Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δικαιώματα ΛΟΑΤ στη Ρωσία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση. Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο.
Μπλοκ της πανδημοκρατικής πορείας για την ισότητα στης Μόσχα στις 6 Μαΐου του 2012

Ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των Ρώσων ΛΟΑΤ+ πολιτών (ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και διεμφυλικοί) είναι ένα πιεστικό ζήτημα στη σημερινή Ρωσία[1]. Η έλλειψη ορατότητας και η μειονεκτική θέση των ΛΟΑΤ+ ατόμων στη Ρωσία συχνά εκλαμβάνεται ως κανονικότητα όπως φαίνεται από τα πολλά περιστατικά επιθετικής συμπεριφοράς[2], έλλειψης ανεκτικότητας και καταστολής[3][4] τους από το κράτος. Οργανώσεις ΛΟΑΤ+ σημειώνουν ότι στη Ρωσία εκτυλίσεται μια επίθεση στα πολιτικά δικαιώματα των ΛΟΑΤ+ ατόμων, περιορίζεται το πεδίο συζήτησης της ομοφυλοφυλίας, επιβάλλεται λογοκρισία στα ΜΜΕ και διώκονται οι διαφωνούντες. Με βάση τις πιο πρόσφατες έρευνες (μέχρι το 2024), η πλειοψηφία των πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν είναι ανεκτικοί και δεν σέβονται τα ΛΟΑΤ+ άτομα[5][6][7][8].

Το σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας εγγυάται την ισότητα των δικαιωμάτων των πολιτών· για παράδειγμα στο Άρθρο 19.2 αναφέρεται ότι "το κράτος εγγυάται την ισότητα δικαιωμάτων και ελευθεριών ανθρώπων και πολιτών, ανεξαρτήτως φύλου"[9]. Αν και δεν υπάρχει σαφής αναφορά στον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, οι οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων ΛΟΑΤ+ ατόμων θεωρούν ότι στο πνεύμα του συντάγματος σχετικές διακρίσεις απαγορεύονται. Επίσης, ο ποινικός κώδικας της Ρωσίας δεν ποινικοποιεί τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, τον Ιούλιο του 2020 είχε δηλώσει ότι υπάρχει "απουσία διακρίσεων και παραβιάσεων των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ+ ατόμων στη χώρα"[10][11]. Σύμφωνα με ακτιβιστές ΛΟΑΤ+ δικαιωμάτων, οι διακρίσεις σε βάρος των ΛΟΑΤ+ ατόμων στη Ρωσία είναι ευρέως διαδεδομένες και συστηματικές, και στις περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν άγνωστες στο κοινό[12]. Καμία από τις νομοθετικές διατάξεις της Ρωσίας δεν αναφέρει ρητά την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Οι ρωσικές αρχές πιστεύουν ότι οι διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου απαγορεύονται στη χώρα, όπως κάθε άλλη διάκριση, και τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ+ ατόμων προστατεύονται από την ισχύουσα νομοθεσία.

Οι ακτιβιστικές οργανώσεις σημειώνουν ότι οι ρωσικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου και τα δικαστήρια δεν προστατεύουν τη ζωή και την υγεία των ΛΟΑΤ+ ατόμων της χώρας από καταπατήσεις των δικαιωμάτων τους. Στη Ρωσική Ομοσπονδία, καμία ποινική υπόθεση δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει το κίνητρο του μίσους προς τα ΛΟΑΤ+ άτομα. Η Επιτροπή του ΟΗΕ κατά των βασανιστηρίων πιστεύει ότι η ρωσική αστυνομία δεν ανταποκρίνεται σωστά σε εγκλήματα κατά των ΛΟΑΤ+ ατόμων, δεν διερευνά τέτοια εγκλήματα αποτελεσματικά και δεν παραπέμπει τους δράστες στη δικαιοσύνη[13].

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα εξέφρασε την ανησυχία της για το υψηλό επίπεδο ομοφοβίας στη Ρωσία και την παραβίαση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ ατόμων σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης και του συνέρχεσθαι[14]. Οι οργανώσεις ΛΟΑΤ+ επισημαίνουν του συνεχιζόμενους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες ΛΟΑΤ ατόμων έξω από τη Μόσχα. Οι στοχευμένες δολοφονίες και ξυλοδαρμοί ομοφυλόφιλων, όπου οι επιτιθέμενοι αναζητούν συγκεκριμένα τα θύματά τους, γίνονται όλο και πιο συνηθισμένοι στη Ρωσία. Επιπλέον, υπάρχουν εκτεταμένες περιπτώσεις επιθέσεων χούλιγκαν όπου οι επιτιθέμενοι στοχεύουν ως θύματα όσους, κατά τη γνώμη τους, είναι ΛΟΑΤ+ άτομα. Μέρος των ρωσικών ΜΜΕ εκφράζουν ρητορική μίσους προς τα ΛΟΑΤ+ άτομα, διαδίδουν ανοιχτά ομοφοβικά ρεπορτάζ και υλικό που περιέχει στερεότυπα για τα ΛΟΑΤ+ άτομα. Στο Άρθρο 132 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσίας[15] χρησιμοποιείται ο ομοφοβικός όρος «мужеложство» (προφέρεται: [mʊʐɨˈɫoʂstvə] μεταγραφή: μουζελόστβο) το οποίο μπορεί να μεταφραστεί ως «σοδομισμός». Οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανησυχούν ιδιαίτερα για την ενδοοικογενειακή βία κατά των ΛΟΑΤ εφήβων, καθώς συχνά εξαρτώνται πλήρως από τους γονείς τους που αρνούνται να αποδεχθούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους[16][17].

Οι ακτιβιστές εκφράζουν ιδιαίτερη ανησυχία για τους νόμους περί «ΛΟΑΤ προπαγάνδας» οι οποίοι καταδεικνύουν την πλήρη άγνοια των ρωσικών αρχών για το θέμα. Ρώσοι πολιτικοί δικαιολογούν την ύπαρξη αυτών των νόμων για την προστασία της υγείας και του ήθους των παιδιών[18]. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έχει κρίνει ότι τέτοιοι νόμοι παραβιάζουν το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (αγγλικά: International Covenant on Civil and Political Rights‎‎) το οποίο έχει υπογράψει και η Ρωσία. Με βάση τις ΛΟΑΤ+ οργανώσεις οι απαγορεύσεις της επονομαζόμενης «προπαγάνδας της ομοφυλοφιλίας» παραβιάζουν το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, την ελευθερία λόγου, και άλλα δικαιώματα[19].

Η αλλαγή φύλου στη Ρωσία απαγορεύτηκε με νόμο που υπογράφηκε από τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στις 24 Ιουλίου του 2023[20][21].

Στις 17 Νοεμβρίου του 2023, το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατέθεσε αγωγή στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την απαγόρευση του «διεθνούς κοινωνικού κινήματος των ΛΟΑΤ ατόμων»[22]. Στις 30 Νοεμβρίου 2023, ο δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Αλιέκ Νιεφιόντοφ (ρωσικά: Олег Нефёдов‎‎)[23] κήρυξε το ΛΟΑΤ+ κίνημα «εξτρεμιστική οργάνωση» και το απαγόρευσε καθώς και της χρήσης συμβόλων αυτού του κινήματος[22][24].

Ιστορία των ΛΟΑΤ+ δικαιωμάτων στη Ρωσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν πολλές ιστορικές αναφορές περί ομοφυλοφιλίας στη Ρωσία από αρχεία δυτικών επισκεπτών τον 16ο αιώνα συμπεριλαμβανομένου του Αυστριακού βασιλικού συμβούλου Sigismund von Herberstein[25][26][27], τον Άγγλο ποιητή George Turberville[28][29], και τον Γερμανό επιστήμονα Άνταμ Έλσλεγκερ (γερμανικά: Adam Ölschläger‎‎)[30][31], ο οποίος αναφέρει ότι η ομοφυλοφιλία υπήρχε σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας και δε θεωρούνταν έγκλημα[27][32][33].

Οι πρώτες καταγεγραμμένες νομικές απαγορεύσεις κατά της ομοφυλοφιλίας ψηφίστηκαν το 1716 υπό τον τσάρο Πέτρο Α΄ στο πλαίσιο των προσπαθειών του να εκδυτικοποιήσει τη Ρωσική Αυτοκρατορία[34]. Απαγόρεψε το "σοδομισμό" στον στρατό, αλλά απέτυχε να επεκτείνει τους περιορισμούς στον γενικό πληθυσμό[35]. Το 1832 ο τσάρος Νικόλαος Α΄ απαγόρευσε τον σοδομισμό, ο οποίος τιμωρούνταν με εξορία στη Σιβηρία για 4-5 χρόνια[36]. Παρόλες τις νομικές απαγορεύσεις, υπάρχουν άφθονες αναφορές σε ομοφυλόφιλους και αμφιφυλόφιλους στη Ρωσία κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, ειδικά μεταξύ καλλιτεχνών και διανοουμένων κοντά στην ευγενή και την άρχουσα οικογένεια: μερικά παραδείγματα είναι ο συγγραφέας Κονσταντίν Λεόντγιεφ (ρωσικά: Константин Леонтьев‎‎)[37][38], η δικηγόρος Άννα Γιεβρέινοβα (ρωσικά: Анна Евреинова‎‎)[26][39][40][41], η συγγραφέας Μαρία Φιοντόροβνα Ραστόφσκαγια (ρωσικά: Мария Федоровна Ростовская‎‎)[36][40], η συγγραφέας Πολυξένα Σαλαβγιόβα (ρωσικά: Поликсена Соловьева‎‎)[36][42], ο ποιητής Αλεξέι Απούχτιν (ρωσικά: Алексей Апухтин‎‎)[43][44][45], ο μουσικοσυνθέτης Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι[43][44][46][47][48][49][50], ο δημοσιογράφος κνιαζ Βλαντίμιρ Μεσέρσκι (ρωσικά: Владимир Мещерский‎‎)[40][51], ο καλλιτέχνης Σεργκέι Ντιάγκιλιεφ (ρωσικά: Сергей Дягилев‎‎)[52], και ο συγγραφέας Μιχαήλ Κουζμίν (ρωσικά: Михаил Кузмин‎‎)[40][53].

Ομοφοβία στη Ρωσία (2014)
Η ομοφοβία στη Ρωσία, η οποία βρισκόταν σε πτώση τη δεκαετία του '90, αυξάνεται στην εποχή του Πούτιν. Αυτό οφείλεται στη γενική υποβάθμιση της κοινωνικής συνείδησης, στην αυξανόμενη κοινωνική ανομία που εμφανίστηκε υπό την επίδραση ενεργά αναζωογονημένων «σοβιετικών» και ακόμη πιο αρχαϊκών μοντέλων, τα οποία εντάθηκαν τα τελευταία δύο ή τρία χρόνια και ιδιαίτερα με την έναρξη των κινημάτων διαμαρτυρίας.

Κέντρο Ερευνών "Λεβάντα Τσέντρ" (ρωσικά: Левада-Центр‎‎), 2014, [54]

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, έλαβε χώρα η λεγόμενη σεξουαλική επανάσταση. Η Σοβιετική Ρωσία ήταν ένα από τα πρώτα κράτη που αποποινικοποίησαν τις σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου[55][56]. Μέχρι τη δεκαετία του 1930, η στάση των αρχών απέναντί τους ομοφυλόφιλους επιδεινώθηκε· καθ' όλη τη διάρκεια της μετέπειτα σοβιετικής ιστορίας, η ομοφυλοφιλία παρουσιαζόταν στην κοινωνία ως πεδίο δραστηριότητας παιδόφιλων και φασιστών[57], ενώ χιλιάδες ομοφυλόφιλοι άντρες δικάστηκαν και φυλακίστηκαν ή στάλθηκαν σε ψυχιατρεία[58]. Παρότι δεν προβλέπονταν ποινικές διώξεις από το νόμο για τις ομοφυλόφιλες γυναίκες, συχνά υποβάλλονταν βίαια σε ψυχιατρική θεραπεία[59]. Λόγω των διώξεων τα περισσότερα ΛΟΑΤ άτομα έκρυβαν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό[60]. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΛΟΑΤ οργανώσεις και κοινότητες άρχισαν να δραστηριοποιούνται στις μεγάλες πόλεις της Ρωσίας (ιδιαίτερα στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη)[61], αλλά ακόμη και μετά από αρκετές δεκαετίες, οι ομοφοβικές συμπεριφορές δεν έχουν εξαφανιστεί[57].

Το 1993 στη Ρωσία καταργήθηκαν μέχρι πρότινος νομικές διατάξεις με βάση τις οποίες διώκονταν ομοφυλόφιλοι άντρες για συναινετικές σεξουαλικές επαφές[62][63][64], αλλά τα άτομα που είχαν καταδικαστεί στο παρελθόν δεν αποκαταστάθηκαν επίσημα[65] ούτε αμνηστεύτηκαν[57]. Το 1999 η Ρωσία υιοθέτησε το διεθνές στατιστικό πρότυπο ICD-10 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και έτσι αποπαθολογικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία[66].

