Γκέλυ Μαυροπούλου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γκέλυ Μαυροπούλου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Αγγελική Μαυροπούλου 21 Οκτωβρίου 1932 Θεσσαλονίκη, Ελλάδα |
| Θάνατος | 19 Ιουλίου 2021 (88 ετών) Αθήνα, Ελλάδα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Ανωτέρα Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Στέφανος Στρατηγός (ν. 1955; δ. 1967) |
| Γονείς | Άγγελος Μαυρόπουλος και Μαρίκα Κρεβατά |
Η Γκέλυ (Αγγελική) Μαυροπούλου (Θεσσαλονίκη, 21 Οκτωβρίου 1932 – Αθήνα, 19 Ιουλίου 2021) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1932 στη Θεσσαλονίκη. Γονείς της ήταν οι επίσης ηθοποιοί Άγγελος Μαυρόπουλος (1901–1979) και Μαρίκα Κρεβατά (1910–1994).[1]
Σπούδασε στη Γαλλική Ακαδημία Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του «Θεάτρου Τέχνης» του Καρόλου Κουν. Καθηγητές της στη σχολή, ήταν μεταξύ άλλων ο Κάρολος Κουν, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος και ο Μίνως Βολανάκης.
Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Στέφανο Στρατηγό από το 1955 έως το 1967.
Απεβίωσε στις 19 Ιουλίου 2021, σε ηλικία 88 ετών.[2] Η σορός της αποτεφρώθηκε, και η τέφρα της ενταφιάστηκε στο μαυσωλείο των Ελλήνων καλλιτεχνών στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Θέατρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τη σχολή αποφοίτησε το 1955 και την ίδια χρονιά έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στο θέατρο «Ρεξ - Κοτοπούλη» - όπου την καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ο Δημήτρης Μυράτ, με το έργο Επτά χρόνια φαγούρα του Άξελροντ, στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη.
Το καλοκαίρι του 1956 συνεργάστηκε με τον θίασο Σαμαρτζή Μαρίκα Κρεβατά-Λάμπρος Κωνσταντάρας στα έργα Χτυποκάρδια του Στέφανου Φωτιάδη και Ψηλά τα χέρια του Δημήτρη Γιαννουκάκη (στον ρόλο της Ρίτας).
Την περίοδο 1955-1956 προσελήφθη ως πρωταγωνίστρια στον θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου-Μίμη Φωτόπουλου και έπαιξε στις κωμωδίες Ο φίλος μου ο Λευτεράκης του Αλέκου Σακελλάριου και Μια τσουκνίδα στις βιολέττες του Χρήστου Γιαννακόπουλου.
Την περίοδο 1956-1957 προσελήφθη ως πρωταγωνίστρια στο θέατρο «Ρεξ - Κοτοπούλη», όπου έπαιξε τη Δυσδαιμόνα στην τραγωδία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Οθέλλος, στο πλευρό του Μάνου Κατράκη και του Δημήτρη Μυράτ, ενώ συμμετείχε και στα έργα Σιμούν του Ανρί Ρενέ Λενορμάν (στον ρόλο της Κλοτίλδης Λωρανσύ, τον οποίο έπαιζε εναλλάξ με την Αλίκη Βουγιουκλάκη), Ντούο Σεμπαστιάνι των Χ. Λίντσαι και Ρ. Κρουζ, Κόσμος και κοσμάκης του Εντουάρντο Σκαρπέτα, Το πρώτο ραντεβού του Ηλία Μπακόπουλου. Το καλοκαίρι του 1957 ήταν συμπρωταγωνίστρια του Μίμη Φωτόπουλου στην κωμωδία του Στέφανου Φωτιάδη Ο θηριοδαμαστής.
