ Violet, Bernard (2000). Les mystères Delon. Paris: Flammarion. ISBN 2080681052. OCLC 47797567. 
  14. ↑ «"Αλέν Ντελόν και Ρόμι Σνάιντερ: Το πιο «καυτό» ζευγάρι του '60 [εικόνες]"». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. Περίπου 60 χρόνια μετά την απίστευτη ιστορία αγάπης που έζησαν δύο από τους διασημότερους Γάλλους ηθοποιούς, τα γαλλικά ΜΜΕ επιστρέφουν στο πιο καυτό ειδύλλιο του γαλλικού κινηματογράφου. 
  15. ↑ «1958 Box Office». Box Office Story. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2016. 
  16. ↑ «Box office Alain DELON - (page 5) - BOX OFFICE STORY». www.boxofficestory.com. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2024. 
  17. ↑ Peary, Gerald. «Interview with Patricia Highsmith». geraldpeary.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2018. 
  18. ↑ Crowther, Bosley (28 Ιανουαρίου 1961). «Movie review: Rocco and His Brothers (1960)». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2011. 
  19. ↑ "POWERLESS GALLIC CRITICS: Parisian Theatregoers Flock to Play That Is Slashed And Stay Away From Another That Is Hailed" by JEAN-PIERRE LENOIR PARIS. The New York Times 4 June 1961, pg. X3.
  20. ↑ "Two Stars Signed for 'Lawrence' Film" Hopper, Hedda. Chicago Daily Tribune 22 March 1961: b5.
  21. ↑ Scheuer, Philip K. (21 December 1961). «Zanuck Pitching in as 'Day' Director: Three Units on D-Day Epic; Enemies-Below Duo Reunited». Los Angeles Times: σελ. B13. 
  22. ↑ Bradshaw, Peter (25 August 2015). «L'Eclisse review – Antonioni's strange and brilliant film rereleased». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2015/aug/27/leclisse-review-antonionis-strange-and-brilliant-film-rereleased. 
  23. ↑ Thomas, Kevin (18 December 1965). «New Dream for Alain Delon». Los Angeles Times: σελ. A12. 
  24. ↑ «Box office for 1963». http://www.boxofficestory.com/box-office-alain-delon-c22669761/14. 
  25. ↑ «1964 box office». http://www.boxofficestory.com/box-office-alain-delon-c22669761/15. 
  26. ↑ French Movie Actor Bears Resemblance to Jimmy Dean Tinee, Mae. Chicago Tribune 16 February 1964, pg. G15.
  27. ↑ Stafford, Jeff (10 May 2008). «L'insoumis: Vintage Alain Delon circa 1964». FilmStruck. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 November 2019. https://web.archive.org/web/20191107161124/http://streamline.filmstruck.com/2008/05/10/linsoumis-vintage-alain-delon-circa-1964/. Ανακτήθηκε στις 4 October 2019. 
  28. ↑ Ο Γάλλος ηθοποιός Αλέν Ντελόν καταθέτει για την υπόθεση Μάρκοβιτς στη δικαιοσύνη το 1969 στον Theguardian.com(αγγλικά) ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2018
  29. ↑ «Alain Delon's children file complaint against assistant» (στα αγγλικά). Le Monde.fr. 2023-07-05. https://www.lemonde.fr/en/france/article/2023/07/05/alain-delon-s-children-file-complaint-against-assistant_6043750_7.html. Ανακτήθηκε στις 2024-04-04. 
  30. ↑ «Home of French film star Alain Delon's assistant raided after harassment claims». 
  31. ↑ «Accusations des enfants d'Alain Delon : Hiromi Rollin « conteste l'intégralité des faits » et va porter plainte» (στα Γαλλικά). Libération. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2023. 
  32. ↑ «Plaintes des enfants d'Alain Delon : une enquête préliminaire ouverte contre sa femme de compagnie» (στα Γαλλικά). Libération. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2023. 
  33. ↑ «87-year-old French film legend Alain Delon was bullied by his girlfriend, children say—and she abused his dog». Fortune Europe (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2024. 
  34. ↑ «Alain Delon's children file complaint against assistant». bilyonaryo.com (στα Αγγλικά). 6 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2024. 
