Dornier Do 19
| Dornier Do 19 | |
|---|---|
 Το Do 19. | |
| Τύπος | βαρύ/στρατηγικό βομβαρδιστικό |
| Κατασκευαστής | Dornier Flugzeugwerke |
| Χώρα προέλευσης | Γερμανία |
| Παρθενική πτήση | 28 Οκτωβρίου 1936 |
| Κύριος χειριστής | Luftwaffe |
| Μονάδες που παρήχθησαν | Τρία πρωτότυπα, τα δύο εκ των οποίων παρέμειναν ημιτελή. |
Το Dornier Do 19 ήταν γερμανικό τετρακινητήριο βαρύ βομβαρδιστικό μεγάλου βεληνεκούς που πέταξε για πρώτη φορά στις 28 Οκτωβρίου 1936. Μονάχα ένα από τα τρία πρωτότυπα που κατασκευαστήκαν πραγματοποίησε πτήσεις και μετατράπηκε σε μεταγωγικό το 1938. Τα άλλα δύο καταστράφηκαν.
Ο επιτελάρχης της Luftwaffe, Βάλτερ Βέβερ (Walther Wever), ήταν ο πιο επίμονος υπέρμαχος της ιδέας πως η γερμανική αεροπορία θα έπρεπε να αποκτήσει στόλο στρατηγικών βομβαρδιστικών μεγάλου βεληνεκούς. Το Do 19 κατασκευάστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Ural bomber («βομβαρδιστικό των Ουραλίων») υπό την επίβλεψη του Βέβερ και ήταν ανταγωνιστικό του Junkers Ju 89. Οι προδιαγραφές που περιέγραφαν το νέο βαρύ βομβαρδιστικό εκδόθηκαν από το Τεχνικό Γραφείο του Υπουργείου Αεροπορίας του Ράιχ (γερμανικά: Reichsluftfahrtministerium, RLM) αλλά το όλο εγχείρημα εγκαταλείφθηκε μετά τον θάνατο του Βέβερ σε αεροπορικό δυστύχημα τον Ιούνιο του 1936 καθώς ο διάδοχός του, Άλμπερτ Κέσελρινγκ (Albert Kesselring), ακύρωσε τα προγράμματα αεροσκαφών μακράς εμβέλειας για να επικεντρωθεί η αεροπορική βιομηχανία της χώρας στην ανάπτυξη τακτικών βομβαρδιστικών.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Do 19 ήταν ένα μεσοπτέρυγο αεροσκάφος, κατά κύριο λόγο μεταλλικής κατασκευής. Η τομή της ατράκτου ήταν ορθογώνιου σχήματος και στο ουραίο υπήρχαν διπλά κάθετα σταθερά και πηδάλια. Η διάταξη του ουραίου ήταν παρόμοια με αυτήν του σύγχρονού του μέσου βομβαρδιστικού Armstrong Whitworth Whitley. Διέθετε επίσης ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης, συμπεριλαμβανομένου του οπίσθιου τροχού. Προωθούνταν από τέσσερις αστεροειδείς κινητήρες Bramo 322H-2, τοποθετημένους σε κάψουλες στα μπροστινά άκρα των φτερών.[1] και είχε δεκαμελές πλήρωμα, αποτελούμενο από πιλότο, συγκυβερνήτη, πλοηγό, βομβαρδιστή, ασυρματιστή και πέντε πολυβολητές.
Οι επιδόσεις τόσο του Do 19 όσο και του ανταγωνιστικού Ju 89 ήταν ανεπαρκείς και έτσι η στόχευση του προγράμματος Ural bomber άλλαξε το 1935, εξαιτίας και της απογοήτευσης του Βέβερ με τις υποβληθείσες προτάσεις.[2] Πλέον το πρόγραμμα αυτό αποσκοπούσε μονάχα στην ανάπτυξη ορισμένων πρωτοτύπων επίδειξης τεχνολογίας και τον Απρίλιο του 1936 το διαδέχθηκε το πρόγραμμα Bomber A, που περιέγραφε ένα σαφώς ανώτερο τεχνολογικά αεροσκάφος σε σύγκριση με τα Do 19 και Ju 89.[2] Τελικό προϊόν του Bomber A ήταν το Heinkel He 177.[3]
Το πρωτότυπο Do 19 V1 πέταξε για πρώτη φορά στις 28 Οκτωβρίου 1936, όμως έπειτα από το θάνατο του Βέβερ το πρόγραμμα βαριών βομβαρδιστικών έχασε τη δυναμική του. Ο Άλμπερτ Κέσελρινγκ, διάδοχος του Βέβερ, πίστευε ότι η Γερμανία χρειαζόταν περισσότερα μαχητικά και τακτικά βομβαρδιστικά, όπως το Junkers Ju 88. Τόσο ο Κέσελρινγκ όσο και ο Χανς Γιεσόνεκ (Hans Jeschonnek) πρότειναν στον Γκέρινγκ να διακοπεί η ανάπτυξη βαριών βομβαρδιστικών εξαιτίας της έλλειψης στα αναγκαία υλικά. Μάλιστα είχε υπολογιστεί ότι με τα υλικά που απαιτούνταν για να κατασκευαστεί ένα βαρύ βομβαρδιστικό μπορούσαν να κατασκευαστούν περίπου 2,5 τακτικά βομβαρδιστικά. Μάλιστα ο Έρχαρντ Μιλχ αναφέρει ότι ο Γκέρινγκ είχε πει σχετικά «Ο Φύρερ δεν με ρωτά τι είδους βομβαρδιστικά έχω. Θέλει απλώς να ξέρει πόσα!».[4][5]
Εξαιτίας όλων των παραπάνω η ανάπτυξη του Do 19 διακόπηκε και τα δύο ημιτελή πρωτότυπα διαλύθηκαν για σκραπ.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Συγκρίσιμα αεροσκάφη
- Boeing XB-15
- Boeing B-17 Flying Fortress
- Handley Page H.P.54 Harrow
- Junkers Ju 89
- Petlyakov Pe-8
- Piaggio P.50
- Piaggio P.108
- Short Stirling
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Green, William (2010). Aircraft of the Third Reich Volume one. London: Crecy. σελίδες 235–237. ISBN 9781900732062.
- ↑ 2,0 2,1 Hooton 1994, σελίδες 108–109.
- ↑ Hooton 1994, σελίδες 156–157.
- ↑ Irving, D. (1973) The Rise and Fall of the Luftwaffe, p. 54. London: Cox and Wyman ISBN 0 297 76532 9
- ↑ Suchenwirth, Richard (1969), Fletcher, Harry, επιμ., Command and Leadership in the German Air Force, USAF Historical Studies No. 174, Aerospace Studies Institute: Air University, σελ. 36
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Hooton, E. R. (1994). Phoenix Triumphant: The Rise and Rise of the Luftwaffe. London: Arms & Armour Press. ISBN 1-85409-181-6.
- Zuerl, Walter (1941). Deutsche Flugzeug Konstrukteure. München, Germany: Curt Pechstein Verlag.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Dornier Do 19 στο Wikimedia Commons
Αεροσκάφη Dornier και Zeppelin-Lindau | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Βάσει ονομασίας |
| ||||||||