Το 2004, ο Ρώσος πολιτικός Αλιεξάντρ Τσούγιεφ (ρωσικά: Александр Чуев‎‎) παρουσίασε ένα νομοσχέδιο στην κρατική Δούμα για την απαγόρευση της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας», αλλά η ρωσική κυβέρνηση σημείωσε ότι ένας τέτοιος νόμος θα παραβίαζε το σύνταγμα της χώρας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Την «ομοφυλοφιλική προπαγάνδας» προσπάθησαν να απαγορέψουν ξανά το 2003, το 2004, και το 2006. Οι ΛΟΑΤ οργανώσεις σημειώνουν ότι η προώθηση των ατομικών ελευθεριών δεν συνοδεύτηκαν από αντίστοιχη αναβάθμιση των ΛΟΑΤ+ δικαιωμάτων λόγω της διάχυτης ομοφοβίας στη ρωσική κοινωνία· ταυτόχρονα, τα εγκλήματα μίσους με θύματα ΛΟΑΤ άτομα έγιναν σοβαρό πρόβλημα[67].

Τον Απρίλιο του 2007, Ρώσοι ΛΟΑΤ ακτιβιστές έστειλαν επιστολή στο Υπουργείο Υγείας με την οποία ζητούσαν να αφαιρεθεί η αντρική ομοφυλοφιλία από τη λίστα των "απόλυτων αντενδείξεων" για αιμοδοσία και χαρακτήρισαν μια τέτοια απαγόρευση διάκριση εναντίον των ΛΟΑΤ ατόμων. Ζήτησαν έτσι να αναθεωρηθεί η διάταξη του Υπουργείου Υγείας της 14ης Σεπτεμβρίου 2001[68]. Στις 16 Απριλίου 2008, η υπουργός υγείας Τατιάνα Γκόλικοβα (ρωσικά: Татьяна Голикова‎‎) εξέδωσε το διάταγμα με τίτλο «Περί τροποποιήσεων στη διάταξη του Υπουργείου Υγείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας της 14ης Σεπτεμβρίου 2001 αριθ. 364 "Σχετικά με την έγκριση της διαδικασίας ιατρικής εξέτασης αιμοδότη"»[69], η οποία ακύρωσε την απαγόρευση της αιμοδοσίας από άντρες που κάνουν σεξ με άντρες[70]. Το διάταγμα καταχωρήθηκε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης στις 13 Μαΐου 2008 και τέθηκε σε ισχύ δέκα ημέρες αργότερα, δηλαδή στις 23 Μαΐου[71].

Το 2007, το Human Rights Watch και η ILGA-Europe σημείωσαν ότι στη Ρωσία το τα πολιτικά δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων δέχονται επίθεση και συρρικνώνεται το πεδίο δημόσιας συζήτησης για την ομοφυλοφιλία μέσω λογοκρισίας των ΜΜΕ και διώξεων των αντιφρονούντων[72].

Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία απολαμβάνει αυξανόμενη πολιτική επιρροή στη Ρωσία[73]. Σύμφωνα με το Human Rights Watch, οι δημόσιες δηλώσεις της ηγεσίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπάρχουν ενδείξεις υποκίνησης μίσους προς τα ΛΟΑΤ άτομα[74]. Τηρώντας μια φονταμενταλιστική προσέγγιση στα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, τον Ιούνιο του 2011 η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία παρουσίασε στο Συμβούλιο της Ευρώπης μια έκθεση των Ρώσων δικηγόρων Πόνκιν (ρωσικά: Понкин‎‎), Κουζνιετσόφ (ρωσικά: Кузнецов‎‎) και Μιχαλιόβαγια (ρωσικά: Михалёвая‎‎) με τίτλο «Σχετικά με το δικαίωμα κριτικής αξιολόγησης της ομοφυλοφιλίας και τους νομικούς περιορισμούς στην επιβολή ομοφυλοφιλία», η ουσία της οποίας, σύμφωνα με την Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (οργάνωση προάσπισης των ανρώπινων δικαιωμάτων), είναι η επίθεση στα ΛΟΑΤ δικαιώματα με ομοφοβικά επιχειρήματα[75].

Το 2013, με αφορμή με την υιοθέτηση σε ομοσπονδιακό επίπεδο ενός νόμου κατά της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας», εντάθηκαν οι δημόσιες συζητήσεις σχετικά με το νομικό καθεστώς των ΛΟΑΤ ατόμων στη Ρωσία. Από τη μια η ΛΟΑΤ κοινότητα έλαβε υποστήριξη από Ρώσους δημοσιογράφους, αλλά από την άλλη εντάθηκαν οι επιθέσεις[76]. Ο Βρετανός ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα Peter Gary Tatchell παρατήρησε μια αυξητική τάση κλιμάκωσης της ομοφοβικής καταστολής με τις πιο πρόσφατες να είναι: οι ποινικές διώξεις για την έκφραση άποψης, η απαγόρευση τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια αλλοδαπών, και ο χαρακτηρισμός των ΛΟΑΤ οργανώσεων που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό ως «ξένων πρακτόρων»[77]. Το Human Rights First θεωρεί ότι οι διώξεις διαφωνούντων—συμπεριλαμβανομένης της δίωξης ΛΟΑΤ πολιτών—αποτελούν απάντηση στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που ξεκίνησαν το 2011[78]. Θεωρεί ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν επιτίθεται στα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων για να ενισχύσει την επιρροή του στη χώρα και να αποσπάσει την προσοχή από άλλα προβλήματα. Ως αποτέλεσμα, η κατάσταση με την αντιμετώπιση εγκλημάτων μίσους κατά των ΛΟΑΤ ατόμων στη Ρωσία έχει χειροτερέψει[79].

Με βάση τους συγγραφείς της εγκυκλοπαίδειας «The Greenwood Encyclopedia of LGBT Issues Worldwide», οι ΛΟΑΤ οργανώσεις στη Ρωσία έχουν να αντιμετωπίσουν θρησκευτικά, κοινωνικά, ιστορικά, και κρατικά εμπόδια, κι έτσι η ανάπτυξη κοινοτήτων ΛΟΑΤ διαφέρει από ανάλογες κοινότηες στις δυτικές χώρες[80], αν και τα τελευταία χρόνια η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει και η ΛΟΑΤ κοινότητα αποκτά ορατότητα και θέτει ως αίτημα την ειρηνική συμβίωση με τους υπόλοιπους πολίτες[81]. Η πλειοψηφία των Ρώσων πολιτών εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα ΛΟΑΤ άτομα με μισαλλοδοξία και ασέβεια[82][83]. Παρά την αποπαθολογικοποίηση και την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας, το κοινωνικό στίγμα είναι ευρέως διαδεδομένο. Το Human Rights Watch το συνδέει με την ενίσχυση της ρητορικής μίσους από τα ΜΜΕ, τους νόμους εναντίον τηνς «γκέι-προπαγάνδας», και την παντελή απουσία οποιασδήποτε προσπάθειας από το κράτος να καταδικάσει τις διακρίσεις εναντίον των ΛΟΑΤ πολιτών[84].

Τον Μάιο του 2019, το ευρωπαϊκό παράρτημα της Διεθνούς Ένωσης Λεσβιών και Ομοφυλοφίλων (ILGA-Europe), στην κατάταξη «Rainbow Europe», κατέταξε τη Ρωσία στην 46η θέση όσον αφορά την ομοφοβία μεταξύ 49 ευρωπαϊκών χωρών[85].

Μια έρευνα του «Λεβάντα Τσέντρ» (ρωσικά: Левада-центр‎‎) που διεξήχθη τον Μάιο του 2019 έδειξε ότι το 47% των Ρώσων είναι υπέρ των ίσων δικαιώματα μεταξύ ομοφυλόφιλων και των άλλων πολιτών, ενώ το 43% ήταν αντίθετο και το 9% δυσκολεύτηκε να απαντήσει. Οι ειδικοί θεωρούν έχει παίξει ρόλο η έλλειψη ενημέρωσης των πολιτών ως αποτέλεσμα του νόμου που απαγορεύει την «προπαγάνδα της ομοφυλοφιλίας μεταξύ ανηλίκων», ο οποίος εγκρίθηκε το 2013. Το 2005 το ποσοστό αυτών που τάσσονταν υπέρ των ίσων δικαιωμάτων είχε βρεθεί να είναι 51%. Παρά την αυξημένη ανοχή απέναντι στην ισότητα τα τελευταία χρόνια, το 56% των ερωτηθέντων δήλωσε αρνητική στάση απέναντι στους ομοφυλόφιλους[86][87][88]. Ωστόσο, μια έρευνα που διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 2021 αποκάλυψε μείωση του αριθμού των Ρώσων που υποστηρίζουν τα ίσα δικαιώματα για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες σε σχέση με άλλους πολίτες: 33% υπέρ, 59% κατά, και 8% δυσκολεύτηκαν να απαντήσουν[89].

Νομικό καθεστώς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι σε αξιοπρέπεια και δικαιώματα[90].

Η οργάνωση "Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο" (ρωσικά: Российская ЛГБТ-сеть‎‎) σημειώνει ότι τα ΛΟΑΤ άτομα δεν διεκδικούν ειδικά δικαιώματα για τον εαυτό τους[91]. Από την άλλη, οι Ρώσοι δικηγόροι Πόνκιν (ρωσικά: Понкин‎‎), Κουζνιετσόφ (ρωσικά: Кузнецов‎‎) και Μιχαλιόβαγια (ρωσικά: Михалёвая‎‎) θεωρούν ότι τα ΛΟΑΤ άτομα θέλουν ιδιαίτερα δικαιώματα και προνόμια[92].

Η Ρωσία έχει υπογράψει πλήθος διεθνών εγγράφων που εγγυώνται ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους[93][94]. Αν και κανένα από αυτά δεν αναφέρει ρητά τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, πολλά περιέχουν μια ανοιχτή λίστα νομικών βάσεων για την απαγόρευση των διακρίσεων[95][96].

Το 2010, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, μέλος της οποίας ήταν τότε η Ρωσία, ενέκρινε μια σύσταση προς όλα τα κράτη μέλη να καταπολεμήσουν τις διακρίσεις και τη βία κατά των LGBT ατόμων[97]. Η 9η συνδιάσκεψη των υπουργών για θέματα νεολαίας του Συμβουλίου της Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε στην Αγία Πετρούπολη κατέληξε σε σκάνδαλο διότι η Ρωσία άσκησε βέτο στην υιοθέτηση κοινής δήλωσης που περιείχε αιτήματα για την καταπολέμηση των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤ ατόμων[98].

Το Σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας εγγυάται επίσης την ισότητα ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ανθρώπου και των πολιτών[99][100][101][102]. Στο ρωσικό σύνταγμα δεν υπάρχει ευθεία αναφορά στον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου[103][104][105][106]. Στην βάση του ότι η λίστα των απαγορευμένων διακρίσεων δεν είναι ρητά καθορισμένη, μέρος των οργανώσεων προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων θεωρεί ότι στη Ρωσία απαγορεύονται τέτοιες διακρίσεις[107][108][109]. Άλλοι ωστόσο υποστηρίζουν ότι αυτό καταδεικνύει ότι η Ρωσία δεν προστατεύει τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων[110].

Από τον Ποινικό Κώδικα (ΠΚ) της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν προκύπτει καμία ποινική ευθύνη για συναινετικές ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ ατόμων που έχουν συμπληρώσει την ηλικία συναίνεσης. Το άρθρο 132 («Βίαιες πράξεις σεξουαλικής φύσης») καλύπτει τις ομοφυλοφιλικές επαφές βίαιης φύσης και προβλέπει τις ίδιες ποινές με το άρθρο 131 («Βιασμός»). Ρώσοι πολιτικοί έχουν επανειλημμένα προτείνει την ποινικοποίηση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, αλλά καμία από αυτές τις προτάσεις δεν έχει γίνει αποδεκτή[111][112]. Οργανώσεις για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων θεωρούν ότι 132 από τα άρθρα του ΠΚ της Ρωσίας εισάγουν διακρίσεις[113][114].

Ταυτόχρονα, υπάρχουν διάφοροι κανόνες που διέπουν τη σεξουαλική δραστηριότητα με ένα άτομο κάτω των δεκαέξι ετών. Ενώ η μέγιστη ποινή φυλάκισης για σεξουαλική συνεύρεση με άτομο μεταξύ 14 και 16 ετών είναι 4 χρόνια (Αρ. 134§1 ΠΚ), αντίστοιχη ομοφυλοφιλική πράξη επισύρει ποινές έως 6 χρόνια φυλάκισης (Αρ. 134§2 ΠΚ)[115]. Επιπλέον, με βάση το Αρ. 134 του ΠΚ (Σημείωση 1), αν ένα πρόσωπο έχει παραβεί το Αρ. 134§1 ΠΚ για πρώτη φορά και "αποδεικνύεται ότι το άτομο και το έγκλημα δεν είναι επικίνδυνα για την κοινωνία λόγω γάμου με το θύμα" τότε το πρόσωπο αυτό "απαλλάσσεται από το δικαστήριο"[115], ωστόσο γάμος ατόμων του ίδιου φύλου δεν επιτρέπεται.