  35. ↑ Paris, Peter Conradi (2024-04-04). «Carer sent packing from Château Delon for mistreating French idol's dog» (στα αγγλικά). The Times. ISSN 0140-0460. https://www.thetimes.co.uk/article/carer-sent-packing-from-chateau-delon-for-mistreating-french-idols-dog-pgxb9csb8. Ανακτήθηκε στις 2024-04-04. 
  36. ↑ «Accusée de harcèlement moral par les enfants d'Alain Delon, Hiromi Rollin affirme être la « compagne » de l'acteur dans une lettre au procureur» (στα Γαλλικά). Le Monde.fr. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2023. 
  37. ↑ «Affaire Delon : Hiromi Rollin sort du silence et défend "une relation d'amour de 33 ans"» (στα Γαλλικά). France 3. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2023. 
  38. ↑ «Affaire Alain Delon : les plaintes classées sans suite, Alain Delon attaque son fils en justice» (στα Γαλλικά). rtl.fr. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  39. ↑ «Affaire Alain Delon : les plaintes de ses enfants et d'Hiromi Rollin classées sans suite » (στα Γαλλικά). Le Point. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  40. ↑ «Affaire Delon: Hiromi Rollin va porter plainte après les "accusations calomnieuses" des enfants de l'acteur» (στα Γαλλικά). BFMTV. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  41. ↑ ««Je me battrai pour que la vérité soit faite»: Anthony Delon réagit à l'annonce des plaintes de sa sœur et son père» (στα Γαλλικά). Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2024. 
  42. ↑ «« Extrêmement choqué du déballage médiatique », Alain Delon va porter plainte contre son fils Anthony» (στα Γαλλικά). Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  43. ↑ «Alain Delon et sa fille Anouchka portent plainte contre Anthony Delon pour diffamation» (στα Γαλλικά). ladepeche.fr. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  44. ↑ «Alain Delon, "affaibli", ne "supporte plus de se voir diminué", révèle son fils, Anthony » (στα Γαλλικά). rtl.fr. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  45. ↑ «Alain Delon : son fils Anthony dépose une main courante contre sa sœur Anouchka, au sujet de la santé de leur père» (στα Γαλλικά). Libération. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  46. ↑ «Alain Delon: Anouchka Delon va porter plainte pour diffamation et menaces contre son frère Anthony» (στα Γαλλικά). BFMTV. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  47. ↑ «Alain Delon « ne supporte pas l'agressivité de son fils Anthony qui ne cesse de lui dire qu'il est sénile »» (στα Γαλλικά). Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. 
  48. ↑ «Le procès entre Anouchka Delon et ses deux frères aura lieu en avril 2025» (στα Γαλλικά). Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024. 
  49. ↑ «Alain Delon : sa fille Anouchka intente un procès à ses frères, Anthony et Alain-Fabien, pour atteinte à la vie privée » (στα Γαλλικά). ladepeche.fr. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024. 
  50. ↑ «Affaire Alain Delon : Anouchka intente un procès à ses frères pour atteinte à la vie privée» (στα Γαλλικά). Le Télégramme. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024. 
  51. ↑ «Alain Delon souffre d'un cancer avec une « progression extrêmement lente », confie Anthony Delon» (στα Γαλλικά). Soirmag. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2024. 
  52. ↑ «L'acteur Alain Delon placé sous « curatelle renforcée »» (στα Γαλλικά). Le Monde.fr. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2024. 
  53. ↑ «Alain Delon : l'acteur placé sous curatelle renforcée par un juge des tutelles » (στα Γαλλικά). Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2024. 
  54. ↑ «Perquisition chez Alain Delon : 72 armes à feu et plus de 3000 munitions saisies par les gendarmes dans la propriété de l'acteur à Douchy» (στα Γαλλικά). leparisien.fr. 26 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2024. .
  55. ↑ «Perquisition chez Alain Delon : saisie de 72 armes à feu et de 3000 munitions à son domicile de Douchy» (στα Γαλλικά). Le Figaro. 27 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2024. 
  56. ↑ «La procédure visant Alain Delon pour détention d'armes à feu est classée sans suite» (στα Γαλλικά). Franceinfo. 26 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2024. .
  57. ↑ «Armes saisies chez Alain Delon : la procédure classée sans suite» (στα Γαλλικά). Le Monde.fr. 26 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2024. 
  58. ↑ «Armes saisies chez Alain Delon : la procédure classée sans suite, annonce le parquet» (στα Γαλλικά). leparisien.fr. 26 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2024. .
