Μετάβαση στο περιεχόμενο

Messerschmitt Me 410

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Messerschmitt Me 410
Το Me 410 που εκτίθεται στο μουσείο της RAF στο Κόσφορντ (Cosford).
Τύποςβαρύ μαχητικό
νυκτερινό μαχητικό
ελαφρύ βομβαρδιστικό
ΚατασκευαστήςMesserschmitt
Χώρα προέλευσηςΓερμανία
Παρθενική πτήση14 Μαρτίου 1942
Πρώτη παρουσίαση1943
Κύριος χειριστήςLuftwaffe
Μονάδες που παρήχθησαν1189[1]
Αναπτύχθηκε απόMesserschmitt Me 210

Το Messerschmitt Me 410 Hornisse («σφήκα» στα γερμανικά) ήταν δικινητήριο βαρύ/νυκτερινό μαχητικό και ταχύ βομβαρδιστικό (γερμανικά: Schnellbomber‎‎) που σχεδίασε και παρήγαγε η γερμανική εταιρεία Messerschmitt. Χρησιμοποιήθηκε από την Luftwaffe στο δεύτερο μισό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι εργασίες ανάπτυξης του αεροσκάφους που θα διαδέχονταν το Bf 110 είχαν ξεκινήσει ήδη από το 1937, ωστόσο το αποτέλεσμά τους ήταν το απογοητευτικό Me 210 η παραγωγή του οποίου διεκόπη τον Απρίλιο του 1942. Εξετάστηκαν διάφορες επιλογές, συμπεριλαμβανομένου του Me 310 που βασίζονταν σχεδιαστικά στο προαναφερθέν Me 210. Εν τέλει προτιμήθηκε η σταδιακή βελτίωση του Me 210 και καρπός των προσπαθειών αυτών ήταν το Me 410. Παρόλο που ήταν οπτικά παρόμοιο με Me το 210 και είχε επίσης αρκετές ομοιότητες σχεδιαστικά, στο βαθμό που τα ημιτελή Me 210 να μπορούν να μετατραπούν σε Me 410, υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο τύπων. Οι κυριότερες ήταν πως το Me 410 προωθούνταν από τους κινητήρες Daimler-Benz DB 603 και είχε άτρακτο μεγαλύτερου μήκους.

Στα τέλη του 1942 η ηγεσία του Υπουργείο Αεροπορίας του Ράιχ (γερμανικά: Reichsluftfahrtministerium, RLM‎‎) είχε πλέον αρκετή εμπιστοσύνη στο πρόγραμμα ώστε να εγκριθεί η ένταξή του σε παραγωγή, με τα πρώτα Me 410 να παραδίδονται τον Ιανουάριο του 1943. Αναπτύχθηκαν διάφορες εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένων των ελαφρών βομβαρδιστικών Me 410A-1, των αναγνωριστικών A-1/U1 αεροσκάφος, των βαριών μαχητικών/καταστροφέων βομβαρδιστικών A-1/U2 και των νυκτερινών μαχητικών A-2/U4. Με την είσοδό τους σε υπηρεσία τα Με 410 χρησιμοποιήθηκαν άμεσα σε αποστολές νυκτερινού βομβαρδισμού στα βρετανικά νησιά όπου αποδείχθηκαν δύσκολοι στόχοι για τα νυκτερινά μαχητικά της RAF.[2] Τα Me 410 έδρασαν επίσης ενάντια στους σχηματισμούς βομβαρδιστικών των ΗΠΑ σημειώνοντας μέτρια αποτελέσματα όσο τα βομβαρδιστικά πετούσαν χωρίς μαχητικά συνοδείας. Αποδείχθηκαν όμως εντελώς ανεπαρκή στις αερομαχίες με τα ελαφρύτερα συμμαχικά μονοκινητήρια μαχητικά, όπως το North American P-51 Mustang και το Supermarine Spitfire. Έπειτα από την Απόβαση στη Νορμανδία τα Me 410 ήταν μεταξύ των τύπων αεροσκαφών που ενεπλάκησαν στην απόπειρα ανάσχαισης των συμμαχικών δυνάμεων.

Από τα μέσα του 1944 όλα τα Me 410 αποσύρθηκαν από την Αεράμυνα του Ράιχ και η παραγωγή τους διακόπηκε καθώς προτιμήθηκαν βαριά οπλισμένα μονοκινητήρια μαχητικά όπως το Focke-Wulf Fw 190 για την αποστολή της αναχαίτισης των βομβαρδιστικών. Ο τελευταίος ρόλος των Me 410 ήταν αυτός της αναγνώρισης. Σήμερα διασώζονται μονάχα δύο αεροσκάφη.

