Επιχειροτονία
Η Επιχειροτονία συναντάται στο Αττικό δίκαιο με διπλή σημασία είτε ως επιχειροτονία των νόμων[1] στις αρχές του έτους του Αττικού ημερολογίου (15 Ιουλ. - 15 Αυγ.) κατά τον μήνα Εκατομβαιώνα για την επικύρωση των ισχυόντων νόμων με δυνατότητα πρότασης μεταβολής μερικών εξ αυτών που στη συνέχεια παραπεμπόταν στους νομοθέτες είτε κατά τη διαδικασία της πρώτης (κυρίας) εκκλησίας (γενική του λαού συνέλευση) κάθε πρυτανείας.
Γενικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καθένας μπορούσε να κατηγορήσει (προβάλλεσθαι) οποιονδήποτε από τους άρχοντες όταν προτείνονταν η ερώτηση: εἰ δ ο κ ε ῖ κ α λ ῶ ς ἂ ρ χ ε ι ν ἕ κ α σ τ ο ς (:εάν νομίζεται ότι σωστά εξουσιάζει ο καθένας). Η εκκλησία τότε αποφάσιζε δια χειροτονίας, η οποία λέγονταν επιχειροτονία και αν έκανε δεκτή την κατηγορία ο άρχων επαύετο από τα καθήκοντά του και παραπεμπόταν στο ηλιαστικό δικαστήριο.
Επιχειροτονία των νόμων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά την ενδεκάτη ημέρα της πρώτης πρυτανείας, στη συνέλευση της εκκλησίας του δήμου, αφού ο κήρυκας έκανε τις καθιερωμένες ευχές, γίνονταν η επιχειροτονία των νόμων. Πρώτοι οι νόμοι που αφορούσαν στη βουλή, έπειτα εκείνοι που αφορούν στις δημόσιες υποθέσεις (κοινά), στη συνέχεια όσοι αφορούσαν στους εννέα άρχοντες.[2]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λεξικό Σούδα
- Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία
- Δίων Κάσσιος
- Πλάτων, Νόμοι
- Υπερείδης, Fragmenta