Οργανώσεις ΛΟΑΤ θεωρούν ότι το Αρ. 118 του Ποινικού Εκτελεστικού Κώδικα της Ρωσίας αποτελεί διάκριση. Το άρθρο αναφέρει ότι ο "σοδομισμός" (ρωσικά: мужеложство‎‎) και o "λεσβιασμός" (ρωσικά: лесбиянство‎‎) θεωρούνται κακόβουλες παραβιάσεις των όρων έκτισης ποινής[116][117].

Ο Κώδικας Στέγασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας βασίζεται στην έννοια της «οικογένειας», αλλά, σε αντίθεση με τον Οικογενειακό Κώδικα, για τον προσδιορισμό των μελών της οικογένειας δεν απαιτείται ληξιαρχική πράξη, αλλά ο αυτοπροσδιορισμός και η συμβίωση. Αυτό επιτρέπει σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια να προστατεύσουν τα στεγαστικά τους δικαιώματα. Ωστόσο, η αναγνώριση ως μέλους της οικογένειας είναι δυνατή για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μόνο μέσω δικαστηρίου[118].

Οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δηλώνουν ότι στο ρωσικό νομικό πλαίσιο υπάρχει μια πολιτική αποσιώπησης των προβλημάτων που σχετίζονται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου και τα ΛΟΑΤ άτομα καταφεύγουν μερικές φορές σε συμβατικές σχέσεις για να υπερβούν τα υπάρχοντα νομικά προβλήματα, χωρίς αυτό να είναι προς το συμφέρον τους[119]. Στις ομοφυλοφιλικές οικογένειες, βάσει νόμου, ο ένας σύντροφος δεν μπορεί να είναι κληρονόμος του άλλου. Η κληρονομιά για τέτοιες οικογένειες είναι δυνατή μόνο μέσω διαθήκης, αλλά στην περίπτωση αυτή ο φόρος αυξάνεται[120].

Ο Ποινικός Εκτελεστικός Κώδικας προβλέπει μόνο σωφρονιστικών ιδρυμάτων ανδρών και γυναικών και δεν λαμβάνει υπόψη την ύπαρξη κρατουμένων με μη-δυαδική ταυτότητα φύλου[121].

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στιγμιότυπο της επίθεσης σε ακτιβιστή της ομάδας «Συμμαχία ετεροφυλόφιλων υπέρ ΛΟΑΤ ατόμων» (ρωσικά: Альянс гетеросексуалов за равноправие ЛГБТ‎‎) κατά τη διάρκεια δράσεης ενάντια στο νόμο για την «ομοφυλοφιλική προπαγάνδα»

Η ρωσική ηγεσία δηλώνει την απουσία διακρίσεων και παραβιάσεων των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ ατόμων στη χώρα, ωστόσο, σύμφωνα με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπάρχουν παραβιάσεις[122]. Ο Ρώσος υπουργός εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, σχολιάζοντας τον νόμο που απαγορεύει την «ομοφυλοφιλική προπαγάνδα», είπε ότι η Ρωσία θα πρέπει να είναι σε θέση να προστατεύει την κοινωνία από τους ομοφυλόφιλους[123]. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε τον Ιούνιο του 2013 ότι στη Ρωσία, οι ΛΟΑΤ πολίτες είναι πλήρη μέλη της κοινωνίας και δεν υφίστανται διακρίσεις[124]. Οι Ρώσοι δικηγόροι Πόνκιν, Κουζνιετσόφ και Μιχαλιόβαγια ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις σε βάρος των ΛΟΑΤ ατόμων στη Ρωσία και δεν έχουν υπάρξει περιπτώσεις μαζικής παραβίασης των δικαιωμάτων τους λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού[125]. Υπάρχει η άποψη ότι οι αρχές της Ρωσίας επιδίδονται σε προπαγάνδα ενάντια σε σχέσεις που δεν οδηγούν στη βιολογική αναπαραγωγή με σκοπό να αντιμετωπίσουν το δημογραφικό πρόβλημα[126].

Με βάση πολλές ΛΟΑΤ οργανώσεις (π.χ. Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας και Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο), οι διακρίσεις στη Ρωσία έχουν μαζικό[127][128] και συστηματικό χαρακτήρα[129], και στις περισσότερες περιπτώσεις δε λαμβάνουν δημοσιότητα[130][131]. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήγαγε το 2009 η Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας, το 56% των ΛΟΑΤ ατόμων στη Ρωσία που συμμετείχαν στην έρευνα είχαν υποστεί διακρίσεις λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους· για τους ετεροφυλόφιλους αυτό το ποσοστό ήταν 4%[132]. Επιπλέον, λόγω του κλειστού χαρακτήρα της ΛΟΑΤ κοινότητας, η παρακολούθηση των παραβιάσεων των ΛΟΑΤ δικαιωμάτων στη Ρωσία είναι δύσκολη[133][134]. Ακτιβιστικές οργανώσεις κατέγραψαν επίσης περιπτώσεις διακρίσεων σε εκπαιδευτικά ιδρύματα στα τέλη του 2011/αρχές 2012[135], αλλά και στον χώρο εργασίας και κατά τη διάρκεια της απασχόλησης[136].

Οι οργανώσεις Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας και το Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο πιστεύουν ότι οι διακρίσεις κατά των ΛΟΑΤ ατόμων στη Ρωσία είναι σοβαρός κοινωνικός κίνδυνος, αποκλείει εκατομμύρια πολίτες της χώρας από μια πλήρη κοινωνική ζωή και η πολύ ανεκτική στάση απέναντι σε τέτοιες διακρίσεις συμβάλλει στη νομιμοποίηση του νεοναζισμού και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού[137].

Οι ακτιβισικές οργανώσεις πιστεύουν ότι η υιοθέτηση το 2013 του ομοσπονδιακού νόμου που απαγορεύει την «προπαγάνδα μη παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων» υποδηλώνει την τελική εδραίωση της ομοφοβίας στη Ρωσία ως μέρος της κρατικής πολιτικής και ο ίδιος ο νόμος θεωρείται ότι νομιμοποιεί τις διακρίσεις κατά των ΛΟΑΤ ατόμων. Οι ενέργειες των αρχών για την προώθηση της ιδέας της καταπολέμησης της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας» στις μάζες οδήγησαν σε αύξηση της βίας κατά των ΛΟΑΤ ατόμων[138]. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη Δημοκρατία μέσω του Δικαίου (γνωστή και ως "Επιτροπή της Βενετίας"), εξετάζοντας το θέμα της απαγόρευσης της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χωρίς παρόμοια απαγόρευση της προώθησης της ετεροφυλοφιλίας ή της σεξουαλικότητας γενικά, ένας τέτοιος νόμος εισάγει διακρίσεις επειδή δεν βασίζεται σε αντικειμενικούς παράγοντες. Η επιτροπή έκρινε ότι οι απαγορεύσεις αυτές αποτελούν νομική διάκριση που παραβιάζει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης [139]. Το Human Rights Watch σημειώνει στην παγκόσμια έκθεσή του για το 2015 ότι ο ομοσπονδιακός νόμος που απαγορεύει την «γκέι προπαγάνδα» συνεχίζει να χρησιμοποιείται για την καταπίεση των ΛΟΑΤ ατόμων στη Ρωσία[140].

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμρ Πούτιν τον Ιούλιο του 2020 σε συνάντηση με την ομάδα εργασίας για την προετοιμασία τροποποιήσεων στο σύνταγμα δήλωσε ότι στη Ρωσία δεν υπήρχαν και δεν θα υπάρξουν διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, αλλά η Ρωσία είναι κατά της «επιβολής» συγκεκριμένων αξιών, επομένως η χώρα ψήφισε νόμο που απαγορεύει την προπαγάνδα μη παραδοσιακού σεξουαλικού προσανατολισμού[141][142].

Νομοθεσία κατά των διακρίσεων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δήλωση του Håkon Haugli της ευρωπαϊκής PACE για τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού μετά τις νομοθετικές απαγορεύσεις της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας»
Οι νόμοι και τα νομοσχέδια, που έρχονται σε αντίθεση με την ελευθερία της έκφρασης και την απαγόρευση των διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, κινδυνεύουν να κανονικοποιήσουν την προκατάληψη και την εχθρότητα που υπάρχει στην κοινωνία και συμβάλλουν σε ένα κλίμα μίσους κατά των ΛΟΑΤ ατόμων[143].

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ θεωρεί ότι η διασφάλιση της ισότητας και η προστασία από τις διακρίσεις πρέπει επίσης να περιλαμβάνει τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Την ίδια γνώμη συμμερίζονται και τα όργανα παρακολούθησης όλων των διεθνών συνθηκών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Διαμερικανικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων[144]. Η ρωσική νομοθεσία δεν αναφέρει ρητά την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου[145][146][147][148][149], ενώ απουσιάζουν οποιαδήποτε κρατικά προγράμματα και πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση τέτοιων διακρίσεων[150][151][152][153]. Λόγω της έλλειψης απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, το επίπεδο της ομοφοβίας στη Ρωσία αυξάνεται[154].

Το 2009, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έκανε συστάσεις προς τη Ρωσία να αναπτύξει νομοθεσία κατά των διακρίσεων και να ενισχύσει την καταπολέμηση των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤ ατόμων, μεταξύ άλλων μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων[155]. Παρόμοιες συστάσεις έκανε το 2010 και η Επιτροπή του ΟΗΕ για την Εξάλειψη των Διακρίσεων κατά των Γυναικών [156].

Στις 27 Μαρτίου 2012, ο εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τη Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου, Κονσταντίν Ντολγκόφ (ρωσικά: Константин Долгов‎‎), σημείωσε ότι οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, όπως και κάθε άλλη διάκριση, απαγορεύονται στη Ρωσία και τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ πολιτών προστατεύονται από τις υφιστάμενες νομοθετικές πράξεις, επομένως δεν χρειάζεται να αναπτυχθούν ξεχωριστοί εξειδικευμένοι νόμοι[157]. Στην 24η σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2013, η ρωσική αντιπροσωπεία αρνήθηκε να υιοθετήσει νομοθεσία κατά των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, δηλώνοντας ότι η απαγόρευση των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤ ατόμων υπάρχει ήδη στη ρωσική νομοθεσία[158]. Στην 75η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η Ρωσία αντιτάχθηκε σε μια ξεχωριστή συζήτηση για τα ΛΟΑΤ δικαιώματα. Σύμφωνα με Ρώσους διπλωμάτες, τα ΛΟΑΤ άτομα «δεν χρειάζονται (...) ειδικό καθεστώς νομικής προστασίας, καθώς και τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας δικαιωμάτων»[159].

Υποκίνηση διακρίσεων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με βάση τις ΛΟΑΤ οργανώσεις Global Rights, ILGA-Europe, Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο, Ομάδα FtM-Φοίνιξ (ρωσικά: FtM-Феникс‎‎), και το Ρωσικό Ίδρυμα Τρανσγκέντερ (ρωσικά: Трансгендер‎‎), οι αρχές της Ρωσίας δεν καταπολεμούν τις διακρίσεις, υποστηρίζουν και δικαιολογούν τέτοιες συμπεριφορές προς ΛΟΑΤ άτομα[160]. Οι ίδιες οργανώσεις σημειώνουν ότι επίσημοι εκπρόσωποι της θρησκείας, η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης προωθούν διακρίσεις ενάντια στα ΛΟΑΤ άτομα στη ρωσική κοινωνία[161].

Οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σημειώνουν ότι πολιτικές και θρησκευτικές προσωπικότητες διεκδικούν ολοένα και περισσότερους περιορισμούς στα δικαιώματα των ανοιχτά ΛΟΑΤ πολιτών ή αποκατάσταση των ποινικών διώξεων για «σοδομισμό»[162]. Οι περιφερειακές αρχές αποκαλούν προπαγάνδα οποιεσδήποτε προσπάθειες ΛΟΑΤ ατόμων να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να διαδώσουν σχετικές πληροφορίες οι οποίες εκλαμβάνονται από τους αξιωματούχους ως επιβλαβείς για τη νεολαία, το θεσμό της οικογένειας και, ως εκ τούτου, ως απειλή για τη Ρωσία[163]. Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης αποτελούν σημαντικό λόγο για τη διαμόρφωση αρνητικής εικόνας για τα ΛΟΑΤ άτομα στη Ρωσία[164].

Διακρίσεις στην εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην εκπαίδευση σημείωσε ότι τα ετεροκανονικά προγράμματα σεξουαλικής αγωγής δημιουργούν στερεότυπα και προάγουν τις διακρίσεις σε βάρος των ΛΟΑΤ ατόμων. Επισήμανε ότι στη σεξουαλική εκπαίδευση πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη διαφορετικότητα στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα[165]. Σύμφωνα με την οργάνωση Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο, δεν υπάρχει επαρκής κάλυψη της ομοφυλοφιλίας και της διεμφυλικότητας στα ρωσικά εκπαιδευτικά προγράμματα και το εκπαιδευτικό υλικό παρουσιάζει τα ΛΟΑΤ άτομα ως ατυχές φαινόμενο[166]. Η συζήτηση θεμάτων σχετικών με τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου είναι σχεδόν αδύνατη στα σχολεία. Στα πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών επίσης δεν αγγίζονται παρόμοια ζητήματα[167].