Ιστορικό υπόβαθρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι απαρχές του Me 410 συνδέονται στενά με το προγενέστερο Me 210. Η ανάπτυξη αυτού του αεροσκάφους είχε προγραμματιστεί ήδη από το 1937 προκειμένου να διαδεχθεί το Bf 110 στο οποίο είχαν εντοπισθεί ορισμένα μειονεκτήματα πριν ακόμα δοκιμαστεί στο πεδίο της μάχης.[3][4] Οι αρχικές προσδοκίες για το Me 210 ήταν μεγάλες, σε τέτοιο βαθμό που παραγγέλθηκαν χίλια αεροσκάφη ενώ ήταν ακόμα υπό σχεδιασμό. Ωστόσο το όλο εγχείρημα αντιμετώπισε σοβαρότατα ζητήματα. Οι δοκιμαστικές πτήσεις αποκάλυψαν προβλήματα όσον αφορά την διαμήκη σταθερότητα τα οποία δεν επιλύθηκαν παρά τις τροποποιήσεις.[5][6] Η παραγωγή του τύπου παρόλα αυτά συνεχίστηκε, όμως τα Me 210 είχα σχετικά υψηλό ποσοστό ατυχημάτων. Εν τέλει αποφασίστηκε η διακοπή της παραγωγής στις 14 Απριλίου 1942· οι αξιωματούχοι ήταν πρόθυμοι να επιλύσουν τα προβλήματα του Me 210 και να συνεχιστεί η παραγωγή του και να ελαχιστοποιηθεί η οικονομική ζημία.[7][8]

Εξετάστηκαν διάφορες τροποποιήσεις στο σχεδιασμό, συμπεριλαμβανομένου του Me 310, ενός μαχητικού μεγάλου ύψους πτήσης με συμπιεζόμενο κόκπιτ και πιο ισχυρούς κινητήρες.[9] Η συγκεκριμένη πρόταση δεν προτιμήθηκε καθώς προκρίθηκε μια λιγότερο φιλόδοξη τροποποίηση του Me 210. Η επιλογή αυτή οδήγησε στην εμφάνιση του Me 410, το οποίο ήταν οπτικά σχεδόν ταυτόσημο με το Me 210.[10]

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κύρια διαφορά μεταξύ του Me 210 και του Me 410 ήταν η υιοθέτηση των μεγαλύτερων (με χωρητικότητα 44,5 λίτρων) και ισχυρότερων κινητήρων Daimler-Benz DB 603A. Έκαστος απέδιδε έως και 1730 hp, ενώ οι DB 605 του Me 210 έφθαναν τους 1455 hp. Χάρη στους νέους κινητήρες το Me 410 είχε υψηλότερη μέγιστη ταχύτητα, ανώτερο ρυθμό ανόδου και μεγαλύτερο μέγιστο ύψος πτήσης.

Οι DB 603 επέτρεψαν επίσης τη μεταφορά μεγαλύτερου οπλικού φορτίου, σε σημείο που το αεροσκάφος μπορούσε να φέρει φορτίο μεγαλύτερο από όσο μπορούσε να χωρέσει στην αποθήκη βομβών του κάτω από το ρύγχος. Κατόπιν αυτού τοποθετήθηκαν σημεία ανάρτησης βομβών και κάτω από τις πτέρυγες, για τέσσερις βόμβες των 50 kg. Οι αλλαγές προσέθεσαν αύξησαν το ολικό βάρος κατά 670 kg συγκριτικά με το Me 210 όμως η πρόσθετη ισχύς των κινητήρων υπερκάλυψε τη διαφορά. Όπως και στο Me 210, ο οπίσθιος πολυβολητής του Me 410 χρησιμοποιούσε το ίδιο ζεύγος τηλεχειριζόμενων περιστρεφόμενων πυργίσκων Ferngerichtete Drehringseitenlafette FDSL 131/1B που ήταν εγκατεστημένοι στα πλευρά της ατράκτου, καθένας οπλισμένος με ένα πολυβόλο MG 131 των 13 mm.[11]

Η άτρακτος του Me 410 ήταν επιμηκυμένη και στις πτέρυγες τοποθετήθηκαν αυτόματα πτερύγια χείλους προσβολής. Και οι δύο αυτές αλλαγές είχαν δοκιμαστεί στα Me 210 και παρατηρήθηκε ότι βελτίωναν δραματικά τη συμπεριφορά και τα πτητικά χαρακτηριστικά. Τέτοια πτερύγια είχαν αρχικά τοποθετηθεί στις πρώιμες εκδόσεις του Me 210, αλλά αφαιρέθηκαν στα αεροσκάφη παραγωγής διότι όταν το αεροσκάφος έμπαινε σε απότομη στροφή τα πτερύγια είχαν την τάση να ανοίγουν λόγω της υψηλής γωνίας προσβολής, παρόμοια με το άνοιγμα των πτερυγίων κατά την προσέγγιση για προσγείωση. Αυτό το πρόβλημα παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στα πρωτότυπα Bf 109 V14 και V15, γεγονός που δυσκόλευε τη σταθερή πτήση του αεροσκάφους. Παρόλο που το Me 410 ήταν σχετικά σταθερό, είχε χειρότερο ρυθμό στροφής από το Bf 110 που προοριζόταν να αντικαταστήσει.[12]

