Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κώστας Τριανταφυλλόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κώστας Τριανταφυλλόπουλος
Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος στο ρόλο του Τζο Κέλλερ στο έργο Ήταν όλοι τους παιδιά μου του Άρθουρ Μίλλερ (Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, 2006)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση8 Φεβρουαρίου 1956
Αθήναιο Αρκαδίας
Θάνατος21 Αυγούστου 2021 (65 ετών)
Αθήνα
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΔραματική Σχολή Αθηνών «Γιώργος Θεοδοσιάδης»
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός
ηθοποιός θεάτρου
ηθοποιός ταινιών
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός φωνής
ηθοποιός μεταγλωτισμού
Περίοδος ακμής1977 - 2021
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κώστας Τριαντανταφυλλόπουλος (8 Φεβρουαρίου 1956 - 21 Αυγούστου 2021)[1] ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.

Απόφοιτος της δραματικής σχολής Θεοδοσιάδη, ο Τριανταφυλλόπουλος είχε μια μακρά πορεία στο θέατρο, έχοντας παίξει μια μεγάλη γκάμα από σημαντικούς ρόλους σε όλα τα είδη θεάτρου,[2][3] από αρχαία τραγωδία, Αριστοφάνη, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Νικολάι Γκόγκολ, Αντόν Τσέχωφ, Εμίλ Ζολά και Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, μέχρι Ζαν-Πολ Σαρτρ, σύγχρονο αμερικανικό δράμα αλλά και νεότερο ελληνικό δράμα και κωμωδία. Από τους κυριότερους ρόλους που είχε ερμηνεύσει είναι οι: Τζο Κέλερ στο Ήταν όλοι τους παιδιά μου του Άρθουρ Μίλερ, Κιλρόυ στο Καμίνο Ρεάλ του Τένεσι Ουίλιαμς, Γκαρσέν στο Κεκλεισμένων των θυρών του Ζαν-Πολ Σαρτρ, Έρι Σμιθ στο Χιούι του Ευγένιου Ο' Νηλ, Παπλωματάς στο Πανηγύρι του Δημήτρη Κεχαΐδη, Χαρίλαος στη Θεία απ' το Σικάγο του Αλέκου Σακελλάριου, Ένορκος 3 στους 12 Ενόρκους του Ρ. Ρόουζ, Ξανθίας στους Βατράχους του Αριστοφάνη, Οιδίποδας στη Μήδεια του Μποστ, Φρανκ Γκούλικ στις Δυσαρμονίες της Τ. Κ. Όουτς, Γκίλμπερτ Χορν στο Μαχαίρι στην κότα του Ντ. Χάρογεαρ, Κρέων στη Μήδεια του Ευριπίδη, Λανς στους Δύο ευγενείς από τη Βερόνα του Σαίξπηρ, Καρδινάλιος στη Δούκισσα του Μάλφι του Τζον Ουέμπστερ, Χάουαρντ Μπάλανταϊν στο John Lennon του Μ. Σεν Ζερμέν, Λάμαχος στους Αχαρνής του Αριστοφάνη, θείος στη Δόνια Ροζίτα του Λόρκα, Κρέων στον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή, Στάλερ στο Stallerhof του Φραντς Ξάβερ Κρόετς, Γιάκοφ στους Τελευταίους του Μαξίμ Γκόρκι, Κος Βαν Ντάαν στο Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ των Α. Χάκετ – Φ. Γκούντριχ, έχοντας υπηρετήσει το κλασικό και το σύγχρονο ρεπερτόριο στα σημαντικότερα ελληνικά θέατρα όπως το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», το Ανοιχτό Θέατρο, το Θέατρο Αμόρε, το Θέατρο Πόρτα και πολλά άλλα μεγάλα θεατρικά σχήματα.

Στην τηλεόραση, είναι γνωστοί οι ρόλοι που είχε παίξει σε πολλές δημοφιλείς ελληνικές σειρές όπως: Λουκάς Πασαμήτρος στο Έλα στη θέση μου, Στέφανος Τριανταφύλλου στο Κανείς δε λέει σ' αγαπώ, Ιπποκράτης Μπελούτσης στο Πενήντα-Πενήντα, Ευκλείδης Φωκάς στα Μυστικά της Εδέμ, Ανδροκλής Νικολαΐδης στους Συμμαθητές, Κάρολος Καρόλου στους Δροσουλίτες, Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' στο Ακριβή μου Σοφία, Δημήτρης Κοσμάτος στο Τελευταίο αντίο, Νότης Αγορογιάννης στο Υπογραφή Πρίφτης, Ταξίαρχος Αριστείδης Γκίκας στην Άμυνα ζώνης, Αντώνης στο Ταξίμ, Παντελής στο Φεύγα, Γιώργος στο Μια αγάπη, μια ζωή –μεταξύ πολλών άλλων–[4][5] καθώς και στον κινηματογράφο σε ταινίες όπως: Η γυναίκα είναι... σκληρός άνθρωπος, Paperboat, Ο δρόμος, Νήσος, Απ΄τα κόκαλα βγαλμένα και Αύριο θα 'ναι αργά.[6][7]

