Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λεόντιο Αχαΐας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το λήμμα αφορά χωριό. Για την κοινότητα, δείτε: Κοινότητα Λεοντίου.

Συντεταγμένες: 38°7′9″N 21°56′0″E / 38.11917°N 21.93333°E / 38.11917; 21.93333

Λεόντιο
Λεόντιο is located in Greece
Λεόντιο
Λεόντιο
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΔυτικής Ελλάδας
ΔήμοςΕρυμάνθου
Δημοτική ΕνότηταΛεοντίου
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοποννήσου
ΝομόςΑχαΐας
Υψόμετρο739
Πληθυσμός
Μόνιμος306
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΓουρζούμισσα
Ταχ. κώδικας250 08
http://leontio.gr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Λεόντιο είναι χωριό του Δήμου Ερυμάνθου της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας με πληθυσμό 246 μόνιμους κατοίκους βάσει της απογραφής του 2011. Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του Νομού Αχαΐας, χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 750 μέτρων στους νότιους πρόποδες του Παναχαϊκού. Πλησίον του χωριού υπάρχουν πολλές πηγές με κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά καθώς και ένας παραπόταμος του Σελινούντα.

Ονομασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σημερινό χωριό διατηρεί το όνομα της αρχαίας πόλης που σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς ερευνητές υπήρχε εκεί. Η πόλη όμως αυτή αποδείχτηκε ότι δεν βρισκόταν στην τοποθεσία του χωριού αυτοού αλλά κοντά στην Κάτω Βλασία του Δήμου Καλαβρύτων.[1] Παλαιότερα το χωριό ονομαζόταν Γουρζούμισσα ή Γουρζούμισα[2].

Άποψη του χωριού από νοτιοανατολικά.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για το αρχαίο Λεόντιο διαβάστε εδώ

Αρχαιότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανασκαφές που έγιναν κατά τη δεκαετία του 1930 έφεραν στο φως τάφους και ευρήματα της Μυκηναϊκής εποχής (14ος-12ος αι. π.Χ.)[3]. Υπάρχουν επίσης ίχνη ακρόπολης στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου, που είναι ορατά ως σήμερα, γύρω στον 3ο αι π.Χ.[3] Λίγο πιο κάτω εντοπίστηκαν τα θεμέλια πρωτοχριστιανικής βασιλικής μεγάλων διαστάσεων πάνω στο πλάτωμα των οποίων είναι κτισμένος ο ναός του Αγίου Ανδρέα (4ος-5ος αι μ.Χ.)[3]. Αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν συνεχή και έντονη ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή, δυστυχώς όμως η έντονη διάβρωση λόγω των πολλών υδάτων, η εγκατάλειψη και οι περίοδοι αναστατώσεων του Μεσαίωνα λίγα πράγματα διέσωσαν από την αλλοτινή ακμή της περιοχής.

Μεσαιωνικά χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό καταγράφεται "Στο Κατάστιχο Τιμαρίων Β. Δ. Πελοποννήσου, 1461/1463"[4], που συντάχθηκε την περίοδο που οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Πελοπόννησο. Στον κατάλογο αυτόν αναφέρεται ως Τιμάριο με αύξοντα αριθμό 82, χωριό με ονομασία "Grozoumista" έχοντας 20 οικογένειες και τιμαριωτικό εισόδημα 1349 akçe "άσπρα" (ασημένια νομίσματα)[4], οι οποίοι είχαν αλβανική καταγωγή[5]. Είναι φανερό ότι το όνομα Grozoumista είναι παρεκφορά της λέξης Γουρζούμισα, αφού δεν μοιάζει με κανένα άλλο τοπωνύμιο[4]. Επίσης, ο Κώστας Τριανταφύλλου αναφέρει ότι: "αναγιγνώσκεται χωρίον στα «Πελοποννησιακά» Η΄450 και ως "Γαζάμισα", που αναμφίβολα πρόκειται για τη Γουρζούμισσα[6].

Νεώτερα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν αναφορές ότι γύρω στο 1690 ήρθαν ως κάτοικοι στην περιοχή Ρουμελιώτες[3]. Μετά τις εκτεταμένες καταστροφές και την ερήμωση του Μοριά λόγω των Ορλωφικών (1769-1770), αναφέρεται ότι στην περιοχή πήγαν ως μέτοικοι κάτοικοι από Καλαβρυτοχώρια, όπως λ.χ. από τους Πετσάκους, από τα χωριά των Λαπαθών, καθώς και από την Αιγιάλεια και από τα Λαγκάδια Γορτυνίας[3]. Στις αρχές του 18ου αιώνα αναφέρονται ότι ήρθαν στην περιοχή κάτοικοι από την Ήπειρο και ιδιαίτερα από τα Τζουμέρκα και το Σούλι[3].