Πρώτες πτήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη του 1942 αποσύρθηκαν έξι Me 210A από τη γραμμή παραγωγής για να μετατραπούν σε πρωτότυπα Me 410.[10][13] Προς το τέλος του ίδιου έτους το πρωτότυπο Me 410 V1 πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση. Λίγο αργότερα το Υπουργείο Αεροπορίας του Ράιχ (γερμανικά: Reichsluftfahrtministerium‎‎, RLM) ενέκρινε την έναρξη της παραγωγής του Me 410, σε σημαντικούς αριθμούς.[10]

Οι παραδόσεις ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1943, με δύο χρόνια καθυστέρηση. Συνεχίστηκαν έως τον Σεπτέμβριο του 1944 και παρήχθησαν 1160 μονάδες όλων των εκδόσεων από το εργοστάσιο της Messerschmitt στο Άουγκσμπουργκ και της Dornier στο Μόναχο. Παρήχθησαν παραλλαγές για να καλύψουν διάφορους ρόλους, όπως το ελαφρύ βομβαρδιστικό Me 410A-1, το αναγνωριστικό A-1/U1, ο καταστροφέας βομβαρδιστικών A-1/U2 και το νυκτερινό μαχητικό A-2/U4.[14] Όταν άρχισαν να παραδίδονται τα Me 410 στις μονάδες της Luftwaffe εν γένει εκτιμήθηκαν από τα πληρώματά τους, παρόλο που οι βελτιωμένες επιδόσεις τους δεν επαρκούσαν ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τα προηγμένα μαχητικά των Συμμάχων που συναντούσαν συχνά στους αιθέρες σε αυτό το στάδιο της σύρραξης.

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Me 410A-1 που πραγματοποιούσαν νυκτερινές αποστολές βομβαρδισμού στα Βρετανικά Νησιά αποδείχθηκαν δύσκολος στόχος για τα αναχαιτιστικά της RAF.[2] Η πρώτη μονάδα που επιχείρησε πάνω από το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η V./KG 2 η οποία έχασε το πρώτο της Me 410 τη νύχτα της 13–14 Ιουλίου 1943, όταν καταρρίφθηκε από ένα de Havilland Mosquito του Νο. 85 Σμήνους. Τα Me 410 διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στον βομβαρδισμούς του Λονδίνου στο πρώτο μισό του 1944.[15][16]

Τα Me 410 χρησιμοποιήθηκαν επίσης ενάντια στους σχηματισμούς των αμερικανικών βομβαρδιστικών. Αναπτύχθηκαν διάφορες εκδόσεις με διαφοροποιημένο εξοπλισμό και οπλισμό. Η δράση τους ήταν σχετικά επιτυχής όσο τα αντίπαλα βομβαρδιστικά επιχειρούσαν χωρίς μαχητικά συνοδείας, όμως αποδείχθηκαν ανίκανα να αντιμετωπίσουν σε αερομαχία τα ελαφρύτερα συμμαχικά μονοκινητήρια μαχητικά όπως τα Mustang και τα Supermarine Spitfire. Από τις αρχές του 1944 οι Σύμμαχοι ήταν πλέον σε θέση αποστέλλουν τεράστιους προπορευόμενους σχηματισμούς μαχητικών προκειμένου να επιβάλλουν συνθήκες αεροπορικής υπεροχής και να ανοίξουν δίοδο για τον κύριο όγκο των βομβαρδιστικών που έπονταν. Πλέον οι καταρρίψεις που είχαν πετύχει τα Me 410 ενάντια στα βομβαρδιστικά συχνά εξισορροπούνταν από τις απώλειες που τους προξενούσαν τα αντίπαλα μαχητικά. Ένα παράδειγμα ήταν στις 6 Μαρτίου 1944, όταν 750 βαριά βομβαρδιστικά έπληξαν το Βερολίνο. Στην περίπτωση αυτή καταρρίφθηκαν 16 Me 410 έναντι οκτώ B-17 και τεσσάρων P-51 (τα οποία καταρρίφθηκαν από μονοκινητήρια μαχητικά Bf 109 και Fw 190 που κάλυπταν τα Me 410).[17][18] Τον επόμενο μήνα, συγκεκριμένα στις 11 Απριλίου, οι Αμερικανοί βομβάρδισαν τις πόλεις Σόραου, Ρόστοκ και Οσερσλέμπεν.[19] Στην πρώτη φάση της επίθεσης τα Me 410 πέτυχαν μια σπάνια ξεκάθαρη επιτυχία, καθώς κατάφεραν να καταρρίψουν δέκα B-17 χωρίς να υποστούν απώλεια. Όμως κατά τη διάρκεια της δεύτερης εξόρμησης της ίδιας αεροπορικής επιδρομής, τα P-51 κατέρριψαν οκτώ Me 410 και τρία Bf 110. Δεκαέξι ιπτάμενοι σκοτώθηκαν και τρεις τραυματίστηκαν.[19]