Την περίοδο 1957-1961 πρωταγωνίστησε σε σημαντικές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, συνεργαζόμενη με σκηνοθέτες όπως ο Αλέξης Μινωτής, ο Αλέξης Σολομός, ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Κωστής Μιχαηλίδης και ηθοποιούς όπως η Κατίνα Παξινού, ο Χριστόφορος Νέζερ, ο Νίκος Παρασκευάς, ο Λυκούργος Καλλέργης, ο Θάνος Κωτσόπουλος, η Βάσω Μανωλίδου, ο Στέλιος Βόκοβιτς, η Άννα Συνοδινού, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Υποδύθηκε, μεταξύ άλλων, την Γκέλντα στο έργο Το σκοτάδι είναι αρκετά φωτερό του Κρίστοφερ Φράυ (1957), τη Ρεγγίνα στο έργο Βρυκόλακες του Χένρικ Ίψεν (1958), τη Βάγια στο έργο Ιουλιανός ο παραβάτης του Νίκου Καζαντζάκη (1959), την Μπιάνκα στο έργο Το ημέρωμα της στρίγγλας του Σαίξπηρ, τη Μαριάννα στο έργο Ο φιλάργυρος του Μολιέρου (1960), την Έλενα στο έργο Οργισμένα νιάτα του Τζων Όσμπορν (1960), ενώ το καλοκαίρι του 1959 πραγματοποίησε τη μοναδική της εμφάνιση στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, ερμηνεύοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο της θεάς Αθηνάς στην Ορέστεια του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη. Τη θερινή περίοδο 1961 η Γκέλυ Μαυροπούλου πρωταγωνίστησε στο πλευρό του Χρήστου Ευθυμίου στην κωμωδία Σκάνδαλα στην εξοχή του Δημήτρη Γιαννουκάκη στο «Θέατρο Εθνικού Κήπου».
Τη χειμερινή περίοδο 1961-62 συγκρότησε θίασο με τον Χρήστο Ευθυμίου και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και ανέβασαν στο θέατρο «Μπουρνέλλη» τα έργα Ο κύριος πάει κυνήγι του Ζωρζ Φεντώ (σκηνοθεσία Πέλου Κατσέλη), Ποιος είναι ο Λύσσανδρος των Γιάννη Μαρή-Δημήτρη Ευαγγελίδη, Ερωτικές συμβουλές του Δημήτρη Γιαννουκάκη και Ο Αλέκος είναι γυναίκα του Στέφανου Φωτιάδη.
Την περίοδο 1962-1963 συγκρότησε θίασο με τον τότε σύζυγό της, Στέφανο Στρατηγό, και παρουσίασαν στη Θεσσαλονίκη και σε περιοδεία τα έργα Τα κόκκινα φανάρια του Αλέκου Γαλανού, Χρυσή μου Ρουθ του Νόρμαν Κράσνα και Ανυπόμονη καρδιά του Τζων Πάτρικ.
Το καλοκαίρι 1964 ο θίασος Γκέλυς Μαυροπούλου παρουσίασε στο «Αττικό Θέατρο» την κωμωδία Διαζύγιο α λα ρωσικά του Βαλεντίν Κατάγεφ (με σύμπραξη του Γιώργου Πάντζα, της Βιβέτας Τσιούνη και του Ανδρέα Μπάρκουλη) και την κωμωδία Το υπόγειο της Λέλας των Βασίλη Ιμπροχώρη-Ιάσονα Βροντάκη (με συμπρωταγωνιστές τον Γιώργο Πάντζα, τη Μαρίκα Κρεβατά, τον Στέφανο Στρατηγό και τον Κώστα Καρρά).
Τη χειμερινή περίοδο 1965-66 ο θίασος Γκέλυς Μαυροπούλου-Διονύση Παπαγιαννόπουλου ανέβασε στο θέατρο «Αλάμπρα» τα έργα Πώς να γίνετε πλούσιοι του Γεράσιμου Σταύρου και Η κυρία του κυρίου των Νίκου Τσιφόρου - Πολύβιου Βασιλειάδη.
Την περίοδο 1966-1967 η Μαυροπούλου ανέβασε, μαζί με τον Ανδρέα Μπάρκουλη, το έργο της Μαίρη Χέιλυ Μιλς Ήξερα πως θα έρθεις στο «Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς».
Την περίοδο 1968-69 ήταν πρωταγωνίστρια του θιάσου του Δημήτρη Χορν στο θέατρο «Βρετάνια» στα έργα Δον Ζουάν του Μολιέρου (στον ρόλο της Καρλότας) και Η καλή καρδιά της Ελεονώρας του Τζων Κρομστάιλ (στον ρόλο της Ρούσα).
Το 1970 η Γκέλυ Μαυροπούλου επανέλαβε, με δικό της θίασο, την κωμωδία Η κυρία του κυρίου.