Η Παλαιογουρζούμισα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχική θέση του χωριού βρισκόταν λίγο χαμηλότερα από την σημερινή και σχετικά κοντά, κυρίως για λόγους καλλιεργειών, η οποία ονομαζόταν Παλαιογουρζούμισα[3]. Όταν το χωριό μεταφέρθηκε στην τωρινή του θέση, δεν ήταν όλοι οι κάτοικοί του συγκεντρωμένοι εκεί και πολλοί συνέχιζαν να μένουν στην Παλαιογουρζούμισα όπου είχαν και τις στάνες και τα κοπάδια τους εκεί[3]. Η Παλαιογουρζούμισσα ή Παλαιά Γουρζούμισσα αναγνωρίστηκε επίσημα ως αυτοτελής οικισμός αλλά είχε ωστόσο βραχύβια διάρκεια (1920-1928)[7].

Διοικητική εξέλιξη (1835-2010)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1835 το χωριό ορίστηκε ως έδρα του Δήμου Παναχαιών με την ονομασία Γουζουμίστα ή Γουρζούμισσα[8][9]. Το 1841, μετά τη διάλυση του Δήμου Παναχαιών, εντάχθηκε στο Δήμο Φαρρών[8][9]. Το 1912 το χωριό "αναγνωρίστηκε ως κοινότητα"[8][10], [...] "έχουσα 300 και πλέον κατοίκους και σχολείο στοιχειώδους εκπαιδεύσεως με το Β.Δ. 3/1912" (ΦΕΚ: 256/28-8-1912)[εκκρεμεί παραπομπή]. Με το ΦΕΚ 29Β της 14/04/1923 ο οικισμός και η κοινότητα μετονομάστηκαν σε Λεόντιο και Κοινότητα Λεοντίου αντίστοιχα[8][10]. Η Κοινότητα παρέμεινε ανεξάρτητη και με το Πρόγραμμα Καποδίστριας, που εφαρμόστηκε μεταξύ 1997-2010, ενώ από το 2010 κ.εξ. αποτελεί (Τοπική) Κοινότητα και Δημοτική Ενότητα του Δήμου Ερυμάνθου[10].

Σύγχρονη εποχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολουθώντας τη μοίρα πολλών αγροτικών κοινοτήτων της Ελλάδας, πολλοί κάτοικοι του χωριού μετανάστευσαν αρχικά, τα χρόνια 1905-1920, για τις ΗΠΑ και αργότερα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τα έτη 1960-1970 κυρίως, προς Αυστραλία και Νότια Αφρική[3].

Μάχη Λεοντίου (1943)
Για τη Μάχη του Λεοντίου (1943) διαβάστε εδώ

Στη σύγχρονη ιστορία σημαντικό γεγονός που έλαβε χώρα στα περίχωρα του Λεοντίου, είναι η γνωστή Μάχη του Λεοντίου ανάμεσα σε ομάδα ανταρτών αγωνιστών του ΕΛΑΣ και του 3ου Συντάγματος "Ειδικού Πολέμου" της ιταλικής Μεραρχίας Πιεμόντε υπό τον ταγματάρχη Γκασπάρο, τον επονομαζόμενο και "ανταρτοφάγο". Επικεφαλής των ανταρτών ήταν ο καπετάνιος Μίχος.

Στις 14 Ιουλίου του 1943 ξεκίνησε η μάχη με ενέδρα των ανταρτών. Στη μάχη που ακολούθησε οι Έλληνες πατριώτες κυριολεκτικά διέλυσαν τις ιταλικές κατοχικές δυνάμεις, οι οποίες έχασαν γύρω στους εβδομήντα άνδρες όλο τον οπλισμό και τα υποζύγια τους. Με τα υλικά αυτά ενισχύθηκε αποφασιστικά η μαχητική ικανότητα του ΕΛΑΣ της βόρειας Πελοποννήσου.

Αργότερα, ως αντίποινα το χωριό κάηκε από τις κατοχικές δυνάμεις που σκότωσαν τουλάχιστον δέκα χωριανούς. Πολλοί κάτοικοι του Λεοντίου συμμετείχαν ενεργά στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και τις οργανώσεις του ΕΑΜ παρέχοντας ουσιαστική υποστήριξη στον απελευθερωτικό αγώνα τα χρόνια της κατοχής 1941-1944.