Ο Τριανταφυλλόπουλος έχει χαρίσει τη χαρακτηριστική φωνή του σε μερικούς από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων,[8][9] κυρίως της Ντίσνεϊ, όπως οι: Μαύρος Πητ στον Μίκυ Μάους, Μάμρα (Mumm-Ra) στους Θάντερκατς, Optimus Prime στους Τρανσφόρμερς, Τίγρης στο Γουίνι το Αρκουδάκι, Κύριος Πατάτας στο Toy Story, Δρ Τζούμπα στο Λίλο και Στιτς, Cogsworth στην Πεντάμορφη και το Τέρας και Τζάνγκο στον Ρατατούη.

Έφυγε από τη ζωή στις 21 Αυγούστου 2021 σε ηλικία 65 ετών.[10] Συλλυπητήρια ανακοίνωση για τον θάνατό του εξέδωσαν η Υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδος Λίνα Μενδώνη,[11] η Τομεάρχης Πολιτισμού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Σία Αναγνωστοπούλου[12][13] και το Εθνικό Θέατρο,[14] το οποίο ανέφερε: "Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε έναν ηθοποιό που κατέκτησε ευρεία αποδοχή και αληθινή αγάπη κερδίζοντας ξεχωριστή θέση στις καρδιές των θεατών, τόσο χάρη στο σπουδαίο ταλέντο που του επέτρεπε να κινείται με ευελιξία σε κάθε έκφανση της τέχνης του, όσο στη σπάνια προσωπικότητα που καθρεφτιζόταν στην πάντοτε διαυγή φυσιογνωμία του".[15]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1956 στο Αθήναιο Αρκαδίας. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1977 και ως νέος ηθοποιός συνεργάστηκε με τους θιάσους: Σμαρούλας Γιούλη στο Αρμένικο φεγγάρι του Νίκου Φώσκολου στο Θέατρο Σμαρούλα (1976), Διονύση Παπαγιαννόπουλου–Σταύρου Παράβα στο έργο Τι θ' ακούσουμε ακόμα του Γιώργου Λαζαρίδη (1976–77), και Χρόνη Εξαρχάκου στο Όπου φτωχός κι η μοίρα του του Λάκη Μιχαηλίδη (1977). Στη συνέχεια έπαιξε στα έργα: Ανυπόμονη καρδιά του Τζον Πάτρικ (Μπλόσσομ), Θάλαμος αρ .6 του Άντον Τσέχωφ (Νικήτας), Υποψήφιος βουλευτής του Σοφοκλή Καρύδη στον ομώνυμο ρόλο, Η αυλή των θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη (Ιορδάνης) στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης και Τα όπλα του Αχιλλέα του Δημήτρη Χριστοδούλου (Αίας) στο θέατρο Ελεύθερη Αυλαία.

1987–1998

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τριανταφυλλόπουλος (Ξανθίας) με τον Θύμιο Καρακατσάνη (Διόνυσος) στους Βατράχους του Αριστοφάνη (Επίδαυρος, 1990)

Από το 1987 μέχρι το 1992 υπήρξε στέλεχος του Ανοιχτού Θεάτρου και έπαιξε στις παραστάσεις (μεταξύ άλλων): Λούλου του Βέντεκιντ (Ροντρίγκο), Τρεις αδελφές του Αντόν Τσέχωφ (Τούζενμπαχ), Άμλετ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (Μάρκελλος – Νεκροθάφτης). Το 1990 πρωταγωνίστησε μαζί με τον Θύμιο Καρακατσάνη στους Βατράχους του Αριστοφάνη, ερμηνεύοντας τον Ξανθία στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη.[16][17] Την ίδια χρονιά, έπαιξε στην ιστορική σειρά της ΕΤ1 Ακριβή μου Σοφία ενσαρκώνοντας τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄ της Ελλάδας, με τον Δημήτρη Μυράτ στο ρόλο του πατέρα του, Βασιλιά Γεώργιο Α΄.[18] Τις επόμενες σεζόν (1992–94) έπαιξε τον Κύριο Βαν Ντάαν στην παράσταση Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ στο θέατρο Κάππα, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.

