Ψευδοκλητείας γραφή
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στην Αρχαία Αθήνα κατά το Αττικό Δίκαιο ψευδοκλητείας γραφή λεγόταν η αγωγή την οποία είχε δικαίωμα να ασκήσει ο εναγόμενος κατά του ενάγοντος και των μαρτύρων του (κλητήρων), στις περιπτώσεις που η κλήτευσή του για την ημέρα της δίκης είτε δεν είχε γίνει καθόλου, είτε είχε γίνει αντικανονικά, την πλήρη ευθύνη της οποίας έφερε ο ενάγων και οι μάρτυρές του.
Η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων ανήκε στην αρμοδιότητα των θεσμοθετών. Στη περίπτωση που μια τέτοια αγωγή γινόταν δεκτή, τότε μπορούσε να επιβληθεί στους ενόχους ποινή ατιμίας. Η ποινή αυτή επιβαλλόταν υποχρεωτικά σε όποιον είχε υποπέσει τρεις φορές στο ίδιο αδίκημα, κατά την αρχαία έκφραση «ψευδοκλητείας τρις οφλείν».
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica, τόμ. 61ος, σελ. 410