Δήμος Σιντικής
Συντεταγμένες: 41°16′55.6″N 23°15′38.9″E / 41.282111°N 23.260806°E
| Δήμος Σιντικής | ||
| Δήμος | ||
| ||
|
| ||
| Χώρα | Ελλάδα | |
| Έδρα | Σιδηρόκαστρο | |
| Τοπικές έδρες | Σιδηρόκαστρο, Προμαχώνας, Άγκιστρο, Αχλαδοχώρι, Νέο Πετρίτσι, Ροδόπολη | |
| Διοίκηση | ||
| • Δήμαρχος | Γιώργος Τάτσιος (2024- ) | |
| Διοικητική υπαγωγή | ||
| • Αποκ. διοίκηση | Μακεδονίας – Θράκης | |
| • Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας | |
| • Περιφ. ενότητα | Σερρών | |
| Διαμέρισμα | Μακεδονία | |
| Νομός | Σερρών | |
| Έκταση | 1.083 km2 | |
| Πληθυσμός | 18.532 (2021) | |
| Ιστότοπος | https://www.sintiki.gov.gr/ | |
Ο Δήμος Σιντικής είναι δήμος της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας που συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης και δημιουργήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 2011 από την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κερκίνης, Πετριτσίου και Σιδηροκάστρου και των κοινοτήτων Αχλαδοχωρίου, Αγκίστρου και Προμαχώνος, με έδρα το Σιδηρόκαστρο και συνολική έκταση 1.083 τ.χλμ. Το τοπικό συμβούλιο του δήμου αποτελείται από 25 συμβούλους, εκ των οποίων οι 10 εκλέγονται στην ΔΕ Σιδηροκάστρου, οι 7 στην ΔΕ Κερκίνης, οι 5 στην ΔΕ Πετριτσίου, ο 1 στην ΔΕ Αχλαδοχωρίου, ο 1 στην ΔΕ Προμαχώνα και ο 1 στην ΔΕ Αγκίστρου. Ο πληθυσμός του Δήμου είναι 18.532 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Ο δήμος ενώ ταυτίζεται γεωγραφικά με την πρώην Επαρχία Σιντικής, η οποία είχε σχεδόν την ίδια έκταση, ενώ αντίστοιχα αποτελεί τον μοναδικό δήμο του νομού Σερρών, που συνορεύει με τη Βουλγαρία και την Βόρεια Μακεδονία.
Δημοτικές ενότητες και οικισμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Δήμος Σιντικής διαιρείται σε 6 «δημοτικές ενότητες», οι οποίες αντιστοιχούν στους 6 καταργηθέντες δήμους και κοινότητες. Κάθε δημοτική ενότητα διαιρείται σε «κοινότητες», οι οποίες αντιστοιχούν στα διαμερίσματα των καταργηθέντων ΟΤΑ. Οι σημερινές κοινότητες του Δήμου, ήταν αυτόνομες κοινότητες και δήμοι πριν την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστρια.[1]
Πιο συγκεκριμένα (σε αγκύλες είναι ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 2021)[2][3][4]:
Δημοτική ενότητα Σιδηροκάστρου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η δημοτική ενότητα (πρώην δήμος) Σιδηροκάστρου έχει (μόνιμο) πληθυσμό 7.937 κατοίκους.
- Κοινότητα Σιδηροκάστρου [ 5.181 ]
- το Σιδηρόκαστρο [ 4.758 ]
- η Θερμοπηγή [ 122 ]
- τα Κάτω Αμπέλια [ 209 ]
- τα Λουτρά [ 1 ]
- ο Σταθμός [ 11 ]
- ο Σχιστόλιθος [ 19 ]
- η Φαιά Πέτρα [ 61 ]
- Κοινότητα Βαμβακόφυτου -- το Βαμβακόφυτο [ 825 ]
- Κοινότητα Καμαρωτού -- το Καμαρωτό [ 324 ]
- Κοινότητα Στρυμονοχωρίου -- το Στρυμονοχώρι [ 315 ]
- Κοινότητα Χαροπού -- το Χαροπό [ 783 ]
- Κοινότητα Χορτερού -- το Χορτερό [ 509 ]
Επίσης, στο έδαφος της σημερινής δημοτικής ενότητας Σιδηροκάστρου βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Αετοφωλιά, Άνω Αμπέλα, Αρκ Μαχαλέ, Λαγόνι, Μουτουφλή, Πολύβρυσο και Ρεύματα.
Δημοτική ενότητα Κερκίνης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η δημοτική ενότητα (πρώην δήμος) Κερκίνης έχει (μόνιμο) πληθυσμό 5.530 κατοίκους.