  59. ↑ «Affaire Alain Delon : la procédure classée sans suite « compte tenu de sa vulnérabilité »» (στα Γαλλικά). Le Soir. 26 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2024. .
  60. ↑ «Armes saisies chez Alain Delon : la procédure classée sans suite» (στα Γαλλικά). Libération. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2024. .
  61. ↑ «Alain Delon dépose ses armes aux enchères» (στα Γαλλικά). Le Point. 1 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2024. .
  62. ↑ «Lundi 1er Décembre 2014 - Collection Alain Delon - Cornette de Saint Cyr» (στα Γαλλικά). JEAN-CLAUDE DEY EXPERT EN ARMES ANCIENNES ET SOUVENIRS HISTORIQUES. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2024. .
  63. ↑ «Enchères : les armes d'Alain Delon font un tabac» (στα Γαλλικά). Les Echos. 4 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2024. .
  64. ↑ «Propriétés, droits sur ses films... Que sait-on du patrimoine d'Alain Delon?» (στα Γαλλικά). BFM BUSINESS. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2024. .
  65. ↑ «Hospitalisé pour des douleurs au dos» (στα Γαλλικά). Ouest-France.fr. 5 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024. .
  66. ↑ «Alain Delon hospitalisé pour un "problème aux nerfs du visage"» (στα Γαλλικά). Le Point. 7 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024. .
  67. ↑ «Alain Delon renonce au Bal de l'Opéra à Vienne pour raisons de santé» (στα Γαλλικά). leparisien.fr. 4 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024. .
  68. ↑ «« Troubles dépressifs », « abolition totale du discernement » : cette alarmante expertise sur l'état de santé d'Alain Delon» (στα Γαλλικά). Le Figaro. 24 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2024. 
  69. ↑ «Alain Delon hospitalisé : l'acteur sort du silence» (στα Γαλλικά). Le Point. 28 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024. 
  70. ↑ «Alain Delon victime d'un AVC et d'une hémorragie cérébrale». La Dépêche. 8 Αυγούστου 2019. .
  71. ↑ 71,0 71,1 «Alain Delon atteint d'une « abolition totale du discernement » conclut une expertise médicale» (στα Γαλλικά). Libération. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2024. .
  72. ↑ «Affaire Delon : ce que contient le courrier d'Hiromi Rollin à la justice qui dénonce une « tentative d'homicide volontaire »» (στα Γαλλικά). leparisien.fr. 13 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2024. .
  73. ↑ «Affaire Delon : Hiromi Rollin dénonce une « tentative d'homicide volontaire » de la part des enfants Delon contre leur père» (στα Γαλλικά). Le Figaro. 13 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2024. .
  74. ↑ «« Épuisement », « abolition du discernement », « idées suicidaires » : ce que dit une expertise médicale de l'état d'Alain Delon» (στα Γαλλικά). Le Point. 25 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2024. .
  75. ↑ «« Abolition totale du discernement » : ce que révèle l'expertise médicale d'Alain Delon» (στα Γαλλικά). leparisien.fr. 24 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2024. .
  76. ↑ «Affaire Alain Delon : l'acteur placé sous une mesure de sauvegarde de justice» (στα Γαλλικά). lefigaro.fr. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2024. .
  77. ↑ Sarah Lecoeuvre (22 Σεπτεμβρίου 2018). «55 ans après leur histoire, Alain Delon pense toujours à Romy Schneider». Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  78. ↑ Julien Sellier (2013). Romy Schneider : une vie de star, une fin tragique. Éditions Asap. σελ. 43. 
  79. ↑ Paternité d’Alain Delon: la justice suisse devra trancher, lematin.ch, 8 Σεπτεμβρίου 2020
  80. ↑ «Ari Boulogne, fils illégitime d'Alain Delon, retrouvé mort à son domicile» (στα Γαλλικά). Le Point. 20 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2024. 
  81. ↑ «Alain Delon : la fille d'Ari Boulogne tente une action en Suisse pour établir sa paternité» (στα Γαλλικά). Le Point. 19 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2024. .
  82. ↑ «People. L'ADN d'Alain Delon demandé à la justice suisse pour une recherche en paternité» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2024. 
  83. ↑ «Alain Delon : un test ADN qui pourrait changer la succession» (στα Γαλλικά). 17 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2024. 
