Ουδείς αληθινός Σκώτος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η φράση «Ουδείς αληθινός Σκώτος» αναφέρεται σε ένα λογικό σφάλμα, μία «επί τούτω» προσπάθεια να διατηρηθεί ένας παράλογος ισχυρισμός. Ενώπιον αντεπιχειρημάτων σε ένα γενικώς αποδεκτό ισχυρισμό, αντί να καταρριφθεί το αντεπιχείρημα ή να απορριφθεί ο αρχικός γενικώς αποδεκτός ισχυρισμός, αυτό το σφάλμα τροποποιεί το θέμα του ισχυρισμού ώστε να απορρίπτει τις περιπτώσεις, ή όμοιές τους, με χρήση ρητορικής χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένο, αντικειμενικό κανόνα.
Προέλευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο όρος έγινε γνωστός από τον φιλόσοφο Άντονυ Φλου στο βιβλίο του του 1975 "Σκεπτόμενος Περί Σκέψης: Θέλω αλήθεια να είμαι ορθός?"
Φανταστείτε τον Άμις ΜακΝτόναλντ, ένα Σκώτο, που κάθεται διαβάζοντας τον "Πρωινό Κήρυκα της Γλασκώβης" και βλέπει ένα άρθρο με τίτλο "Βρετανός σεξομανής χτυπά και πάλι." Ο Άμις σοκάρεται και δηλώνει "Κανείς Σκώτος δεν θα έκανε κάτι τέτοιο." Την επόμενη μέρα κάθεται διαβάζοντας τον "Πρωινό Κήρυκα της Γλασκώβης" και αυτή την φορά βρίσκει ένα άρθρο για ένα άνδρα από το Αμπερντίν, του οποίου οι κτηνώδεις πράξεις κάνουν τον Βρετανό σεξομανή να μοιάζει σχεδόν αξιοπρεπής. Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η γνώμη του Άμις ήταν εσφαλμένη, αλλά θα το παραδεχτεί; Απίθανο. Αυτή τη φορά λέει "Κανείς αληθινός Σκώτος δεν θα έκανε κάτι τέτοιο."
- —Άντονυ Φλου, Σκεπτόμενος Περί Σκέψης.
Ένα απλούστερο παράδειγμα θα ήταν το εξής:
- Αλίκη: Σε όλους τους Σκώτους αρέσει το χάγκις.
- Μπομπ: Ο θείος μου είναι Σκώτος και δεν του αρέσει το χάγκις.
- Αλίκη: Λοιπόν, σε όλους τους αληθινούς Σκώτους αρέσει το χάγκις.
Όταν έχουμε την δήλωση "όλα τα Α είναι Β" είναι διατυπωμένη με τρόπο που αποκλείονται τα Α που δεν είναι Β, αυτή είναι μια μορφή "παγίδευσης" της ερώτησης. Το αποτέλεσμα προκαθορίζεται από τον ορισμό του "πραγματικού Α".
Ένα παράδειγμα πολιτικής εφαρμογής αυτού του σφάλματος θα μπορούσε να είναι η δήλωση "καμία δημοκρατία δεν ξεκινά ένα πόλεμο", μετά κάνοντας διάκριση ανάμεσα σε ώριμες ή "πραγματικές" δημοκρατίες, που ποτέ δεν ξεκινούν πολέμους, και "αναδυόμενες" δημοκρατίες, που μπορεί να τους ξεκινήσουν. Το θέμα γίνεται εάν κάτι που ορίζεται ως "αναδυόμενη δημοκρατία" είναι όντως δημοκρατία ή κάτι που ανήκει σε διαφορετική κατηγορία ιδεών.