Το 1994 ερμήνευσε τον Λανς στην κωμωδία του Σαίξπηρ Οι δύο ευγενείς από τη Βερόνα σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης), αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.[19] Το 1995 πρωταγωνίστησε μαζί με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και την Ξένια Καλογεροπούλου στο δράμα του Μαξίμ Γκόρκι Οι τελευταίοι ερμηνεύοντας τον Γιάκοφ σε σκηνοθεσία Μάγιας Λυμπεροπούλου (Θέατρο Πόρτα).[20]

Την ίδια χρονιά έπαιξε τον Λάμαχο στους Αχαρνής του Αριστοφάνη στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, με παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Πάτρα κ.ά.) αλλά και στη Βουλγαρία (Φιλιππούπολη).[21] Το χειμώνα του 1996 έπαιξε τον Ζεμλιανίκα στην παράσταση Ο επιθεωρητής του Νικολάι Γκόγκολ στο Θέατρο Τζένη Καρέζη σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, ενώ τη θερινή σεζόν του ίδιου έτους ερμήνευσε τον Ροδερίγο στον Οθέλλο του Σαίξπηρ σε μια παράσταση του Πανεπιστημίου Αθηνών σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη.

Το 1996–1997 συνεργάστηκε με το Θέατρο Αμόρε στις παραστάσεις: Τερέζ Ρακέν του Εμίλ Ζολά (Γκριβέ) και Η δούκισσα του Μάλφι του Τζον Ουέμπστερ (καρδινάλιος) σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Το καλοκαίρι του 1997 ερμήνευσε τον Σεμπρόνιο στη Σελεστίνα του Φερνάντο ντε Ρόχας σε σκηνοθεσία Σταύρου Ντουφεξή με παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και σε όλη τη χώρα.[22]

Παγκόσμιες περιοδείες Εθνικού Θεάτρου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τις περιόδους 1997–1999 και 2002–2003 συμμετείχε στις μεγάλες παγκόσμιες περιοδείες του Εθνικού Θεάτρου σε Η.Π.Α (Βοστώνη, Νέα Υόρκη), Καναδά (Μόντρεαλ, Τορόντο), Αυστραλία (Σίδνεϊ, Μελβούρνη, Αδελαΐδα), Κίνα (Πεκίνο), Ιαπωνία (Τόκυο, Τογιάμα, Οζάκα, Σιζουόκα, Κυότο), Βραζιλία (Σάο Πάολο), Γαλλία (Στρασβούργο), Γερμανία (Στουτγκάρδη), Δανία (Κοπεγχάγη), Ιταλία (Ρώμη), Πορτογαλία (Λισαβώνα), Κύπρο (Λευκωσία), Τουρκία (Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα), Βουλγαρία (Φιλιππούπολη, Βάρνα), Ισραήλ (Τελ Αβίβ) αλλά και σ' όλη την Ελλάδα (Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, Δωδώνης, Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, Αρχαίο Θέατρο Πυθαγορείου, Αρχαίο Θέατρο Δίου και αλλού) με τις παραστάσεις: Μήδεια του Ευριπίδη στο ρόλο του Κρέοντα,[23] Ηλέκτρα του Σοφοκλή στο ρόλο του Παιδαγωγού και Αντιγόνη του Σοφοκλή στο ρόλο του Φύλακα.[24] Η Μήδεια απέσπασε θετικότατες κριτικές από τον ξένο τύπο και ιδιαίτερα από τους New York Times.[25][26] Ενδιάμεσα και συγκεκριμένα το 2001 ερμήνευσε τον κήρυκα στην τριλογία Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες) του Αισχύλου, σε μια μεγάλη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου –εναρκτήρια παράσταση στο Φεστιβάλ Επιδαύρου στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2001–, σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης σκηνοθέτη και σκηνογράφου Γιάννη Κόκκου.[27][28][29]

1999–2010

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο ρόλο του Κιλρόυ στο Καμίνο Ρεάλ του Τένεσι Ουίλιαμς στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (2001)
Ως Έρι Σμιθ στο Χιούι του Ευγένιου Ο'Νηλ (Altera Pars, 2009)

Το 1999 ερμήνευσε τον ρόλο του θείου στο δράμα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Δόνια Ροζίτα στην Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη,[30][31] ενώ το 2000 έπαιξε τον Γκίλμπερτ Χορν στην παράσταση Μαχαίρι στην κότα του Ντέιβιντ Χάρογεαρ σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας).[32][33]

Πρωταγωνίστησε στο Καμίνο Ρεάλ του Τένεσι Ουίλιαμς στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Κιλρόυ (2001, σκηνοθεσία Άσπα Τομπούλη),[34] στο Κεκλεισμένων των θυρών του Ζαν-Πολ Σαρτρ στο ρόλο του Γκαρσέν, σε σκηνοθεσία Σοφοκλή Πέππα στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (2002),[35][36][37] στον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή στο ρόλο του Κρέοντα, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή – Γιώργου Λαζάνη στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» (με παραστάσεις στην Επίδαυρο και στο Αρχαίο Θέατρο της Εφέσου–2003),[38] και στο Επαγγελματίας πυγμάχος του Αντριάνο Σάπλιν στο ρόλο του συνταγματάρχη Τζόουνς, σε σκηνoθεσία Δημοσθένη Παπαδόπουλου στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας,[39]