Το 1971 συνεργάστηκε με το «Θεατρικό Εργαστήρι» του Δημήτρη Κωνσταντινίδη, ερμηνεύοντας τη Νάστιενκα στις Λευκές νύχτες του Ντοστογιέφσκι, και συγκρότησε θίασο με τον Θανάση Μυλωνά και τον Νίκο Τσούκα, με τους οποίους παρουσίασε στο θέατρο «Βέμπο» την κωμωδία Η ταβέρνα του Σωκράτη των Άλκη Παππά-Γιάννη Πολίτη (στον ρόλο της Αρετής).
Το 1972 υποδύθηκε τη Φωτεινή στο δραματικό μιούζικαλ των Κώστα Καραγιάννη-Νίκου Καμπάνη-Διονύση Τζεφρώνη Πενήντα χρόνια δάκρυα, πενήντα χρόνια γέλια, σε μουσική Δήμου Μούτση και συμπρωταγωνιστές τον Γιάννη Βόγλη και τον Σταύρο Ξενίδη στο θέατρο «Καλουτά».
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, επίσης, παρουσίασε, με δικούς της θιάσους, τα μονόπρακτα Άνθρωποι και άλογα και Η κυρία που δεν πενθεί του Κώστα Μουρσελά (1973-74, θέατρο «Χατζώκου» Θεσσαλονίκης), Μια κυρία από τα μπουζούκια του Γιώργου Κατσαμπή (1974-75, θέατρο «Αυλαία» Πειραιώς), Μία σου και μία μου των Νίκου Τσιφόρου-Πολύβιου Βασιλειάδη (1976, θέατρο «Φλορίντα», με συνθιασάρχη τον Τάκη Μηλιάδη), Πορτοφολά, αγάπη μου του Γιώργου Κατσαμπή (1976-77, θέατρο «Χατζώκου» Θεσσαλονίκης, με συνθιασάρχη τον Γιώργο Κάππη), Χιροσίμα, αγάπη μου της Μαργκερίτ Ντυράς (1977, φεστιβάλ Ιθάκης), Γυμνός έρωτας του Μαρσέλ Ασάρ (1977-1978, «Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς», με συνθιασάρχη τον Κώστα Πρέκα), συνεργάστηκε με το «Λαικό Πειραματικό Θέατρο» του Λεωνίδα Τριβιζά στα έργα Ερυθρά νήσος του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και Ο ποπολάρος του Γρηγορίου Ξενόπουλου (1978-79, θέατρο «Πορεία») και συμπρωταγωνίστησε με τον Άγγελο Αντωνόπουλο, τον Τάκη Μηλιάδη, τον Γιώργο Τζώρτζη, την Τόνια Καζιάνη κ.ά. στο τολμηρό έργο Ωχ! της Μαριέττας Ριάλδη (1979-80, θέατρο «Μινώα»).
Τη δεκαετία του 1980 η Μαυροπούλου συμπρωταγωνίστησε με τον Γιάννη Γκιωνάκη στην κωμωδία Κίμων ο νεόπλουτος των Νίκου Καμπάνη και Βύρωνα Μακρίδη (1980, θέατρο «Αθηνά»), ερμήνευσε τον κεντρικό ρόλο στο έργο του Ίψεν Αρχιμάστορας Σόλνες (1981-82, «Ασκητικό Θέατρο», σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάριου), πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις του «Λαικού Πειραματικού Θεάτρου» Κατ' οίκον εργασία του Φραντς Ξαβιέρ Κρετς (στον ρόλο της Μάρθας), Η εξορίατου Παύλου Μάτεσι (στον ρόλο της Νύφης) και Οι παραθεριστές του Μαξίμ Γκόρκι (στον ρόλο της Βαρβάρα Μιχαήλοβνα, στο πλευρό του Βασίλη Διαμαντόπουλου, του Πέτρου Φυσσούν, του Θανάση Μυλωνά και του Γιώργου Κυρίτση), πάντα σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά στο θέατρο «Πορεία», και επέστρεψε στο «Εθνικό Θέατρο» κατά το διάστημα 1984-1992, παίζοντας την Ελένη στο έργο Οι έφηβοι του Γιάννη Χρυσούλη (1984, σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου), την Ντορίνα στο έργο Ταρτούφος του Μολιέρου (1985, σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού), την Άννα Αντρέγιεβνα στο έργο Ο επιθεωρητής του Νικολάι Γκόγκολ (1988, σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα).
