Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, Πορφύριος Β΄

Πορφύριος Β΄
Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά
Εκλογή	25 Απριλίου 1904
Από	17 Οκτωβρίου 1904
Έως	1 Ιουλίου 1926
Προκάτοχος	Πορφύριος Α΄
Διάδοχος	Πορφύριος Γ΄
Ιεροσύνη
Χειροτονία	17 Οκτωβρίου 1904 από Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανό Α΄
Προσωπικά στοιχεία
Κοσμικό Όνομα	Πορφύριος Λογοθέτης
Γέννηση	1859 Άη Στράτης, Ελλάδα
Θάνατος	3 Απριλίου 1928 Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος
Εθνικότητα	Έλληνας
Σπουδές	Αμπέτειος Σχολή, Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν (Θεολογική Σχολή), Πανεπιστήμιο της Λειψίας (Φιλοσοφική Σχολή)
Δόγμα	Χριστιανός Ορθόδοξος

Ο Αρχιεπίσκοπος Πορφύριος Β΄ (κατά κόσμον Πορφύριος Λογοθέτης, Άγιος Ευστράτιος, 1859 - Αλεξάνδρεια, 3 Απριλίου 1928) ήταν Έλληνας κληρικός, θεολόγος και επίσκοπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προκαθήμενος της Αυτόνομης Εκκλησίας του Όρους Σινά με τον τίτλο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1859 στο νησί του Αγίου Ευστρατίου κοντά στη Λήμνο, όπου έλαβε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Αφού η οικογένεια μετακόμισε στην Αίγυπτο το 1872, μπήκε ως δόκιμος μοναχός στο μετόχι του μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης στο Κάιρο. Σπούδασε στην Αμπέτειο Σχολή και στη συνέχεια στάλθηκε για σπουδές στην Κωνσταντινούπολη.

Το 1882 αποφοίτησε από την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Μετά την αποφοίτησή του, για πέντε χρόνια διετέλεσε γραμματέας της μονής της Αγίας Αικατερίνης και πρόσφερε πολλά ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα από Έλληνες ευεργέτες της πατρίδας για την οργάνωση της ελληνικής κοινότητας Λήμνου στο Κάιρο.

Το 1887 στάλθηκε στη Ρωσία για να συνεχίσει τη θεολογική του εκπαίδευση, όπου παρακολούθησε σεμινάρια στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου για ένα χρόνο. Από το 1888 έως το 1890 σπούδασε στη Γερμανία, όπου παρακολούθησε σεμινάρια στη Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν και στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου της Λειψίας.

Το 1890, επιστρέφοντας στο Κάιρο με τον τίτλο του υποψηφίου των φιλοσοφικών επιστημών, ανέλαβε ξανά τη θέση του γραμματέα της μονής της Αγίας Αικατερίνης και του καθηγητή στο ελληνικό γυμνάσιο.

Όταν το 1895 στο Παρίσι, με έξοδα του εθνικού ευεργέτη Χρηστάκη Ζωγράφου, χτίστηκε μια ελληνορθόδοξη εκκλησία, ο Πορφύριος διορίστηκε εφημέριος της και έφυγε για το Παρίσι.

Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ

Μετά την παραίτηση από τον θρόνο του Αρχιεπισκόπου Σινά Πορφυρίου Α΄ στις 7 Απριλίου 1904, για λόγους υγείας, η αδελφότητα της μονής της Αγίας Αικατερίνης τον εξέλεξε, στις 25 Απριλίου, νέο ηγούμενο και προκαθήμενο της αυτόνομης Εκκλησίας του Όρους Σινά.

Στις 17 Οκτωβρίου 1904, στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, χειροτονήθηκε επίσκοπος και αναδείχθηκε στο βαθμό του αρχιεπισκόπου. Την χειροτονία τέλεσαν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δαμιανός, οι Αρχιεπίσκοποι Ιορδανίας Επιφάνιος, Τιβεριάδος Μελέτιος, Κυριακουπόλεως Μελέτιος και ο Μητροπολίτης Νικόδημος. Συμμετείχαν, επίσης, εκπρόσωποι της ρωσικής και ελληνικής κυβέρνησης και εκπρόσωποι της ρωμαιοκαθολικής και αρμενικής κοινότητας της Ιερουσαλήμ.

Το 1904, μετά την ενθρόνισή του, ο Αρχιεπίσκοπος Πορφύριος Β΄ επισκέφθηκε το Κίεβο, όπου επιθεώρησε το μετόχι της Μονής του Σινά.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1918, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δαμιανός κηρύχθηκε επίσημα εκθρονισμένος για δεύτερη φορά από τα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος Β΄ ανακηρύχθηκε τοποτηρητής του θρόνου. Οι αποφάσεις αυτές δεν αναγνωρίστηκαν από τους Ορθόδοξους Άραβες Χριστιανούς και από τον ίδιο τον Πατριάρχη Δαμιανό. Με την υποστήριξη της νέας στρατιωτικής διοίκησης, που σύντομα άλλαξε στην Παλαιστίνη, ο Πατριάρχης Δαμιανός επέστρεψε στο θρόνο των Ιεροσολύμων στις 23 Δεκεμβρίου 1918.

Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος Β΄ αποσύρθηκε την 1η Ιουλίου 1926 και έζησε στην Αλεξάνδρεια, όπου πέθανε στις 3 Απριλίου 1928.