Μετάβαση στο περιεχόμενο

Heinkel He 51

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Heinkel He 51
Το Heinkel He 51
Τύποςμαχητικό αεροσκάφος
ΚατασκευαστήςHeinkel Flugzeugwerke
Χώρα προέλευσηςΓερμανία
Παρθενική πτήσηΜάιος 1933
Πρώτη παρουσίαση1935
Κύριος χειριστήςLuftwaffe
Μονάδες που παρήχθησαν700[1]
Αναπτύχθηκε απόHeinkel He 49

Το Heinkel He 51 ήταν γερμανικό μονοθέσιο διπλάνο μαχητικό της δεκαετίας του 1930. Σχεδιαστικά ήταν εξέλιξη του προγενέστερου Heinkel He 49 και χρησιμοποιήθηκε σε διάφορες παραλλαγές, συμπεριλαμβανομένων του υδροπλάνου-μαχητικού και του αεροσκάφους εγγύς υποστήριξης.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1931 η Heinkel προσέλαβε τους χαρισματικούς σχεδιαστές αεροσκαφών Βάλτερ και Ζίγκφριντ Γκύντερ, οι οποίοι αρχικά ανέλαβαν την ανάπτυξη του He 49.[2] Επισήμως το He 49 ήταν απλώς ένα αεροσκάφος προκεχωρημένης εκπαίδευσης,[3] όμως στην πραγματικότητα επρόκειτο για πλήρως λειτουργικό μαχητικό. Το αρχικό πρωτότυπο, το He 49a, πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση το Νοέμβριο του 1932 και στην συνέχεια ακολούθησαν δύο ακόμα αεροσκάφη δοκιμών.[2]

Το He 49 εντάχθηκε σε παραγωγή ως He 51 για την Luftwaffe, η ύπαρξη της οποίας παρέμενε ακόμη μυστική, με τα πρώτα αεροσκάφη προπαραγωγής να παραδίδονται τον Μάιο του 1933.[4] Μαζικές παραδόσεις σε επιχειρησιακές μονάδες ξεκίνησαν τον επόμενο χρόνο.[4] Το He 51 ήταν διπλάνο συμβατικής σχεδίασης. Ήταν μεταλλικής κατασκευής και οι επιφάνειες του είχαν υφασμάτινη επικάλυψη. Προωθούνταν από κινητήρα BMW VI και ήταν οπλισμένο με δύο πολυβόλα των 8 mm. Τα νέα μαχητικά αντικατέστησαν τα παλαιότερα διπλάνα Arado Ar 65 και αποτέλεσαν μαζί με τα Arado Ar 68 τον κορμό της δύναμης μαχητικών της Luftwaffe εκείνη την περίοδο. Παρόλα αυτά το Heinkel ήταν ήδη παρωχημένο όταν ξεκίνησαν οι παραδόσεις του στις μονάδες: μετά από 150 αεροσκάφη της αρχικής έκδοσης, παρουσιάστηκε το τροποποιημένο He 51B και στην συνέχεια το αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης He 51C.[2] Επίσης ολοκληρώθηκαν 46 υδροπλάνα-μαχητικά He 51B-2.[5]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 6 Αυγούστου 1936 έφτασαν στην Ισπανία τα πρώτα έξι He 51 προς υποστήριξη των Εθνικιστών.[6] Η 18η Αυγούστου ήταν η πρώτη μέρα που τα Heinkel συμμετείχαν ενεργά σε πολεμικές επιχειρήσεις και στέφθηκε με επιτυχία: τέσσερα μαχητικά των Δημοκρατικών καταρρίφθηκαν.[7] Οι παραδόσεις αεροσκαφών συνεχίστηκαν καθώς η σύρραξη εξελίσσονταν στον αιματηρό Ισπανικό Εμφύλιο. Συγκροτήθηκαν δύο Σμήνη με ισπανικά πληρώματα καθώς και η Λεγεώνα Κόνδορ που ήταν επανδρωμένη από Γερμανούς "εθελοντές".[7] Η κατάσταση στον αέρα άλλαξε άρδην με την μαζική έλευση των σύγχρονων σοβιετικών μαχητικών Polikarpov I-15 και Polikarpov I-16 στην Ισπανία.[8] Στο οπλοστάσιο των Δημοκρατικών προστέθηκε επίσης το ταχύ βομβαρδιστικό αεροσκάφος Tupolev SB, που ήταν κατά 110 km/h ταχύτερο από το Heinkel.[9] Τα He 51 αποδείχθηκαν ολοσχερώς ανεπαρκή και τελικά ανέλαβαν νυκτερινές επιχειρήσεις.[10][9] Σταδιακά αξιοποιήθηκαν κυρίως για την υποστήριξη των χερσαίων δυνάμεων,[9][11] ενώ κύριο μαχητικό των Εθνικιστών έγινε για μεγάλο διάστημα το ιταλικό Fiat CR.32, με την Λεγεώνα να επιστρέφει στις επιχειρήσεις με μαχητικά τον Απρίλιο του 1937 οπότε και παρέλαβε τα πρώτα Messerschmitt Bf 109.[12]