Οι Ρώσοι δικηγόροι Πόνκιν, Κουζνιετσόφ και Μιχαλιόβαγια ισχυρίζονται ότι οι ΛΟΑΤ ακτιβιστές διεκδικούν θετική κάλυψη των ΛΟΑΤ ζητημάτων σε εκπαιδευτικά προγράμματα, η οποία οδηγεί σε αλλαγή του σεξουαλικού προσανατολισμού των μαθητών ή σε αποκλίσεις στη σεξουαλική τους ανάπτυξη[168].

Διακρίσεις στην υγεία και την κοινωνική πρόνοια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η οργάνωση Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο θεωρεί ότι οι διεμφυλικοί πολίτες της Ρωσίας υπόκεινται σε διακρίσεις στην υγειονομική περίθαλψη και την κοινωνική ασφάλιση. Σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες ασθένειες, ο ρωσικός κρατικός προϋπολογισμός ουσιαστικά δεν χρηματοδοτεί τη θεραπεία ατόμων που έχουν διαγνωστεί με δυσφορία φύλου. Οι διεμφυλικοί αναγκάζονται να πληρώσουν οι ίδιοι για τη θεραπεία και μόνο το κόστος της φαλλοπλαστικής και της ουρηθροπλαστικής μπορεί να καλυφθεί από τον προϋπολογισμό στο πλαίσιο των ποσοστώσεων για μικροχειρουργικές επεμβάσεις. Ωστόσο, υπάρχουν μόνο λίγα ιδρύματα που εργάζονται με κρατικές ποσοστώσεις και δεν μπορούν να παρέχουν θεραπεία σε όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη[169].


Βία κατά των ΛΟΑΤ+ ατόμων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διαδηλωτής στη Μόσχα ενάντια σε παρέλαση γκέι υψώνει το χέρι με ναζιστικό χαιρετισμό (30 Οκτωβρίου 2010)

Δεν υπάρχουν ακριβή στατιστικά στοιχεία σχετικά με τη βία που στοχεύει άτομα λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμό τους ή την ταυτότητα φύλου τους στη Ρωσία[170].

Η οργάνωση Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο σημειώνει ότι οι ΛΟΑΤ πολίτες της Ρωσίας (ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και τρανς) αντιμετωπίζουν διακρίσεις, παραβίαση των δικαιωμάτων τους και βία[171][172]. Οι ρωσικές αρχές αρνούνται αυτόν τον ισχυρισμό και, σύμφωνα με ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν λαμβάνουν μέτρα για την καταπολέμηση των εγκλημάτων μίσους κατά των ΛΟΑΤ ατόμων, παρά τη διάδοση της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας στην κοινωνία[173]. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εξέφρασε την ανησυχία της για το υψηλό επίπεδο ομοφοβίας στη Ρωσία και την παραβίαση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ ατόμων σε ότι αφορά την ελευθερία της γνώμης και του συνέρχεσθαι[174].

Το 2009, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ συνέστησε στη Ρωσία να διασφαλίσει την προστασία των ΛΟΑΤ πολιτών από επιθέσεις και δολοφονίες με κίνητρο το μίσος για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, καθώς και τη βία από τα όργανα του νόμου[175]. Τον Νοέμβριο του 2012, η Επιτροπή του ΟΗΕ κατά των βασανιστηρίων εξέφρασε την ανησυχία της για τις διακρίσεις και τη βία κατά των ΛΟΑΤ ατόμων και κάλεσε τη Ρωσία να καταπολεμήσει τα εγκλήματα μίσους που βασίζονται σε σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου[176].

Πολλά ρωσικά εθνικιστικά κόμματα, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και εκπρόσωποι της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας καταδικάζουν τη μη ετεροφυλοφιλική συμπεριφορά. Ως αποτέλεσμα, ο εκφοβισμός των ομοφυλόφιλων συνεχίζεται στη χώρα, και οι διακρίσεις και οι διώξεις των ΛΟΑΤ ατόμων είναι ευρέως διαδεδομένες[177]. Επιπλέον, δεν υπάρχουν κοινωνικά εμπόδια κατά της βίας κατά των ΛΟΑΤ ατόμων στη Ρωσία μιας και οι περισσότεροι Ρώσοι θεωρούν την ομοφυλοφιλία διαστροφή[178].

Σύμφωνα με ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα εγκλήματα μίσους κατά ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου στη Ρωσία γίνονται ολοένα και πιο προκλητικά. Συγκεκριμένα, οι δράστες δεν κρύβουν τα σχέδιά τους και σχεδιάζουν εκ των προτέρων τις ενέργειές τους δικαιολογώντας τις με κίνητρα μίσους προς τα ΛΟΑΤ άτομα. Οι νόμοι κατά της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας» χρησιμοποιούνται συχνά για τη νομιμοποίηση και κανονικοποίηση τέτοιων εγκλημάτων[179]. Σύμφωνα με το Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο, η επίκληση στις «θρησκευτικές αξίες» χρησιμοποιείται για τη δικαιολόγηση της βίας κατά των ΛΟΑΤ ατόμων[180].

Η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων "Αγκορά" (ρωσικά: Агора‎‎) σημειώνει εθνικιστές και ορθόδοξοι ακτιβιστές είναι οι κύριοι δράστες με τους δεύτερους να "περιορίζονται" στο να πετάνε αβγά, κέτσαπ, κλπ [181] και πρακτικά δεν είναι ενεργοί εκτός Μόσχας [182]. Το Danish Institute for Human Rights (Δανικό Ινστιτούτο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) έχει εκφράσει σοβαρές ανησυχίες για τη δράση των ακροδεξιών οργανώσεων στη Ρωσία που αποτελούνται από σκίνχεντ, νεοφασίστες και φονταμενταλιστές οι οποίοι οργανώνουν επιθέσεις σε ΛΟΑΤ δράσεις[183].

Οι Ρώσοι δικηγόροι Πόνκιν, Κουζνιετσόφ και Μιχαλιόβαγια υποστηρίζουν ότι στη Ρωσία δεν υπάρχουν περιπτώσεις βίας κατά ΛΟΑΤ πολιτών (στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητα φύλου) και ότι ο αριθμός των εγκλημάτων κατά των ΛΟΑΤ ατόμων δεν υπερβαίνει τον εθνικό μέσο όρο[184]. Στην 24η σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2013, η ρωσική αντιπροσωπεία είχε υποσχεθεί τη λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της ομοφοβικής βίας και της μισαλλοδοξίας στη Ρωσία[158].

Οι ΛΟΑΤ οργανώσεις πιστεύουν ότι ο νόμος που απαγορεύει την «προπαγάνδα μη-παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων» έδωσε το έναυσμα για μια ενεργή ομοφοβική προπαγάνδα μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ και η καταπολέμηση της «ομοφοβικής προπαγάνδας» άρχισε εδραιώνεται συνείδηση των πολιτών. Αυτό με τη σειρά του οδήγησε στην ένταση της βίας σε βάρος των ΛΟΑΤ ατόμων[185]. Αυτό το νόμο επικαλούνται και ακροδεξιές οργανώσεις για να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις τους[186].

Βια στον απόηχο της απαγόρευσης του «Διεθνούς Κινήματος ΛΟΑΤ»

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με μελέτη του 2023, το 43,5% των ερωτηθέντων είχαν υποστεί βία (ενός ή περισσοτέρων ειδών) ή πίεση λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας ή της ταυτότητας φύλου[187]. Το προηγούμενο έτος (2022) το ποσοστό αυτό ανερχόταν σε 30%. Τις περισσότερες φορές, τα ΛΟΑΤ+ άτομα αντιμετωπίζουν απειλές, ενδοοικογενειακή βία (κυρίως από ομοφοβικούς και τρανσφοβικούς γονείς), εκβιασμό, ή και διαδικτυακή παρενόχληση. Τα τρανς άτομα είναι πολύ πιο ευάλωτα και αντιμετωπίζουν σχεδόν όλα τα είδη βίας και διακρίσεων συχνότερα από τους cis ερωτηθέντες. Το αίσθημα φόβου για τους αστυνομικούς έχει αυξηθεί το οποίο καθιστά λιγότερο πιθανό για τα θύματα να έρθουν σε επαφή με την αστυνομία[187].

Υποκίνηση βίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με βάση τις ΛΟΑΤ οργανώσεις, στη Ρωσία οι ηθικοί αυτουργοί των εγκλημάτων κατά των ΛΟΑΤ ατόμων είναι βουλευτές και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι που ψηφίζουν ομοφοβικούς νόμους [188]. Ισχυρίζονται ότι ομοφοβικός λόγος εκφέρεται και από εκπροσώπους των παραδοσιακών θρησκειών: της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Ισλάμ [189]. Το 2007, ο Μουφτής Ταλκάτ Τατζουντίν (ρωσικά: Талгат Таджуддин‎‎) είπε, σχολιάζοντας τη δυνατότητα δημόσιας πληροφόρησης για τα ΛΟΑΤ δικαιώματα, «αν βγουν στους δρόμους, τότε αυτοί [ΛΟΑΤ άτομα] θα πρέπει μόνο να ξυλοκοπηθούν»[190][191][192][193]. Η ρωσική εισαγγελία δεν εντόπισε κανένα αδίκημα στα λόγια του μουφτή[194][195].

Οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πιστεύουν ότι στη Ρωσία επικρατεί κλιμάκωση της βίας κατά των ΛΟΑΤ ατόμων με την υποστήριξη ακροδεξιών και θρησκευτικών οργανώσεων οι οποίες ζητούν τον κοινωνικό αποκλεισμό των ΛΟΑΤ ατόμων[196][197]. Το Δανικό Ινστιτούτο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σημειώνει ότι ο αυξανόμενος αριθμός νεοναζί και σκίνχεντ στη Ρωσία—οι οποίοι λανθασμένα συνδέονται στη συνείδηση του κοινού μόνο με εγκλήματα που βασίζονται στην εθνικότητα—οδηγεί σε αύξηση των εγκλημάτων μίσους και απειλεί τη ζωή των ανοιχτά ΛΟΑΤ ατόμων[198]. Την ίδια στιγμή, ΛΟΑΤ οργανώσεις λένε ότι οι εκκλήσεις για διακρίσεις και η υποκίνηση μίσους παραμένουν ατιμώρητες στη Ρωσία[199].

Φυσική βία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ξυλοδαρμός ΛΟΑΤ ακτιβιστή μετά τη δράση «Ημέρα φιλιού» ενάντια στην ψήφιση του νόμου περί «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας» από την Κρατική Δούμα.

Οι στατιστικές δείχνουν αύξηση του αριθμού των επιθέσεων μίσους κατά των LGBT ατόμων στη Ρωσία. Σύμφωνα με το κέντρο παρακολούθησης ΣΟΒΑ (ρωσικά: СОВА‎‎, προφέρεται: [sɐˈva], δηλ. κουκουβάγια), το πρώτο εξάμηνο του 2013, ένα άτομο σκοτώθηκε και 13 ξυλοκοπήθηκαν λόγω μίσους προς τα ΛΟΑΤ άτομα. Για σύγκριση, 12 τέτοιες επιθέσεις καταγράφηκαν το 2012, και 3 το 2011.

Η οργάνωση Human Rights First σημειώνει ότι αυτά τα δεδομένα βασίζονται μόνο στις «ορατές» επιθέσεις σε ακτιβιστές και δεν περιέχουν δεδομένα για την καθημερινή βία κατά των ΛΟΑΤ ατόμων στη Ρωσία[200].

Η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αγκορά (ρωσικά: Агора‎‎) σημειώνει ότι η φυσική βία κατά των ΛΟΑΤ πολιτών εξαπολύεται κυρίως από εθνικιστές οι οποίοι ενίοτε συνεργάζονται με ορθόδοξους ακτιβιστές [201].

Ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγράφουν συνεχιζόμενες περιπτώσεις ξυλοδαρμών και δολοφονιών ΛΟΑΤ πολιτών στη Ρωσία [202][203]. Οι στοχευμένες δολοφονίες και ξυλοδαρμοί ομοφυλόφιλων γίνονται όλο και πιο συνηθισμένα φαινόμενα στη Ρωσία[204]. Επιπλέον, υπάρχουν εκτεταμένες περιπτώσεις επιθέσεων χούλιγκαν όπου οι δράστες επιλέγουν ως θύματα όσους κατά τη γνώμη τους είναι ΛΟΑΤ άτομα[205]. Τέλος, θύματα των επιθέσεων είναι ΛΟΑΤ ακτιβιστές και πολίτες που προσπαθούν να υπερασπιστούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά τους στα δικαστήρια[206].