- Κοινότητα Ροδοπόλεως [ 850 ]
- Κοινότητα Ανατολής [ 252 ]
- η Ανατολή [ 99 ]
- το Θεοδώρειο [ 62 ]
- ο Παραπόταμος [ 91 ]
- Κοινότητα Άνω Ποροΐων -- τα Άνω Πορόια [ 836 ]
- Κοινότητα Καστανούσσης [ 635 ]
- η Καστανούσσα [ 508 ]
- το Καλοχώρι [ 127 ]
- Κοινότητα Κάτω Ποροΐων [ 477 ]
- τα Κάτω Πορόια [ 413 ]
- το Σιδηροχώρι [ 64 ]
- Κοινότητα Κερκίνης [ 1.064 ]
- η Κερκίνη [ 757 ]
- το Κορυφούδι [ 22 ]
- το Μοναστηράκι [ 168 ]
- το Σταυροδρόμι [ 117 ]
- Κοινότητα Λιβαδιάς -- η Λιβαδιά [ 445 ]
- Κοινότητα Μακρινίτσης -- η Μακρινίτσα [ 142 ]
- Κοινότητα Νεοχωρίου (Σιντικής) -- το Νεοχώρι [ 418 ]
- Κοινότητα Πλατανακίων -- τα Πλατανάκια [ 411 ]
Επίσης, στο έδαφος της σημερινής δημοτικής ενότητας Κερκίνης βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Ακμπουζαλίκ, Άκρα, Άνω Κορυφούδι, Αρσανλή, Αχλαδερό, Γενή Μαχαλά, Δαφνούσα, Δεδελή, Δρυς, Ηράκλειον, Θεοδωρίτσι, Καλαμιές, Καρά Ορμάν, Καράτζαλη, Κάτω Κιουλιχλή, Κιουρενλή, Κληματερό, Κουσλού, Μαυροσούλι, Μεσόλοφος, Μικροκώμη, Μπεσταούκ, Οδοτμλή, Ουπέ Καγιαλή, Ουρμανλή, Παγκαρασλή, Πηγαδούλια, Ποκρίτες, Ραχωνάκι, Τζαμί Μαχαλέ, Τσιμ Καγιαλή, Φιλήρα, Χότζα Μαχαλέ, Ψηλοράχη και Ψυχρονέρι.
Δημοτική ενότητα Πετριτσίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η δημοτική ενότητα (πρώην δήμος) Πετριτσίου έχει (μόνιμο) πληθυσμό 3.900 κατοίκους.
- Κοινότητα Νέου Πετριτσίου -- το Νέο Πετρίτσι [ 1.690 ]
- Κοινότητα Ακριτοχωρίου [ 485 ]
- το Ακριτοχώρι [ 279 ]
- το Θρακικό [ 83 ]
- Κοινότητα Βυρωνείας [ 702 ]
- η Βυρώνεια [ 574 ]
- η Άνω Βυρώνεια [ 0 ]
- το Ομαλό [ 128 ]
- Κοινότητα Γονίμου -- το Γόνιμο [ 418 ]
- Κοινότητα Μανδρακίου -- το Μανδράκι [ 215 ]
- Κοινότητα Μεγαλοχωρίου -- το Μεγαλοχώρι [ 513 ]
Επίσης, στο έδαφος της σημερινής δημοτικής ενότητας Πετριτσίου βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Αγριόλευκα, Αετοβούνι, Δενδρόφυτο, Θρακικό (πρώην οικισμός), Κατώμερο, Μεσαία, Ξενόρρευμα, Πετρινό, Ποταμοχώρι, Ράμνα, Τζαφερλή, Τοπόλνιτσα και Ψηλή Ράχη.
Δημοτική ενότητα Αχλαδοχωρίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η δημοτική ενότητα (πρώην κοινότητα) Αχλαδοχωρίου έχει (μόνιμο) πληθυσμό 643 κατοίκους και περιλαμβάνει:
- Κοινότητα Αχλαδοχωρίου [ 518 ]
- το Αχλαδοχώρι [ 458 ]
- το Καρυδοχώρι [ 60 ]
- Κοινότητα Καπνοφύτου -- το Καπνόφυτο [ 125 ]
Επίσης, στο έδαφος της σημερινής δημοτικής ενότητας Αχλαδοχωρίου βρίσκεται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Μέταλλο και Ομερλή.
Δημοτική ενότητα Προμαχώνος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η δημοτική ενότητα (πρώην κοινότητα) Προμαχώνα έχει (μόνιμο) πληθυσμό 184 κατοίκους.
Επίσης, στο έδαφος της σημερινής δημοτικής ενότητας Προμαχώνα βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Εσκιτζή, Καπνότοπος και Κλειδί.