Παρόλο που ως μαχητικό δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο, το He 51 αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο σαν αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης. Ο περίφημος Βόλφραμ φον Ριχτχόφεν (Wolfram von Richthofen) αξιοποίησε την εμπειρία από την χρήση των He 51 στην Ισπανία για να αναπτύξει το επιχειρησιακό δόγμα και τις τακτικές αεροπορικής υποστηρίξεως των χερσαίων δυνάμεων που αποδείχθηκαν τόσο επιτυχείς στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.[13] Μετά το τέλος του πολέμου αριθμός αεροσκαφών παρέμεινε σε υπηρεσία με την Ισπανική Πολεμική Αεροπορία. Η Luftwaffe απέσυρε όλα τα Heinkel από τις μονάδες μαχητικών μέχρι το 1938, ενώ αρκετά παρέμειναν σε χρήση ως εκπαιδευτικά για αρκετά χρόνια ακόμα.[1]

Εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το He 51C με το οποίο πετούσε ο Άντολφ Γκάλαντ (Adolf Galland) στον Ισπανικό Εμφύλιο.
He 51B της Βουλγαρικής Αεροπορίας
He 49a
Αρχικό πρωτότυπο.
He 49b
Δεύτερο πρωτότυπο με επιμηκυμένη άτρακτο. Δοκιμάστηκε και σαν υδροπλάνο.[14]
He 49c
Τρίτο πρωτότυπο με διαφορετικό κινητήρα.[14]
He 51a
Τέταρτο πρωτότυπο.
He 51A-0
Έκδοση προπαραγωγής.
He 51A-1
Αρχική έκδοση παραγωγής.
He 51B-0
Έκδοση προπαραγωγής του He 51B.
He 51B-1
Έκδοση παραγωγής του B-0.
He 51B-2
Μονοθέσιο υδροπλάνο μαχητικό/αναγνωριστικό.
He 51B-3
Μαχητικό μεγάλου ύψους πτήσης.
He 51C-1
Αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης. Χρησιμοποιήθηκε από την Λεγεώνα του Κόνδορα και την αεροπορία των Εθνικιστών στον Ισπανικό Εμφύλιο.
He 51C-2
Βελτιωμένη έκδοση του C-1.

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βουλγαρία
Γερμανία
Ισπανία

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Mondey 1996, p. 81.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Green and Swanborough 1994, p. 295.
  3. ↑ Mondey 1996, p. 80.
  4. ↑ 4,0 4,1 Donald 1994, p. 96.
  5. ↑ Green and Swanborough 1988, p. 15.
  6. ↑ Hooton 1994, pp. 121–122.
  7. ↑ 7,0 7,1 Green and Swanborough 1988, p. 20.
  8. ↑ Hooton 1994, p. 125.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Hooton 1994, p. 127.
  10. ↑ Hooton 1994, p. 126.
  11. ↑ Green and Swanborough 1988, p. 21.
  12. ↑ Green and Swanborough 1988, pp. 21–22.
  13. ↑ Green and Swanborough 1988, p. 23.
  14. ↑ 14,0 14,1 Green and Swanborough 1988, p.14.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Donald, David, ed. Warplanes of the Luftwaffe. London: Aerospace, 1994. ISBN 1-874023-56-5.
  • Green, William and Gordon Swanborough. "The Cadre Creator ... Heinkel's Last Fighting Biplane". Air Enthusiast No. 36, May–August 1988, pp. 11–24. ISSN 0143-5450.
  • Green, William and Gordon Swanborough. The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1994. ISBN 0-8317-3939-8.
  • Hooton, E.R. Phoenix Triumphant: The Rise and Rise of the Luftwaffe. London: Arms & Armour Press, 1994. ISBN 1854091816.
  • Mondey, David. The Concise Guide to Axis Aircraft of World War II. London: Chancellor, 1996. ISBN 1-85152-966-7.
  • Taylor, John W.R. "Heinkel He 51". Combat Aircraft of the World from 1909 to the Present. New York: G.P. Putnam's Sons, 1969. ISBN 0-425-03633-2.


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Heinkel_He_51&oldid=10465398"