Το 2005 πρωταγωνίστησε μαζί με την Υβόννη Μαλτέζου στο δράμα της Τζόις Κάρολ Όουτς Δυσαρμονίες, ερμηνεύοντας το ρόλο του Φρανκ Γκoύλικ στο Θέατρο Πόρτα σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου. Η παράσταση έλαβε εξαιρετικές κριτικές από το σύνολο του τύπου, με ιδιαίτερη μνεία στις ερμηνείες των ηθοποιών και τη σκηνοθεσία.[40][41][42][43]

Το 2006 ερμήνευσε τον Τζο Κέλερ στο Ήταν όλοι τους παιδιά μου του Άρθουρ Μίλερ στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, αποσπώντας θερμές κριτικές.[44]

Πρωταγωνίστησε μαζί με την Άννα Παναγιωτοπούλου στη θεατρική μεταφορά της γνωστής κωμωδίας του Αλέκου Σακελλάριου Η θεία απ' το Σικάγο στο Θέατρο Ήβη, παίζοντας τον ρόλο του Χαρίλαου, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη (2006–07).[45] Η παράσταση λόγω της μεγάλης επιτυχίας[46][47] συνεχίστηκε και δεύτερη χρονιά (2007–08), ενώ ο θίασος ανέβηκε για παραστάσεις και στη Θεσσαλονίκη.[48]

Το 2008 έπαιξε τον Έρι Σμιθ στο έργο Χιούι του Ευγένιου Ο'Νηλ που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Bios, σε σκηνοθεσία και μετάφραση Άσπας Τομπούλη.[49] Η παράσταση απέσπασε θερμές κριτικές και ανέβηκε ξανά το 2009–2010 στο θέατρο Altera Pars.[50][51]

Στη συνέχεια έπαιξε στις παραστάσεις Eldorado του Μάριους φον Μάγιενμπουργκ (Ασενμπρένερ) σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γιάνναρη (2009, Θέατρο Χώρα) και Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης του Άκη Δήμου (Ρωμύλος Παπαδάμος) σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή (2010, Θέατρο Δημήτρης Χορν).

2010–2021

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο ρόλο του Παπλωματά στο Πανηγύρι του Δημήτρη Κεχαΐδη στο Εθνικό Θέατρο (2016)

Το 2010–11 έπαιξε τον Old Man στο Fool for Love του Σαμ Σέπαρντ σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου στο Θέατρο Κάππα και το 2012 ερμήνευσε τον Στάλερ στο Stallerhof του Φραντς Ξάβερ Κρετς σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Το 2013–14 ερμήνευσε τον ρόλο του Χάουαρντ Μπάλανταϊν στην παράσταση John Lennon: Το σκαθάρι και τα μάτια σας του Μαρκ Σεν Ζερμέν σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα αλλά και τον Αυγουστίνο Φερεγιόν στο Ψύλλοι στ' αφτιά του Ζορζ Φεϊντό σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα στο Θέατρο Αλίκη.

Το 2014–15 έπαιξε τον Ένορκο Νο 3 στο έργο Οι 12 ένορκοι του Ρέτζιναλντ Ρόουζ (θεατρική μεταφορά της τηλεταινίας του 1954 και της γνωστής ομώνυμης ταινίας του 1957)[52] στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.[53][54] Την ίδια περίοδο έπαιξε το ρόλο του Αλκιβιάδη–Αριστομένη Λαχανά στην κωμωδία του Χάρη Ρώμα Πρότυπος οίκος ανοχής στο θέατρο Ακάδημος,[55] με περιοδεία ανά την Ελλάδα.[56]

Το 2015–16 πρωταγωνίστησε σ' ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης νεοελληνικής δραματουργίας,[57] Το πανηγύρι του Δημήτρη Κεχαΐδη, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Παπλωματά στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου.[58][59]

Την περίοδο 2016–17 έπαιξε σε τέσσερα έργα Ελλήνων συγγραφέων στο πλαίσιο της δράσης του Εθνικού Θεάτρου «Ο συγγραφέας του μήνα» για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία. Συγκεκριμένα, ερμήνευσε τον Φρίντριχ Βικ στο έργο Σούμαν της Σοφίας Καψούρου σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη,[60] τον πατέρα στα έργο Τιτανομαχίες της Νατάσας Σιδέρη σε σκηνοθεσία Υρώς Μανέ,[61] τον πατέρα στο έργο Σπίτι του Χαράλαμπου Γιάννου σε σκηνοθεσία Ελεάνας Τσίχλη[62] και τον καθηγητή Στάνλεϊ Μίλερ στο έργο Το σχοινάκι της Νάντιας Δρακούλα σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου.[63]

Την επόμενη σεζόν 2017–18 ενσάρκωσε το ρόλο του Μπαλτάζαρ Κόνερ στην κωμωδία του Άντονυ Νίλσον Ψέμα στο ψέμα σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη στο θέατρο Μουσούρη. Μετά την επιτυχία της,[64] η παράσταση συνεχίστηκε και δεύτερη χρονιά (2018–19), ενώ ο θίασος έδωσε παραστάσεις και στη Θεσσαλονίκη.[65]