Το Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο διεξάγει ετησίως ανώνυμες δημοσκοπικές έρευνες για τον εντοπισμό παραβιάσεων των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ ατόμων λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου τους. Σύμφωνα με ΛΟΑΤ οργανώσεις, τα πραγματικά νούμερα είναι ακόμη υψηλότερα επειδή τα ίδια τα θύματα δεν είναι διατεθειμένα να μιλήσουν για σωματική βία ακόμη και κατά τη διάρκεια ερευνών και δεν αναζητούν νομική ή ψυχολογική βοήθεια[207].

Αποτελέσματα από δημοσκοπικές έρευνες σε ΛΟΑΤ άτομα σχετικά με τη φυσική βία εναντίον τους λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τους ή της ταυτότητας φύλου τους
2007 [208][209] 2011[210] 2012[211][212] 2013[213][214] 2014[215] 2018[216]
Περίοδος — Ιανουάριος 2011 — Νοέμβριος 2011 Νοέμβριος 2011 — Αύγουστος 2012 Σεπτέμβριος 2012 — Αύγουστος 2013 2014 2018
Φυσική κακοποίηση πολλές φορές 27% 2% 3% 3% 2% 16%
Φυσική κακοποίηση μία ή δύο φορές 12% 13% 12% 13%

Ψυχολογική βία και ρητορική μίσους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέλος της μοναρχικής εθνικοπατριωτικής θρησκευτικής ομάδας СПХ (ρωσικά: Союз Православных Хоругвеносцев‎‎) σε διαδήλωση ενάντια στην διεξαγωγή ΛΟΑΤ διοργανώσεων στη Μόσχα

Σύμφωνα με ρωσικές και διεθνείς οργανώσεις, ορισμένα ρωσικά μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιούν ρητορική μίσους κατά των ΛΟΑΤ ατόμων[217][218], μεταδίδουν και τυπώνουν ανοιχτά ομοφοβικά ρεπορτάζ[219][220] και αναπαράγουν στερεότυπα σχετικά με τα ΛΟΑΤ άτομα[221][222]. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του Μήνα ΛΟΑΤ Υπερηφάνειας (Ιούνιος 2020), η Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Ρωσία ανάρτησε μια σημαία ΛΟΑΤ για υποστήριξη. Ο παρουσιαστής του προγράμματος "Ο Χρόνος θα Δείξει" (ρωσικά: Время покажет‎‎) Αρτιόμ Γκ. Σεινίν (ρωσικά: Артём Григорьевич Шейнин‎‎) στο Channel One Russia σχολίασε: «Αυτή [ΛΟΑΤ] η σημαία την κρέμασαν τελειμένοι π***στηδες (ρωσικά: конченые пи****сы!‎‎)». Εκτός από τα ΜΜΕ, στη ρητορική μίσους καταφεύγουν και αξιωματούχοι της ρωσικής κυβέρνησης[223][224]. Στη Ρωσία, ουσιαστικά δεν λαμβάνονται μέτρα για την καταπολέμηση των ανοιχτά ομοφοβικών και τρανσφοβικών δηλώσεων[225].

Η ψυχολογική κακοποίηση είναι το πιο κοινό είδος βίας κατά των ΛΟΑΤ ατόμων[226]. Οι ΛΟΑΤ οργανώσεις σημειώνουν ότι μόνο ένας μικρός αριθμός ατόμων που έχουν βιώσει ψυχολογική βία αναζητούν ψυχολογική βοήθεια, κι αυτό μόνο επιδεινώνει την κατάστασή τους[227].

Αποτελέσματα δημοσκοπικών μελετών σε ΛΟΑΤ άτομα σχετικά με ψυχολογική βία (απειλές, εκβιασμός κ.λπ.) εναντίον τους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους
2007 [228][229] 2011[230] 2012[231] 2013[232][233] 2014[234]
Περίοδος — Ιανουάριος 2011 — Νοέμβριος 2011 Νοέμβριος 2011 — Αύγουστος 2012 Σεπτέμβριος 2012 — Αύγουστος 2013 2014
Υπέστησαν ψυχολογική βία πολλές φορές 37% 14% 19% 20% 20%
Υπέστησαν ψυχολογική βία μια-δυο φορές 31% 37% 33% 27%

Σεξουαλική βία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΛΟΑΤ οργανώσεις θεωρούν αρκετά συνηθισμένες τις περιπτώσεις σεξουαλικής βίας κατά των ΛΟΑΤ ατόμων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή απειλών για διάπραξη τέτοιας βίας[235][236].

Αποτελέσματα δημοσκοπικών ερευνών ΛΟΑΤ ατόμων σχετικά με τη σεξουαλική βία εναντίον τους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους
2011[237] 2012[238] 2013[239] 2014[240]
Περίοδος Ιανουάριος 2011 — Νοέμβριος 2011 Νοέμβριος 2011 — Αύγουστος 2012 Σεπτέμβριος 2012 — Αύγουστος 2013 2014
Υπέστησαν σεξουαλική βία πολλές φορές 1% 1% 0,5% 0,7%
Υπέστησαν σεξουαλική βία μια ή δυο 4% 6% 2,6% 3,2%

Ενδοοικογενειακή βία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα την οργάνωση Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο, υπάρχουν δύο κύριοι τύποι ενδοοικογενειακής βίας κατά των ΛΟΑΤ ατόμων[241]:

  1. Βία από συγγενείς που αρνούνται να αποδεχτούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου ενός ατόμου. Οι ΛΟΑΤ οργανώσεις ανησυχούν ιδιαίτερα για την ενδοοικογενειακή βία επειδή συχνά ανήλικα άτομα εξαρτώνται πλήρως από τους συγγενείς τους (τόσο ψυχολογικά όσο και οικονομικά)[242]. Επιπλέον, η βία μπορεί να προέρχεται από πρώην ετεροφυλόφιλο σύντροφο που χειραγωγεί το παιδί ή τα παιδιά και απειλεί να επικοινωνήσει με τις αρχές κηδεμονίας για να στερήσει τα γονικά δικαιώματα από τον ΛΟΑΤ πολίτη.
  2. Βία από σύντροφο όπου το ΛΟΑΤ άτομο γίνεται εξαιρετικά ευάλωτο επειδή στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν υπάρχουν κέντρα βοήθειας/υποστήριξης και η ομοφοβική κοινωνία αναγκάζει τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας να μείνουν μόνα τους με τον κακοποιητή.

Το Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο σημειώνει ότι στη Ρωσία δεν υπάρχουν κρατικά καταφύγια για ΛΟΑΤ θύματα βίας[243].

Βία εναντίον ΛΟΑΤ εφήβων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας σημειώνει ότι οι ΛΟΑΤ έφηβοι υφίστανται εκφοβισμό και βία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα[244][245]. Η οργάνωση Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο έχει καταγράψει περιπτώσεις όπου δάσκαλοι κατηγορούν ομοφυλόφιλους μαθητές στο σχολείο για «προπαγάνδα ομοφυλοφιλίας», ενθαρρύνοντας έτσι τον εκφοβισμό και τις προσβολές εναντίον τους[246]. Λόγω της νομική απαγόρευσης της «προπαγάνδας της ομοφυλοφιλίας» οι σχολικοί ψυχολόγοι φοβούνται να παράσχουν επαγγελματική βοήθεια σε ΛΟΑΤ εφήβους που βρίσκονται σε κρίσιμη καταστάσεις[247], και η παροχή βοήθειας σε αυτούς τους εφήβους από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς τιμωρείται με πρόστιμα στη Ρωσική Ομοσπονδία[248]. Το Ρωσικό ΛΟΑΤ Δίκτυο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ρωσική Ομοσπονδία, υιοθετώντας έναν νόμο που απαγορεύει την «προπαγάνδα της ομοφυλοφιλίας», αρνείται την ύπαρξη ΛΟΑΤ ατόμων κάτω των 18 ετών, γεγονός που με τη σειρά του εντείνει τον εκφοβισμό και την εχθρότητα προς τους ΛΟΑΤ εφήβους[249].

Οργάνωση The Spectrum Human Rights Alliance
Βίντεο εκφοβισμού (bullying) και βασανιστηρίων κοινοποιούνται ελεύθερα στο διαδίκτυο με σκοπό να τους εκθέσουν στο σχολείο, στους γονείς τους, και στους φίλους τους. Πολλά θύματα έχουν αυτοκτονήσει, ενώ άλλα πληγώθηκαν βαθύτατα[250].

Στο σπίτι, οι έφηβοι LGBT μπορεί να υποστούν βία από συγγενείς που αρνούνται να αποδεχτούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους[251]. Πολλές φορές οι γονείς τους προσπαθούν να τους «θεραπεύσουν από την ομοφυλοφιλία»[252]. Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου οι γονείς τρανς εφήβων συχνά απευθύνονται σε ψυχιάτρους και αντιμετωπίζουν τους ΛΟΑΤ εφήβους ως ψυχικά ασθενείς[253].

Το 2013, οι νεοναζιστικές ομάδες έγιναν πιο ενεργές, δημιουργώντας το δικό τους κίνημα, με επικεφαλής τον πρώην σκίνχεντ Μαξίμ Σεργκέγιεβιτς Μαρτσίκιεβιτς (ρωσικά: Максим Сергеевич Марцинкевич‎‎). Τα μέλη της οργάνωσης κοροϊδεύουν τους LGBT εφήβους, τους κινηματογραφούν και στη συνέχεια δημοσιεύουν τα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το μότο της οργάνωσης είναι «Αναδημοσιεύστε! Καταστρέψτε τους τη ζωή!»[254]. Εκατοντάδες τέτοια βίντεο που έχουν δημοσιευτεί δείχνουν ΛΟΑΤ έφηβους να ταπεινώνονται, να απειλούνται και να εκφοβίζονται λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού[250][255]. Έπειτα διαδίδουν αυτά τα βίντεο στους συμμαθητές, φίλους, γονείς και συγγενείς του θύματος, το οποίο μπορεί να οδηγήσει έναν ΛΟΑΤ έφηβο στην αυτοκτονία[256]. Με βάση τον ειδικό στις αυτοκτονίες και καθηγητή στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Ευγένιο Λιουμπόφ, ένας τέτοιος εκφοβισμός μπορεί όντως να οδηγήσει στην αυτοκτονία λόγω της τριπλής επίθεσης που δέχεται το θύμα: η προσωπικότητά τους δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί, ο προσανατολισμός τους καταδικάζεται στη Ρωσία, και η κοινωνία τους ασκεί ισχυρή ψυχολογική πίεση[257].

Οι δικηγόροι εκπλήσσονται από την έλλειψη κινητοποίησης από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου σε βίντεο με ΛΟΑΤ εφήβους που εκφοβίζονται· ξεκίνησε έρευνα μόνο για ένα βίντεο με έναν έφηβο από την πόλη Ταμπόφ[256], τον οποίο οι ψυχολόγοι δεν μπορούσαν να βγάλουν από την κατάσταση σοκ για δύο εβδομάδες[258]. Ο δικηγόρος Αντόν Σπίτσιν (ρωσικά: Антон Спицин‎‎) επισημαίνει ότι τέτοια βίντεο εμπίπτουν στις διατάξεις των Άρ. 213 (Χουλιγκανισμός) και 282 (Υποκίνηση μίσους ή εχθρότητας, και προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας) του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, και συνδέει την αδράνεια της αστυνομίας με τη θέση των αρχών, που αντιτίθενται επιδεικτικά στους ΛΟΑΤ και υιοθετούν ομοφοβικούς νόμους[256][259]. Στις 11 Ιουλίου 2013, ο Επίτροπος για τα Δικαιώματα του Παιδιού στη Μόσχα, Γιεβγκένι Μπουνίμοβιτς (ρωσικά: Евгений Бунимович‎‎), ανέφερε ότι επικοινώνησε με την εισαγγελία και την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Επίβλεψης των Επικοινωνιών, των Πληροφοριακών Συστημάτων και των ΜΜΕ (ρωσικά: Роскомнадзор‎‎) σχετικά με τις ενέργειες της παραπάνω οργάνωσης, περιγράφοντάς τις ως παρενόχληση ομοφυλόφιλων εφήβων[260]. Την 1η Αυγούστου 2013, το μέλος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Κονσταντίν Ντομπρίνιν (ρωσικά: Константин Добрынин‎‎) απευθύνθηκε στον Γενικό Εισαγγελέα της Ρωσικής Ομοσπονδίας ζητώντας να ελέγξει τις δραστηριότητες του κινήματος για την τέλεση πιθανών ποινικών αδικημάτων, ιδίως βάσει του άρθρου 133 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (εξαναγκασμός σε πράξεις σεξουαλικής φύσης). Ο γερουσιαστής εξέφρασε την απογοήτευσή του για την έλλειψη ανταπόκρισης από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και πρότεινε ότι οι «ρίζες» αυτού του κινήματος συνδέονται με τον ναζισμό και τον εθνικισμό[261].