Δημοτική ενότητα Αγκίστρου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η δημοτική ενότητα (πρώην κοινότητα) Αγκίστρου έχει (μόνιμο) πληθυσμό 350 κατοίκους.
Επίσης, στο έδαφος της σημερινής δημοτικής ενότητας Αγκίστρου βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Άνω Καρυδιά, Κάτω Καρυδιά, Δαμάσκηνο και Κρασοχώρι.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι αρχαίοι κάτοικοί του ήρθαν από τη Λήμνο[5][6] και ονομάζονταν Σίντιοι[7] ή Σιντοί [8], απ΄ όπου πήρε το όνομα της η πρώην επαρχία της Σιντικής και ο σημερινός δήμος.
Σημαντική δράση για τον Ελληνισμό στην περιοχή επέδειξε ο Προκόπιος Λαζαρίδης, από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας, ως διάκονος της Μητρόπολης Μελενίκου έως το 1891. Διέτρεχε όλους τους ναούς της Μητρόπολης Μελενίκου για να κηρύξει και να ενισχύσει την παιδεία και τις ελληνικές κοινότητες.[9][10]
Το 1900 στο Ντεμίρ Ισάρ κατοικούσαν 3300 μουσουλμάνοι Τούρκοι, 1200 Βούλγαροι, 420 Τσιγγάνοι, 450 Τσερκέζοι και μόλις 350 χριστιανοί Έλληνες και 120 χριστιανοί Βλάχοι.[11]
Η Κοινότητα Ντεμίρ Ισάρ συστάθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1920 με έδρα τον ομώνυμο οικισμό.[12] Το 1946 η Κοινότητα αναγνωρίστηκε σε Δήμο, ο οποίος λειτούργησε ως το 2010. Τότε ο δήμος προσαρτήθηκε στον δήμο Σιντικής. Πρόεδροι Κοινότητας και Δήμαρχοι έχουν διατελέσει οι εξής: πρόεδρος της Κοινότητας Στέργιος Λεβέντης (1944-45)[13], Χαρ. Βραχιονίδης (1946-49)[14], Γεώργιος Μάνος (1949-51), Παναγιώτης Βονίτης (1951-58), Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης (1959-67), Χαράλαμπος Ιντζές (1975-82), Απόστολος Καρύδας (1983-94), Βασιλική Χατζηαγγέλου (1995-98), Μιχαήλ Δοδακόπουλος (1999-2002), Αθανάσιος Σπάσης (2003-10)[2]. Από το 2011 υφίσταται ο Δήμος Σιντικής.[15][16]
Δήμαρχοι Σιντικής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Διάρκεια θητείας | Όνομα | Ποσοστό % του νικητή (έτος εκλογών) | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 1η Ιαν. 2011 - 31 Αυγ. 2014 | Απόστολος Καρύδας | 55,59% (2010) | Εκλογή τού Απόστολου Καρύδα στον δεύτερο γύρο τών εκλογών έναντι 44,41 για τον Αθανάσιο Σπάση.[3] |
| 1η Σεπτ. 2014- 31 Δεκ. 2023 | Φώτιος Δομουχτσίδης | 60,35% (2014) / 62,53% (2019) | Επανεκλεγείς το 2019 με ποσοστό πάνω από 62% έναντι 37,47 για τον Ζήση Λούγγο στον 2ο γύρο των εκλογών.[4] |
| 2024-Σήμερα | Γεώργιος Τάτσιος | 46,73%
(2023) |
Εκλέγεται νέος δήμαρχος Σιντικής από τον πρώτο γύρο στις εκλογές του 2023, έναντι του απερχόμενου δήμαρχου Φώτη Δομουχτζίδη με ποσοστό 37,06%.[5] |
Λίμνη Κερκίνη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τεχνητή λίμνη Κερκίνη αποτελεί εθνικό πάρκο, προστατεύεται από τη διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ και αποτελεί περιοχή του Ευρωπαϊκού Δικτύου «Natura 2000», όπου υπάρχουν πολλά είδη θηλαστικών, αμφίβιων και περίπου 20 είδη ερπετών. Η ιχθυοπανίδα είναι επίσης πλούσια αφού υπάρχουν 35 είδη ψαριών με κυριότερα τα χέλια. Στην περιοχή γύρω από τη λίμνη έχουν καταγραφεί περίπου 279 είδη πουλιών. Ο αργυροπελεκάνος και η λαγγόνα που ζουν εκεί είναι μοναδικά στον κόσμο είδη, απειλούμενα με εξαφάνιση. Υπάρχουν και πολλά σπάνια αρπακτικά όπως ο χρυσαετός, ο βασιλαετός, ο πετρίτης. Επίσης εδώ ζουν νεροβούβαλοι.[17] Στα σημεία ενδιαφέροντος συμπεριλαμβάνονται το οχυρό Ρούπελ και το Μνημείο Βασιλείου Β' του Μακεδόνος (Μνημείο Μάχης του Κλειδίου) που βρίσκεται έξω από τον Προμαχώνα επί του αυτοκινητόδρομου Θεσσαλονίκης-Προμαχώνα.[εκκρεμεί παραπομπή]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Απόφαση 45892 του Υπ. Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ΦΕΚ Β1292 της 11/08/2010
- ↑ «Πληθυσμιακά στοιχεία Δήμου Σιντικής (2001-2011)». Δήμος Σιντικής. 10 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού 2011 Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10533-4 (σελ. 59-60 του pdf) και σε μορφή Excel «Πίνακας αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ Πληθυσμού-Απογραφής 2011 Αρχειοθετήθηκε 2019-11-28 στο Wayback Machine.» στην ιστοσελίδα της ΕΛΣΤΑΤ Αρχειοθετήθηκε 2018-07-06 στο Wayback Machine.. Αρχειοθετήθηκε 24/11/2017. Ανακτήθηκε 09/01/2018.