Τη θεατρική περίοδο 2019–20 ερμήνευσε τον ρόλο του Οιδίποδα στη Μήδεια του Μποστ σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη στο θέατρο Θησείον.[66] Μετά την εμπορική επιτυχία,[67] η παράσταση μεταφέρθηκε στο θέατρο Ροές και ο θίασος ανέβηκε για παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη.[68]

Μεταγλώττιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τριανταφυλλόπουλος έχει συμμετάσχει σε αρκετές μεταγλωττίσεις κινουμένων σχεδίων, κυρίως της Ντίσνεϊ. Έχει κάνει χαρακτηριστικές φωνές όπως του Μαύρου Πητ στα κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, του Μάμρα (Mumm-Ra – "Μαμ-Ρα") στους Θάντερκατς, του Όπτιμους Πράιμ (Optimus Prime) στους Τρανσφόρμερς, του Τίγρη στο Γουίνι το Αρκουδάκι (Winnie The Pooh), του Κυρίου Πατάτα στο Toy Story, του Δρος Τζούμπα στο Λίλο και Στιτς, του Cogsworth (Τικιτάκας) στην ταινία Πεντάμορφη και το Τέρας, του Τζάνγκο στον Ρατατούη, του Ντον Κάρλτον στους Μπαμπούλες πανεπιστημίου, του Κάπταιν Χουκ στην ταινία Σρεκ ο Τρίτος, του Δάσκαλου Κροκόδειλου στο Κουνγκ Φου Πάντα 2, του Άι Βασίλη στην ταινία Οι Πέντε Θρύλοι, του Σερ Έκτορ και του αφηγητή στην ταινία Το σπαθί του Βασιλιά Αρθούρου, του Sharky στο Ο Τζέικ και οι πειρατές της χώρας του ποτέ, του αφηγητή στο Μαύρο καζάνι αλλά και πολλές ακόμα φωνές σε δεκάδες άλλες ταινίες και σειρές όπως –μεταξύ άλλων– Η Παναγία των Παρισίων, τα Ζουζούνια (Χάιμλιχ), τα Γ(λυκάκια) (Τόνυ), Οι περιπέτειες του Σάμμυ: Το μυστικό πέρασμα (Σλιμ), Ο ήρωας του βυθού (Τζακ), ο Ηρακλής: Πέρα από τον μύθο (Νέσσος, Κύκλωπας), ο Αλαντίν και Ο Αλαντίν και ο βασιλιάς των Κλεφτών (Ρασούλ).

Έχει δανείσει τη φωνή του στη βραβευμένη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι (Παππούς), καθώς και σε ελληνικές σειρές όπως η Φρουτοπία, η Ψαροκωστούλα, Του κουτιού τα παραμύθια και το Κρα.