Τον Δεκέμβριο του 2013, η εισαγγελία άνοιξε ποινική υπόθεση εναντίον του Ραζίνσκι (ρωσικά: Разинский‎‎), ενός από τους ιδρυτές του κινήματος, σύμφωνα με το Άρ. 282 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (υποκίνηση εθνικού μίσους ή εχθρότητας, και προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας)[262]. Τον Αύγουστο του 2014, το δικαστήριο καταδίκασε τον ηγέτη του κινήματος, Μαρτσίνκεβιτς, σε πενταετή φυλάκιση σε φυλακή υψίστης ασφαλείας για δημοσίευση βίντεο με εξτρεμιστικό περιεχόμενο[263].

Κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διαδήλωση στην πρεσβεία της Ρωσίας στο Λονδίνο το 2011 ενάντια στην απαγόρευση της Παρέλασης Υπερηφάνειας στη Μόσχα.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, σχολιάζοντας τον νόμο που απαγορεύει την «προπαγάνδα της ομοφυλοφιλίας», δήλωσε ότι τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ πολιτών δεν παραβιάζονται στη Ρωσία[124]. Στην 24η σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2013, η Ρωσία είχε δεσμευτεί να προστατεύσει τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ και ίντερσεξ πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων τους στην ειρηνική συνάθροιση και την ελευθερία της έκφρασης[158].

Στις 13 Νοεμβρίου 2023, ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Αντρέι Λογκίνοφ (ρωσικά: Андрей Логинов‎‎), παρουσιάζοντας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ με μια έκθεση για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσική Ομοσπονδία, ισχυρίστηκε ότι στη Ρωσία, «ο περιορισμός της επίδειξης μη παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων ή προτιμήσεων δεν αποτελεί περιορισμός για αυτούς». Ο Λογκίνοφ τόνισε ότι στη Ρωσία, «οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, όπως και κάθε άλλη διάκριση, απαγορεύονται από το νόμο.»[264].

Πίνακας ΛΟΑΤ δικαιωμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο παρακάτω πίνακας αποτελεί μια σύνοψη της κατάστασης των ΛΟΑΤ δικαιωμάτων στη Ρωσία σήμερα (ανανεώθηκε τον Ιανουάριο, 2025).