  84. ↑ «Affaire Ari Boulogne: l'ADN d'Alain Delon ne sera finalement pas prélevé» (στα Γαλλικά). Soirmag. 7 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2024. 
  85. ↑ Solina, Prak (7 Ιουνίου 2024). «Affaire Alain Delon : où en est la demande du test ADN ?» (στα Γαλλικά). Capital.fr. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2024. .
  86. ↑ «La fille d'Ari Boulogne abandonne la procédure en Suisse contre Alain Delon» (στα Γαλλικά). 20minutes.fr. 7 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2024. 
  87. ↑ «Le mort qui menace l'héritage des enfants Delon» (στα Γαλλικά). Soirmag. 3 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2024. 
  88. ↑ «Héritage d'Alain Delon : cette requête qui pourrait tout changer...» (στα Γαλλικά). Starmag.com. 4 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2024. 
  89. ↑ 89,0 89,1 J. Lafitte, επιμ. (2010). Qui est qui en France. σελ. 686. 
  90. ↑ «Alain Delon met en lumière son histoire d'amour avec... Dalida !» (στα Γαλλικά). purepeople. 21 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2018. 
  91. ↑ Voir sur gala.fr, accessdate 30 août 2017.
  92. ↑ « Obsèques de Mireille Darc : Pascal Desprez et Alain Delon unis dans le chagrin », article du Figaro, 1 Σεπτεμβρίου 2017
  93. ↑ lalibre.be, accessdate 2 décembre 2023.
  94. ↑ Voir sur pointdevue.fr.
  95. ↑ Paris Match no 1868, 15 mars 1985, avec photos et un entretien de Catherine Bleynie, pages 76-81.
  96. ↑ Ciné Télé Revue no 36 du 5 septembre 1985, avec en couverture Alain Delon et Catherine Bleynie, Alain Delon tenant dans les mains le trophée du Grand prix de popularité des lecteurs de Ciné-Revue remis à Bruxelles, pour la douzième fois consécutive.
  97. ↑ «Alain Delon: "Hiromi, ma compagne japonaise, a été très présente pendant ma convalescence"». parismatch.com. 16 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2021. 
  98. ↑ «Πέθανε ο θρύλος του σινεμά, Αλέν Ντελόν, σε ηλικία 88 ετών». Newsbeast. 18 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2024. 
  99. ↑ à 10h39, Par Le Parisien Le 21 août 2024· À 12h03, Modifié Le 21 Août 2024 (21 Αυγούστου 2024). «Mort d'Alain Delon : les obsèques de l'acteur auront lieu samedi dans sa propriété de Douchy». leparisien.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2024. 
  100. ↑ Younan, Sarah (9 Φεβρουαρίου 2024). «Héritage d'Alain Delon : d'où provient sa fortune ?». Capital.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2024. .
  101. ↑ «Biographie d'Alain Delon : "Je fais très bien trois choses : mon métier, les conneries et les enfants"». Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. .
  102. ↑ «Alain Delon : pas touche à Anouchka, son enfant préférée». Le Point (στα Γαλλικά). 5 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2024. .
  103. ↑ «Entreprise Alain Delon : un récapitulatif des projets». infonet.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2024. 
  104. ↑ «Alain Delon incarne l'Eau Sauvage». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2024. 
  105. ↑ «Alain Delon a-t-il une marque de cigarettes à son nom en Asie?». Libération. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022. 
  106. ↑ «Alain Delon aimerait ressusciter le Général de Gaulle». Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2015. .
  107. ↑ «Trois signes de la proximité d'Alain Delon avec Jean-Marie Le Pen». Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2015. 
  108. ↑ «Les premiers compagnons du général de Gaulle s'étonnent que le manuscrit ait pu quitter les archives de la France libre» (στα Γαλλικά). Le Monde. 25 décembre 1970.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  109. ↑ «1974, Giscard peopolise la campagne de la droite [INTERACTIF]». 18-04-2012. Ανακτήθηκε στις 05-06-2020.  Unknown parameter |site= ignored (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate=, |date= (βοήθεια).
  110. ↑ «Delon soutient Valéry Giscard d'Estaing». Ina.fr (στα Γαλλικά). Institut National de l’Audiovisuel –. 1 Ιανουαρίου 1970. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2017. .