Κάνει επίσης τη φωνή του ήρωα Ντάριους (Darius) στο δημοφιλές βιντεοπαιχνίδι League of Legends.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Πέθανε ο γνωστός ηθοποιός Κώστας Τριανταφυλλόπουλος - Συλληπητήριο μήνυμα της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη για τον θάνατο του Κώστα Τριανταφυλλόπουλου». www.news247.gr. 21 Αυγούστου 2021. 
  2. ↑ «Συνέντευξη: Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος μας ταξιδεύει από τη γενέτειρά του, Αρκαδία, στο σήμερα του θεάτρου και Το Πανηγύρι του Δημήτρη Κεχαΐδη». ypaithros.gr. 10 Απριλίου 2016. 
  3. ↑ «Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος σε μια συνέντευξη για την θεατρική παράσταση Το Πανηγύρι από τον Σπύρο Καλαματιανό». diaskedasi.info. 
  4. ↑ «Έλα στη θέση μου: Συνέντευξη Κώστα Τριανταφυλλόπουλου». tv-24.gr. 28 Μαρτίου 2018. 
  5. ↑ «Kostas Triantafyllopoulos – Filmography» (στα Αγγλικά). imdb.com. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2013. 
  6. ↑ «Κώστας Τριανταφυλλόπουλος – Φιλμογραφία». cine.gr. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ «Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (Έργα)». ishow.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2013. 
  8. ↑ «Αυτές είναι οι φωνές διασήμων που ακούμε στις μεταγλωτισμένες Disney ταινίες». studentlife.com.cy. 12 Ιουλίου 2017. 
  9. ↑ «Ο Γουίνι περιμένει τους μικρούς του φίλους». clickatlife.gr. 21 Απριλίου 2011. 
  10. ↑ «Πέθανε ο σπουδαίος ηθοποιός Κώστας Τριανταφυλλόπουλος». ΤΑ ΝΕΑ. 21 Αυγούστου 2021. 
  11. ↑ «Συλλυπητήριο μήνυμα απέστειλε η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη για τον θάνατο του Κώστα Τριανταφυλλόπουλου: «Θα λείψει από το ελληνικό θέατρο». in.gr. 21 Αυγούστου 2021. 
  12. ↑ «Πέθανε ο σπουδαίος ηθοποιός Κώστας Τριανταφυλλόπουλος». documentonews.gr. 21 Αυγούστου 2021. 
  13. ↑ «Δήλωση της Σ. Αναγνωστοπούλου, τομεάρχη Πολιτισμού, για την απώλεια του Κώστα Τριανταφυλλόπουλου». syriza.gr. 21 Αυγούστου 2021. 
  14. ↑ «Κώστας Τριανταφυλλόπουλος: Ανακοίνωση του Εθνικού Θεάτρου για το «ύστατο χαίρε» στον ηθοποιό». zappit.gr. 21 Αυγούστου 2021. 
  15. ↑ «Κώστας Τριανταφυλλόπουλος: Το Εθνικό Θέατρο τον αποχαιρετά». newsit.gr. 22 Αυγούστου 2021. 
  16. ↑ Νίνος Φένεκ Μικελίδης, κριτική της παράστασης Βάτραχοι του Ανοιχτού Θεάτρου στην Επίδαυρο: «Θύμιος Καρακατσάνης (Διόνυσος) και Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (Ξανθίας) στους Βατράχους». Εφημερίδα Ελευθεροτυπία. 6 Ιουλίου 1990.
  17. ↑ Θυμέλη, κριτική της παράστασης Βάτραχοι από το Ανοιχτό Θέατρο. Εφημερίδα Ριζοσπάστης. 11 Σεπτεμβρίου 1990.
  18. ↑ Ακριβή μου Σοφία. retroDB.
  19. ↑ Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτική της παράστασης Οι δύο ευγενείς από τη Βερόνα: «Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος εξελίσσεται σε έναν έξοχο καρατερίστα κωμικό. Γνωρίζει τα όρια που διακρίνουν την ηθοπλασία από την γελοιογραφία. Έχει εσωτερική ζωή, ευφορία και θαυμάσιο πλασάρισμα». Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. 7 Σεπτεμβρίου 1994.
  20. ↑ Λέανδρος Πολενάκης, κριτική της παράστασης Οι τελευταίοι του Γκόρκι στο θέατρο Πόρτα. Εφημερίδα Αυγή. 24 Νοεμβρίου 1994.
  21. ↑ Αχαρνής (1995), Εθνικό Θέατρο: Κεντρική Σκηνή. Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
  22. ↑ Σελεστίνα από το Θέατρο επί τάπητος. rizospastis.gr. 15 Ιουλίου 1997.
  23. ↑ Αρχείο Εθνικού Θεάτρου, Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος στο ρόλο του Κρέοντα στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου Μήδεια που δόθηκε στο Sydney State Theatre, στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας στις 22–24 Μαΐου 1998.
  24. ↑ Αρχείο Εθνικού Θεάτρου, Σοφοκλή Ηλέκτρα – Διανομή και πρόγραμμα παραστάσεων της περιοδείας, Σοφοκλή Αντιγόνη – Διανομή και πρόγραμμα παραστάσεων της περιοδείας.