- ↑ Πρόγραμμα Καλλικράτης
- ↑ ...κάππεσον ἐν Λήμνῳ, ὀλίγος δ᾽ ἔτι θυμὸς ἐνῆεν: ἔνθά με Σίντιες ἄνδρες ἄφαρ κομίσαντο πεσόντα. Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Α', στ. 593-594
- ↑ ...δεῦρο, φίλη, λέκτρονδε τραπείομεν εὐνηθέντες: οὐ γὰρ ἔθ᾽ Ἥφαιστος μεταδήμιος, ἀλλά που ἤδη οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους. Ομήρου Οδύσσεια, Ραψωδία Θ', στ. 292-294
- ↑ ...ἔπειτα διὰ Κερκίνης ἐρήμου ὄρους, ὅ ἐστι μεθόριον Σιντῶν καὶ Παιόνων· ἐπορεύετο δὲ δι' αὐτοῦ τῇ ὁδῷ ἣν πρότερον αὐτὸς ἐποιήσατο τεμὼν τὴν ὕλην, ὅτε ἐπὶ Παίονας ἐστράτευσεν. τὸ δὲ ὄρος ἐξ ᾿Οδρυσῶν διιόντες ἐν δεξιᾷ μὲν εἶχον Παίονας, ἐν ἀριστερᾷ δὲ Σιντοὺς καὶ Μαιδούς. Θουκυδίδου Ιστορίαι, Βιβλίο Β', κεφ. 98
- ↑ [1] Αρχειοθετήθηκε 2017-04-24 στο Wayback Machine. Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976 (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών), σ. 56-57. ISBN 960-7265-16-5.
- ↑ Γιώργος Καζάνας, Ο Άγιος Προκόπιος Μητροπολίτης Ικονίου (+1923) - ιστολόγιο Ένωσης Μικρασιατών Φοιτητών
- ↑ Ο Ελληνισμός του Μελενοίκου
- ↑ Ο πληθυσμός των οικισμών της Μακεδονίας το 1900 κατά θρησκεία και γλώσσα στη στατιστική του K'ncov, Δημήτρη Λιθοξόου, lithoksou.net
- ↑ Διοικητικές μεταβολές- Δ. Σιδηροκάστρου, ΕΕΤΑΑ.
- ↑ Νομομαθής και πολιτευτής της ΕΔΑ.Υπέστη διωγμούς και φυλακίστηκε κατά τη διάρκεια της χούντας.
- ↑ Περικλής Γρ. Αγγελόπουλος, Πολιτική Διοίκησις και Αυτοδιοίκησις εις την Βόρειον Ελλάδα 1912-1965, Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 201.
- ↑ ΕΕΤΑΑ
- ↑ Σ. Αραμπατζής, Ιστορικό ημερολόγιο των Σερρών, διαθέσιμο σε μορφή .pdf](pdf).
- ↑ Αδαμαντοπούλου Στέλλα (2008). Ζωή Σε Προστασία - Τα εθνικά πάρκα και οι προστατευόμενες περιοχές της Ελλάδας. Polaris. σελ. 69-77. ISBN 9789606829079. Unknown parameter
|coauthors=ignored (|author=suggested) (βοήθεια)
| ||
| Π.Ε. Ημαθίας | .svg) | |
| Π.Ε. Θεσσαλονίκης | ||
| Π.Ε. Κιλκίς | ||
| Π.Ε. Πέλλας | ||
| Π.Ε. Πιερίας | ||
| Π.Ε. Σερρών | ||
| Π.Ε. Χαλκιδικής | ||