  111. ↑ https://www.franceculture.fr/politique/culture-qui-soutient-qui-pour-la-presidentielle / accessdate = 1 septembre 2017.
  112. ↑ «Alain Delon « approuve » la poussée du FN». Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2015. .
  113. ↑ «Jean-Marie Le Pen parle de son amitié de longue date avec Alain Delon». Closermag.fr. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2015. 
  114. ↑ 114,0 114,1 «Delon-Le Pen : une vieille histoire» (στα Γαλλικά). Le Point. 10 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2017. 
  115. ↑ «Alain Delon salue la progression du Front national». Le Monde. Ανακτήθηκε στις 9 octobre 2013.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια).
  116. ↑ «Propos sur le FN : Alain Delon claque la porte du comité Miss France». Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2015. 
  117. ↑ « Propos sur le FN : Alain Delon claque la porte du comité Miss France », in leparisien.fr, 18 octobre 2013.
  118. ↑ «Alain Delon salue la progression du Front national» (στα Γαλλικά). Le Monde. 9 Οκτωβρίου 2013. ISSN 1950-6244. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2015. 
  119. ↑ Thibaut Pézerat, « L'alliance improbable de Christine Boutin, d'Alain Delon et du Premier ministre hongrois Viktor Orban », europe1.fr, 17 mai 2014.
  120. ↑ «L'homosexualité "contre-nature" : Alain Delon n'est pas un "vrai mec" mais un vieux réac». leplus.nouvelobs.com. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2015. .
  121. ↑ Thomas Sotinel, « Le malaise Delon », in M, le magazine du Monde, semaine du 19 octobre 2013, page 38.
  122. ↑ Thierry de Cabarrus, « Quand Anne Hidalgo accepte le soutien d'Alain Delon dans Salut les terriens », leplus.nouvelobs.com, 2 février 2014.
  123. ↑ « Alain Delon, délaissé par Sarkozy, votera Juppé », Le Point, 29 septembre 2016.
  124. ↑ «Alain Delon dit dans "Stupéfiant" qu'il votera pour Alain Juppé car Nicolas Sarkozy l'a "largué"». Le Huffington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2016. 
  125. ↑ Valérie Sasportas, « La lettre ouverte d'Alain Delon en faveur de François Fillon », lefigaro.fr, 20 avril 2017
  126. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα VF22.
  127. ↑ «« Le plus grand défi de l'histoire de l'humanité » : l'appel de 200 personnalités pour sauver la planète». Lemonde.fr. Ανακτήθηκε στις 03-07-2020.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  128. ↑ «Alain Delon : « Tout ce que j'ai fait au cinéma, je l'ai vécu »». Le Monde. 21-09-2018.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  129. ↑ «Quand la femme s'en mêle» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  130. ↑ «Κριστίν» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  131. ↑ «Sois belle et tais-toi» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  132. ↑ «Le chemin des écoliers» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  133. ↑ «Rocco e i suoi fratelli» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  134. ↑ «Plein Soleil» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  135. ↑ «Les Amours célèbres» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  136. ↑ «L'Eclisse» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  137. ↑ «Η Μεγάλη Ληστεία του Καζίνο» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2022. 
  138. ↑ «Il Gattopardo» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  139. ↑ «L'Insoumis» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  140. ↑ «Le Samouraï'» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  141. ↑ «Adieu l'ami» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  142. ↑ «La Piscine» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  143. ↑ «Η συμμορία των Σικελών» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2022. 
  144. ↑ «Borsalino» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  145. ↑ «Le Cercle Rouge» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  146. ↑ «the-assassination-of-trotsky» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  147. ↑ «La Veuve Couderc» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  148. ↑ «Soleil Rouge» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  149. ↑ «Un flic'» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  150. ↑ «La prima notte di quiete» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  151. ↑ «Les Granges brûlées» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  152. ↑ «Deux hommes dans la ville» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  153. ↑ «Scorpio» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  154. ↑ «Tony Arzenta» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  155. ↑ «borsalino & Co» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  156. ↑ «Les Seins de glace» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  157. ↑ «Zorro» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  158. ↑ «Flic Story» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  159. ↑ «Le Gitan» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  160. ↑ «Mr Klein» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. [νεκρός σύνδεσμος]
  161. ↑ «Le Gang» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  162. ↑ «Mort d'un pourri» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλέν_Ντελόν&oldid=10810451"