  25. ↑ «New York Times: Medea: Anguish, Freeze-Dried and Served With Precision – Παρουσίαση και κριτική της παράστασης Μήδεια του Εθνικού Θεάτρου στους New York Times από τον Peter Marks, που συνοδεύεται από φωτογραφία του Κώστα Τριανταφυλλόπουλου (Κρέων) με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (Μήδεια) από τη παράσταση που δόθηκε στο θέατρο City Center στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης στις 23 Σεπτεμβρίου 1998». The New York Times (στα Αγγλικά). 25 Σεπτεμβρίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2018. 
  26. ↑ Αρχείο Εθνικού Θεάτρου, Μήδεια (1997) – Δημοσιεύματα.
  27. ↑ Ορέστεια (2001), Εθνικό Θέατρο: Κεντρική Σκηνή. Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
  28. ↑ «Ορέστεια ή το παιχνίδι της μεγάλης προσδοκίας», Ματίνα Καλτάκη. Εφημερίδα Επενδυτής. 15 Ιουλίου 2001.
  29. ↑ Γιάννης Κόκκος: O διεθνώς καταξιωμένος σκηνοθέτης και σκηνογράφος παρουσιάζει τα προσχέδια της δουλειάς του πάνω στην αισχύλεια Ορέστεια, η οποία θα φιλοξενηθεί στο αργολικό θέατρο τον προσεχή Ιούλιο. tovima.gr. 14 Απριλίου 2001.
  30. ↑ Μηνάς Χρηστίδης, κριτική της παράστασης Δόνια Ροζίτα του Εθνικού Θεάτρου. Εφημερίδα Ελευθεροτυπία. 15 Μαΐου 1999.
  31. ↑ Εθνικό Θέατρο, Δόνια Ροζίτα. Αρχείο Εθνικού Θεάτρου.
  32. ↑ Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, κριτική της παράστασης Μαχαίρι στην κότα. Εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος. 17 Απριλίου 2000.
  33. ↑ Μαχαίρι στην κότα, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας.
  34. ↑ Θυμέλη, κριτική της παράστασης Καμίνο Ρεάλ του Εθνικού Θεάτρου: «Από τις ερμηνείες η πιο σημαντική, ρεαλιστική και άμεση είναι του Κώστα Τριανταφυλλόπουλου». rizospastis.gr. 13 Μαρτίου 2001.
  35. ↑ «Κεκλεισμένων των θυρών στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας». rizospastis.gr. 
  36. ↑ «Μια Αμοιβαία Ψυχοστασία», Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτική της παράστασης Κεκλεισμένων των θυρών: «Και είχε στη διάθεσή του τρεις έξοχους ηθοποιούς. (...) Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος σε μια στυλιζαρισμένη σχεδόν εξπρεσιονιστική σκηνοθεσία έπλασε ένα θαυμάσιο πορτρέτο στον μοιχό». Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. 20 Μαΐου 2002.
  37. ↑ «Ο Ζ.Π. Σαρτρ στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας». e-go.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2016. 
  38. ↑ Φεστιβάλ Επιδαύρου, Οιδίπους επί Κολωνώ από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν»–Κάρολος Κουν. αθηνόραμα.gr. 27 Ιουνίου 2003.
  39. ↑ Επαγγελματίας Πυγμάχος. Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας.
  40. ↑ Μηνάς Χρηστίδης, κριτική της παράστασης Δυσαρμονίες: «Κι εδώ υπήρχαν δύο εξαίρετοι ηθοποιοί. Η Υβόννη Μαλτέζου και ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (...). Ο Τριανταφυλλόπουλος ήταν εξαίρετος. Ο τρόπος που άκουγε τον τηλεοπτικό παράγοντα, ο τρόπος που του απαντούσε, η σιωπή του, η σκέψη του, όλα μιλούσαν για τη θέση που είχε στις κατηγορίες που είχαν προκύψει για την ενοχή του γιου του. Όλα αυτά μαζί και το καθένα ξεχωριστά έδιναν τον τύπο του μέσου Αμερικανού που για όλα είναι αθώος και αυτός και η οικογένειά του και για όλα μπορεί να είναι ένοχος. Δουλειά υποκριτικής, δηλαδή, πολύ προχωρημένη –κάτι σαν μάθημα υποκριτικής για μαθητές δραματικής σχολής αλλά και για τους θεατές που παρακολουθούν σιωπηλοί τις αντιδράσεις του». Εφημερίδα Ελευθεροτυπία. 8 Οκτωβρίου 2005.
  41. ↑ Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτική της παράστασης Δυσαρμονίες: «Οι δύο έξοχοι ηθοποιοί που καθοδήγησε ο Χατζόπουλος δικαίωσαν την επιλογή του. Ο πάντα λιτός Κώστας Τριανταφυλλόπουλος έδωσε έναν αμήχανο αλλά και πείσμονα στις εμμονές του εγωτικό μικροαστό που ενώπιον του χάους προσπαθεί να αρθρώσει με ράκη ετοιματζήδικων αξιωμάτων ένα ηθικό καταφύγιο». Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. 10 Οκτωβρίου 2005.
  42. ↑ Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, κριτική της παράστασης Δυσαρμονίες: «Είχε όμως και δύο ηθοποιούς για να τους χαίρονται τόσο η σκηνή, όσο και η πλατεία. Η Υβόννη Μαλτέζου και ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος έπαιξαν με σπάνια αλήθεια τους ρόλους τους, βρήκαν πατήματα, επινόησαν χρωματισμούς, διέπρεψαν, δεν ελληνοποίησαν αλλά δεν έπεσαν και στην παγίδα να προσπαθήσουν ματαίως να παραστήσουν ρεαλιστικά τους Αμερικανούς. Βρήκαν τη χρυσή τομή των ανθρώπων». Εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος. 10 Οκτωβρίου 2005.