Τον Απρίλιο του 1944 άρχισαν οι παραδόσεις των Me 410B.[20] Δόθηκαν κατά κύριο λόγο σε μονάδες βομβαρδιστικών που πραγματοποιούσαν μετάπτωση από τα Ju 88 σε βαριά μαχητικά. Έπειτα από την απόβαση στη Νορμανδία μονάδες εξοπλισμένες με Me 410 στάλθηκαν επανειλημμένα σε απόπειρες ανάσχεσης των συμμαχικών δυνάμεων.[15]

Από τα μέσα του 1944 τα Me 410 αποσύρθηκαν από την Αεράμυνα του Ράιχ, η παραγωγή τους διακόπηκε και παρέμειναν σε υπηρεσία μόνο ως αναγνωριστικά καθώς προτιμήθηκαν βαριά οπλισμένα μονοκινητήρια μαχητικά για την αναχαίτιση των εχθρικών βομβαρδιστικών.[21][1]

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γερμανία
Ηνωμένο Βασίλειο
  • Η RAF αξιοποίησε για αξιολόγηση και δοκιμές δύο τουλάχιστον αεροσκάφη κατά τη διάρκεια του πολέμου και λίγο μετά το τέλος του.
    • Η No. 1426 Μοίρα της RAF (No. 1426 Flight RAF) παρέλαβε και δοκίμασε ένα Me 410 A-3 πριν από το τέλος του πολέμου.[22]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Me 410
Συγκρίσιμα αεροσκάφη
Κατάλογοι

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Smith and Kay 1972, pp. 569.
  2. ↑ 2,0 2,1 Smith and Kay 1972, pp. 567-568.
  3. ↑ Smith and Kay 1972, p. 526.
  4. ↑ Forsyth 2019, pp. 6-7.
  5. ↑ Smith and Kay 1972, pp. 526-527.
  6. ↑ Forsyth 2019, pp. 7-12.
  7. ↑ Smith and Kay 1972, pp. 527-528.
  8. ↑ Forsyth 2019, pp. 14-16.
  9. ↑ Smith and Kay 1972, pp. 529-566.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Smith and Kay 1972, p. 566.
  11. ↑ Archived at Ghostarchive and the Wayback Machine: Luftwaffe - Messerschmitt Me 410 (Schnellbomber) (YouTube). spottydog4477. Συμβαίνει στα 2:55 to 3:25. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2019. 
  12. ↑ Forsyth 2019, p. 87.
  13. ↑ Forsyth 2019, pp. 53-54.
  14. ↑ Smith and Kay 1972, pp. 566-567.
  15. ↑ 15,0 15,1 Smith and Kay 1972, pp. 568.
  16. ↑ Forsyth 2019, pp. 69-75.
  17. ↑ Hess, 1994 & pp. 82.
  18. ↑ Caldwell και άλλοι.
  19. ↑ 19,0 19,1 Caldwell και άλλοι.
  20. ↑ Smith and Kay 1972, pp. 568-569.
  21. ↑ Caldwell και άλλοι.
  22. ↑ Forsyth 2019, pp. 64.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Caldwell, Donald L.· Muller, Richard R. (2007). The Luftwaffe over Germany: Defense of the Reich (στα Αγγλικά). London, UK: Greenhill Books. ISBN 978-1-85367-712-0. 
  • Forsyth, Robert (2019). Me 210/410 Zerstörer Units (στα Αγγλικά). Bloomsbury Publishing. ISBN 1-4728-2911-5. 
  • Green, William (1970). The warplanes of the Third Reich (στα Αγγλικά) (1st 1973 reprint έκδοση). New York, US: Doubleday. ISBN 0385057822. 
  • Hess, William. N. (1994). B-17 Flying Fortress - Combat and Development History (στα Αγγλικά). Motor Books. ISBN 0-87938-881-1. 
  • Smith, J.R.· Kay, Antony L. (1972). German Aircraft of the Second World War (στα Αγγλικά). London, UK: Putnam. ISBN 0-85177-836-4. 
  • Wagner, Ray· Nowarra, Heinz (1971). German Combat Planes: A Comprehensive Survey and History of the Development of German Military Aircraft from 1914 to 1945 (στα Αγγλικά). New York, US: Doubleday. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Messerschmitt_Me_410&oldid=10937062"