Το 1991 πραγματοποίησε την τελευταία θεατρική της εμφάνιση, παίζοντας τον ρόλο της Μπελίνα στο έργο Ο κατά φαντασίαν ασθενής του Μολιέρου.
Κινηματογράφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον κινηματογράφο η Γκέλυ Μαυροπούλου εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1953 με την ταινία Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται του Γιώργου Λαζαρίδη και ακολούθησαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε περισσότερες από 40 ακόμη ταινίες που καλύπτουν όλα τα είδη του ελληνικού κινηματογράφου της περιόδου 1950-1980, κλασικές κωμωδίες (Η ωραία των Αθηνών, του Νίκου Τσιφόρου, 1954· Η θεία απ' το Σικάγο του Αλέκου Σακελλάριου, 1957· Ο Φανούρης και το σόι του του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, 1957· Ευτυχώς τρελάθηκα του Κώστα Ανδρίτσου, 1961· Εταιρεία θαυμάτων του Στέφανου Στρατηγού, 1962· Η κυρία του κυρίου του Γιάννη Δαλιανίδη, 1962· Ο ανακατωσούρας του Γρηγόρη Γρηγορίου, 1967), μελοδράματα (Κόκκινα τριαντάφυλλα του Κώστα Ανδρίτσου, 1955· Το φιντανάκι του Ιάσονα Νόβακ, 1955· Το παραστράτημα μιας αθώας του Κώστα Ανδρίτσου, 1959· Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα του Κώστα Καραγιάννη, 1963· Κάθε λιμάνι και καημός του Όμηρου Ευστρατιάδη, 1964), αντιστασιακές περιπέτειες (Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές του Τάκη Βουγιουκλάκη, 1973), ιστορικά δράματα (Ο Αλή Πασάς και η κυρα-Φροσύνη του Στέφανου Στρατηγού, 1959), ταινίες φουστανέλας (Η Μυρτιά του Κώστα Καραγιάννη, 1961), φιλμ νουάρ (Έγκλημα στο Κολωνάκι του Τζανή Αλιφέρη, 1960· Απαγωγή του Κώστα Καραγιάννη, 1964· Έξοδος κινδύνου του Νίκου Φώσκολου, 1980), κατασκοπευτικά θρίλερ (Η λεωφόρος της προδοσίας του Χρήστου Κυριακόπουλου, 1969), ακόμη και ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου (Ταξίδι του μέλιτος του Γιώργου Πανουσόπουλου, 1979). Η τελευταία κινηματογραφική της εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στην ταινία 17 σφαίρες για έναν άγγελο (1981) των Νίκου Φώσκολου-Τάκη Βουγιουκλάκη.
Οι μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες της θεωρούνται ο ρόλος της Κατίνας, της ανύπαντρης κοπέλας που πρέπει πάση θυσία να αποκατασταθεί στην ταινία Ο Φανούρης και το σόι του (1957) του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, πλάι στον Μίμη Φωτόπουλο, ο ρόλος της Εύας, της πονηρής και φιλόδοξης μεσοαστής που κατευθύνει την καριέρα του συζύγου της, στην ταινία Η κυρία του κυρίου (1962) του Γιάννη Δαλιανίδη, πλάι στον Ντίνο Ηλιόπουλο, και ο ρόλος της Δήμητρας, της χήρας του επισμηναγού Αυγέρη, που προσλαμβάνει έναν σωσία για να υποδυθεί τον άντρα της, στην ταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές (1973) του Τάκη Βουγιουκλάκη, πλάι στον Άγγελο Αντωνόπουλο. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρωταγωνίστρια που λάνσαρε το ροκ-εν-ρολ στον ελληνικό κινηματογράφο, μαζί με τον Θεόδωρο Δημήτριεφ, στην ταινία Η θεία απ' το Σικάγο (1957).