Πίνακας ΛΟΑΤ δικαιωμάτων στη Ρωσία
Περιγραφή Κατάσταση Σημείωση
Αποποινικοποίηση των ομόφυλων σχέσεων Ναι 1993
Αποπαθολογικοποίηση της ομοφυλοφιλίας Ναι, αλλά υπάρχουν παραβιάσεις 1997
Διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου Όχι
Γάμος για ομόφυλα ζευγάρια Όχι
Καθεστός συμφώνου συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια Όχι
Δικαίωμα τεκνοθεσίας για ομόφυλα ζευγάρια Όχι
Δικαίωμα τεκνοθεσίας παιδιού συντρόφου σε ομόφυλη οικογένεια Όχι
Δικαίωμα σε άντρες που κάνουν σεξ με άντρες να δώσουν αίμα Ναι 2008
Δικαίωμα στη ζωή και την ασφάλεια Ναι, αλλά υπάρχουν παραβιάσεις
Δικαίωμα στην προσωπική αξιοπρέπεια Μερικώς 2023
Δικαίωμα στην ιδιωτικότητα Ναι, αλλά υπάρχουν παραβιάσεις
Δικαίωμα στη δίκαιη δίκη Ναι, αλλά υπάρχουν παραβιάσεις
Δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης Όχι Νόμος που απαγορεύει την "ΛΟΑΤ προπαγάνδα" (2023)
Διακαίωμα του συνεταιρίζεσθαι Όχι 2023
Δικαίωμα στην ειρηνική συνάθροιση Όχι
Δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη Μερικώς 2023
Δικαίωμα στην εκπαίδευση Ναι, αλλά υπάρχουν παραβιάσεις
Δικαίωμα στην εργασία Ναι, αλλά υπάρχουν παραβιάσεις
Το δικαίωμα αλλαγής του αναγραφόμενου φύλου στα επίσημα έγγραφα Όχι Νόμος που απαγορεύει την αλλαγή φύλου (2023)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «"Гибридная война против равенства". ЛГБТ в России и Восточной Европе». Радио Свобода (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022. 
  2. ↑ «Число жертв преступлений против ЛГБТ в России выросло в полтора раза в 2023 году: Число убийств — вдвое. На это повлияли принятые в 2022–2023 годах гомофобные законы». Важные Истории. 21 Μαΐου 2024. 
  3. ↑ «Russia's LGBTQ+ community is living in fear following new laws and court rulings, activists say». Associated Press (στα Αγγλικά). 6 Δεκεμβρίου 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2025. 
  4. ↑ «В Москве сотрудники полиции провели рейды в трёх ночных клубах». Радио Свобода (στα Ρωσικά). 30 Νοεμβρίου 2024. 
  5. ↑ Morello, Carol (2013-06-04). «Acceptance of gays in society varies widely» (στα αγγλικά). Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-28. https://web.archive.org/web/20180728002914/https://www.washingtonpost.com/local/acceptance-of-gays-in-society-varies-widely/2013/06/04/9f25c6d0-cd29-11e2-8845-d970ccb04497_story.html. Ανακτήθηκε στις 2017-09-02. 
  6. ↑ «The global divide on homosexuality: greater acceptance in more secular and affluent countries» (στα Αγγλικά). Pew Research Global Attitudes Project. 4 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2013. 
  7. ↑ «Religious Belief and National Belonging in Central and Eastern Europe» (στα αγγλικά). Pew Research Center. 2017-05-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-13. https://web.archive.org/web/20190913212457/https://www.pewforum.org/2017/05/10/social-views-and-morality/. Ανακτήθηκε στις 2019-11-02. 
  8. ↑ Smith, Tom W. (Απριλίου 2011). «Cross-national differences in attitudes toward homosexuality» (PDF) (στα Αγγλικά). Charles R. Williams Institute on Sexual Orientation (UCLA Law School). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2013. 
  9. ↑ «Конституция Российской Федерации. Глава 2. Права и свободы человека и гражданина» (στα Ρωσικά). , Κεφάλαιο 2 (Άρθρα 19.1, 19.2)
  10. ↑ «Путин заявил об отсутствии дискриминации ЛГБТ в России». RBC (στα Ρωσικά). 30 Ιουλίου 2020. 
  11. ↑ «Путин заявил об отсутствии дискриминации ЛГБТ в России» (στα Ρωσικά). 3 Ιουλίου 2020. 
  12. ↑ ЛГБТК+ группа «Выход» (2024). «Доклад о положении ЛГБТК+ людей в России в 2023 году». σελ. 70. 
  13. ↑ ILGA-Europe (2013), σελ 185[β 1]
  14. ↑ ILGA-Europe (2013), σελ 187, 189[β 1]
  15. ↑ «УК РФ Статья 132. Насильственные действия сексуального характера от 13.06.1996 N 63-ФЗ (ред. от 28.12.2024) (Ποινικός Κώδικας, Άρθρο 132. Σεξουαλικές Επιθέσεις από τις 13 Ιουνίου 1996, τροποποίηση 28 Δεκεμβρίου 2024)». КонсультантПлюс. 28 Δεκεμβρίου 2024. 
  16. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 189[β 2]
  17. ↑ Έκθεση της ΛΟΑΤ οργάνωσης «ARTICLE 19» (2013), σελ 1[β 3]
  18. ↑ Smirnova Julia (9 Απριλίου 2012). «Politiker wüten in Russland gegen Homosexuelle» (στα Γερμανικά). Die Welt. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2013. 
  19. ↑ ILGA-Europe (2013), σελ 189[β 1]
  20. ↑ «Путин подписал закон о запрете смены пола». www.pnp.ru (στα Ρωσικά). 26 Ιουλίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2023. 
  21. ↑ «Госдума единогласно поддержала законопроект о запрете смены пола». BBC News Русская служба (στα Ρωσικά). 14 Ιουλίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2023. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «Крепкое радугопожатие. «Международное общественное движение ЛГБТ» объявлено экстремистским». Коммерсантъ. 30 Νοεμβρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024. 
  23. ↑ «Портрет дня: Олег Нефедов – судья, признавший «Движение ЛГБТ» экстремистской организацией». Эхо (интернет-издание). 30 Νοεμβρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024. 
  24. ↑ «Верховный суд признал движение ЛГБТ экстремистским». Российская газета (στα Ρωσικά). 30 Νοεμβρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2023. 
  25. ↑ Sigmund, Freiherr von Herberstein (1866). Записки о Московiи (Rerum Moscoviticarum commentarii) (στα Ρωσικά και Λατινικά). Moskva: S.-Peterburg : V. Bezobrazova. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2011. 
  26. ↑ 26,0 26,1 History of homosexuality in Europe and America (στα Αγγλικά). New York: Garland Pub. 1992. σελίδες xxiv, 420 pages. ISBN 978-0-8153-0550-7. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Encyclopedia of homosexuality. Volume II (στα Αγγλικά). London. 2015. ISBN 978-1-317-36811-3. 
  28. ↑ Составитель - Виктор Гармаш, επιμ. (2019). Сказания иноземцев о Московии (στα Ρωσικά). Strelbytskyy Multimedia Publishing. , διαθέσιμο ως ebook
  29. ↑ Rictor Norton (1997). The myth of the modern homosexual: queer history and the search for cultural unity (στα Αγγλικά). London. σελίδες ix, 310 pages. ISBN 978-0-304-33891-7. 
  30. ↑ Aaron H. Devor (2016). FTM: female-to-male transsexuals in society (στα Αγγλικά). Bloomington. ISBN 978-0-253-02334-6. 
  31. ↑ Н. Ф. Усков (2015). Неизвестная Россия: История, которая вас увидит. Moskva. σελίδες 299 pages. ISBN 978-5-699-75625-4. 
  32. ↑ Encyclopedia of lesbian and gay histories and cultures (στα Αγγλικά). New York: Garland. 2000. σελίδες 2 volumes (862 pages ; 986 pages). ISBN 978-0-8153-3354-8. 
  33. ↑ С. С. Аверкиев, Низкопоклонство, затворничество женщин и содомия, пришедшая с Востока: нравы и обычаи в Московском государстве. 2015
  34. ↑ Sasha Raspopina. «Secret histories: LGBTQ life in pre-revolutionary Russia». New East Digital Archive (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2025. 
  35. ↑ Healey, Daniel (2004). «Russia». An Encyclopedia of Gay, Lesbian, Bisexual, Transgender, and Queer Culture (PDF) (στα Αγγλικά). σελ. 3. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2025. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 Hidden from history: reclaiming the gay and lesbian past (στα Αγγλικά). New York. 1989. σελίδες xi, 579 pages. ISBN 978-0-453-00689-7. 
  37. ↑ O. D. Volkogonova, О. Д Волкогонова (2013). Konstantin Leontʹev. Moskva. σελ. 451. ISBN 978-5-235-03651-2. 
  38. ↑ Nicholas Rzhevsky (1983). Russian literature and ideology: Herzen, Dostoevsky, Leontiev, Tolstoy, Fadeyev (στα Αγγλικά). Urbana: University of Illinois Press. σελίδες xiv, 181 pages. ISBN 978-0-252-00964-8. 
  39. ↑ Игорь Кон (2003). Лики и маски однополой любви. Лунный свет на заре (στα Ρωσικά). Москва: АСТ Олимп. ISBN 5-17-015194-2. 
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 МУЗЕЙ ИСТОРИИ ЛГБТ В РОССИИ. «Гомосексуальность в русском литературном творчестве в конце 19 — начале 20 века» (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2022. 
  41. ↑ I. S. Kon, Игорь Семенович. Кон (1995). The sexual revolution in Russia: from the age of the czars to today. New York: The Free Press. σελίδες v, 337 pages. ISBN 978-0-02-917541-5. 
  42. ↑ Кон И. С. Глава 10. Голубые тени Серебряного века // Любовь небесного цвета: Научно-исторический взгляд на однополую любовь. — СПб.: Продолжение жизни, 2001.
  43. ↑ 43,0 43,1 см. Н. Н. Берберова. Чайковский. «Лимбус Пресс», Санкт-Петербург, 1997
  44. ↑ 44,0 44,1 Alexander Poznansky (1991). Tchaikovsky: the quest for the inner man. New York: Schirmer Books. σελίδες xix, 679 pages. ISBN 978-0-02-871885-9. 
  45. ↑ И. С. Кон. Клубничка на березке: Сексуальная культура в России. М., Время, 2010, стр. 88
  46. ↑ Петр Ильич Чайковский. Забытое и новое: Альманах. Вып. I. Сост. П. Е. Вайдман и Г. И. Белонович. (Труды ГДМЧ)— М.: ИИФ «Мир и культура», 1995. — С. 123.
  47. ↑ Познанский А.Н. Чайковский. М.: Молодая гвардия, в серии ЖЗЛ, 2010. с. 25
  48. ↑ Познанский А. Н. Самоубийство Чайковского: мифы и реальность. М.: «Глагол», 1993
  49. ↑ Tchaikovsky through others' eyes. Bloomington: Indiana University Press. 1999. σελίδες xix, 311 pages. ISBN 978-0-253-33545-6. 
  50. ↑ Peter Ilich Tchaikovsky (2018). Tchaikovsky papers: unlocking the family archive. New Haven. σελίδες 1 online resource (xix, 297 pages). ISBN 978-0-300-23544-9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2022. 
  51. ↑ Peter Stoneley (2007). A queer history of the ballet. London. σελίδες x, 206 pages. ISBN 978-0-415-97279-6. 
  52. ↑ Sjeng Scheijen (2009). Diaghilev: a life. Oxford: Oxford University Press. σελίδες 1 online resource (vii, 552 pages). ISBN 978-0-19-977445-6. 
  53. ↑ Михаил Алексеевич Кузмин (1906). Крылья. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2022. 
  54. ↑ Кочетков (2014), σελ 158[β 4]
  55. ↑ «Изнасилования приняли массовый характер», Лента.ру, https://lenta.ru/articles/2016/12/21/sexual_revolution/ 
  56. ↑ Пряников, Павел, Русская сексуальная революция, Свободная Пресса, https://svpressa.ru/blogs/article/28756/ 
  57. ↑ 57,0 57,1 57,2 Хазан Ольга. «Почему в России так сильна гомофобия?» (στα ru). The Atlantic. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-07-09. https://web.archive.org/web/20130709023052/http://inosmi.ru/russia/20130613/209994776.html. Ανακτήθηκε στις 2013-07-08. 
  58. ↑ Human Rights Watch (2014), σελ 15[β 5]
  59. ↑ Human Rights Watch (2014), σελ 15[β 5]
  60. ↑ Human Rights Watch (2014), σελ 15[β 5]
  61. ↑ Chuck (2010), σελ 361[β 6]
  62. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2012), σελ 1[β 7]
  63. ↑ Chuck (2010), σελ 367[β 6]
  64. ↑ Human Rights Watch και ILGA-Europe (2007), σελ 12[β 8]
  65. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 1[β 9]
  66. ↑ Έκθεση της ΛΟΑΤ οργάνωσης «ARTICLE 19» (2013), σελ 27[β 3]
  67. ↑ Human Rights First (2013), σελ 1[β 10]
  68. ↑ Алексей Паевский (10 Απριλίου 2007). «Кровосмешение геев с Минздравом» (στα Ρωσικά). Газета.ру. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2013. 
  69. ↑ «Приказ Минздравсоцразвития России от 16.04.2008 № 175н». Российская газета. 24 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2013. , δείτε σημείο 3
  70. ↑ «Россиянам вольют «голубую кровь»» (στα ru). Полит.ру. 2008-05-23. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-12. https://web.archive.org/web/20131112192108/http://www.polit.ru/news/2008/05/23/donors/. Ανακτήθηκε στις 2013-06-23. 
  71. ↑ «Гомосексуалистам разрешили быть донорами крови». MedPortal.ru. 23 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2013. 
  72. ↑ Human Rights Watch και ILGA-Europe (2007), σελ 12[β 8]
  73. ↑ Chuck (2010), σελ 369[β 6]
  74. ↑ Human Rights Watch (2014), σελ 16[β 5]
  75. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 12-13[β 11]
  76. ↑ Кочетков (2014), σελ 158[β 4]
  77. ↑ Peter Tatchell (2013-07-04). «Vladimir Putin, The Czar of Homophobia» (στα αγγλικά). The Huffington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-07-07. https://web.archive.org/web/20130707062007/http://www.huffingtonpost.co.uk/peter-g-tatchell/homophobia-russia-vladimir-putin_b_3544610.html. Ανακτήθηκε στις 2013-07-07. 
  78. ↑ Human Rights First (2013), σελ i[β 10]
  79. ↑ Human Rights First (2013), σελ i[β 10]
  80. ↑ Chuck (2010), σελ 363[β 6]
  81. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 4[β 11]
  82. ↑ Chuck (2010), σελ 361[β 6]
  83. ↑ Российская ЛГБТ-сеть και ILGA-Europe (2012), σελ 2[β 12]
  84. ↑ Human Rights Watch (2014), σελ 16[β 5]
  85. ↑ «Side A Rainbow Europe Map 2019 A3-online» (pdf). ILGA-Europe (στα Αγγλικά). 2019. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019. 
  86. ↑ Левада-центр (23 Μαΐου 2019). «Почти половина россиян выступила за равные права для геев». РБК (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2019. 
  87. ↑ Левада-центр (23 Μαΐου 2019). ««Левада-центр»: 47% россиян выступили за равные права для геев». Медуза (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2019. 
  88. ↑ Роман Слободянюк (23 Μαΐου 2019). ««Левада-центр»: 47% россиян выступили за равные права для геев и лесбиянок». TJournal (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2019. 
  89. ↑ «Отношение россиян к ЛГБТ людям — Левада-Центр». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2022. 
  90. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 1[β 9]
  91. ↑ Созаев, Кириченко, Кочетков (2011), σελ 17[β 13]
  92. ↑ Понкин, Кузнецов, Михалёва (2011), σελ 22[β 14]
  93. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 3[β 2]
  94. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2012), σελ 1[β 7]
  95. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 9[β 9]
  96. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 17[β 15]
  97. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 72[β 11]
  98. ↑ ILGA-Europe (2013), σελ 186[β 1]
  99. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 3[β 2]
  100. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2012), σελ 1[β 7]
  101. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 2[β 16]
  102. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 30[β 15]
  103. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 20[β 9]
  104. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 2[β 16]
  105. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 30[β 15]
  106. ↑ Kirichenko (2010), σελ 4[β 17]
  107. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 20[β 9]
  108. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 30[β 15]
  109. ↑ Kirichenko (2010), σελ 4[β 17]
  110. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 2[β 16]
  111. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 22-23[β 9]
  112. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 33[β 15]
  113. ↑ Έκθεση της ΛΟΑΤ οργάνωσης «ARTICLE 19» (2013), σελ 27[β 3]
  114. ↑ Chuck (2010), σελ 367[β 6]
  115. ↑ 115,0 115,1 «"Уголовный кодекс Российской Федерации" от 13.06.1996 N 63-ФЗ (ред. от 28.12.2024) (с изм. и доп., вступ. в силу с 08.01.2025)». КонсультантПлюс (στα Ρωσικά). 28 Δεκεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2025. 
  116. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 25[β 9]
  117. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 35[β 15]
  118. ↑ Kirichenko (2010), σελ 6[β 17]
  119. ↑ Kirichenko (2010), σελ 4[β 17]
  120. ↑ Kirichenko (2010), σελ 6[β 17]
  121. ↑ Яковлева М. А., Клишков В. Б. Особенности личности осуждённого с небинарной гендерной идентичностью // Уголовно-исполнительное право. – 2023. – Т. 18. – №. 2. – С. 190-199.
  122. ↑ Кондаков (2012), σελ 85[β 18]
  123. ↑ «Russland will "Schwulenpropaganda" landesweit verbieten» (στα γερμανικά). Der Spiegel. 2012-03-29. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-04. https://web.archive.org/web/20131004224046/http://www.spiegel.de/politik/ausland/russland-will-schwulenpropaganda-landesweit-verbieten-a-824655.html. Ανακτήθηκε στις 2013-06-27. 
  124. ↑ 124,0 124,1 «Путин призвал европейцев не вмешиваться во внутреннюю политику России» (στα Ρωσικά). НТВ. 25 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  125. ↑ Понкин, Кузнецов, Михалёва (2011), σελ 20-21[β 14]
  126. ↑ Chuck (2010), σελ 362[β 6]
  127. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 4[β 9]
  128. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 2[β 15]
  129. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 4[β 16]
  130. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 4[β 9]
  131. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 12[β 15]
  132. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 38[β 9]
  133. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 4[β 9]
  134. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 12[β 15]
  135. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 24[β 11]
  136. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 23-24[β 11]
  137. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 87[β 9]
  138. ↑ Кочетков (2014), σελ 157[β 4]
  139. ↑ Кочетков (2014), σελ 159[β 4]
  140. ↑ Human Rights Watch (2016)[β 19]
  141. ↑ «Путин заявил об отсутствии дискриминации ЛГБТ в России». РБК (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020. 
  142. ↑ «Путин опроверг факт дискриминации ЛГБТ в России». newsru. 3 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  143. ↑ «Докладчик ПАСЕ обеспокоен положением секс-меньшинств в ряде стран СЕ». РИА Новости. 27 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013. 
