Νεοχώρι Φαρρών Αχαΐας
- Για οικισμούς με ίδιο όνομα στην Αχαΐα, δείτε: Νεοχώρι Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°02′55″N 21°47′28″E / 38.04875°N 21.79121°E
| Νεοχώρι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Ερυμάνθου |
| Δημοτική Ενότητα | Φαρρών |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 500 μ. |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 40 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 25008 |
Το Νεοχώρι (στην καθομιλουμένη αναφέρεται και ως Νιοχώρι ή Νιχώρι) είναι μικρό χωριό της Αχαΐας, χτισμένο στους βόρειους πρόποδες του Ερυμάνθου σε υψόμετρο 500 μέτρων περίπου, και υπάγεται διοικητικά στην Κοινότητα Ελληνικού του Δήμου Ερυμάνθου[1].
Γειτνιάζει, πέραν του Ελληνικού, με τα χωριά Χρυσαυγή και Καλούσι. Απέχει οδικώς 30 χλμ. περίπου από την πόλη της Πάτρας[2], 11 χλμ. περίπου από την Χαλανδρίτσα -έδρα του Δήμου Ερυμάνθου- και μόλις 2 χλμ. από το όμορο Ελληνικό, έδρα της ομώνυμης τοπικής κοινότητας στην οποία υπάγεται ο οικισμός. Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 24 μόνιμοι κάτοικοι.
Διοικητική εξέλιξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το χωριό αναγνωρίστηκε επίσημα ως αυτοτελής οικισμός στις 18 Δεκεμβρίου του 1920 και προσαρτήθηκε στην τότε Κοινότητα Κούμανη (νυν Ελληνικού), αλλά καταργήθηκε ως ΟΤΑ, μετά από βραχύβια ζωή, στις 16 Μαΐου του 1928[1][3]. Αναγνωρίστηκε επίσημα εκ νέου ως οικισμός στις 7 Απριλίου του 1951 και υπήχθη στην ίδια κοινότητα[1][3]. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1997 (ΦΕΚ 244Α), σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στο Δήμο Φαρρών μέχρι και το 2010, όπου εντάχθηκε στο Δήμο Ερυμάνθου (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης"[1].
Δημογραφική εξέλιξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές της χώρας[4][5] είναι η εξής:
| Έτος | Πληθ. | Παρ. |
|---|---|---|
| 1920 | 21 | [6] |
| 1928 | Δ/Α | [6] |
| 1940 | Δ/Α | [6] |
| 1951 | 71 | [6] |
| 1961 | 70 | [6] |
| 1971 | 51 | [6] |
| 1981 | 31 | [6] |
| 1991 | 48 | [6] |
| 2001 | 21 | [6][7] |
| 2011 | 24 | [8] |
Παραπομπές και υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Νεοχωρίου Φαρρών Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 15/11/2017.
- ↑ 30 χλμ. με μικρό τμήμα χωματόδρομου κατά την διαδρομή (περίπου 2 χλμ.) ή 32 χλμ. με διαδρομή εξ ολοκλήρου με άσφαλτο.
- ↑ 3,0 3,1 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Ελληνικού Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 11/11/2017.
- ↑ Ψηφιακή βιβλιοθήκη της Ε.Σ.Υ.Ε./ΕΛ.ΣΤΑΤ.. dlib.statistics.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
- ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές στην Τ.Α. - Δημοσιεύματα απογραφών. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 Λουλούδης 2010, σελ. 261.
- ↑ «Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2017.
- ↑ «ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2016.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
- Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λουλούδης, Θεόδωρος Η. (2010). Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση. Πάτρα: Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Νεοχωρίου Φαρρών Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 15/11/2017.
- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Ελληνικού Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 11/11/2017.
- Αναζήτηση υψόμετρου από διεύθυνση στον χάρτη. advancedconverter.com. Ανακτήθηκε: 15/11/2017.
- Οδηγικές χιλιομετρικές αποστάσεις και οδηγίες κατεύθυνσης. apostaseis.gr. Ανακτήθηκε: 15/11/2017.