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|
| 1953 | Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται | Μυρτώ | Γιώργος Λαζαρίδης |
| 1954 | Η ωραία των Αθηνών [3] | Τώνια | Νίκος Τσιφόρος |
| 1955 | Κόκκινα τριαντάφυλλα | Αυγή Μολφέτα | Κώστας Ανδρίτσος |
| Το φιντανάκι | Τούλα | Ιάσων Νόβακ | |
| 1956 | Φτώχεια, έρως και κομπίνες | Ερωφίλη | Ηλίας Παρασκευάς |
| 1957 | Η θεία απ' το Σικάγο [3] | Ελένη Μπάρδα | Αλέκος Σακελλάριος |
| Ο Φανούρης και το σόι του | Κατίνα Σκαρβέτσου | Δημήτρης Ιωαννόπουλος | |
| Έχει θείο το κορίτσι | Βιολέττα Γιούπη | Κώστας Ανδρίτσος | |
| Της τύχης τα γραμμένα | Ελενίτσα | Φίλιππος Φυλακτός | |
| 1958 | Δυο αγάπες, δύο κόσμοι | Καίτη | Ηλίας Παρασκευάς |
| Μηδέν πέντε | Γιάννης Πετροπουλάκης | ||
| 1959 | Ο Αλή πασάς και η κυρα-Φροσύνη | κυρα-Φροσύνη | Στέφανος Στρατηγός |
| Το παραστράτημα μιας αθώας | Φανή | Κώστας Ανδρίτσος | |
| 1960 | Τσακιτζής: Ο προστάτης των φτωχών | Ζεχρά [4] | |
| Για την αγάπη μιας ορφανής | Μαίρη | Μαυρίκιος Νόβακ | |
| Έγκλημα στο Κολωνάκι [5] | Μυρτώ Καψή | Τζανής Αλιφέρης | |
| 1961 | Οι 900... της Μαρίνας[6] | Μαρίνα Δαλέγου | Κώστας Δούκας - Θάνος Σάντας |
| Ευτυχώς…τρελλάθηκα! | Ηρώ Λεκάκη | Κώστας Ανδρίτσος | |
| Μυρτιά | Μυρτιά | Κώστας Καραγιάννης | |
| Ο γολγοθάς μιας αθώας | Μαρίνα | Κώστας Στράντζαλης | |
| Στο κατώφλι της αμαρτίας | Στέφανος Στρατηγός | ||
| 1962 | Εταιρεία θαυμάτων | Μίνα | |
| Η κυρία του κυρίου [3] | Εύα Καλούδη | Γιάννης Δαλιανίδης | |
| Αγνή και ατιμασμένη | Μιράντα / Λένα | Κώστας Στράντζαλης | |
| Έγκλημα στην Ομόνοια | Τζένη | Χρήστος Λαθουρόπουλος | |
| 1963 | Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα | Χριστίνα | Κώστας Καραγιάννης |
| 1964 | Απαγωγή | Μαρία Φλωρά | |
| Κάθε λιμάνι και καημός | Σοφία | Όμηρος Ευστρατιάδης | |
| Κατατρεγμένοι της μοίρας | Μαρία | Στέφανος Στρατηγός | |
| Γάμος αλά ελληνικά | κάμεο | Βασίλης Γεωργιάδης | |
| 1965 | Δεν μπορούν να μας χωρίσουν | Σοφία Μαράντη | Χρήστος Κυριακόπουλος |
| Η πικραγαπημένη | Μαρία | Κώστας Γεωργούτσος | |
| Πρέπει να ζήσεις, αγάπη μου | Στέλλα Λογοθέτη | Γιώργος Νομικός | |
| Η ζωή μου ανήκει σε σένα | Μαρίνα Χολέβα [7] | Παναγιώτης Κωνσταντίνου | |
| 1966 | Κατηγορώ την κοινωνία [8] | Μάρθα Αντωνίου | Σπύρος Ζιάγκος |
| 1967 | Ο ανακατωσούρας [9] | Λίζα Καρατουλπάνη | Γρηγόρης Γρηγορίου |
| Απ' τα Ιεροσόλυμα με αγάπη | Μάρθα | Γιώργος Παπακώστας | |
| 1969 | Η λεωφόρος της προδοσίας | Άννα Βέργου | Χρήστος Κυριακόπουλος |
| 1973 | Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές [3] | Δήμητρα Αυγέρη | Τάκης Βουγιουκλάκης |
| 1979 | Ταξίδι του μέλιτος | Ερατώ | Γιώργος Πανουσόπουλος |
| 1980 | Έξοδος κινδύνου | Κάτια Θεοχάρη | Νίκος Φώσκολος |
| 1981 | 17 σφαίρες για έναν άγγελο: Η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου | Ελένη Κωνσταντοπούλου | Νίκος Φώσκολος - Τάκης Βουγιουκλάκης |
Τηλεόραση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αξιόλογη ήταν και η εμφάνισή της στη τηλεόραση, όπου έκανε το ντεμπούτο της το 1971 στην αστυνομική σειρά του Νίκου Φώσκολου 13ον ανακριτικόν γραφείον. Αμέσως μετά πρωταγωνίστησε, στον ρόλο της Χριστίνας Ψάχου, στη μεγαλύτερη επιτυχία της ελληνικής τηλεόρασης, τη θρυλική σειρά Άγνωστος πόλεμος (1971-1974) των Νίκου Φώσκολου (σενάριο, σκηνοθεσία) και Κώστα Κουτσομύτη (σκηνοθεσία), στο πλευρό του Άγγελου Αντωνόπουλου. Το 1973 ερμήνευσε την Αγία Ελένη στη σειρά Εν τούτω νίκα του Νίκου Φώσκολου. Ακολούθησαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι στις σειρές Τα αρραβωνιάσματα (1983) και Ποιος σκότωσε τον Άβελ (1988).