  144. ↑ Έκθεση της ΛΟΑΤ οργάνωσης «ARTICLE 19» (2013), σελ 14[β 3]
  145. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 5[β 2]
  146. ↑ Chuck (2010), σελ 362, 367[β 6]
  147. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 89[β 9]
  148. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 2[β 16]
  149. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 71[β 11]
  150. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 6[β 2]
  151. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 5[β 16]
  152. ↑ Кочетков (2011), σελ 188[β 20]
  153. ↑ Kirichenko (2010), σελ 4[β 17]
  154. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 4[β 16]
  155. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 71[β 11]
  156. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 71[β 11]
  157. ↑ «МИД: в России защищены права секс-меньшинств». 28 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2013. 
  158. ↑ 158,0 158,1 158,2 «ООН: Россия согласилась защищать права ЛГБТ, но закон о гей-пропаганде не отменит» (στα Ρωσικά). Росбалт. 20 Σεπτεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2013. 
  159. ↑ «Россия против обсуждения прав ЛГБТ на 75-й сессии Генеральной Ассамблеи ООН». www.xgay.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  160. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 5[β 16]
  161. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 4[β 16]
  162. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 11[β 15]
  163. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 4[β 16]
  164. ↑ Совет Европы (2012), σελ 40[β 21]
  165. ↑ Έκθεση της ΛΟΑΤ οργάνωσης «ARTICLE 19» (2013), σελ 15[β 3]
  166. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 22[β 2]
  167. ↑ Kirichenko (2010), σελ 5[β 17]
  168. ↑ Понкин, Кузнецов, Михалёва (2011), σελ 6—7[β 14]
  169. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 14[β 2]
  170. ↑ Chuck (2010), σελ 369[β 6]
  171. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 3[β 2]
  172. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2012), σελ 1[β 2]
  173. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2012), σελ 1[β 7]
  174. ↑ ILGA-Europe (2013), σελ 189-190[β 1]
  175. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 70-71[β 11]
  176. ↑ ILGA-Europe (2013), σελ 185[β 1]
  177. ↑ Chuck (2010), σελ 362[β 6]
  178. ↑ Chuck (2010), σελ 369[β 6]
  179. ↑ Кочетков (2013), σελ 212[β 22]
  180. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 27[β 2]
  181. ↑ Шарапов (2013), σελ 2[β 23]
  182. ↑ Шарапов (2013), σελ 5[β 23]
  183. ↑ The Danish Institute for Human Rights, σελ 3[β 24]
  184. ↑ Понкин, Кузнецов, Михалёва (2011), σελ 21[β 14]
  185. ↑ Кочетков (2014), σελ 157[β 4]
  186. ↑ Кочетков (2014), σελ 160[β 4]
  187. ↑ 187,0 187,1 «В 2023 году российские власти объявили ЛГБТК-людей «экстремистами». К каким последствиям это привело? Правозащитники опубликовали масштабный доклад — о том, как дискриминация влияет на безопасность, доход, отношения с друзьями и здоровье». Meduza (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2024. 
  188. ↑ Шарапов (2013), σελ 9[β 23]
  189. ↑ Шарапов (2013), σελ 3[β 23]
  190. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 6[β 16]
  191. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 27[β 2]
  192. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 55[β 9]
  193. ↑ Российская ЛГБТ-сеть и ILGA-Europe (2012), σελ 7[β 12]
  194. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 27[β 2]
  195. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 55[β 9]
  196. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 4[β 9]
  197. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 11[β 15]
  198. ↑ The Danish Institute for Human Rights, σελ 25[β 24]
  199. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 89[β 9]
  200. ↑ Human Rights First (2013), σελ 2[β 10]
  201. ↑ Шарапов (2013), σελ 2[β 23]
  202. ↑ Шарапов (2013), σελ 5[β 23]
  203. ↑ Российская ЛГБТ-сеть и ILGA-Europe (2012), σελ 6[β 12]
  204. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 42[β 9]
  205. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 43[β 9]
  206. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 4[β 9]
  207. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 64-65[β 11]
  208. ↑ Шарапов (2013), σελ 8[β 23]
  209. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 41[β 9]
  210. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 64[β 11]
  211. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2012), σελ 3[β 7]
  212. ↑ Созаев (2013), σελ 42[β 25]
  213. ↑ Кочетков (2014), σελ 157[β 4]
  214. ↑ Δημοσκοπική έρευνα της οργάνωσης Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο (Российская ЛГБТ-сеть) (2013), σελ 4[β 26]
  215. ↑ Δημοσκοπική έρευνα της οργάνωσης Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο (Российская ЛГБТ-сеть) (2013), σελ 3[β 27]
  216. ↑ «В России каждый десятый ЛГБТ-человек сталкивается с физическим насилием». www.xgay.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2020. 
  217. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 82[β 9]
  218. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 7[β 16]
  219. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 83-85[β 9]
  220. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 7[β 16]
  221. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 86[β 9]
  222. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 7[β 16]
  223. ↑ Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер» (2009), σελ 5[β 16]
  224. ↑ Human Rights Watch και ILGA-Europe (2007), σελ 12[β 8]
  225. ↑ Kirichenko (2010), σελ 4[β 17]
  226. ↑ Кочетков (2014), σελ 157[β 4]
  227. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 64-65[β 11]
  228. ↑ Шарапов (2013), σελ 8[β 23]
  229. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 41[β 9]
  230. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 64[β 11]
  231. ↑ Созаев (2013), σελ 42[β 25]
  232. ↑ Кочетков (2014), σελ 157[β 4]
  233. ↑ Δημοσκοπική έρευνα της οργάνωσης Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο (Российская ЛГБТ-сеть) (2013), σελ 4[β 26]
  234. ↑ Δημοσκοπική έρευνα της οργάνωσης Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο (Российская ЛГБТ-сеть) (2014), σελ 3[β 27]
  235. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 45[β 9]
  236. ↑ Мониторинг нарушений прав человека и дискриминации по признакам сексуальной ориентации и гендерной идентичности за 2014 год (PDF). Российская ЛГБТ-сеть. 2014. σελ. 33. 
  237. ↑ Ομάδα Ελσίνκι της Μόσχας (Московская Хельсинкская группа) (2012), σελ 64[β 11]
  238. ↑ Созаев (2013), σελ 42[β 25]
  239. ↑ Δημοσκοπική έρευνα της οργάνωσης Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο (Российская ЛГБТ-сеть) (2013), σελ 4[β 26]
  240. ↑ Δημοσκοπική έρευνα της οργάνωσης Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο (Российская ЛГБТ-сеть) (2014), σελ 3[β 27]
  241. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 16[β 2]
  242. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 46[β 9]
  243. ↑ Созаев, Кириченко, Кочетков (2011), σελ 22[β 13]
  244. ↑ Российская ЛГБТ-сеть (2011), σελ 21[β 2]
  245. ↑ И. Кочетков, К. Кириченко (2009), σελ 54[β 15]
  246. ↑ Козловская (2013), σελ 6[β 28]
  247. ↑ Козловская (2013), σελ 7[β 28]
  248. ↑ Козловская (2013), σελ 6[β 28]
  249. ↑ Козловская (2013), σελ 6[β 28]
  250. ↑ 250,0 250,1 Cavan Sieczkowski (2013-26-07). «Russian Neo-Nazis Allegedly Lure, Torture Gay Teens With Online Dating Scam» (στα αγγλικά). The Huffington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-09. https://web.archive.org/web/20131109210628/http://www.huffingtonpost.com/2013/07/26/russian-nazi-torture-gay-teens_n_3658636.html. Ανακτήθηκε στις 2013-08-13. 
  251. ↑ Έκθεση της Ομάδας Ελσίνκι της Μόσχας (МХГ) και του Ρωσικού ΛΟΑΤ δικτύου (Российская ЛГБТ-сеть) (2009), σελ 46[β 9]
  252. ↑ Козловская (2013), σελ 7[β 28]
  253. ↑ Козловская (2013), σελ 8[β 28]
  254. ↑ Евгений Зубарев (5 Ιουλίου 2013). «Делайте репосты, ломайте им жизнь!». Росбалт. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014. 
  255. ↑ «Russian neo-Nazis torture gay teenager they tricked into meeting them as part of online scam» (στα αγγλικά). Daily Mail. 2013-07-27. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-04. https://web.archive.org/web/20130804152737/http://www.dailymail.co.uk/news/article-2379967/Russian-neo-Nazis-torture-gay-teenager-tricked-meeting-online-scam.html. Ανακτήθηκε στις 2013-08-13. 
  256. ↑ 256,0 256,1 256,2 Зубарев Евгений (5 Ιουλίου 2013). ««Делайте репосты, ломайте им жизнь!»» (στα Ρωσικά). Росбалт. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2013. 
  257. ↑ «Психиатр: Травля геев-подростков может довести их до суицида» (στα ru). Росбалт. 2013-07-11. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-07-14. https://web.archive.org/web/20130714065852/http://www.rosbalt.ru/moscow/2013/07/11/1151481.html. Ανακτήθηκε στις 2013-07-11. 
  258. ↑ «На фоне принятых «антигейских» законов в Москве и Тамбове идут гомофобские рейды против подростков» (στα ru). Newsru. 2013-07-11. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-11-29. https://web.archive.org/web/20141129022423/http://www.newsru.com/russia/11jul2013/tesak.html. Ανακτήθηκε στις 2013-07-15. 
  259. ↑ Степунин Кирилл (3 Ιουλίου 2013). ««Оккупай-педофиляй» издевается в соцсетях над маленькими детьми» (στα Ρωσικά). Московский комсомолец. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2013. 
  260. ↑ «полномоченный по правам ребёнка в Москве Евгений Бунимович» (στα Ρωσικά). Росбалт. 11 Ιουλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2013. 
  261. ↑ «К. Добрынин: Преступление, видеосвидетельство которого выложено в интернет, не должно остаться безнаказанным» (στα Ρωσικά). Совет Федерации РФ. 1 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2013. 
  262. ↑ «Обыск в доме основателя проекта «Оккупай-геронтофиляй»» (στα ru). СОВА, Информационно-аналитический центр. 2013-12-26. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-07-13. https://web.archive.org/web/20150713164654/http://www.sova-center.ru/racism-xenophobia/news/counteraction/2013/12/d28717/. Ανακτήθηκε στις 2015-07-12. 
  263. ↑ «Марцинкевич признан виновным в экстремизме и возбуждении ненависти» (στα Ρωσικά). РАПСИ. 15 Αυγούστου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2015. 
  264. ↑ «Минюст попросил Верховный суд запретить в России «движение ЛГБТ»». Коммерсантъ. 17 Νοεμβρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Russia». Annual Review of the Human Rights Situation of Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex People in Europe (PDF). ILGA-Europe. 2013.  Αρχειοθετήθηκε Αύγουστος 20, 2013 στη Wayback Machine του Internet Archive
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 Дискриминация по признакам сексуальной ориентации и гендерной идентичности в сфере здравоохранения, образования, занятости и социального обеспечения в Российской Федерации (PDF). Российская ЛГБТ-сеть. 2011. σελ. 35. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Именем традиции: попытки заставить замолчать представителей сообщества ЛГБТ (PDF). ARTICLE 19. 2013. σελ. 40. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Кочетков Игорь (2014). «Дискриминация по признакам сексуальной ориентации и гендерной идентичности». Права человека в Российской Федерации. Доклад о событиях 2013 года (PDF). Московская Хельсинкская группа. σελ. 157—163. ISBN 978-5-98440-071-8. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Лицензия на травлю. Гомофобное насилие и преследование ЛГБТ-сообщества в России (PDF). Human Rights Watch. 2014. σελ. 118. ISBN 978-5-98440-071-8. 
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 Chuck Stewart (2010). «Russia». The Greenwood Encyclopedia of LGBT Issues Worldwide. 1. ABC-CLIO, Greenwood Press. σελίδες 357—373. ISBN 978-0-313-34231-8. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Доклад Российской ЛГБТ-сети в рамках универсального периодического обзора Совета по правам человека ООН (PDF). The Universal Periodic Review. Российская ЛГБТ-сеть. 2012. σελ. 5. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «We Have the Upper Hand». Freedom of assembly in Russia and the human rights of lesbian, gay, bisexual, and transgender people (PDF). Human Rights Watch и ILGA-Europe. 2007. 
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 9,13 9,14 9,15 9,16 9,17 9,18 9,19 9,20 9,21 9,22 9,23 9,24 9,25 9,26 9,27 Доклад «Дискриминация по признакам сексуальной ориентации и гендерной идентичности в России» (PDF). Московская Хельсинкская группа и Российская ЛГБТ-сеть. 2009. σελ. 92.  Αρχειοθετήθηκε Απριλίου 18, 2013 στη Wayback Machine του Internet Archive
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Convenient Targets. The Anti-“Propaganda” Law and the Threat to LGBT Rights in Russia. Human Rights First. 2013. 
  11. ↑ 11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 11,10 11,11 11,12 11,13 Положение лесбиянок, геев, бисексуалов, трансгендеров в Российской Федерации. Последняя четверть 2011 — первая половина 2012 (PDF). Московская Хельсинкская группа. 2012. σελ. 84.  Αρχειοθετήθηκε Ιανουάριος 3, 2014 στη Wayback Machine του Internet Archive
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Comments from the Russian LGBT Network and ILGA Europe on the 1st National Report on the implementation of the European Social Charter submitted by The Government of the Russian Federation (PDF). Российская ЛГБТ-сеть и ILGA-Europe. 2012. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Созаев Валерий, Кириченко Ксения, Кочетков Игорь (2011). Чего хотят ЛГБТ-активисты? (PDF). СПб: Российская ЛГБТ-сеть. σελ. 99. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link) Αρχειοθετήθηκε Δεκέμβριος 24, 2013 στη Wayback Machine του Internet Archive
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Понкин И.В., Кузнецов М.Н., Михалёва Н.А. (2011). Доклад «О праве на критическую оценку гомосексуализма и о законных ограничениях навязывания гомосексуализма» (PDF). σελ. 52. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  15. ↑ 15,00 15,01 15,02 15,03 15,04 15,05 15,06 15,07 15,08 15,09 15,10 15,11 Кочетков Игорь, Кириченко Ксения (2009). Положение лесбиянок, геев, бисексуалов, трансгендеров в Российской Федерации (PDF). Московская Хельсинкская группа. σελ. 92.  Αρχειοθετήθηκε Ιουνίου 11, 2009 στη Wayback Machine του Internet Archive
  16. ↑ 16,00 16,01 16,02 16,03 16,04 16,05 16,06 16,07 16,08 16,09 16,10 16,11 16,12 16,13 16,14 Violations of the Rights of Lesbian, Gay, Bisexual, And Transgender Persons in Russia (PDF). Global Rights, ILGA-Europe, Российская ЛГБТ-сеть, Группа «FtM-Феникс», Российский Фонд «Трансгендер». 2009. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 17,6 17,7 Kseniya A.Kirichenko (2010). Legal Report: Russian Federation (PDF). Study on Homophobia, Transphobia and Discrimination on Grounds of Sexual Orientation and Gender Identity. Danish Institute for Human Rights. 
  18. ↑ Кондаков Александр (2012), Правовые раны: значение прав человека для геев и лесбиянок в России, Laboratorium, σελ. 84—104, http://ecsocman.hse.ru/data/2013/04/03/1251446806/06_Кондаков.pdf 
  19. ↑ «Россия. Сексуальная ориентация и гендерная идентичность». Всемирный доклад 2016. Human Rights Watch. 2016. 
  20. ↑ Кочетков Игорь (2011). «Дискриминация по признакам сексуальной ориентации и гендерной идентичности». Права человека в Российской Федерации. Сборник докладов о событиях 2010 года (PDF). Московская Хельсинкская группа. σελ. 184—194. ISBN 978-5-98440-061-9. 
  21. ↑ Дискриминация по признаку сексуальной ориентации и гендерной идентичности в Европе (PDF). Совет Европы. 2012. σελ. 168. ISBN 978-92-871-7240-2. 
  22. ↑ Кочетков Игорь (2013). «Дискриминация по признакам сексуальной ориентации и гендерной идентичности». Права человека в Российской Федерации. Сборник докладов о событиях 2012 года (PDF). Московская Хельсинкская группа. σελ. 202—213. ISBN 978-5-98440-071-8. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 Шарапов Ильнур (2013). Доклад «ЛГБТ. Вне правового поля России» (PDF) (στα Ρωσικά). Агора. σελ. 9. 
  24. ↑ 24,0 24,1 Sociological Report: Russian Federation (PDF). Study on Homophobia, Transphobia and Discrimination on Grounds of Sexual Orientation and Gender Identity. Danish Institute for Human Rights. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Созаев Валерий (2013). Как избежать использования языка вражды в отношении лесбиянок, геев, бисексуалов, трансгендеров. Руководство для журналистов (PDF). М: Московская Хельсинкская группа. σελ. 72. ISBN 978-5-98440-068-8. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Нарушения прав и дискриминация в отношении ЛГБТ в России с сентября 2012 г. по август 2013 г (PDF). Российская ЛГБТ-сеть. 2013.  Αρχειοθετήθηκε Μάρτιος 12, 2014 στη Wayback Machine του Internet Archive
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Нарушение прав человека и дискриминация в отношении ЛГБТ в 2014 году: данные количественного опроса (PDF). Российская ЛГБТ-сеть. 2014. σελ. 7. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 28,5 Козловская Мария (2013). Альтернативный Доклад МОД «Российская ЛГБТ-сеть» в Комитет ООН по правам ребёнка (PDF). Российская ЛГБТ-сеть. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δικαιώματα_ΛΟΑΤ_στη_Ρωσία&oldid=10941016"