  43. ↑ Θυμέλη, κριτική της παράστασης Δυσαρμονίες: «Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος με τη σπάνιας φυσικότητας, αμεσότητας, λεπτοδουλιάς σε κάθε ανάσα, λέξη, φράση, παύση, βλέμμα και χειρονομία του, την εσώτατης αλήθειας αλλά και πνευματικότητας ερμηνεία του στο ρόλο του μικροαστού μισθοσυντήρητου συζύγου (...) "ευεργέτησε" και το έργο και τη σκηνοθεσία». rizospastis.gr. 8 Ιουνίου 2005.
  44. ↑ Ήταν όλοι τους παιδιά μου του Άρθουρ Μίλλερ, κριτική της παράστασης από τη Μαρία Δαμιανίδου: «Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος φιλοτέχνησε το ρόλο του Κέλλερ με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία. Περνούσε με μία συναισθηματική πληρότητα από όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του Κέλλερ, με αδρές χαράξεις και περισσή άνεση (...) Τέλος η παράσταση έχει να δώσει πολλά στο θεατρόφιλο κοινό, αφενός γιατί το έργο παραμένει επίκαιρο και είναι φτιαγμένο από έναν που γνώριζε πολύ καλά να χειρίζεται την πένα, αφετέρου γιατί ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος δίνει ένα ρεσιτάλ υποκριτικής». mic.gr. 17 Μαρτίου 2006.
  45. ↑ «Η θεία απ' το Σικάγο». athinorama.gr. 
  46. ↑ «Η θεία απ' το Σικάγο του Σακελλάριου για 2η χρονιά στο Θέατρο Ήβη». athens24.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2017. 
  47. ↑ «Στα θέατρα Μουσούρη και Ήβη οι επιτυχίες συνεχίζονται και μετά το Πάσχα: Η θεία απ' το Σικάγο, το αγαπημένο έργο του Αλέκου Σακελλάριου, που γεμίζει ασφυκτικά το Θέατρο Ήβη θα συνεχίσει τις παραστάσεις μετά το Πάσχα αλλά και την επόμενη σεζόν». neo.gr. 
  48. ↑ «Έρχεται η… θεία από το Σικάγο». Εφημερίδα Μακεδονία. [νεκρός σύνδεσμος]
  49. ↑ Στο Bios: Ευγένιου Ο’ Νιλ Χιούι.
  50. ↑ «Θερμές κριτικές για τον Κώστα Τριανταφυλλόπουλο – Χιούι του Ευγένιου Ο'Νηλ». Έθνος. 27 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2013. 
  51. ↑ «Χιούι, του Ευγένιου Ο Νηλ». culturenow.gr. 13 Οκτωβρίου 2009. 
  52. ↑ «Οι 12 Ένορκοι στο Αλκμήνη». athinorama.gr. 31 Οκτωβρίου 2014. 
  53. ↑ «Οι 12 Ένορκοι: θεατρική κριτική της Κάτιας Σωτηρίου». mytheatro.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2017. 
  54. ↑ «Οι 12 Ένορκοι: θεατρική κριτική – Αθηνόραμα». athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2015. 
  55. ↑ «Πρότυπος Οίκος Ανοχής – Θέατρο Ακάδημος». elculture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2017. 
  56. ↑ «Πρότυπος Οίκος Ανοχής – Καλοκαιρινή περιοδεία». athenstimeout.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2017. 
  57. ↑ «Ένα πανηγύρι στο Εθνικό». protothema.gr. 21 Φεβρουαρίου 2016. 
  58. ↑ «Κριτική παράστασης: Το Πανηγύρι από το Εθνικό Θέατρο – Τζωρτζίνα Σταματάκου». neolaia.gr. 4 Απριλίου 2016. 
  59. ↑ «Το Πανηγύρι από το Εθνικό Θέατρο - Λέανδρος Πολενάκης». Η Αυγή. 27 Μαρτίου 2016. 
  60. ↑ Σούμαν της Σοφίας Καψούρου: «Μιλήσαμε με μέτρο για ό,τι δεν μετριέται: έρωτας και ταλέντο». Η Καθημερινή. 1 Φεβρουαρίου 2017.
  61. ↑ Τιτανομαχίες της Νατάσας Σίδερη στο Εθνικό Θέατρο Αρχειοθετήθηκε 2018-03-18 στο Wayback Machine.. athina984.gr. 15 Μαρτίου 2017.
  62. ↑ Σπίτι του Χαράλαμπου Γιάννου. Εθνικό Θέατρο. 5 Απριλίου 2017.
  63. ↑ Το σχοινάκι της Νάντιας Δρακούλα. Εθνικό Θέατρο. 10 Μαΐου 2017.
  64. ↑ «Ψέμα στο ψέμα, για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Μουσούρη». culturenow.gr. 10 Σεπτεμβρίου 2019. 
  65. ↑ «Κώστας Τριανταφυλλόπουλος: Η ζωή μας είναι συνδεδεμένη με το ψέμα». townsendia.gr. 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2019. 
  66. ↑ «Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος μιλάει για τη Μήδεια του Μποστ: Το έργο είναι μια πρόκληση». Πρώτο Θέμα. 14 Ιανουαρίου 2020. 
  67. ↑ «Η Μήδεια του Μποστ μετακομίζει στις Ροές». athinorama.gr. 14 Ιανουαρίου 2020. 
  68. ↑ «Στη Θεσσαλονίκη μια Μήδεια που χαρίζει γέλια». typosthes.gr. 5 Φεβρουαρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κώστας_Τριανταφυλλόπουλος&oldid=10817157"