Άλλες δραστηριότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετέφρασε τα θεατρικά έργα Χωριστά τραπέζια του Τέρενς Ράτιγκαν (ανέβηκε το 1965-66 από τον θίασο Μάνου Κατράκη-Έλσας Βεργή) και Σύστημα Φαμπρίτζι του Αλμπέρ Υσόν (ανέβηκε το 1973 από τον θίασο Άγγελου Αντωνόπουλου).
Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ).
Μεταπολιτευτικά, είχε πολιτική δράση στο ΠΑΣΟΚ ως μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του Κινήματος, ενώ στις εκλογές της περιόδου 1989-1990 ήταν υποψήφια βουλευτής Α΄ Αθηνών.
Τιμήθηκε από το θεατρικό Φεστιβάλ Ιθάκης (1977) για την ερμηνεία της στο έργο Χιροσίμα, αγάπη μου. Επίσης, τιμήθηκε με το Βραβείο «Κυβέλη» το 2008 για το σύνολο της θεατρικής της σταδιοδρομίας. Σύζυγός της, κατά το διάστημα 1955-1967, υπήρξε ο επίσης ηθοποιός Στέφανος Στρατηγός (1923 - 2006). Πέθανε στις 19 Ιουλίου 2021, [10] στο διαμέρισμά της, στην πλατεία Αμερικής. [11]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μπορδόκας, Κωνσταντίνος (21 Νοεμβρίου 2022). «Tο οικογενειακό «δέντρο» των Ελλήνων καλλιτεχνών». eleftherostypos.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Πέθανε η Γκέλυ Μαυροπούλου». Zappit. 19 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Γκέλυ Μαυροπούλου (Ηθοποιός)». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 19.
- ↑ Αγάθος, Θανάσης (2018). ««Έγκληµα στο Κολωνάκι: το “αθηναϊκό αστυνοµικό µυθιστόρηµα” του Γιάννη Μαρή στις ελληνικές οθόνες του 1960»». Modern Greek Studies (19): 105-119. https://www.academia.edu/38894758/%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82_%CE%88%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9_%CF%84%CE%BF_%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AE_%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_1960_Modern_Greek_Studies_Australia_and_New_Zealand_vol_19_2018_pp_105_119.
- ↑ «Οι 900... της Μαρίνας». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Εξάρχου, Καλλιόπη (2021). Δωσίλογοι και μαυραγορίτες στον ελληνικό κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1940 έως και τη δεκαετία του 1970. Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 54.
- ↑ Σολδάτος, Γιάννης (1991). Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, τομ. Β. Αθήνα: Αιγόκερως. σελ. 100.
- ↑ «Ο Ανακατωσούρας πληροφορίες για την ταινία». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Πέθανε η ηθοποιός Γκέλυ Μαυροπούλου». LiFO. 19 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Γκέλυ Μαυροπούλου: Η τέφρα της ηθοποιού μεταφέρθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών». TLIFE. 11 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2023.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Θόδωρος Έξαρχος, Έλληνες Ηθοποιοί. Η Γενιά μας.Έτος Γέννησης από 1926 μέχρι 1940, τόμος τρίτος (Μ-Ω), εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα 2000, σ. 398-399.
- Γκέλλυ Μαυροπούλου, Όσα δεν είπαμε τότε, Σοφίας Μέλαθρον, Αθήνα 1999.