Δημογραφική εξέλιξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές[11][12] είναι η εξής:

1830 1835 1844 1848-1851 1861 1879 1889 1896 1907 1920 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
50 οικογ.[5] 64 οικογ. -
337 κατ.[5] 		541 κατ.[5] 89 οικογ. -
537 κατ.[5] 		693 κατ.[5] 834[5] 906[5] 1.007[5] 1.002[5] 801[5] 758[5] 793[5] 667[5] 664[5] 506[5] 410[5] 333[5] 373[5][13] 246[14]

Λαϊκές παραδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το Λεόντιο πέρασε ο Απόστολος Ανδρέας[15], αφού περιπλανήθηκε κυνηγημένος από τους Ρωμαίους έφτασε στο χωριό, αλλά οι κάτοικοί του τον αντιμετώπισαν άσχημα μην ξέροντας ποιος είναι. Μάλιστα, στην θέση Πάτημα υπάρχουν δύο πλάκες που λέγεται ότι εκεί πάτησε ο Άγιος, στην μία αποτυπώθηκε το παπούτσι του και στην άλλη το δεξί του πόδι, αφού είχε χάσει το παπούτσι.

Μια άλλη παράδοση λέει[15] ότι ο Απόστολος ερχόμενος εκεί, κυνηγημένος από τους στρατιώτες που τον έψαχναν για να τον συλλάβουν, συνάντησε έναν χωριανό που έσπερνε το χωράφι του και του λέει "αν δεις στρατιώτες και σε ρωτήσουν, που κρύφτηκα, να μην το μαρτυρήσεις πως ήρθα από εδώ, γιατί θέλουν να με σταυρώσουν". Ο χωριάτης δεν ήξερε ποιος ήταν, αν και απόρησε. Όταν είδε ότι μπροστά έσπερνε και πίσω φύτρωνε, πρόδωσε τον άγιο μαρτυρώντας τον στους στρατιώτες. Αυτοί τον έδεσαν πισθάγκωνα τον πήγαν στην Πάτρα, όπου και σταυρώθηκε.

Αθλητισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με έδρα το χωριό ιδρύθηκε το 2019, ο Αθλητικός Σύλλογος «Αστέρας» Λεοντίου, όπου διατηρεί τμήμα ποδοσφαίρου και μετέχει στα τοπικά πρωταθλήματα της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ.) Αχαΐας.

Παραπομπές και υποσημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Γεωργία Αλεξοπούλου, "Αρχαίο θέατρο Κάτω Βλασίας Καλαβρύτων (Αρχαίο Λεόντιο)". diazoma.gr. Ημερομηνία ανάκτησης: 18/1/2022.
  2. ↑ Πανδέκτης: Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας - Γουρζούμισα-Λεόντιον, pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε: 05/11/2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Λουλούδης 2010, σελ. 330.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Παναγιωτόπουλος 1987.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 Λουλούδης 2010, σελ. 331.
  6. ↑ Τριανταφύλλου 1995.
  7. ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Παλαιάς Γουρζούμισας Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 05/11/2017.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Λεοντίου Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 05/11/2017.
  9. ↑ 9,0 9,1 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Παναχαιών (1835-1841), eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 04/11/2017.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Λεοντίου (1912-2010), eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 04/11/2017.
  11. ↑ Ψηφιακή βιβλιοθήκη της Ε.Σ.Υ.Ε./ΕΛ.ΣΤΑΤ.. dlib.statistics.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
  12. ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές στην Τ.Α. - Δημοσιεύματα απογραφών. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
  13. ↑ Μόνιμος πληθυσμός: 231 κάτοικοι. Βλ. Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001
  14. ↑ ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
  15. ↑ 15,0 15,1 Λάζαρης (επιμ.), 1998.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Λουλούδης, Θεόδωρος Η. (2010). Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση. Πάτρα: Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας. 
  • Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμοι Α'-Β', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση.
  • Νικόλας Φαράκλας, Η Γεωπολιτική Οργάνωση της Πελοποννησιακής Αχαΐας, Πανεπιστήμιο Κρήτης-Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας-Τομέας Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, σειρά: Ρίθυμνα-Θέματα Κλασικής Αρχαιολογίας, αρ.9, Ρέθυμνο 2001.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λεόντιο_Αχαΐας&oldid=10716031"